Εκείνοι που καλλιεργούν το μυαλό τους χωρίς την καρδιά τους αναπτύσσουν υλισμό

Εκείνοι που καλλιεργούν το μυαλό τους χωρίς την καρδιά τους αναπτύσσουν υλισμό. Για τους ανθρώπους αυτούς όλα είναι ύλη, και πέρα από τη γνώση και την εμπειρία τους, τίποτα δεν υπάρχει. Δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς σκέφτονται, πώς οι δημιουργικές ιδιοφυΐες έρχονται σε ύπαρξη, πώς δημιουργούνται οι αισθήσεις της ομορφιάς, της λογικής, της συλλογιστικής, της αγάπης και της συμπόνιας. Όλα είναι ύλη για αυτούς.

Για έναν υλιστή δεν υπάρχει ψυχή· δεν υπάρχει αθανασία. Για έναν υλιστή, ο Υπέρτατος Νους δεν υπάρχει - όλα είναι ύλη. Συνήθως, αυτοί οι άνθρωποι αναπτύσσουν έντονη σκληρότητα και βία για να επιτύχουν τους στόχους τους, καθώς οι άλλοι άνθρωποι τους φαίνονται σαν υλικά αντικείμενα.

Όταν το μυαλό αναπτύσσεται εις βάρος της καρδιάς, η καρδιά δεν μεταδίδει πλέον το αίσθημα της ανθρωπιάς, της αγάπης και της συμπόνιας, και ο νους επιτίθεται αμείλικτα στα θύματά του.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
The Flame of the Heart       elenastral

Η χαρά κρυμένη στα απλά και καθημερινά...

Μια από τις βασικές αιτίες που δεν χαιρόμαστε στην ζωή μας, είναι ότι περιμένουμε να συμβεί κάτι σπουδαίο, μεγάλο, φοβερό και εκπληκτικό, για ν΄αισθανθούμε οτι υπάρχει αιτία χαράς στην ζωή μας.Όμως δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο, διότι η χαρά βρίσκεται και αναγνωρίζεται σε πολύ μικρά καθημερινά πράγματα. 
Αναφέρει ο Σ. Ζουμπουλάκης, οτι ένα απο τα πολλά σημαντικά που μας προσφέρει ο πόνος είναι το "ξύπνημα", σε ολα αυτά τα απλά καθημερινά μα σπουδαία, που εμείς τα προσπερνάμε ως αυτονόητα. Κι όμως, όταν τα χάσουμε τότε τα εκτιμούμε. 

Διότι η χαρά είναι κρυμμένη στο πρωινό ξύπνημα, στην χαραυγή, στο καφέ ή τσάι που φτιάχνεις ή πίνεις. Στην προσευχή που έχει ευχαριστία και δοξολογία. Σε ένα καντήλι που θα ανάψεις, σε ένα λιβάνι που θα μυρίσεις, στο φαγητό που ετοιμάζεις για σένα ή την οικογένεια σου. Στην δουλειά που κάνεις ή μοιράζεσαι με άλλους ανθρώπους. Στον περίπατο με έναν φίλο ή με τον αγαπημένο σου ζώο. Στην βροχή που σε πλένει, στην γη που σε κρατά, στον αέρα που σε σκορπά, στην φωτιά που μέσα σου κεντά. Στην χειραψία που είσαι παρών. Στην αγκαλιά που δεν είσαι απών. Στο φιλί που λαχταράς, στην ψυχή που αγαπάς στο έρωτα που δεν ρωτά. 

