Ο χρόνος δεν έρχεται ποτέ μόνος του

Ο χρόνος, ο πολυσυζητημένος, δεν έρχεται ποτέ μόνος του. Η πείρα, η φθορά, η λησμονιά είναι μερικά από τα δώρα του στον άνθρωπο. Το πώς τα χρησιμοποιεί ο καθένας μας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Ο κυριότερος είναι η προσωπικότητα, γιατί η δύναμη της θέλησης είναι παιδί δικό της.
Κι όπως όλα τα παιδιά είναι ευάλωτα, έτσι και η δύναμη της θέλησης κάμπτεται ή ενισχύεται από την ψυχολογία μας. Αν είναι καλή, δεν υπάρχει εμπόδιο στον δρόμο, που δεν θα προσπαθήσουμε να το ξεπεράσουμε, για να φτάσουμε στους στόχους μας.
Αν είναι καλή, χαμογελάμε στον εαυτό μας και στη ζωή και εκείνη μας το ανταποδίδει με τις ευκαιρίες που προσφέρει, κι εμείς έχοντας τα μάτια ανοιχτά, τις εκμεταλλευόμαστε. Αν είναι καλή, νιώθουμε αγάπη για όλο τον κόσμο και κυρίως αγάπη για τον εαυτό μας.
Όταν όμως η ψυχολογία μας είναι βεβαρημένη από θλίψη γιατί ο χρόνος περνάει και φθείρει, τίποτα δεν μπορεί να γίνει σωστά κι ωφέλιμα. Η φθορά στις σχέσεις είναι η βασική αιτία που βουτάμε στο πηγάδι της αυτολύπησης χωρίς έξοδο. Η φθορά στις σχέσεις και η φθορά πάνω στο σώμα μας που αλλάζει, γιατί γερνάει κι αυτό φαίνεται.