Ο ΝΟΥΣ ΘΕΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΡΜΗ

Ο ΝΟΥΣ ΘΕΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΡΜΗ

Επειδή πολλά έχουν ειπωθεί από πολλούς σχετικά για το Θεό, μίλα μου και διασαφήνισε με, Κύριε.

Άκουσε λοιπόν παιδί μου πως έχει ο Θεός και το σύμπαν.

Πρώτος είναι ο Θεός, δεύτερη η αιωνιότητα, τρίτος ο κόσμος, τέταρτος ο χρόνος, και τελευταίο το γίγνεσθαι.

Ο Θεός δημιουργεί την αιωνιότητα, η αιωνιότητα δημιουργεί τον κόσμο, ο κόσμος δημιουργεί το χρόνο, και ο χρόνος το γίγνεσθαι

Κάτι σαν ουσία του Θεού, αποτελεί το Αγαθό, το Ωραίο, η ευδαιμονία, η σοφία.

Της αιωνιότητας η όμοια ουσία  είναι του κόσμου η τάξη. 

Του Χρόνου η όμοια ουσία είναι η μεταβολή.

Του δε γίγνεσθαι η όμοια ουσία είναι η ζωή και ο θάνατος.

Ενέργεια του Θεού αποτελεί ο Νους και η ψυχή.

Ενέργεια της αιωνιότητας αποτελεί η σταθερότητα (αιωνιότητα) και η αθανασία.

Ενέργεια του κόσμου αποτελεί η αποκατάσταση και ανταποκατάσταση των αστέρων.

Ενέργεια του γίγνεσθαι αποτελεί η ποιότητα κι η ποσότητα.

Ασε τον να κάνει λάθος...

Ασε τον να κάνει λάθος...

Δεν μπορούμε πάντα να βοηθήσουμε τον άλλο που βυθίζεται. Όταν ειδικά το χέρι που του απλώσαμε το δάγκωσε για να χαθεί στις θύελλες και τους αγέρηδες. Τον αγαπάμε κι υποφέρουμε όταν βλέπουμε να χάνεται, μα δεν είναι πάντα δυνατό να κάνουμε κάτι γι αυτό, όταν εκείνος δεν μας το επιτρέπει. Τότε πρέπει να έχουμε την ταπείνωση να αποδεχθούμε ότι δεν είμαστε παντοδύναμοι, ούτε σούπερ ήρωες. Η αγάπη μας γι αυτόν είναι ο σταυρός μας. Γιατί αγάπη πολλές φόρες σημαίνει σιωπή ή ακόμη και απόσυρση, ώστε να δώσεις το δικαίωμα στο άλλον να κάνει λάθος….

π.λίβυος

http://plibyos.blogspot.gr/

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Εάν εφαρμόσεις τις παρακάτω συμβουλές …. ποιος ξέρει… μπορεί να ξεφύγεις από εκεί που είσαι ήδη κολλημένος… και δεν το ξέρεις.

Μην σκέπτεσαι άνθρωπε συνέχεια τα προβλήματά σου. Μην τα ανακυκλώνεις συνεχώς. Η πολλή σκέψη να ξέρεις… καταναλώνει και πολύ μεγάλη ενέργεια. Η πολλή σκέψη σε κάνει να φαίνεσαι γέρος και άρρωστος. Όταν λοιπόν στο γύρω σου περιβάλλον… διαπιστώσεις ότι είναι γεμάτο με αρνητικές σκέψεις και υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σκέφτονται και πράττουν αρνητικά, μην αφήσεις τον εαυτό σου, να γίνει από απροσεξία… ένας κακός «αγωγός»… τέτοιων συχνοτήτων. Να εστιάζεις πάντοτε σ το νου σου τις θετικές όψεις της ζωής και βρες πράγματα που πράγματι σε χαροποιούν και σε κάνουν να χαμογελάσεις.

Σταμάτα επιτέλους να μιλάς πολύ και γενικά πρόσεχε, ώστε να μην παραμιλάς συνέχεια. Μην χάνεις τον έλεγχο σου. Οι περισσότεροι άνθρωποι … είτε λένε λόγια… είτε κάνουν πράξεις. Καλύτερα εσύ ο ίδιος… να κάνεις πράξεις… με ουσία και μ’ ένα νόημα. Ξεκόλλα… επιτέλους…. και μην κοιτάς και κολλάς συνέχεια σε κάτι … όλη την ώρα, διότι αυτό μπορεί να σου αποβεί βλαβερό για την υγεία σου και για τα μάτια σου.

