Λίγα λόγια για τον θυμό
Πήγαινε
στη θάλασσα και παρατήρησε την. Εκατομμύρια κύματα υπάρχουν εκεί, όμως
βαθιά στο βυθό της, η θάλασσα είναι ήρεμη και ήσυχη, σε βαθύ διαλογισμό.
Η ταραχή υπάρχει μόνο στην επιφάνεια εκεί που η θάλασσα συναντά τον
εξωτερικό κόσμο, τους άνεμους. Μέσα της όμως παραμένει πάντα η ίδια.
Τίποτε δεν αλλάζει, ούτε ένας ελάχιστος κυματισμός. Η περιφέρεια
αλλάζει, το κέντρο παραμένει αιώνιο. Είναι πέρα από το χρόνο. Τίποτε
απολύτως δεν μπορεί να το μεταβάλλει. Παραμένει ανέγγιχτο από τον έξω
κόσμο.
Το
ίδιο συμβαίνει και σε σένα. Μόνο στην επιφάνεια εκεί που συναντάς τους
άλλους υπάρχει ταραχή, ανησυχία, θυμός, απληστία, φιληδονία. Μόνο στην
επιφάνεια εκεί που έρχονται οι άνεμοι και σε αγγίζουν. Αν εσύ παραμένεις
στην επιφάνεια τότε δεν μπορείς να αλλάξεις αυτό το μεταβαλλόμενο
φαινόμενο.
Το
πρόβλημα δεν είναι πώς να κατορθώσεις το μη θυμό. Το ζήτημα είναι πώς
να εστιάσεις την συνειδητότητα σου από την περιφέρεια στο κέντρο.
Η
κοινωνία σε διδάσκει να ελέγχεις τον θυμό σου, όχι να τον
μεταμορφώνεις. Ελέγχοντας καταπιέζεις. Μεταμορφώνοντας εκφράζεις. Είναι
πολύ εύκολο να ελέγξεις. Ελέγχοντας τον καταπιέζεις.
Και τι συμβαίνει όταν καταπιέζεις κάτι;
