ΕΡΩΣ

Έρως κατά τον Σωκράτη είναι ο συνδετικός κρίκος και η γεννήτρια δύναμη κάθε δημιουργίας.

Ο ιατρός Ερυξίμαχος, λέγει πως ο Έρως είναι η αρμονία των εναντίων σε όλον τον κόσμο, στα έμψυχα και στα άψυχα, και είναι κόσμιος και ευεργετικός, όταν υπάρχει αρμονική συνδιαλλαγή των στοιχείων.

Όποιος διακατέχεται από την θεία αυτή μανία του Έρωτα, αγαπά το ωραίο, είτε είναι μια ευγενική και καλοκαμωμένη ψυχή που η δροσιά της μαγεύει, είτε σώμα, ή πρόσωπο, ή ένα ωραίο τοπίο, ή ένα ωραίο λουλούδι, ή μουσική, ή ένας αξιόλογος ζωγραφικός πίνακας, ή ένας λόγος, που ακούει ή διαβάζει, μεστός από φιλοσοφικές αλήθειες κλπ.

[“Μία ψυχή δεν μπορεί να δεί το ωραίο, αν δεν είναι ωραία αυτή η ίδια” μας λέει ο Πλωτίνος.] 

Γιατί αγαπά το ωραίο;
Γιατί η ψυχή έχει στην προτέρα της ζωή αντικρίσει την Απόλυτη Ομορφιά. «Ανθρώπου ψυχή του Θείου μετέχει» και «πάσα ψυχή αθάνατος». 
Η ψυχή συνυπήρχε στην Θεία Ολότητα ως μετέχουσα του Θείου, πριν ενσαρκωθεί στο ανθρώπινο σώμα.
Είναι η ψυχή του ανθρώπου ένα τμήμα από το Φως της Θεϊκής Ολότητας. Ένα «κομμάτι» από την Θεία Ολότητα, μια σπίθα ή φλόγα από το θείον Φως που εμφυτεύεται στον άνθρωπο με την γέννηση του [Για να είμαστε σωστοί, με την σύλληψη του, τότε συλλαμβάνετε η ψυχή από την ύλη και αυτό σημαίνει σύλληψη]. Και αφού μετείχε κάποτε στο θείο, διατηρεί τους δεσμούς της με Αυτό.

Και ο Έρως την ξανά οδηγεί προς Αυτό. 

Το ωραίο λοιπόν, λειτουργεί σαν καθρέφτης. Αντανακλά κάποιες λίγες αχτίδες από αυτήν την Θεία Ομορφιά, που κάποτε η ψυχή είχε ζήσει. Γίνεται αφορμή η θέα ή το άκουσμα (αν πρόκειται για μουσική) του κάλλους να ξαναθυμηθεί την προτέρα Ομορφιά, που κάποτε είχε γνωρίσει.
Γι αυτό και ριγεί η ψυχή εμπρός στο ωραίο.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΙΝΣΤΑΙΝ!

Η κόρη του Αϊνστάιν Lieserl, δύο δεκαετίες μετά τον θάνατό του Αϊνστάιν, όπως ο ίδιος είχε ορίσει, δημοσιοποίησε το περιεχόμενο της επιστολής-παρακαταθήκης που άφησε ο πατέρας της, με την οποία αποκαλύπτει τη μεγαλύτερη δύναμη που υπάρχει στον κόσμο.

 

Δείτε το περιεχόμενό της παρακάτω:

«Όταν πρότεινα τη θεωρία της σχετικότητας, ελάχιστοι με κατάλαβαν, και αυτό που θα αποκαλύψω τώρα θα συγκρουστεί με την παρανόηση και την προκατάληψη του κόσμου. Σου ζητώ να φυλάξεις τα γράμματα για όσο διάστημα χρειαστεί, χρόνια, δεκαετίες, έως ότου η κοινωνία είναι αρκετά προηγμένη για να δεχτεί αυτό που θα εξηγήσω παρακάτω. Υπάρχει μια εξαιρετικά ισχυρή δύναμη που, μέχρι σήμερα, η επιστήμη δεν έχει βρει επίσημη εξήγηση για αυτήν. Είναι μια δύναμη που περιλαμβάνει και διέπει όλους, είναι πίσω από κάθε φαινόμενο που λειτουργεί στο σύμπαν και δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί από εμάς. Αυτή η παγκόσμια δύναμη είναι η ΑΓΑΠΗ.

