Η αξία της μοναξιάς...
Χρόνια
τώρα επικρατεί μία προπαγάνδα η οποία αποτελεί μία πλύση εγκεφάλου για
τους ανθρώπους, σχετικά με τη μοναξιά. Παντού επικρατεί η ιδέα πως η
ευτυχία συνεπάγεται με τον έρωτα και η πληρότητα με τον αριθμό 2. Τι
γίνεται όμως, όταν το 2 έρχεται να ταράξει τον αριθμό 1 , που
προσπάθησες τόσο πολύ να αποδεχτείς και να προστατέψεις; Και ποιος μας
εγγυάται πως η μοναξιά μόνο δυστυχία μπορεί να δημιουργήσει;
Πάντα θαύμαζα τους ανθρώπους, που έβγαιναν μόνοι πίνοντας ένα καφέ ή βλέποντας ένα θεατρικό έργο ή μια κινηματογραφική ταινία, εντελώς μόνοι.Πολλοί στην ιδέα φοβούνται, ίσως και πανικοβάλλονται. Οι αιώνιοι κριτές, πάλι, συνδυάζουν τη μοναξιά του ατόμου με την , μάλλον, ανεπαρκή προσωπικότητά του. Η μοναδική μου απορία ήταν αν οι ίδιοι βαριούνται μη έχοντας κάποιον να μοιραστούν τις σκέψεις τους, τον θαυμασμό τους, την απορία τους.
Η ζωή απαντά πάντα στα ερωτήματά μας.Έτσι κλήθηκα κι εγώ να μείνω μόνος μου, για ώρες, μέρες. Στην αρχή φοβόμουν και μόνο στην ιδέα αλλά τελικά η ηρεμία που αισθάνθηκα ήταν ανεκτίμητη.Κανείς δεν τάραζε τις σκέψεις μου, κανείς δεν μου μιλούσε αποσυντονίζοντας με, κανείς δεν με ανάγκαζε να δημιουργήσω έναν διάλογο.Πολλές φορές οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να δημιουργούν διαλόγους, ενώ δεν το θέλουν.Ή να μοιραστούν, ενώ την προκειμένη στιγμή δεν έχουν καμία τέτοια διάθεση.
