Από πότε η δυστυχία δίνει πτυχίο σπουδαιότητας;

Από πότε η δυστυχία δίνει πτυχίο σπουδαιότητας;

Εμένα η δυστυχία μου είναι τοόση!

Εσένα η δυστυχία σου πόσο μεγάλη είναι;

Κι αναρωτιέμαι: Από πότε η δυστυχία δίνει πτυχίο σπουδαιότητας;

Από πότε η ζωή σου εξαρτάται από το πόσο μικρή ή μεγάλη είναι η δυστυχία σου; 

Από πότε λίγη ή πολύ δυστυχία σε κάνει να νιώθεις σημαντικός; Και τι νομίζεις ότι κερδίζεις μετρώντας και ξαναμετρώντας την;

¨Όποιος ανακατεύετε με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες¨ λέει ο σοφός λαός. Έτσι κι όποιος ανακατεύει, υπολογίζει, μετρά και ξαναμετρά την δυστυχία του, της δίνει το δικαίωμα να τον καταπιεί ολοκληρωτικά. Και δημιουργεί όλο αυτό το σκηνικό αυτολύπησης επειδή θέλει να νιώθει σημαντικός, ιδιαίτερος, μοναδικός… 

Κυττάχτε με, ουρλιάζει το εγώ του, 

κυττάχτε πόσο δυστυχισμένος είμαι… 

Αξίζει να με κοιτάξετε, κάτι θα κερδίσετε από αυτό…