«Κανένας σοβαρός μελετητής του κλασσικού κόσμου σήμερα,
δεν
θα ‘χε να δείξει κάποιον άνθρωπο ή λαό που κλείστηκε στο Λαβύρινθο της
απελπισίας, και πάλεψε το Μινώταυρο του ανθρώπινου πόνου, ηρωικότερα και
σεμνότερα από τους Έλληνες.»Δημήτρης Λιαντίνης - "Homo Educandus"
Όπως έχω εξηγήσει στον αποσυμβολισμό των άθλων του Θησέα, ο «μύθος» του
λαβύρινθου συμβολίζει την κατάβαση του ανθρώπου στα βάθη της ύπαρξης
του. Εισερχόμενοι στο βάθος του Λαβυρίνθου, βυθιζόμαστε στο
βαθύ σκοτάδι του υποσυνειδήτου(έτσι μπορεί να ερμηνευτεί η εικόνα της
τερατώδους ύπαρξης του Μινώταυρου ο οποίος βρίσκεται έγκλειστος στην
καρδιά του λαβυρίνθου), από όπου ξεκινά η περιπέτεια της αυτογνωσίας
και η αναζήτηση του διεξόδου. Εκεί η αφύπνιση – διέξοδος, μπορεί να
συντελεστεί μόνο με την αρωγή του μίτου της Αριάδνης. Ο Λαβύρινθος δηλ.
σχετίζεται με την ενδοσκόπηση, καθώς μέσω αυτής μπορεί ο άνθρωπος να
βρει την ισορροπία του.
Ο
Θησέας συμβολίζει τον συνειδητοποιημένο άνθρωπο, ο οποίος δεν φοβάται
να γνωρίσει τον εαυτό του , εισέρχεται στα δαιδαλώδη (*) βάθη της
ψυχής και του νου του, φέρνοντας το σκοτάδι στο φώς , φωτίζοντας τις
σκοτεινές «σκιές» του ασυνείδητου του. Για τον Carl Jung , το
«ασυνείδητο» συγκροτείται από «ονειρικές εικόνες», που συνιστούν
«αρχετυπικές εικόνες», οι οποίες, λόγω της ιστορικής τους φύσης,
συνιστούν την γέφυρα ανάμεσα στον λογικό κόσμο της συνειδητότητας, και
στον «άλογο» κόσμο των ενστίκτων.
Στόχος
του Carl Jung είναι η αποκατάσταση και η ενοποίηση της
κατακερματισμένης προσωπικότητας του ατόμου, μέσω της θεραπείας της
«σκιάς» της. Η «σκιά» σύμφωνα με τον Carl Jung, είναι, το
μη συνειδητοποιημένο τμήμα της προσωπικότητας, το οποίο συνήθως
περιέχει κατώτερα χαρακτηριστικά, αδυναμίες, νοοτροπίες, πάθη,
αναμνήσεις και εμπειρίες, θετικές και αρνητικές, που είτε έχουν
καταπιεστεί, είτε απορριφθεί ή παντελώς αγνοηθεί από το συνειδητό εγώ,
και τα οποία, κατά κανόνα, αντισταθμίζουν τη συνειδητή στάση του. Ο Carl
Jung διευκρινίζει σχετικά:
