Δεν πρέπει η χαρά και η επιτυχία να μας γίνεται εμμονή και άγχος. Έτσι
δεν θα έρθει ποτέ. Γιατί ακόμη κι αν έρθει δεν θα σου ανήκει μια και εσύ
θα ανήκεις στο άγχος σου. Για να χαρείς κάτι πρέπει αν είσαι «παρόν» σε
αυτό που κάνεις. Μόνο εκεί. Επίσης όταν την χαρά την μεταθέτεις διαρκώς
για το αύριο μπαίνεις σε μια διαδικασία προσμονής, την κυνηγάς, την
ψάχνεις, και με αυτό τον τρόπο οτι ζεις εκείνη την στιγμή στην ζωή σου,
το αντικρίζεις ως άσχημο, λειψό, άγευστο. Όλα σου φαίνονται λίγα γιατί
περιμένεις τα πολλά, όλα άσχημα γιατί θες μόνο τα όμορφα, όλα λειψά
γιατί αναζητείς τα τέλεια. Οπότε αυτό που είσαι και ζεις και έχεις στο
σήμερα, δεν σε γεμίζει. Το πετάς ενώ το κρατάς για κάτι άλλο που θα
ήθελες και ίσως κάποτε να έχεις. Μα υπάρχει κάτι πιο αβέβαιο από το
αύριο; Ο Χριστός μας λέει, μην ασχολείστε με το αύριο ζήστε το σήμερα,
αφήστε το αύριο στο Θεό, εσείς εδώ στο παρόν, στο τώρα.Θα μου πεις "μα εάν είναι κόλαση αυτό που ζω, να μην έχω ελπίδα για κάτι καλύτερο;". Να έχεις. Όμως αυτό δεν πρέπει να ακυρώνει το τώρα της ζωής σου. Περιμένοντας το αύριο χάνεις τι μπορείς να κάνεις σήμερα.