Πώς να πάρεις πίσω τη χαμένη σου δύναμη

Πώς να πάρεις πίσω τη χαμένη σου δύναμη Γράφει η Διονυσία Γιαννοπούλου – ψυχοθεραπεύτρια
Γεννιόμαστε “ολόκληροι”, μέσα στο φως, στην αγάπη, στη δύναμη, με ιδιαίτερες για τον καθένα ποιότητες και χαρίσματα… αλλά και “αχίλλειες πτέρνες”… που είναι απαραίτητες για την εξέλιξή μας… Γι’ αυτό σαν μωρά, όλοι θέλουν να μας πλησιάσουν, να πάρουν λίγο απ’ την πληρότητά μας.
Σιγά – σιγά όμως, μεγαλώνοντας μέσα στην οικογένεια, αργότερα με την “κοινωνικοποίηση” στο σχολείο… αρχίζουν να μας “ρουφούν” αυτό το ιδιαίτερο φως μας, και την ουσία μας, μέσα από “παραβιάσεις”, και “επιθέσεις” κάθε είδους, με λόγια και πράξεις απ’ τους “σημαντικούς” άλλους… από τους γονείς, τους συγγενείς, τ’ αδέλφια, τους εκπαιδευτικούς, τους συμμαθητές μας κλπ.
Αυτοί οι σημαντικοί άλλοι, γίνονται “δράκουλες” και καταβροχθίζουν την αξία μας, τη δύναμη μας, την ψυχική μας γαλήνη, και μας τσακίζουν τα φτερά… μέσα από συνεχή αρνητική κριτική, παρατηρήσεις, σύγκριση, ενοχές, μορφασμούς, καταπίεση, ψυχαναγκασμό, χειρισμούς, καταπίεση… μας βάζουν στο κρεβάτι του προκρούστη ή και μας στριμώχνουν στα δικά τους ασφυκτικά καλούπια.

Η χειρότερη τάση μας είναι να κρύβουμε τον εαυτό μας

Η χειρότερη τάση μας είναι να κρύβουμε τον εαυτό μας

Η χειρότερη τάση μας ως ανθρώπινα όντα είναι να κρύβουμε τον εαυτό μας πολύ καλά. Κρύβουμε τον εαυτό μας πίσω από διπλώματα, θέσεις, τίτλους και ευχάριστα χαμόγελα. Κρυβόμαστε από τους άλλους, αλλά το χειρότερο είναι ότι κρυβόμαστε από τον εαυτό μας. Αυτή η συγκάλυψη πρέπει να σταματήσει αν θέλουμε να έχουμε ένα πραγματικό θεμέλιο στη ζωή.

Αν δεν μάθουμε την τεχνική της αυτο-αποκάλυψης, δεν θα μπορούμε ποτέ να προχωρήσουμε, διότι η ίδια η φύση του εγώ είναι να κρύβεται. Δεν το βλέπουμε αυτό σε στιγμές διαύγειας; Μήπως δεν παρατηρούμε το εγώ με ζέση να υφαίνει τα καλύμματά του της εκλογίκευσης και των δικαιολογιών; Αυτά μας κάνουν να κρύβουμε τα πρόσωπά μας από τον εαυτό μας. Όσο συνεχίζουμε να κρυβόμαστε, δεν έχει σημασία τι βιβλία διαβάζουμε ή τι θέση έχουμε επιτύχει, δεν υπάρχει καμία πνευματική πρόοδος.

Η αλήθεια είναι ότι όλοι κρύβουν τον εαυτό του στις σχέσεις με τους άλλους. Εκτός αν ένα άτομο έχει ένα Δάσκαλο που είναι σε θέση να αφαιρέσει τα καλύμματα, ώστε να έχει την ευκαιρία να γνωρίσει τι είναι κρυμμένο, ή να μάθει να το κάνει αυτό για τον εαυτό του, δεν υπάρχει τρόπος να αλλάξει. Όσο η απόκρυψη συνεχίζεται, δεν υπάρχει ελπίδα για μεταμόρφωση.

