Γνωστική ασυμφωνία:Πώς πείθουμε τον εαυτό μας με ψέματα

Ο όρος «γνωστική ασυμφωνία» χρησιμοποιείται για να περιγράψει την αίσθηση δυσφορίας που νιώθουμε όταν οι πεποιθήσεις μας δεν συμφωνούν με τις συμπεριφορές μας και/ή τις νέες πληροφορίες που μας παρουσιάζονται. Οι άνθρωποι τείνουν να αναζητούν τη συνοχή και συνάφεια στις στάσεις και στην αντίληψή τους, οπότε όταν αυτό που πιστεύουμε αμφισβητείτε ή όταν αυτό που κάνουμε δεν συμφωνεί με αυτό που σκεφτόμαστε, κάτι χρειάζεται να αλλάξει, ώστε να εξαλείψουμε ή να μειώσουμε την ασυμφωνία.

Τι είναι η γνωστική ασυμφωνία;

Ο ψυχολόγος Leon Festinger ήταν ο πρώτος που πρότεινε μια θεωρία γνωστικής ασυμφωνίας που επικεντρωνόταν στο πώς οι άνθρωποι προσπαθούν να φτάσουν σε εσωτερική συνοχή. Ισχυρίστηκε ότι οι άνθρωποι έχουν μια εσωτερική ανάγκη να διασφαλίσουμε ότι οι πεποιθήσεις ταιριάζουν απόλυτα με τη συμπεριφορά μας. Οι αντιφατικές ή συγκρουόμενες πεποιθήσεις οδηγούν σε δυσαρμονία, κάτι που οι άνθρωποι προσπαθούν να αποφύγουν.
Στο βιβλίο του (1957), «Η θεωρία της γνωστικής ασυμφωνίας», ο Festinger εξήγησε ότι η «γνωστική ασυμφωνία μπορεί να γίνει αντιληπτή ως μια συνθήκη η οποία προκαλεί μια δραστηριότητα που κινείται προς τη μείωση της ασυμφωνίας, όπως η πείνα προκαλεί μια κίνηση προσανατολισμένη να μειώσει την ίδια την πείνα».

Παράγοντες που επηρεάζουν

Η ευχαριστία είναι στάση ζωής...

Αισθάνομαι οτι όλη η άσκηση του ανθρώπου μέσα στην εκκλησία στοχεύει στην δόμηση μιας ευχαριστιακής και δοξολογικής ύπαρξης, που θα μπορεί να χαίρεται τα δώρο της ζωής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η δομική πράξη της εκκλησίας, είναι η Θεία Ευχαριστία. Από εκεί απορρέουν τα πάντα στην ζωή της. Άλλωστε γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά τον εθισμό μας στην γκρίνια. Το πόσο πολύ αρνούμαστε να αναδείξουμε στην καθημερινότητα μας, το όμορφο και χαρούμενο, το θετικό και ευλογημένο και να μην ζουμάρουμε μεροληπτικά στα δύσκολα και θλιβερά, γιατί σαφέστατα υπάρχουν αλλά δεν είναι μονάχα αυτά η ζωή μας.
Αξίζει να διαβάσουμε τι είχε αναφέρει ένα Αμερικανός ορθόδοξος χριστιανός, όταν έχασε την αγαπημένη του γυναίκα από καρκίνο και έμεινε με τα δυο μικρά παιδιά τους, «Είναι στιγμές που πονάω πάρα πολύ και μου λείπει πάρα πολύ. Αλλά τα καλά που προσέφερε στην ζωή μου το πέρασμά της μου είναι μέσα μου πολύ περισσότερα από τον πόνο της απουσίας της. Κι ευγνωμονώ τον Θεό που πέρασε από την ζωή μου». Ο ίδιος, έγραφε πριν πεθάνει η γυναίκα του, καθώς την έβλεπε πια να σβήνει: «Είναι κοντά μου και όμως την νοιώθω να φεύγει μακριά μου. Φεύγει και χάνεται από τα χέρια μου. Αυτό με κάνει και πονάω, αλλά με παρηγορεί ότι πάει σε χέρια που την αγαπούν περισσότερο».
Ίσως τα λόγια του μας φανούν μακρινά από την δική μας πνευματική κατάσταση και εμπειρία, όμως είναι η στάση που πρέπει να έχει ένας χριστιανός. Εάν με ρωτήσετε «μπορεί να συμβεί αυτό δίχως την χάρι του Θεού;» η απάντηση μου θα είναι όχι. Γιατί μια τέτοια στάση σαφέστατα και φανερώνει υπέρβαση και μεταμόρφωση των ορίων μας. Αλλά στην εκκλησία αυτή είναι η βάση της ζωής μας, εμείς να αναγνωρίζουμε το «λίγο» μας και ο Θεός να το κάνει πολύ.                         π.λίβυος

Πράξη ωριμότητας

Μονάχα ένας άνθρωπος που έχει πνευματική ωριμότητα καθώς και μια ψυχολογική ενηλικίωση, μπορεί να βλέπει τα λάθη του δίχως να τα φοβάται και συγχρόνως να μετανοεί γι’ αυτά, αναλαμβάνοντας την ευθύνη ενώπιον του Θεού, του εαυτού του και του άλλου. Γιατί η μετάνοια εκτός των άλλων, είναι και μια βαθιά πράξη ωριμότητας.  π.Λίβυος                                  

Τα χέρια...

