Αρχίζοντας την πορεία προς το Πάσχα

Αρχίζοντας την πορεία προς το Πάσχα

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Κάθε φορά που βρισκόμαστε, ως μέλη της Εκκλησίας, σ’ αυτή την κοινή πορεία, που η περίοδος του Τριωδίου και πιο συγκεκριμένα η Μεγάλη Σαρακοστή μας καλεί, μου φαίνεται πως μας περιμένει δυσκολία μεγάλη. Η νηστεία και οι ακολουθίες φαντάζουν εμπόδια, που οι δυνάμεις μας δεν θα αντέξουν.

Όμως γρήγορα ανακαλύπτουμε πως πίσω από τον πειρασμό αυτό ξεπροβάλλει μια γλυκύτητα, μια βαθειά ανάπαυση. Νιώθουμε πως η πορεία αυτή προχωρά πιο εύκολα απ’ ό,τι περιμέναμε και πως την απολαμβάνουμε. Γιατί, τόσο η νηστεία όσο και οι πολλές ακολουθίες, δεν γίνονται βάρη αλλά δυνατότητες που ευκολύνουν την πορεία και τη χαροποιούν.

Ό,τι και να πει κανείς για θέματα εμπειρικά, δεν θα καταφέρει να εξηγήσει τελείως, αν ο άλλος δεν τα ζήσει. Το «γεύσασθε και ίδετε» της Αγίας Γραφής είναι αλήθεια! Έτσι και η Σαρακοστή ως πορεία, κατανοείται, όταν νηστέψουμε κι όταν συμμετέχουμε, ανάλογα με τις συνθήκες που ζει ο καθένας, στα Μεγάλα Απόδειπνα, στις Προηγιασμένες, στους Χαιρετισμούς, στις Λειτουργίες. Τότε συν-πορευόμαστε με τους άλλους και η συν-πόρευση προκαλεί δύναμη, χαρά, αίσθηση κοινής πνευματικής ζωής που είναι Βασιλεία Θεού.

<<Έρχου και ίδε>>

Η διακίνηση ιδεών και γνώσεων ένεκα διαδικτύου και όχι μόνο, που παρατηρείται στις μέρες μας, είναι μια ιδιαίτερη ευλογία. Δε χρειάζεται, όπως παλαιότερα, η εντρύφηση σε βιβλιοθήκες για να μάθεις. Μπορείς εύκολα από το χώρο σου να γνωρίσεις ό,τι θέλεις. Περικλείει, βέβαια, αυτή η δυνατότητα και τον κίνδυνο της παραπληροφόρησης.
Έτσι και στα θέματα της πίστης, μπορούμε να μάθουμε τη γνώμη των αγίων Πατέρων για ό,τι θέμα θέλουμε, να γνωρίσουμε τη σύγχρονη και προηγούμενη θεολογική σκέψη, να διαβάσουμε την ερμηνεία της Γραφής. Ασφαλώς όλα αυτά είναι σπουδαία!
Όμως ο κίνδυνος της αλλοίωσης παραμένει πάντα ως πειρασμός «εκ των ένδον». Ν’ αλλοιωθεί δηλαδή το πνεύμα της Εκκλησίας, το πνεύμα της Ορθοδοξίας και να γίνει ηθικολογία, καθηκοντολογία, θρησκεία. Γιατί είναι εύκολο να σου λένε «οι ιθύνοντες» τι πρέπει να κάνεις και τι πρέπει να αποφύγεις για να είσαι «καλός χριστιανός». Εύκολο και κατανοητό. Όμως απουσιάζει η όντως ζωή, που ζωογονεί τον άνθρωπο και του χαρίζει «γεύση ζωής αιωνίου».

ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Απόσπασμα από το βιβλίο Μεγάλες Μορφές της Αρχαίας Ελλάδας, Φιλόσοφοι, εκδόσεις Ιστοριογνωσία.

Αν αναλύσουμε από ετυμολογική άποψη τον όρο Φιλοσοφία στα συνθετικά στοιχεία του, φιλία – σοφία, δηλώνεται η τάση, η εσωτερική διάθεση για τη γνώση του κόσμου. Όταν μάλιστα η τάση αυτή κορυφώνεται, τότε μεταστοιχειώνεται σε έναν έρωτα διαρκή για τη γνώση του κόσμου και του εαυτού του.

Με δεδομένο ότι η γνώση αυτή για τον άνθρωπο δεν είναι ποτέ πλήρης, δικαιολογεί και τη διαρκή αναζήτηση, το αδιάκοπο κυνήγι της γνώσης, τη συνεχή έρευνα. Έτσι, είναι ευνόητο πως η μάθηση που παράγεται και δημιουργείται από την πίεση της φιλίας αυτής προς τη γνώση ονομάζεται Φιλοσοφία.

Φοβόμαστε να ταπεινωθούμε…

«…Ο Θεός δεν φοβήθηκε αλλά ο ίδιος ταπεινώθηκε κι ευλόγησε την ταπείνωση. Εμείς όμως, την φοβόμαστε γιατί το κοσμικό φρόνημα που κυβερνά τη ζωή μας έχει αφαιρέσει από μέσα μας κάθε σεμνότητα και κάθε πίστη.
Αλλά έρχονται κάθε τόσο ώρες δύσκολες στη ζωή του κάθε ανθρώπου, όπου χρειάζεται να ξεκαθαρίσει τη θέση του. Να δείξει με τα έργα του αν πιστεύει απόλυτα στην αλήθεια του Χριστού. Να συναισθανθεί τα σφάλματά του και ν’ αφήσει το βίο του ολόκληρο να μοσκοβολήσει από την ευωδία της ταπεινοφροσύνης.
Το Ευαγγέλιο μας λέγει πως θα υψωθεί μονάχα εκείνος που έχει ταπεινώσει τον εαυτό του. Ο Κύριος του ουρανού και της γης ήρθε στον κόσμο με άκρα ταπείνωση. Κι εμείς που κομπάζουμε πως τον ακολουθούμε, περιφρονούμε τη μεγάλη αυτή αρετή και διστάζουμε να δεχτούμε την ταπείνωση ως κανόνα ζωής. Αλλά η χάρη του Θεού δεν επισκέπτεται παρά μονάχα τους ταπεινούς».

Πηγή: tokandylaki.blogspot.gr  
Κ. Τσιρόπουλος, «Διάλογος του Χριστιανισμού με την εποχή μας»