5 σημάδια που δείχνουν ότι δεν είμαστε πλέον έρμαιο των συναισθημάτων μας

Στη ζωή μας όλοι έχουμε υποφέρει συναισθηματικά κι έχουμε βιώσει τραύματα ανεξαρτήτως από τον βαθμό στον οποίο εκδηλώνονται στον καθένα προσωπικά. Ωστόσο, όταν ενηλικιωνόμαστε αναλαμβάνουμε την ευθύνη να απαλύνουμε τον πόνο μας και να επανασχεδιάσουμε τη σκέψη μας σε μια πιο λειτουργική και υγιή κατάσταση ύπαρξης.
Όταν γεννιόμαστε, πιεζόμαστε από τις περιβαλλοντικές συνθήκες τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Η μεγαλύτερη επιρροή σε γενικές γραμμές ασκείται από τους γονείς μας και στη συνέχεια από τους συμμαθητές μας. Αυτός ο «προγραμματισμός» είναι επίσης βαθιά ριζωμένος στα κοινωνικά και πολιτιστικά παραδείγματα της εποχής μας.
Όταν μπαίνουμε στην εφηβεία αρχίζουμε να αμφισβητούμε περισσότερο το ποιοι είμαστε καθώς και τον κόσμο γύρω μας. Αν η ενέργειά μας ή η εσωτερική μας φλόγα έρχεται σε μεγάλη σύγκρουση με τον τρόπο που μας έχουν «διδάξει» να ζούμε, τότε επαναστατούμε. Αντιθέτως, αν οι γονείς μας έχουν βοηθήσει να αναπτύξουμε τον δικό μας, ανεξάρτητο τρόπο σκέψης  υπάρχουν λιγότερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο σαν ένα μεγάλο θηρίο που θέλει να μας καταβροχθίσει. Αυτό συμβαίνει διότι είμαστε πολύ πιο ελεύθεροι από τους άλλους που έχουν αναγκαστεί να υιοθετήσουν έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης ο οποίος δεν είναι αν δικός τους.
Αυτή είναι η πραγματικότητα για τους περισσότερους εφήβους ακόμα και στην εποχή της πληροφορίας. Δυστυχώς οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν διδαχτεί τις γνώσεις και τις ικανότητες που απαιτούνται για να κάνουν τη δική τους αυτογνωσία και να αναπτύξουν έναν δικό τους ανεξάρτητο τρόπο σκέψης, οπότε είναι αυτονόητο ότι αν δεν μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους σωστά δεν θα καταφέρουν να φροντίσουν και τα παιδιά τους. Στην πραγματικότητα, μπορούμε να λειτουργήσουμε μόνο με ό,τι διαθέτουμε.