Η πρώτη ένδειξη ότι ένας άνθρωπος διευρύνει την συνειδητότητά του είναι η σοβαρότητα

Η πρώτη ένδειξη ότι ένας άνθρωπος διευρύνει την συνειδητότητά του είναι η σοβαρότητα

Η πρώτη ένδειξη ότι ένας άνθρωπος διευρύνει την συνειδητότητά του είναι ότι μπορείτε να δείτε σοβαρότητα σ’ εκείνον. Είναι τόσο όμορφος. Δεν είναι ένας καραγκιόζης πλέον. Δεν λέει ανόητες ιστορίες και δεν γελά σε χαζά αστεία, κλπ. Είναι τόσο σοβαρός. Υπάρχει μια παρουσία μέσα του. Υπάρχει μια δόξα μέσα του.

 

Αυξάνει την ικανότητά του να χρησιμοποιεί τον λόγο μόνο για αναγκαία πράγματα. Εκείνοι οι άνθρωποι που φλυαρούν ακατάσχετα από το πρωί έως το βράδυ αποδεικνύουν ότι η συνειδητότητά τους είναι πολύ ρηχή. Μια διευρυνόμενη συνειδητότητα δεν φλυαρεί ακατάσχετα, δεν μιλά για ανόητα πράγματα. Όπως είπε κι ο Χριστός μια φορά, “Για κάθε λέξη που εκστομίζετε, πρόκειται να πληρώσετε γι’ αυτήν στην τελική κρίση.” Αυτό είναι κάτι το πολύ βαρύ αλλά τουλάχιστον ας διδαχθούμε λίγο σχετικά μ’ αυτό.

 

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν

Consciousness vol.1

     πηγή   elenasrtal

Η ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ – ΜΕΡΟΣ B΄

Η ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ – ΜΕΡΟΣ B΄

Αρχαϊκή κόρη. Οι γυναίκες είχαν καίρια θέση στην σπαρτιατική κοινωνία και οι Λακεδαιμόνιες μητέρες συνέβαλαν αποφασιστικά στη διαμόρφωση των ακαταμάχητων μαχίμων της  πόλης.

Ιδιαίτερα  σημαντική  ήταν η  εορτή  των «γυμνοπαιδιών» που  γινόταν κάθε  χρόνο  στην  Σπάρτη, περί  τα  μέσα  του  καλοκαιριού (τον  μήνα  Εκατομβαιώνα, που  αντιστοιχεί  στον  Ιούλιο).  Τα  αγόρια  ετοιμάζονταν  για  αυτή  την  εορτή  που  περιελάμβανε  αθλητικούς  αγώνες  και  γινόταν  προς  τιμήν  των  αδερφών  Απόλλωνα  και  Αρτέμιδος, της  μητέρας  τους  Λητούς  και  του  Διονύσου.  Από  την  χρονιά  της  πεντηκοστής  ένατης  Ολυμπιάδας (544  π.Χ.) η  εορτή  των  γυμνοπαιδιών  τιμούσε  εκτός  από  αυτούς  τους  θεούς, και  τους  νεκρούς  της  Σπάρτης  που  έπεσαν  στη λεγόμενη  «μάχη  των  προμάχων»  για  την  απόσπαση  της  Θυρεάτιδας από τους  Αργείους. 

Οι  Σπαρτιάτες  σταματούσαν  τον  πόλεμο  κατά  την  διάρκεια  αυτής  της  εορτής  στην  οποία  συμμετείχαν  και  κορίτσια,  καθώς  και  ενήλικες  άνδρες.  Κατά  τον  χορό  που  συνόδευε  την  εορτή, τα  αγόρια  πραγματοποιούσαν  ασκήσεις  γυμναστικής  οι  οποίες  αναπαριστούσαν  τα  αθλήματα  της  πάλης  και  του  παγκρατίου.  Ταυτόχρονα  τραγουδούσαν  ως  παιάνες  τα  ποιήματα  του  Αλκμάνα  και  του  Θαλή  προς  τιμήν  των  πεσόντων  ανδρών  της  Σπάρτης.  Ο  Πλάτων  επισημαίνει  ότι  στις  γυμνοπαιδίες  γίνονταν  «δειναί  καρτερήσεις», παρατήρηση  η  οποία  δείχνει  το  επίπεδο  της  σκληρής  εκγύμνασης.  Νεότεροι  ερευνητές  θεωρούν  ότι  οι  γυμνοπαιδίες  δεν  είχαν  συμβολικό  χαρακτήρα  αλλά  ουσιαστικά  αγωνιστικό.

