Όταν έχεις μάθει να αγαπάς την δύναμη και την επιτυχία, πως
μπορείς να ερωτευθείς έναν Νυμφίο κουρελιασμένο, γυμνό και ταπεινωμένο; Όταν ζητάς
μια ανώδυνη αγάπη, πως θα αγκαλιάσεις Εκείνον που ζητά θυσία. Κι όταν για σένα αγάπη
σημαίνει να παίρνεις πως θα αγαπήσεις εκείνον που ξέρει μονάχα να δίνει, δίχως λογαριασμούς και
βερεσέδια; Ο Νυφμίος της εκκλησίας Χριστός, έρχεται κάθε χρόνο, προς αναζήτηση
της νύμφης. Ζητά νυμφώνα για να φωλιάσει τον μεγάλο του έρωτα προς την
ανθρωπότητα.
Εάν δεχθούμε ότι το ραντεβού μας με τον Νυμφίο έχει μια
προϋπόθεση, εκείνη δεν είναι η τελειότητα μας, μήτε οι αρετές και αναμαρτησία
μας, μα η ταπείνωση, το πάθος και ο πόθος μας γι’ αυτόν.
Κανείς άνθρωπος δεν είναι τέλειος, μπορεί όμως να είναι
αληθινός. Καμιά αγάπη στον κόσμο αυτόν δεν είναι τέλεια μπορεί όμως να είναι
αυθεντική και τίμια. Όταν αληθινά αγαπάς, είσαι διάφανος. Μπορεί ο άλλος να δει
την πιο βαθιά σου σκέψη. Εκείνα τα ανείπωτα της καρδιάς. Δεν έχεις να κρύψεις
κάτι, γιατί δεν επιδιώκεις να αποδείξεις τίποτε. Αγαπάς. Αυτό φτάνει. Αυτό
φαίνεται, δεν αποδεικνύεται, υπάρχει και βιώνεται. Η αγάπη δεν έχει ανάγκη από
απολογισμούς και αποδείξεις, γιατί δεν κρύβεται. Μυρίζει ουρανό.