Πάψε να τα αναβάλεις όλα για μετά, δεν υπάρχει παρά μόνο το τώρα, και εσύ δυστυχώς έμεινες στο πουθενά.    π. Λίβυος

Τι σημαίνει << κάνω λάθος>> σύμφωνα με τη φιλοσοφία

«Το σημαντικό με τον άνθρωπο είναι ότι είναι η γέφυρα κι όχι ο σκοπός», έγραψε ο Νίτσε στο Τάδε Έφη Ζαρατούστρα. Το να υπάρχουμε σημαίνει να ζούμε δεμένοι σαν γέφυρα προς το μέλλον, προς τους άλλους, αλλά και προς εκείνες τις διαστάσεις του εαυτού μας που αγνοούμε, προς αυτά τα μονοπάτια που ακόμα δεν έχουμε περπατήσει και που η αποτυχία μπορεί να μας ανοίξει.

Όταν λησμονούμε αυτή την αλήθεια, υποφέρουμε περισσότερο από τις αποτυχίες μας. Τελικά, το γεγονός πως η αποτυχία μας πληγώνει τόσο πολύ οφείλεται και στην ενοχοποίησή της από τους σημαντικότερους φιλοσόφους της δυτικής μας παράδοσης. Ο Καρτέσιος ή ο Καντ δεν έχουν αφιερώσει βιβλία στην αποτυχία, αλλά υπάρχουν αποσπάσματα στα έργα τους για τις αιτίες του σφάλματος ή τις αιτίες του λάθους.

Ο Καρτέσιος παρουσιάζει τον άνθρωπο ως το ον το προικισμένο με δύο κύριες ικανότητες κακώς τοποθετημένες: μια περιορισμένη κατανόηση και μια απεριόριστη θέληση. Ενώ η κατανόησή μας ανταποκρίνεται γρήγορα στα όριά της, ο Καρτέσιος λέει ότι πάντα μπορεί να θέλουμε περισσότερο.

Ο συγγραφέας του έργου «Λόγος περί της Μεθόδου» ισχυρίζεται πως μέσα από τη δύναμη της θέλησής μας μοιάζουμε στο Θεό. Κάθε φορά που θέλουμε και πιστεύουμε ότι έχουμε φτάσει στα όριά μας, ανακαλύπτουμε ότι μπορούμε να θέλουμε ακόμα. Για τον Καρτέσιο, η έλλειψη ορίου στη θέλησή μας είναι το θεϊκό μέσα μας.

ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ (ΠΛΑΤΩΝΟΣ- ΠΟΛΙΤΕΙΑ)

Η Πολιτεία είναι ο διάλογος που αποτέλεσε κεντρικό σηµείο αναφοράς για το Πλατωνικό έργο. Το αντικείµενο της είναι «περί δικαίου», και προσδιορίζεται ως «πολιτικός» διάλογος, σύµφωνα µε τους καθορισµούς του υποτίτλου της. Αποτελεί όµως την καθολικότερη ίσως σύλληψη της πλατωνικής διάνοιας, όπου εκτίθενται οι υψηλές ιδέες του φιλοσόφου σε µια ευρύτατη θεµατολογική έκταση, αλλά κυρίως πάνω στα ζητήµατα της Ηθικής. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Πολιτεία λαµβάνεται ως ο βασικός γνώµονας για τον εντοπισµό των αρχών της πλατωνικής Ηθικής, ακριβώς όπως χρησιµεύει ο Τίµαιος για τη Φυσική και ο Παρµενίδης για τη Διαλεκτική.

Το έργο ανήκει στη δεύτερη περίοδο της δηµιουργίας του Πλάτωνα, όταν, δηλαδή, ο φιλόσοφος διερευνούσε τις αρχές και τις αιτίες της γνώσης και ολοκλήρωνε τη σωκρατική µέθοδο δηµιουργίας εννοιών σε επιστηµονικό σύστηµα, σε αυτό που γνωρίζουµε ως θεωρία των Ιδεών. Ως «Πολιτεία» νοείται το σύνολο των θεµελιωδών και καταστατικών αρχών που ρυθµίζουν την οργάνωση και λειτουργία του πολιτεύµατος, είναι ο ίδιος ο τρόπος διακυβέρνησης. 

