Ο
όρος «γνωστική ασυμφωνία» χρησιμοποιείται για να περιγράψει την αίσθηση
δυσφορίας που νιώθουμε όταν οι πεποιθήσεις μας δεν συμφωνούν με τις
συμπεριφορές μας και/ή τις νέες πληροφορίες που μας παρουσιάζονται. Οι
άνθρωποι τείνουν να αναζητούν τη συνοχή και συνάφεια στις στάσεις και
στην αντίληψή τους, οπότε όταν αυτό που πιστεύουμε αμφισβητείτε ή όταν
αυτό που κάνουμε δεν συμφωνεί με αυτό που σκεφτόμαστε, κάτι χρειάζεται
να αλλάξει, ώστε να εξαλείψουμε ή να μειώσουμε την ασυμφωνία.Τι είναι η γνωστική ασυμφωνία;
Ο ψυχολόγος Leon Festinger ήταν ο πρώτος που πρότεινε μια θεωρία γνωστικής ασυμφωνίας που επικεντρωνόταν στο πώς οι άνθρωποι προσπαθούν να φτάσουν σε εσωτερική συνοχή. Ισχυρίστηκε ότι οι άνθρωποι έχουν μια εσωτερική ανάγκη να διασφαλίσουμε ότι οι πεποιθήσεις ταιριάζουν απόλυτα με τη συμπεριφορά μας. Οι αντιφατικές ή συγκρουόμενες πεποιθήσεις οδηγούν σε δυσαρμονία, κάτι που οι άνθρωποι προσπαθούν να αποφύγουν.Στο βιβλίο του (1957), «Η θεωρία της γνωστικής ασυμφωνίας», ο Festinger εξήγησε ότι η «γνωστική ασυμφωνία μπορεί να γίνει αντιληπτή ως μια συνθήκη η οποία προκαλεί μια δραστηριότητα που κινείται προς τη μείωση της ασυμφωνίας, όπως η πείνα προκαλεί μια κίνηση προσανατολισμένη να μειώσει την ίδια την πείνα».
