Ο Μπουκάι εξηγεί: γιατί υποφέρουμε;

Ο Μπουκάι εξηγεί: γιατί υποφέρουμε;

Αιτία του πόνου είναι η εγωιστική επιθυμία Βούδας

Γιατί υποφέρουμε;

«Υποφέρουμε μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε κάτι που επιθυμούμε ή μόλις ενημερωθούμε για κάποιαν απώλεια. Υποφέρουμε όταν αυτό που καταφέραμε απέχει πολύ από αυτό που περιμέναμε, κι όταν νομίζουμε ότι για ορισμένα πράγματα είναι πια πολύ αργά» (Μπουκάι, 2010: 64).

Ο πόνος είναι πανανθρώπινος, έχει όμως μία μόνο ρίζα. Και η ρίζα αυτή είναι η επιθυμία. Επιθυμίες, προσκόλληση, πόθοι και προσδοκίες- ιδού οι ρίζες του πόνου μας. Αν πηγάζουν από δω τα βάσανά μας τότε ο πόνος έχει λύση (Βούδας).

Η συνείδηση της συνειδητότητας

Η συνείδηση της συνειδητότητας

Ακόμη και στα όνειρά μας υπάρχει κάτι πολύ αληθινό. Δεν είναι άλλο από τη συνειδητότητα πάνω στην οποία γεννιούνται αυτά τα όνειρα. Είναι η συνειδητότητα η οποία ονειρεύεται. Η αληθινή μας ουσία. Διότι εμείς είμαστε αυτή η συνειδητότητα.

Θέτοντάς το έτσι, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην κατάσταση που κοιμόμαστε και ονειρευόμαστε και στην κατάσταση που είμαστε ξύπνιοι. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά αν όταν είμαστε ξύπνιοι δεν έχουμε συνείδηση της συνειδητότητας μας. Στη μια περίπτωση η συνειδητότητα είναι χαμένη μέσα στα όνειρά της, στη δεύτερη είναι χαμένη μέσα στις σκέψεις της. Αυτή είναι η κατάσταση του μέσου ανθρώπου : 

Αλλαγή νοοτροπίας

Αλλαγή νοοτροπίας

"Ο άνθρωπος που μπορεί και βλέπει

όλα τα πλάσματα μέσα του

και τον εαυτό του μέσα σε όλα τα πλάσματα,

            δε γνωρίζει καμία θλίψη."

- Ίσα¹ Ουπανισάντ²

Συμβαίνει
μέσα σε μια στιγμή. Όταν επιτρέπεις ( προσκαλείς, όπως λέει ο Γκαίτε
στον Φάουστ) τον Διάβολο να μπει μέσα στο σπίτι. Είναι η στιγμή που
νομίζεις ότι είσαι ο Κύριος της σκέψης σου. Είναι η στιγμή που ξεχνάς
να αφεθείς ελεύθερος στην περιστροφή του κόσμου απολαμβάνοντας την,
αλλά επιλέγεις αυθαίρετα να γυρίζει ο κόσμος γύρω από εσένα. Είναι η
στιγμή της "διαίρεσης". Είναι η στιγμή που το Ένα γίνεται πολλά,
θρυμματίζεται και η πορεία προς την θλίψη έχει ξεκινήσει.

Αφού
είσαι μέρος του Όλου, πως μπορείς να έχεις κάτι από το Όλο δικό σου;
Ούτε η γη, ούτε ο ουρανός, ούτε ο αέρας είναι δικά σου. Είσαι απλά αδιάσπαστο μέρος τους... Θυμήσου, τίποτα δεν σου ανήκει. Ούτε η σκέψη, ούτε το μυαλό, ούτε καν αυτός ο δανεικός δερμάτινος σάκος που ονομάζεις σώμα σου.

πηγή Ξάνθη  Φιλοσοφείν

Βιάσου και πάλεψε

Βιάσου και πάλεψε

Όσοι δεν είναι αρκετά θαρραλέοι να αντιμετωπίσουν τον εαυτό τους, ψάχνουν τους άλλους, για να βρουν κάτι, ένα κατιτίς, κάτι το διαφορετικό, για να κουτσομπολέψουν, να κρίνουν, να κατακρίνουν, να κατηγορήσουν, να διαφοροποιηθούν για να αισθάνονται ότι είναι σημαντικοί και διαφορετικοί. Όσοι δεν έχουν μια φιλοσοφία που πηγάζει από μια εγκάρδια ηθικότητα -πέρα από κοσμικές ηθικολογίες, και όσοι έχουν Ειλικρίνεια, δεν έχουν ανάγκη να αντιπαρατεθούν με κανένα άνθρωπο, για να νοιώσουν αυτοί καλύτερα, ούτε να κουτσομπολέψουν, να κατασκοπέψουν, να στοχοποιήσουν, να δειχθούν, να αποδείξουν κλπ. Είναι εύκολο να κατακρίνεις τους άλλους, βλέποντας μέσα από τα δικά σου μάτια, αλλά δύσκολο να δεις τον αυτό σου όπως πραγματικά είναι...

"Είναι εύκολο να δει κανείς τα σφάλματα των άλλων, μα δύσκολο να δει τα δικά του. Καθένας δείχνει τα σφάλματα των άλλων σα σκύβαλο που το πηγαινοφέρνει ο άνεμος, μα κρύβει τα δικά του, όπως ο πανούργος παίχτης κρύβει τα ζάρια του". Νταμμαπάντα σούτρα –στ.252