Επιγραµµατική σύνοψη των προτάσεων της Πολιτείας θα µας οδηγούσε στην αντίληψη της ηθικότητας στη γενίκευση της: η αναγνώριση του πρωτείου του ολικού έναντι του µερικού είναι η ασφαλής βεβαιότητα που προσιδιάζει στις ηθικές κατασκευές. Μέσα στην ολότητα της πόλης το άτοµο θα εκπαιδευτεί και θα διαπλαστεί, ώστε να εναρµονιστεί µε το γενικό. Η τελεολογία της πόλης καλύπτει τους επιµέρους σκοπούς και αναιρεί οτιδήποτε µπορεί να διαφορίζει. Ατοµικές επιδόσεις, ιδιοκτησία, προσωπικές σχέσεις, απορροφώνται από τον ανώτερο σκοπό που ενσαρκώνει το πολιτικό δηµιούργηµα, όπου µόνο µέσα σ' αυτό η ατοµική ύπαρξη παίρνει νόηµα. Εκεί όπου οι αρετές του ατόµου µετασχηµατίζονται σε αρετές κοινωνικές, στη διαρκή διαδικασία αµοιβαίας συνεισφοράς µεταξύ ηθικής και πολιτικής, ώστε τελικά τα όρια των δύο αυτών µεγεθών να µην είναι µε ευχέρεια διακριτά.

Κάθε ανάσα και βήμα μπορούν να μας φέρουν πιο κοντά στην υλοποίηση των ονείρων μας

Μερικές φορές αγκιστρωνόμαστε σε μεγάλα αλλά στην ουσία κενά όνειρα, ίσως επειδή μας απασχολεί τόσο πολύ η καθημερινότητα που δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει περίπτωση να ζήσουμε σύμφωνα με τις πιο βαθιές, πιο γνήσιες επιθυμίες μας. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ακριβώς εκεί, στην καθημερινή μας ζωή, κάθε ανάσα και κάθε βήμα μπορούν να μας φέρουν πιο κοντά στην υλοποίηση των ονείρων μας.
Αν όμως, αντί γι’ αυτό, εμείς επιλέξουμε τα προκατασκευασμένα όνειρα που μας πουλάνε, αν πειστούμε ότι το να αποκτήσουμε π.χ. ένα δαχτυλίδι είναι το νόημα, τότε θυσιάζουμε τον πολύτιμο χρόνο που μας έχει δοθεί για να ζήσουμε και να αγαπήσουμε, με αντάλλαγμα κενές φιλοδοξίες χωρίς αληθινό νόημα. Μπορεί να ξεπουλήσουμε ολόκληρη τη ζωή μας για τέτοια πράγματα.
Πολλοί άνθρωποι φτάνουν σε μια θλιβερή συνειδητοποίηση στο νεκροκρέβατό τους ή στα ύστερα χρόνια της ζωής τους. Ξαφνικά αναρωτιούνται τι έχει μείνει από όλες εκείνες τις δεκαετίες δουλειάς και άγχους. Ίσως έγιναν «θύματα της επιτυχίας», με την έννοια ότι κέρδισαν τον πλούτο και τη δόξα που επιδίωξαν, αλλά δεν είχαν ποτέ το χρόνο και τον χώρο να απολαύσουν τη ζωή τους, να συνδεθούν ουσαστικά με τα πρόσωπα που αγαπούσαν. Έπρεπε καθημερινά να τρέχουν συνεχώς, απλώς και μόνο για να διατηρήσουν όσα είχαν αποκτήσει

Οι πολλαπλές αποχρώσεις της Αυτοεκτίμησης (Τα βασικά βήματα προς την επίτευξή της)

«Το ασανσέρ προς την επιτυχία βρίσκεται εκτός λειτουργίας. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα σκαλοπάτια…το ένα κατόπιν του άλλου» – Ρενέ Ζιράρ (Γάλλος φιλόσοφος και Ακαδημαϊκός)