Όταν οι άνθρωποι ζητούν την ευχή και μου φιλούν το χέρι, νιώθω τα χέρια τους να μου μιλούν. Και να δείτε που το καθένα έχει άλλο χαρακτήρα, άλλη δική του ιστορία να διηγηθεί. Κανένα άγγιγμα δεν είναι ίδιο. Είναι πάντα μοναδικό. Όπως μοναδικές είναι και οι ζωές μας. Υπάρχουν χέρια μαλακά σάν βελούδο, ευαίσθητα με τρόπους ευγενείας. Χέρια γεμάτα δύναμη και αυτοπεποίθηση, χρόνια δουλεμένα. Υπάρχουν και χέρια ντροπαλά που δεν ανοίγονται εύκολα και στο χαιρετισμό μένουν μισόκλειστα. Μα πιο πολύ εκείνα που με συγκλονίζουν στο άγγιγμα τους αισθανόμενος βαθιά ανάγκη να τα φιλήσω, είναι αυτά που έχουν μείνει καιρό άδεια, μόνο και ορφανά. Δίχως αγκαλιά, δίχως κάποιος να τα κρατήσει στοργικά. Εκείνα, σε σφίγγουν δυνατά, ιδρώνουν στις παλάμες σου και σου φωνάζουν «κράτα με…».

π.Λίβυος

Είμαστε δυνατότεροι στα σημεία που έχουμε ήδη σπάσει: 20 σοφά αποφθέγματα του Έρνεστ ΧέμινγουεΪ

Αφήνοντας πίσω έναν εντυπωσιακά μεγάλο όγκο έργου γραμμένο με ένα θρυλικά μοναδικό τρόπο, ο Νομπελίστας Έρνεστ Χέμινγουεϊ είναι ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της Αμερικής. Η περιεκτική και καθαρή πρόζα του έγινε αντικείμενο μελέτης και μίμησης από τόσους άλλους συγγραφείς, ειδικά κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.
Ο Χέμινγουεϊ χρησιμοποιούσε σύντομες και απλές προτάσεις, απεχθανόμενος κάθε φλυαρία που θα μπορούσε να χρειαστεί συναισθηματική ρητορική ή περαιτέρω επεξήγηση. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του ήταν εμπνευσμένο από τον πόλεμο και οι χαρακτήρες του ενσαρκώνουν τις δικές τους αξίες και τρόπο σκέψης – έντονη αρρενωπότητα και αυτοπεποίθηση που συνυπάρχουν με την ευαισθησία.
Η ζωή του ήταν ταραχώδης και πολύ συχνά βυθιζόταν στις καταχρήσεις, κυρίως στο αλκοόλ, το οποίο τον συντρόφευε σε όλη σχεδόν την ενήλικη ζωή του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας που τον εμπόδιζαν να συνεχίσει το έργο του. Εμφάνισε βαριά κατάθλιψη σε συνδυασμό με τον εθισμό του στο αλκοόλ. Έκανε αρκετές απόπειρες αυτοκτονίας και τελικά στις 2 Ιουλίου 1961 αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι. Πάνω στον τάφο του υπάρχει η παρακάτω επιγραφή:
“Περισσότερο από όλα αγαπούσε την πτώση… τα κίτρινα φύλλα πάνω στις λεύκες, τα φύλλα που επιπλέουν στο ποτάμι, και πάνω από τους ψηλούς λόφους τον μπλε ουρανό…Τώρα θα είναι μέρος τους για πάντα.”

20 σοφά αποφθέγματα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως αρχές στη ζωή μας

Να δημιουργείς και δημιουργώντας, να δημιουργείσαι:20 σπουδαία αποφθέγματα του Αριστοτέλη

Από τους σπουδαιότερους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, ο Αριστοτέλης μας δίδαξε σημαντικά μαθήματα ζωής μα κυρίως σκέψης. Γεννήθηκε το 384 π.Χ. στα Στάγειρα της Χαλκιδικής, αποικία της Χαλκίδας. Στα 17 του χρόνια μπαίνει στην Ακαδημία του Πλάτωνα στην Αθήνα και παραμένει δίπλα του έως τα 37 του έτη. Τα έργα του καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των χρόνων εστιάζουν στη φυσική, τη βιολογία, τη μεταφυσική, τη λογική, την πολιτική, την ηθική, αλλά και την τέχνη (μουσική, θέατρο, ποίηση).
Μετά τον θάνατο του Πλάτωνα φεύγει από την Αθήνα και μετά από πρόσκληση του βασιλιά Φιλλίπου γίνεται δάσκαλος του Μ. Αλεξάνδρου. Στη συνέχεια, ιδρύει μια βιβλιοθήκη και σχολή, το Λύκειο. Μαζί με το δάσκαλό του, τον Πλάτωνα, αποτελούν σημαντικές μορφές της φιλοσοφικής σκέψης του αρχαίου κόσμου. Κάποια από τα σημαντικότερα έργα του είναι τα: «περί ψυχής», «Μεταφυσική», «Ηθικά Νικομάχεια», «Ποιητική», «Πολιτικά» και «Αθηναίων Πολιτεία». Εδώ θα εστιάσουμε σε 20 σπουδαία αποφθέγματά του που θα μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε τη λογική μας σκέψη.

20 αποφθέγματα του Αριστοτέλη