Η ανθρώπινη και η Θεϊκή σοφία και ο διπλός όφις στο Κηρύκειο
Αυτό που πρέπει να κατανοηθεί είναι πως ο
όφις αντιστοιχεί με την ανθρώπινη δυνατότητα της διάνοιας και πως όταν ο
έκπτωτος άνθρωπος άνοιξε τα μάτια του δεν είδε παρά μόνον ένα κόσμο
ψευδαισθήσεων και εξαπάτησης μέσα από μια την αρχή της συνείδησης του
εγώ του.
Η σωματική εξέλιξη του ανθρώπινου
συστήματος σηματοδοτεί από την μια μια ολοκλήρωση σε αυτό το πεδίο ζωής
μέσα στην ύλη και συνεπώς δεν είναι παρά μια ελεύθερη πτώση εκτός αν ο
άνθρωπος κατανοήσει την μικρότητα του και αποφασίσει να μην ακολουθήσει
την γνώση του φιδιού αλλά την ζώσα γνώση του Θεού.
Για αυτό και ο Ρόμπερτ Φλούντ μας μιλά
για την ύπαρξη δύο ειδών σοφίας συμβολικώς μέσα από την ύπαρξη ενός
εσωτερικού και ενός εξωτερικού σταυρού.
Όπως και εγώ όταν γράφω εδώ δεν λέω ότι
μου κατέβει στο κεφάλι μου αλλά είναι πάντοτε αποδείξιμο μέσα από την
Αγία Γραφή έτσι και ο Φλούντ μας μιλά με σημεία από την καινή διαθήκη.
Μας λέει :
''Αφότου ο Αδάμ γεύτηκε το
δέντρο του καλού και του κακού εμφανίστηκε η σύγχυση, η καθαρή
σοφία καλύφθηκε από το σκοτάδι της ψευδαίσθησης και η πλάνη εμφανίστηκε
μέσα στον κόσμο.
Έτσι στην θέση της αγνής και απλής
ενότητας των αρμονιών εγέρθηκε η σύγχυση, δηλαδή η δυαδικότητα, αυτό το
δικέφαλο τέρας που κοιτάζει το καλό και το κακό ταυτόχρονα.''