Δεν μπορεί κανείς να είναι ειλικρινής με τους άλλους, πριν ο ίδιος γίνει ειλικρινής με τον εαυτό του.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
Virtues & Values vol.2

elenastral

ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΙΤΕ! (σωστά)

ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΙΤΕ! (σωστά)

1. Το πρώτο πείραμα με τη θρησκεία πρέπει να αρχίσει με τη σιωπή. Οι περισσότεροι άνθρωποι ποτέ δεν αφιερώνουν χρόνο στο να μένουν στη σιωπή ή να κάθονται ήσυχα σε διαλογισμό. Παραμένω σε εσωτερική σιωπή ατελείωτες ώρες. Όταν είμαι με άλλους, χαίρομαι πάρα πολύ. Είμαι μαζί τους ολοκληρωτικά και με όλη μου την καρδιά. Όταν όμως είμαι μακριά από ανθρώπους, είμαι εντελώς μόνος μου μέσα σ’ αυτήν την υπέρτατη χαρά της ζωής – τη μακαριότητα του Θεού. Όπου κι αν είμαι, αυτή η χαρά είναι πάντα μέσα μου. Γιατί δεν πειραματίζεστε με τη σιωπή ώστε να μπορέσετε να ζήσετε με τον ίδιο τρόπο? Οι περισσότεροι από σας δεν μπορείτε να καθίσετε ούτε δέκα λεπτά χωρίς να διασκορπίζονται οι σκέψεις σας προς όλες τις κατευθύνσεις. Δεν έχετε μάθει να είστε γαλήνιοι μέσα στο εσωτερικό σας σπίτι γιατί πάντα ο νους σας τριγυρνάει ανήσυχα.

ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ

ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ

Τι ειναι οι σκεψεις  μας απο που ερχονται,σιγουρα οχι απο μεσα μας γιατι οτι εχουμε σκεφτει εμεις το εχει σκεφτει και καποιος αλλος.

Αρα υπαρχουν διασπαρτες  γυρω μας στο συμπαν,και αναλογα με την συναισθηματικη, ψυχικη  κατασταση που βρισκομασται συντονιζομασται με αυτες.

Μπορουμε να τις χωρισουμε (καταταξουμε) αναλογα με την ποιοτητα τους  σε ανωτερες και κατωτερες.

Σε αυτο παιζει ρολο και η δικη μας ποιοτητα ζωης.

Οι κατωτερες σκεψεις εχουν να κανουν καθαρα  με την καθημερινοτητα μας τον τροπο ζωης μας,ειναι εκεινες που μας κρατουν δεσμιους στο γιηνο επιπεδο,ειναι οι σκεψεις που γινονται εμποδιο στην πνευματικη μας εξελιξης.

Αναλογα με την περισταση μας  κανουν να νιωθουμε σπουδαιοι,οτι ειμαστε το κεντρο του κοσμου τρεφουν το εγωικο μας κομματι αισθανομασται οτι ειμαστε ανωτεροι απο τους αλλους,η  το ακριβως αντιθετο δημιουργοντας μας διαφορα προβληματα ψυχολογικης περισσοτερο φυσεως.

Ότι εμείς πετάμε, ο Θεός το μαζεύει...

Ότι εμείς πετάμε, ο Θεός το μαζεύει...

Και μόνο ένα στοιχείο ήταν ικανό να φανερώσει την αγιότητα του αγίου Νεκταρίου. Ποιο; Ότι ο κόσμος αυτός τον συκοφάντησε, τον αδίκησε, τον δίωξε, τον περιθωριοποίησε. Και όταν ο κόσμος δεν σε αγαπά ή δεν σε τιμά, αναλαμβάνει ο Θεός.
Όταν μικραίνει η αγκαλιά των αχαρίστων πλαταίνει του Θεού. Κι όταν η γλώσσα των κατηγόρων σπιλώνει και αμαυρώνει το όνομα σου, ο Θεός σε δοξάζει. Αργά η γρήγορα ο Θεός απαντάει στο κακό.

Όσο ο κόσμος θα κυνηγάει τα παιδιά του Θεού, τόσο Εκείνος θα γεμίζει με αγίους τον ουρανό. Έτσι για να σπάει πλάκα με την «ηθική» και την «δικαιοσύνη» μας.

Ότι δεν μας αρέσει ο Θεός το αγαπάει και ότι πετάμε Αυτός το μαζεύει.

