Υπάρχει μια
όμορφη ιστορία, που λέει ότι ένας άγιος της εκκλησίας, δίδαξε σε ένα
απλοϊκό μοναχό την μονολόγιστη ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με..».
Καθώς έφευγε ο άγιος, ακούει τον μοναχό να λέει, «Κύριε Ιησού Χριστέ μη
με ελεήσεις..». Είχε κάνει λάθος τα λόγια της προσευχής. Γυρίζει ο
άγιος, έτοιμος να τον παρατηρήσει και βλέπει αυτό τον μοναχό να ρίχνει
την κάπα του στον ποταμό, να ανεβαίνει πάνω, κι η κάπα ως άλλη βάρκα, να
το μεταφέρει στην αντίπερα όχθη. Τότε θαυμάζοντας την αγία απλότητα
του, του είπε, «πήγαινε πίσω και λέγε ότι νιώθεις».
Αυτή η
ωραία με χαριτωμένα «μυθικά» στοιχεία ιστορία, μας φανερώνει μια μεγάλη
πνευματική αλήθεια. Ότι στην εν Χριστώ ζωή, δεν έχει τόσο σημασία τι λες
αλλά πως το λες. Δηλαδή εάν μετέχεις ως ύπαρξη σε αυτό που κάνεις και
ζητάς. Η σχέση στέκει πάντα πιο δυνατή απο τις λέξεις. Δεν
υπάρχουν ιερά λόγια, αλλά ιερές και καθαρές καρδιές, πρόσωπα μοναδικά
και ανεπανάληπτα με τα οποία ο Θεός συνάπτει μοναδικές σχέσεις. Δεν έχει
σημασία τι ξέρεις ή γνωρίζεις, αλλά πως ζεις και πόσο αγαπάς.
