Η πίστη ως ρήξη "βεβαιοτήτων"...
Τι συμβολίζει άραγε το βουνό που μπορεί η
πίστη να μετακινήσει στο αυριανό ευαγγελικό ανάγνωσμα( Ι΄Ματθαίου); Ο
Χριστός επιπλήττει τους μαθητές του, γιατί δεν είχαν την πίστη εκείνη
που θα θεράπευε το δαιμονιζόμενο νέο. Στην συνέχεια τους αναφέρει ότι
εάν είχαν πίστη ακόμη και ως ένα κόκκο σινάπεως(σιταριού), θα μπορούσαν
να μετακινήσουν βουνά. Είναι προφανές ότι ο Χριστός μιλάει την
αλληγορική γλώσσα του Πνεύματος.
Τι είναι στην συμβολική γλώσσα το βουνό;
Σκληρό, αμετάβλητο, τρομακτικό, δύσβατο κ.α. Έτσι είναι και οι καρδιές
μας. Δύσκολες, άκαμπτες, σκληρές, απόκρυφες, που δύσκολα αφήνονται και
εμπιστεύονται τον Θεό. Θέλουμε όλα να τα ελέγχουμε δίχως να
καταλαβαίνουμε ότι με αυτόν τον τρόπο αυτοεκλωβιζόμαστε σε μια ζωή φόβου
και άγχους. Περιοριζόμαστε απίστευτα όταν πιστεύουμε μονάχα ότι
καταλαβαίνουμε ή βλέπουμε, δηλαδή οτι οι αισθήσεις μας παρουσιάζουν ως
πραγματικό. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη. Διότι πλέον γνωρίζουμε ότι η
πραγματικότητα που μας περιβάλει δεν είναι αντιληπτή στην πληρότητα της
από το ανθρώπινο νου. Μονάχα ένα μικρό ποσοστό αντιλαμβανόμαστε και όμως
αισθανόμαστε οτι ξέρουμε τα πάντα, διαμορφώνοντας ψυχολογικές
βεβαιότητες.