Η κακία του κόσμου, πήγε να εξαφανίσει τον Άγιο Νεκτάριο από την ιστορία και ο Θεός τον έγραψε στην αιωνιότητα…

π. Λίβυος 

Ποια είναι η ζωή που αξίζει να ζήσεις;

Ποια είναι η ζωή που αξίζει να ζήσεις;

Γράφει ο Δημήτρης Φλαμούρης, Ψυχολόγος – Happiness Coach, Phd
Τι χρειάζεται για να είσαι ευτυχισμένη/ος; Πότε η ζωή σου σε ικανοποιεί και σε γεμίζει; Ο καθένας έχει τα δικά του όνειρα, τις δικές του φιλοδοξίες, τα δικά του προτερήματα και τις ιδιαιτερότητές του. Πώς, λοιπόν, να απαντηθεί ένα τόσο γενικό ερώτημα; Και πώς μπορείς να βγάλεις ένα συμπέρασμα για μια ολόκληρη ζωή; Οποιοσδήποτε θα προσπαθούσε να δώσει μια επιστημονική και όχι φιλοσοφική απάντηση στο ερώτημα αυτό θα έπρεπε να μελετήσει ανθρώπους για ολόκληρη τη ζωή τους και να την παρακολουθήσει σε κάθε της βήμα. Ακούγεται αδύνατον!
Κι όμως, το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ έκανε ακριβώς αυτό. Ξεκίνησε να παρακολουθεί 734 νεαρούς, 16-18 ετών το 1938 και συνεχίζει ακόμα και τώρα με όσους είναι εν ζωή. 268 από αυτούς, γόνοι πλούσιων οικογενειών, ήταν μέλη του κολεγίου ενώ οι υπόλοιποι κατάγονταν από τις φτωχότερες γειτονιές της Βοστώνης. Κάποιοι από τους συμμετέχοντες ξεκίνησαν από το μηδέν και έφτασαν να αποκτήσουν τα πάντα! Κάποιοι άλλοι ακολούθησαν την ακριβώς αντίθετη πορεία…
Κατά τη διάρκεια της ζωής τους οι συμμετέχοντες έκαναν κάθε δυο χρόνια ιατρικές και ψυχολογικές εξετάσεις ώστε να διαπιστώνεται ποια ήταν η κατάστασή τους ολιστικά. Οι ερευνητές έκαναν συνεντεύξεις στους γύρω τους, στις γυναίκες τους, στα παιδιά τους για να συγκρίνουν τα όσα έλεγαν οι ίδιοι με τα όσα οι συγγενείς τους πίστευαν γι αυτούς. Μετά από 78 έτη έρευνας, τέσσερις γενιές ερευνητών και χιλιάδες δεδομένα τι μπορούμε να μάθουμε από αυτή τη γιγάντια, μοναδική μελέτη όσον αφορά το ποια ζωή είναι τελικά η ευτυχισμένη ζωή;

Λίγο πριν από τα 50 έμαθα να ζω πραγματικά

Λίγο πριν από τα 50 έμαθα να ζω πραγματικά

Λίγο πριν από τα 50 έμαθα να αγαπώ κάθε μου κύτταρο...

Να ισορροπώ ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω μου χωρίς να ταλαντεύομαι.

Να έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου χωρίς την επιβεβαίωση κανενός.

Να με αποδέχομαι με τα σωστά και τα λάθη μου.

Να κάνω τις δικές μου επιλογές χωρίς ξένες παρεμβάσεις.

Έμαθα να ονειρεύομαι χωρίς να φοβάμαι. 
Να ελπίζω χωρίς να δειλιάζω. 
Να δίνομαι χωρίς να ξοδεύομαι.

Έμαθα πως οι μεγαλύτερες αξίες της ζωής μας είναι κρυμμένες στα πιο μικρά και καθημερινά πράγματα. Οι ομορφότερες στιγμές μοιράζονται με ανθρώπους που τις αξίζουν. Οι πιο σημαντικές είναι εκείνες που έχουν κάτι από την ψυχή μας. Και οι ωραιότερες εκείνες που χάραξαν την ύπαρξη μας.

Λίγο πριν τα 50 έμαθα να μετρώ τους ανθρώπους με πράξεις και όχι με λόγια.

Να τους υπολογίζω όλους στο τέλος και όχι στην αρχή της γνωριμίας μας. Να τους αποδέχομαι όπως είναι και να μην προσπαθώ να τους αλλάξω.

Επιλέγω πλέον ποιοι θα είναι δίπλα μου και ποιοι αξίζουν την αδιαφορία μου. Διαλέγω σε ποιους θα καταθέσω την ψυχή μου και ποιοι θα χαθούν από την ζωή μου.