Η ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ – ΜΕΡΟΣ Α΄

Η ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ – ΜΕΡΟΣ Α΄

Κορίτσια  και  αγόρια  της  Σπάρτης  σε  ηλικία  εκπαίδευσης,  σε  κλασσικό  ευρωπαϊκό  πίνακα.

-

Η  περίφημη  σπαρτιατική  ή  λακωνική  αγωγή  είχε  διαμορφωθεί  περί  το  τέλος  της  Αρχαϊκής  περιόδου (7^ος αι. – 479 π.Χ.). Αυτό  το  σύστημα  στρατιωτικής  και  πολιτικής  εκπαίδευσης  αποδίδεται  από  την  παράδοση  στον  Λυκούργο.  Στην  πραγματικότητα  ο  Λυκούργος  καθιέρωσε  τον  8^ο  αιώνα  μια  πρώιμη  μορφή  της  αγωγής, που  πέρασε  από  διάφορες  φάσεις  εξέλιξης  και βελτίωσης  για  να  πάρει  την  κλασσική  της  μορφή. Η  σπαρτιατική  εκπαίδευση  είχε  πολλά  κοινά  με  αυτήν  αρκετών  δωρικών  πόλεων  της  Κρήτης.  Εκτός  από  την  κοινή  δωρική  προέλευση  τους, μερικές  πόλεις  της  μεγαλονήσου  ήταν  σπαρτιατικά  ιδρύματα  και  θεωρείται  γενικά  ότι  υπήρξε  αλληλεπίδραση  ανάμεσα  στις  δύο  περιοχές, Σπάρτη  και  Κρήτη,  ως  προς  την  διαμόρφωση  των  στρατιωτικών  και  εκπαιδευτικών  συστημάτων  τους.

Για  μια  κατεξοχήν   στρατοκρατική  πολιτεία  όπως  ήταν  η  σπαρτιατική, η  στρατιωτική  εκπαίδευση  ήταν  ιδιαίτερα  σημαντική.  Αν  ο  νεαρός  Σπαρτιάτης  δεν  διένυε  τα  στάδια  της  δεν  μπορούσε  να  εισέλθει  στην  τάξη  των  «ομοίων», να  συμμετάσχει  στην  Απέλλα, την  σπαρτιατική  Εκκλησία  του  δήμου  και  αργότερα  στην  Γερουσία, ούτε  μπορούσε  να  εκλεγεί  στην  ομάδα  των  πέντε  εφόρων.  Αυτή  η  σκληρή  εκπαίδευση  που  άγγιζε  τα  όρια  της  ανθρώπινης  αντοχής  από  την  παιδική  ηλικία, έχει  γίνει  αντικείμενο  κριτικής, θετικής  και  αρνητικής,  ήδη  από  την  αρχαιότητα.  Ο  Αριστοτέλης  στα  «Πολιτικά»  του  επικρίνει  τους  Σπαρτιάτες  για  το  εκπαιδευτικό  τους  σύστημα, θεωρώντας  ότι  συμπεριφέρονται  στα  παιδιά  τους  με  τρόπο  ζωώδη  λόγω  των  σκληρών  ασκήσεων  στις  οποίες  τα  υπέβαλλαν.  Πρέπει  όμως, να  μην  λησμονείται  ότι  ο  Αριστοτέλης  ήταν  Αθηναίος  πολίτης (και  γεννημένος  στις  ιωνικές  αποικίες  στο  Βόρειο  Αιγαίο).  Αντίθετα  ο Ξενοφών,  Αθηναίος  εκ  γενετής, επισήμανε  τις   αρετές  που  εξασφάλιζε  στους  Σπαρτιάτες  η  νομοθεσία  και  το  σύστημα  του  Λυκούργου.  Ο  θαυμασμός  του  Ξενοφώντος  για  τους  Σπαρτιάτες  επέφερε  την  απόρριψη  του  από  πολλούς  συμπολίτες  του.