Κι όμως η Γη γυρίζειΔεν είναι λίγες οι φορές που η Εκκλησία έχει αντιμετωπίσει τη γνώση ως αμαρτία, τους επιστήμονες ως ειδωλολάτρες και έχει παρέμβει προκειμένου να σταματήσει την έρευνα, από φόβο να μη χάσει τα κεκτημένα της. Ο Γαλιλαίος, ο οποίος δικαιούται ίσως περισσότερο από κάθε άλλον να διεκδικήσει την πατρότητα της νεότερης φυσικής και τον οποίο ανήκει η διάσημη φράση «Κι όμως η Γη γυρίζει», ήρθε αντιμέτωπος πολλές φορές με την εκκλησιαστική αρχή.
Ο ίδιος ήταν πιστός καθολικός, αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να υποστηρίξει ότι ο άνθρωπος μπορεί να ελπίζει πως θα κατανοήσει τη λειτουργία του κόσμου. Αυτό ερχόταν σε απόλυτη αντίθεση με τα δόγματα της Καθολικής Εκκλησίας, που βεβαίωναν ότι ο άνθρωπος είναι ανήμπορος να κατανοήσει πλήρως τα έργα του Θεού. Ο Γαλιλαίος πίστευε μάλιστα ότι αυτή η γνώση θα γινόταν δυνατή με την παρατήρηση του πραγματικού κόσμου.
Από πολύ νωρίς ο Γαλιλαίος ήταν οπαδός της κοπερνίκειας θεωρίας για την κίνηση των πλανητών γύρω από τον Ήλιο. Δημόσια όμως το υποστήριξε μόνο όταν κατάφερε να ανακαλύψει την απόδειξη που χρειαζόταν. Δημοσίευσε τις απόψεις του για τη θεωρία του Κοπέρνικου στην ιταλική γλώσσα και πολύ γρήγορα οι θέσεις του έγιναν ευρύτατα αποδεκτές από την ακαδημαϊκή κοινότητα. Το γεγονός αυτό ενόχλησε τους αριστοτελικούς καθηγητές, που ενώθηκαν εναντίον του και προσπάθησαν να πείσουν την Καθολική Εκκλησία να καταδικάσει τη θεωρία του Κοπέρνικου. Η Καθολική Εκκλησία τότε δεχόταν τις θεωρίες του Αριστοτέλη ως θέσφατα και απέρριπτε ως επικίνδυνη κάθε παρεκτροπή από αυτές.