Πονάς
για πόσους λόγους και ξέρεις πως κανείς τη στιγμή εκείνη δεν μπορεί να
τους πάρει μακριά. Μόνο εσύ! Κι όμως, κάτι φορές που σε εγκαταλείπεις,
αναζητάς τη λύτρωση έξω από εσένα κι ένα χέρι να πιαστείς, κι ας
δυνάμωσες.
Ηρέμησε, μια φάση είναι, θα περάσει. Περνάς τα δάκτυλά σου ανάμεσα
στα μαλλιά σου κι ακούς τα δάκρυα να στάζουν στο τραπέζι. Κανείς εκεί,
πάντα μόνος και αυτό που σε θυμώνει είναι που ξέρεις πως μόνο εσύ
μπορείς να σε λυτρώσεις, κανένας άλλος.
Προσπαθείς να αναπνεύσεις μάταια Έχεις ανάγκη από εκείνο το χάδι στο κεφάλι, που ξεκινά από το μέτωπο και καταλήγει στον αυχένα, εκεί ακριβώς που ο πόνος σφίγγει τη βάση του μυαλού σου, εκεί, που δεν μπορεί να φτάσει ούτε η σκέψη.
Όλα μάταια, όλα ανοίγουν τα μάτια σου μόνο για να κοιτάξεις γύρω σου, μόνο για να δεις και να πιστέψεις το πόσο μόνος είσαι. Μόνος ανάμεσα σε τοίχους, μόνος ανάμεσα σε τζαμαρίες που ακόμη κι αν τις έχεις ορθάνοιχτες, η ανάσα σου παραμένει εγκλωβισμένη. Κι όμως, η μοναξιά δεν είναι πια μέγγενη, δεν είσαι πια αιχμάλωτός της, συζητάς με τον εαυτό σου, δεν μαλώνεις.
Άλλοτε θα σε χαρακτήριζες τρελό, μα πλέον είσαι εσύ ο καταλύτης, εσύ ο σωτήρας και κυρίαρχός του και ξέρεις πως σύντομα θα φύγεις από αυτό, θα αναπνεύσεις ξανά. Ηρέμησε, μια φάση είναι, θα περάσει.
Ηρέμησε, μια φάση είναι, θα περάσει. Περνάς τα δάκτυλά σου ανάμεσα
στα μαλλιά σου κι ακούς τα δάκρυα να στάζουν στο τραπέζι. Κανείς εκεί,
πάντα μόνος και αυτό που σε θυμώνει είναι που ξέρεις πως μόνο εσύ
μπορείς να σε λυτρώσεις, κανένας άλλος.Προσπαθείς να αναπνεύσεις μάταια Έχεις ανάγκη από εκείνο το χάδι στο κεφάλι, που ξεκινά από το μέτωπο και καταλήγει στον αυχένα, εκεί ακριβώς που ο πόνος σφίγγει τη βάση του μυαλού σου, εκεί, που δεν μπορεί να φτάσει ούτε η σκέψη.
Όλα μάταια, όλα ανοίγουν τα μάτια σου μόνο για να κοιτάξεις γύρω σου, μόνο για να δεις και να πιστέψεις το πόσο μόνος είσαι. Μόνος ανάμεσα σε τοίχους, μόνος ανάμεσα σε τζαμαρίες που ακόμη κι αν τις έχεις ορθάνοιχτες, η ανάσα σου παραμένει εγκλωβισμένη. Κι όμως, η μοναξιά δεν είναι πια μέγγενη, δεν είσαι πια αιχμάλωτός της, συζητάς με τον εαυτό σου, δεν μαλώνεις.
Άλλοτε θα σε χαρακτήριζες τρελό, μα πλέον είσαι εσύ ο καταλύτης, εσύ ο σωτήρας και κυρίαρχός του και ξέρεις πως σύντομα θα φύγεις από αυτό, θα αναπνεύσεις ξανά. Ηρέμησε, μια φάση είναι, θα περάσει.
