Η καρδιά είναι το ίδιο σου το κέντρο. Το κεφάλι είναι απλώς η
περιφέρεια. Το να ζεις στο κεφάλι, σημαίνει ότι ζεις στην περιφέρεια,
χωρίς να αντιλαμβάνεσαι καν τις ομορφιές και τους θησαυρούς του κέντρου.
Το να ζεις στην περιφέρεια είναι ανοησία.
Το να ζεις στο κεφάλι είναι βλακεία και το να ζεις στην καρδιά και να
χρησιμοποιείς το κεφάλι όποτε χρειάζεται, είναι ευφυΐα. Το κέντρο όμως, ο
κύριος, βρίσκεται στον ίδιο τον πυρήνα του είναι σου. Ο κύριος είναι η
καρδιά και το κεφάλι είναι απλώς ένας υπηρέτης. Αυτό είναι ευφυΐα. Όταν
το κεφάλι γίνεται ο κύριος και ξεχνάει την καρδιά, αυτό είναι βλακεία.
Η επιλογή είναι δική σου. Να θυμάσαι, το κεφάλι σαν σκλάβος είναι ένας
όμορφος σκλάβος, πολύ χρήσιμος. Σαν κύριος όμως, είναι επικίνδυνος και
θα δηλητηριάσει όλη σου τη ζωή. Κοίτα γύρω σου! Οι ζωές των ανθρώπων
είναι εντελώς δηλητηριασμένες — δηλητηριασμένες από το κεφάλι. Δεν
μπορούν να αισθανθούν, δεν είναι πια ευαίσθητοι, τίποτα δεν τους
συναρπάζει. Ο ήλιος ανεβαίνει, τίποτα όμως δεν ανεβαίνει μέσα τους. Ο
ουρανός γεμίζει αστέρια – το θαύμα, το μυστήριο – τίποτα όμως δεν
κουνιέται μέσα στις καρδιές τους. Τα πουλιά τραγουδούν, ο άνθρωπος όμως
έχει ξεχάσει να τραγουδάει. Σύννεφα έρχονται στον ουρανό και το παγώνι
χορεύει, όμως ο άνθρωπος δεν ξέρει πώς να χορέψει. Έχει γίνει ανάπηρος.
Τα δέντρα ανθίζουν. Ο άνθρωπος σκέφτεται, ποτέ δεν αισθάνεται. Και χωρίς
αισθαντικότητα, κανένα άνθισμα δεν είναι εφικτό.
