Τις
περισσότερες φορές νιώθουμε πραγματικά ζωντανοί, όταν βρισκόμαστε με
άλλους ανθρώπους· ακόμα και οι πιο ντροπαλοί, εσωστρεφείς χρειάζονται
την επαφή με άλλα άτομα. Εντούτοις, ο χρόνος με τον εαυτό μας είναι πια
εξαιρετικά υποτιμημένος στη Δυτική κοινωνία. Αυτός ο χρόνος είναι τόσο
σπάνιος που μόνο το 25% των ανθρώπων καταφέρνουν ή επιλέγουν να τον
βιώνουν. Πώς είναι δυνατόν κάτι τόσο σημαντικό να παραγκωνίζεται τόσο
πολύ;Το Πανεπιστήμιο Bringham Young των ΗΠΑ, όπως και άλλα πανεπιστήμια, μας εφιστούν την προσοχή μέσω ανησυχητικών ερευνητικών αποτελεσμάτων. Εκατομμύρια άνθρωποι νιώθουν μοναξιά, ακόμα και στην εποχή των γρήγορων μηνυμάτων, του διαδικτύου και του skype. Είναι αυτό το βαρύ συναίσθημα της μοναξιάς που προκαλεί κίνδυνο για την υγεία και όχι ο ίδιος ο χρόνος που μένουμε μόνοι. Εδώ υπάρχει μια μεγάλη διαφορά και αξίζει να διακρίνουμε ανάμεσα σε αυτά τα δύο· μοναξιά μπορεί να νιώσουμε ακόμα και όταν βρισκόμαστε στο κέντρο της πολυπληθέστερης πλατείας του κόσμου.
1. Χρόνος με τον εαυτό μας = Επανεκκίνηση του νου μας
Λίγο χρόνο μόνοι σας και θα μάθετε καλύτερα τον εαυτό σας. Αν και οι σκέψεις που μπορεί να απελευθερωθούν, ίσως στην αρχή σας προβληματίσουν, σας πονέσουν ή σας αγχώσουν, αυτή η διεργασία είναι εξαιρετικά πολύτιμη για την «αναζωογόνηση» του νου σας. Υπάρχει ένα περίεργο φαινόμενο που συμβαίνει όταν περνάμε χρόνο σε κοινωνικούς κύκλους και δεν κάνουμε κανένα διάλειμμα από αυτούς. Γινόμαστε υποκείμενοι στην ομαδική σκέψη (ή αγελαία σκέψη), κατά την οποία τα μέλη μιας ομάδας δίνουν τη συναίνεση τους ακόμα και σε παράλογες σκέψεις και απόψεις.Οι εναλλακτικές απόψεις και η δημιουργική διαδικασία λήψης αποφάσεων συμβαίνει μόνο όταν επιτρέπουμε εμείς στο νου μας να περπατήσει σε νέα, διαφορετικά μονοπάτια. Κι αυτό επιτυγχάνεται μόνο όταν απομακρυνόμαστε για λίγο από την ομάδα, από τους κοινωνικούς μας κόλπους. Τότε δεν επιζητάμε την αποδοχή των άλλων, ο νους νιώθει πιο ελεύθερος να γεννήσει καινοτόμους και δημιουργικούς τρόπους, από την πιο απλή στρατηγική μέχρι και τη μεγαλύτερη εφεύρεση.