Λέγεται συχνά ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Ξεχνούμε όμως, ότι σε μικρή ηλικία μάθαμε να κολυμπούμε στη θάλασσα, ενώ πριν δεν γνωρίζαμε το πώς. Προτού μας δείξει κάποιος πώς έπρεπε να κινήσουμε τα χέρια και τα πόδια μας προκειμένου να κολυμπήσουμε, το μυαλό μας δεν γνώριζε ότι διαθέτει αυτή τη δυνατότητα.
Σε αυτό το γεγονός, ότι αποκαλύπτονται δυνατότητες του εαυτού μας τις οποίες δε γνωρίζουμε, μέσα από το να μαθαίνουμε, αναφέρθηκε ο Γαλιλαίος λέγοντας: «Δεν μπορείς να διδάξεις κάτι σε έναν άνθρωπο, μπορείς μόνο να τον βοηθήσεις να το ανακαλύψει μέσα του». Το ίδιο αφορά και την αυτοεκτίμηση, η οποία μπορεί συνεχώς να αυξάνει με σταδιακά βήματα-αλλαγές.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ιστορία με τους αστερίες του ανθρωπολόγου Loren Eiseley. Σε μία παραλία μετά από καταιγίδα, ένας ηλικιωμένος άνδρας παρατηρεί μια νεαρή γυναίκα, να πετά πίσω στη θάλασσα έναν έναν ξεβρασμένους αστερίες πίσω στη θάλασσα.
Η απορία του για το νόημα της πράξης της είναι τεράστια, αφού οι ξεβρασμένοι αστερίες είναι χιλιάδες και μοιραία πολλοί θα πεθάνουν. Δεν είναι δυνατόν να κάνει τη διαφορά, της λέει. Εκείνη πιάνει ακόμη έναν αστερία και πετώντας τον στη θάλασσα του απαντά «έκανε διαφορά γι’ αυτόν όμως».
Με ένα πολύ έξυπνο τρόπο, η ιστορία αυτή αναφέρεται σε έναν τρόπο σκέψης. Συχνά, μπορεί να ερμηνεύουμε καταστάσεις λανθασμένα, σκεπτόμενοι μόνο τα άκρα, άσπρο – μαύρο, επιτυχία – αποτυχία. Κρίνουμε την απόδοσή μας σε κάτι αν ήταν τέλεια, αλλιώς τη βλέπουμε ως αποτυχία. Αν κάναμε λάθος προσπαθώντας να ακολουθήσουμε μια δίαιτα, νιώθουμε ότι αποτύχαμε και την εγκαταλείπουμε.

Ο Πολεμιστής της Αρετής

Οι ιδέες προετοιμάζουν και διαμορφώνουν την πραγματικότητά μας… έτσι να μάθεις να σκέφτεσαι πάντα τα αιώνια πράγματα, να σκέφτεσαι το κοινό καλό και να σκέφτεσαι πάντα θετικά δίνοντας διέξοδο στις καταστάσεις… με αυτό τον τρόπο δημιουργείς τον δικό σου μαγικό κύκλο προστασίας, τον δικό σου χώρο ζωής.

Οι «σκεπτομορφές», όσο πιο πολύ φορτισμένες είναι τόσο έχουν την τάση να υλοποιούνται… για αυτό να οραματίζεσαι πάντα καλά και όμορφα πράγματα… έτσι δημιουργείς τάξη στον κόσμο… ακόμα κι αν τίποτα από όσα οραματίζεσαι δεν γίνεται μπροστά σου.

Μάθε να χρησιμοποιείς ακόμα και την αρνητική ενέργεια προς όφελός σου… κάθε τι που θεωρείται κακό από τους ανθρώπους είναι μια υπενθύμιση και μια ευκαιρία να στραφείς στο Αιώνιο και να ακολουθήσεις την Οδό της Αρετής, που θα σε λυτρώσει από όλα τα κακά, με τον ορθό τρόπο.

