Πώς να πάρεις πίσω τη χαμένη σου δύναμη
Γράφει η Διονυσία Γιαννοπούλου – ψυχοθεραπεύτριαΓεννιόμαστε “ολόκληροι”, μέσα στο φως, στην αγάπη, στη δύναμη, με ιδιαίτερες για τον καθένα ποιότητες και χαρίσματα… αλλά και “αχίλλειες πτέρνες”… που είναι απαραίτητες για την εξέλιξή μας… Γι’ αυτό σαν μωρά, όλοι θέλουν να μας πλησιάσουν, να πάρουν λίγο απ’ την πληρότητά μας.
Σιγά – σιγά όμως, μεγαλώνοντας μέσα στην οικογένεια, αργότερα με την “κοινωνικοποίηση” στο σχολείο… αρχίζουν να μας “ρουφούν” αυτό το ιδιαίτερο φως μας, και την ουσία μας, μέσα από “παραβιάσεις”, και “επιθέσεις” κάθε είδους, με λόγια και πράξεις απ’ τους “σημαντικούς” άλλους… από τους γονείς, τους συγγενείς, τ’ αδέλφια, τους εκπαιδευτικούς, τους συμμαθητές μας κλπ.
Αυτοί οι σημαντικοί άλλοι, γίνονται “δράκουλες” και καταβροχθίζουν την αξία μας, τη δύναμη μας, την ψυχική μας γαλήνη, και μας τσακίζουν τα φτερά… μέσα από συνεχή αρνητική κριτική, παρατηρήσεις, σύγκριση, ενοχές, μορφασμούς, καταπίεση, ψυχαναγκασμό, χειρισμούς, καταπίεση… μας βάζουν στο κρεβάτι του προκρούστη ή και μας στριμώχνουν στα δικά τους ασφυκτικά καλούπια.
