Η
Θεσσαλική πεδιάδα και η Μαγνησία, σε απώτατους χρόνους ήταν πεδίο δράσεως των
Μινύων του Ποσειδώνα και των ουρανίων δυνάμεων των Πλειάδων, σύμφωνα με
πληροφορίες που προκύπτουν από ιστορικά κείμενα. Όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά
ευρήματα, γύρω στο -2.500 παρήκμασε ένας μεγάλος πολιτισμός που αναπτύχθηκε
στους απώτατους ιστορικούς χρόνους. Τα μεγάλα κέντρα πολιτισμού της περιοχής
Ιωλκός, Παγασσές, Δήμηνι, Δημητριάδα και άλλα, παραχώρησαν τη θέση τους στην
ιστορία και την άχλη του χρόνου. Όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής
ξαφνιάζουν με την ηλικία τους και καταρρίπτουν όλες τις ψευδεπίγραφες
επιστημονικές απόψεις για πρόσφατες χρονολογήσεις. Ενώ η μέθοδος του
ραδιενεργού άνθρακα δείχνει την έβδομη προ Χριστιανισμού χιλιετία, οι
επιστήμονες δεν θέλουν να τη δεχθούν με τίποτε, γιατί μια τέτοια παραδοχή δημιουργεί
υποχρεώσεις και τους φέρνει σε αντίθεση με το κατεστημένο. Προτιμούν τη σιωπή
και αντιπαρέρχονται όλα τα αδιέξοδα. Έτσι αποφεύγονται πιθανές συγκρούσεις.
Το
Πήλιο αποτελεί φυσική απόληξη του ορεινού όγκου του Ολύμπου. Ήταν σύμφωνα με
την παράδοση η κατοικία πολλών ουρανίων οντοτήτων και φιλοξενούσε τον
μυστηριώδη Κένταυρο Χείρωνα. Στην κορυφή του δέσποζε το γιγαντιαίο άγαλμα του
πατέρα των θεών και ανθρώπων Δία, όμοιο με το αντίστοιχο που δέσποζε στην
κορυφή του Άθωνα (Άγιο Όρος). Η περιοχή του Βόλου συγκέντρωνε μεγάλο κοσμικό ενδιαφέρον
από το -18.000 μέχρι και την Αργοναυτική εκστρατεία. Στους πρόποδες του Πηλίου
"χτίστηκε" η μυστηριώδης Αργώ με τη βοήθεια της Αθηνάς και της Ήρας
και από τον σημερινό Βόλο ξεκίνησε για την αινιγματική αποστολή της.
Αν η
εκστρατεία ήταν ένα ταξίδι 50 ατόμων δεν θα έπρεπε να γίνεται τόσος θόρυβος για
το τίποτα. Ούτε θα μπορούσε να διασωθεί για τόσες χιλιάδες χρόνια. Ο αριθμός 50,
εκτός της ιερότητας του, ήταν πολύ μικρός ώστε να αποτελεί τόσο σημαντικό
γεγονός. Πρέπει η εκστρατεία αυτή να συνοδευόταν και από στρατεύματα τα οποία
θα ιδούμε σε άλλο κεφάλαιο. Εκτός από την αλληγορική αφήγηση έχει γίνει και συστηματική
παραποίηση των Αργοναυτικών. Για παράδειγμα αναφέρω ότι η Κολχίδα του Αιήτη,
σύμφωνα με την πορεία μετάβασης και των χαρακτηριστικών της περιοχής, δεν
εντοπίστηκε ποτέ ούτε από τον Εκαταίο τον Αβδηρίτη, ούτε και από τους
Αναξίμανδρο, Ηρόδοτο, και Στράβωνα.