Η αφθονία, πνευματική, ψυχική, υλική, είναι η βάση για να πραγματοποιήσεις ανώτερους σκοπούς… όταν λοιπόν από θεία χάρη, ή από εύνοια της ζωής, σου δίνεται αφθονία χρησιμοποίησέ την για ανώτερους σκοπούς και για το κοινό καλό… αν την χρησιμοποιείς μόνο για δικό σου όφελος θα γίνει θηλιά στο λαιμό σου και θα σε πνίξει στον εγωισμό και στην ανομία.

Ακόμα κι οι αρρώστιες και τα ατυχήματα σε αφυπνίζουν για να

Όσα δεν μας έμαθαν...

Όσο ήμασταν πιο νέοι μας έλεγαν να βρεις έναν άνθρωπο να σε κάνει ευτυχισμένο. Ήταν κάτι σαν ευχή ή σαν οα πιστεύουμε πως οι άλλοι θα έρθουν για να μας ολοκληρώσουν. δηγία. Δεν μας είπαν ότι είμαστε πλήρεις και ολοκληρωμένοι και πως οι άλλοι άνθρωποι στη ζωή μας θα έρθουν για να μοιραστούμε ό,τι καλό έχουμε, αλλά μας έκαναν ν

Σιγά σιγά μάθαμε να προσδιορίζουμε την αξία μας, την ευτυχία μας μέσα από τους άλλους. Έτσι σήμερα κάποιος άλλος είναι υπεύθυνος για την ευτυχία ή την δυστυχία μας. 

Μάθαμε λοιπόν να πονάμε ή να χαιρόμαστε μέσα από τους άλλους... 

Δεν μας είπαν, δώσε αγάπη στον άνθρωπο που θα γνωρίσεις αλλά πρόσεξε μην στηριχτείς σε έναν άνθρωπο για όλα αυτά που θα σε κάνουν ευτυχισμένο, γιατί θα είναι στο χέρι του να σου πάρει πίσω την ευτυχία...

Δεν μας είπαν να στηρίζεσαι στον εαυτό σου, και να βρεις μέσα σου την δική σου εσωτερική πηγή που αναβλύζει συνεχώς αγάπη για να ξεδιψάς, 

Δεν μας είπαν να μάθεις να δίνεις και να μοιράζεσαι αλλά να μην εξαρτάσαι από τους άλλους, να χαίρεσαι την παρέα των άλλων, να είσαι μαζί με τους άλλους, αλλά να μπορείς να είσαι καλά και χωρίς αυτόν τον φίλο, να μπορείς και χωρίς αυτόν τον σύντροφο...

Δεν μας είπαν να αγαπάς, να δίνεις, να κατανοείς, να συμπαραστέκεσαι, να συγχωρείς και να δέχεσαι καθετί καλό από τους άλλους με ευγνωμοσύνη (γιατί κανείς δεν σου χρωστάει τίποτα), αλλά να μπορείς όταν χρειαστεί και χωρίς τους άλλους.

Οι συντροφικές, οι φιλικές, οικογενειακές σχέσεις είναι ιερές και αξίζουν την αγάπη, την κατανόηση και το σεβασμό μας! Η πιο ιερή σχέση όμως είναι αυτή με τον εαυτό μας. Ο λόγος είναι γιατί μέσα μας όλοι έχουμε Θεό! Είναι η μοναδική πηγή που μπορεί να μας ξεδιψά, χωρίς να ζητά ανταλλάγματα. Γι' αυτό καλό είναι να μάθουμε πάνω από όλα να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνατότητες, να στηριζόμαστε στο Θεό μέσα μας!

Να μην ξεχνάμε ότι είμαστε ολοκληρωμένοι από τη φύση μας! Όλοι οι άλλοι είναι απλά για να μοιραζόμαστε, ό,τι όμορφο έχουμε μέσα μας... να δίνουμε και να παίρνουμε αγάπη! 🌹

Matoula Karpeta

Pulse of love