Το δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού

Το ανθρώπινο ον παριστάνει ένα δέντρο με τις ρίζες, με έναν κορμό, κλαδιά, φύλλα, λουλούδια και καρπούς. Όλοι οι άνθρωποι έχουν ρίζες, έναν κορμό και κλαδιά, αλλά πολύ λίγους τους επισκέπτεται η άνοιξη. Οι περισσότεροι είναι δέντρα χωρίς καρπούς, χωρίς λουλούδια και μάλιστα χωρίς φύλλα, είναι χειμωνιάτικα δέντρα, θλιβερά, μαύρα και χωρίς στολίδια. 

Βέβαια, μέσα σε κάθε ον μπορούν να φυτρώσουν λουλούδια, μόνο που θα πρέπει να εργαστεί, να έχει μια μεγάλη γνώση και να θυσιάσει πολύ καιρό για να μπορέσουν τα λουλούδια αυτά ν' ανθίσουν, ν' αναδώσουν τα αρώματα τους και να δέσουν καρπούς. Οι καρποί είναι τα έργα που γίνονται από τις διάφορες αρετές.

Τα φύλλα, τα λουλούδια, οι καρποί, είναι η αγάπη, η σοφία και η αλήθεια. Με μεγάλη σοφία τα φύλλα μετατρέπουν τον ακατέργαστο χυμό σε κατεργασμένο σαν τους αλχημιστές που μετατρέπουν τα μέταλλα σε χρυσό χάρη στη φιλοσοφική λίθο. Τα λουλούδια είναι ενωμένα με την αγάπη: τα χρώματά τους, το άρωμά του η αγνή; ύλη των πετάλων τους ελκύουν τα όντα. Σ’ αυτά κατακάθεται το νέκταρ που τα έντομα πηγαίνουν και απομυζούν. Οι καρποί είναι η αλήθεια που είναι το αποτέλεσμα της ένωσης της σοφίας και της αγάπης.
Τα φύλλα, τα λουλούδια και οι καρποί των δέντρων πέφτουν σε ορισμένες εποχές του έτους, δε μένουν πια παρά τα κλαδιά, ο κορμός, και οι ρίζες που πάντα μένουν. Έτσι και οι ακαλλιέργητοι, οι κοινοί άνθρωποι και οι άνθρωποι με ταλέντο δε λείπουν ποτέ από τον κόσμο, ενώ οι ιδιοφυίες, οι άγιοι και οι μεγάλοι Δάσκαλοί είναι πολύ πιο σπάνιοι. Το χειμώνα, δε μένει από τα φύλλα, τα λουλούδια και τους καρπούς του καλοκαιριού, παρά η ανάμνηση των χρωμάτων τους, της γεύσης τους, του αρώματος τους, όλη αυτή η ομορφιά έχει αποτυπωθεί στη μνήμη.