Η Χαρά στο Θείο Θέλημα
Όταν το προσωπικό θέλημα εναρμονίζεται με το Θείο Θέλημα
τότε έρχεται η Χαρά.
Όταν απαρνείται κανείς τα καθημερινά του θέλω και αφήνεται στην Θεία Ροή
τότε ζει ευτυχισμένα.
Όταν παραδώσει κανείς τους φόβους και τις ανασφάλειές του στο Θεό
τότε Εκείνος τις θεραπεύει.
Η παράδοση της βουλής μας και των θέλω μας στο Θεό δεν είναι μια κατάσταση χωρίς στόχους.
Αντιθέτως,
τότε αναλαμβάνει κανείς τα πραγματικά του καθήκοντα και ζει σύμφωνα με
τις επιταγές της ψυχής του -σύμφωνα με τα πραγματικά θέλω του δηλαδή
και όχι με τα επίπλαστα θέλω της διάνοιας.
Τα
θέλω και οι ανάγκες της διάνοιας έχουν πλαστεί απ'τη
κοινωνία-σπίτι-φίλους. "Πρέπει να παντρευτώ και να κάνω παιδιά", "πρέπει
να φάω για να ζήσω", "πρέπει να κάνω χρήματα για να είμαι
ευτυχισμένος", "πρέπει να έχω μια σχέση γιατί αλλιώς είμαι μισός" κλπ
κλπ κλπ.
Δεν
είναι απαραιτήτως αρνητικά τα παραπάνω. Το αρνητικό είναι ότι οι
άνθρωποι εγκλωβίζονται μέσα στα θέλω τους και στην αναζήτηση και
εκπλήρωση των αναγκών τους και ξεχνούν να νιώσουν τη Χαρά της Ύπαρξης,
έτσι, χωρίς λόγο. Αποστερούν την ευτυχία τους και την μεταθέτουν σε ένα
μελλοντικό (ανύπαρκτο) χρόνο, όταν αυτά τα θέλω θα γίνουν
πραγματικότητα... και ζουν σε μια αυτοεπιβαλλόμενη πλάνη...
Ο
πνευματικός άνθρωπος διαφοροποιείται από την παραπάνω κατάσταση και
αφήνεται στα χέρια του Θεού. Έτσι γυμνός, χωρίς ανάγκες και θέλω βιώνει
τη Χαρά στο τώρα γιατί η Χαρά είναι δικαίωμα όλων, αρκεί να ανοίξει κανείς τη πόρτα σε αυτήν.
πηγή elenastral