Βρίσκοντας εν Θεώ το νόημα της ζωής

Τρίτη, 15 Ιανουαρίου 2019 Πάντα πίστευα πως ζωή δίχως νόημα είναι μία ζωή χαμένη. Το γνωρίζουν όμως αυτό όλοι οι άνθρωποι; Αισθάνονται ανικανοποίητοι όταν η ζωή τους δεν έχει νόημα; Ή μήπως δεν έχουμε όλοι  την αντίληψη για να αναζητήσουμε το νόημα στη ζωή;
Αυτές κι άλλες διάφορες μα πάντα σχετικές με το νόημα της ζωής αναζητήσεις θα προσπαθήσω να εντυπώσω σήμερα σε τούτη τη σελίδα, αποτυπώνοντας τις σκέψεις και τις γνώσεις μου, ενημερώνοντας και συνάμα αφυπνίζοντας. Ας δούμε μαζί λοιπόν φίλοι μου, που θα βρούμε της ζωής μας το νόημα:

Βρίσκοντας το νόημα της ζωής

Δυο κόσμοι μας περιβάλλουν, σε δυο κόσμους μέσα ζούμε: Στον Υλικό (Φυσικό) Κόσμο και στον Πνευματικό. Ο δεύτερος είναι ατέρμονος και ο πρώτος προσωρινός.
Καθήκον του ανθρώπου είναι, μέσα σε αυτούς τους δύο κόσμους να εντοπίσει το νόημα της ύπαρξής του ώστε να μπορέσει να βρει τον φυσικό του προορισμό, τον σκοπό του δηλαδή ώστε να μην περιφέρει εαυτόν άσκοπα.

Ο άνθρωπος που βρίσκει το νόημα της ζωής του στον Υλικό Κόσμο, βασανίζεται από άγχος και διλήμματα, ευχαριστιέται ελάχιστα και βρίσκεται συνεχώς σε μία αναζήτηση της ευτυχίας, πέφτει συχνά σε τέλματα και μέσα του κυριαρχεί μία διαρκής επανάσταση. Σκοπός του είναι να αποκτά όλο και περισσότερα υλικά πράγματα γιατί έτσι αισθάνεται πως θα ολοκληρωθεί, τα θέλω του όμως ποτέ δεν τελειώνουν κι έτσι βρίσκεται να στριφογυρίζει σε μία δίνη όπου τα πάντα τον εγκαταλείπουν δυστυχή και θλιμμένο.

Ο δε άνθρωπος που βρίσκει το νόημα της ζωής του στον Πνευματικό Κόσμο, ανακαλύπτει τη βαθύτητα εννοιών και συναισθημάτων που άλλοι γύρω του δεν αντιλαμβάνονται, νιώθει ευκολότερα ευτυχισμένος και η ζωή του έχει μία ήρεμη δυναμική, έναν σκοπό, κι έναν προορισμό που μοιάζουν να έχουν διάρκεια ακόμη κι όταν έρχεται το τέλος της φυσικής του ύπαρξης με τον θάνατο.

Άντον Τσέχωφ: Οι άνθρωποι δεν προσέχουν αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι,όταν είναι ευτυχισμένοι

Ο Άντον Τσέχωφ (1860 – 1904) είναι ένας από τους μεγαλύτερους διηγηματογράφους της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ρώσος στην καταγωγή, ασκούσε παράλληλα και το επάγγελμα του γιατρού. Είναι περισσότερο γνωστός από τα θεατρικά του έργα, τα οποία παίζονται κάθε χρόνο σε όλα τα θέατρα του κόσμου. «Ο βυσσινόκηπος», «Ο γλάρος», «Ο θείος Βάνιας», «Οι τρεις αδελφές» αποτελούν θεατρικά και αξεπέραστα θεατρικά αριστουργήματα.
Η ζωή του υπήρξε δύσκολη, καθώς καταγόταν από μια φτωχή οικογένεια και αναγκάστηκε να δουλεύει από παιδί ακόμα, στέλνοντας μάλιστα χρήματα στους δικούς του. Η φτώχει των χρόνων αυτών θα του κληροδοτήσουν φυματίωση, η οποία και θα τον νικήσει πια στα μόλις 44 του χρόνια.

Παρά το γεγονός ότι γνωρίζει όλα τα προηγούμενα χρόνια για την ασθένειά του, δεν σταματά να εργάζεται και να γράφει πυρετωδώς και παθιασμένα. Αναφερόταν στην ιατρική ως τη σύζυγό του και στην τέχνη ως την ερωμένη του και ήταν για εκείνον ολόκληρη η ζωή του.

Ένας τέτοιος ξεχωριστός άνθρωπος δεν θα μπορούσε λοιπόν, παρά να έχει εξίσου ξεχωριστές σκέψεις και φιλοσοφία ζωής. Παρακάτω παρουσιάζονται ενδεικτικά μόνο ορισμένα από τα σημαντικότερα αποφθέγματά του.

15 αποφθέγματα του Άντον Τσεχωφ

Να ανταλλάσουμε τα Δώρα μας! Τι όμορφο!

Κανένα Δώρο ζωής δεν είναι μικρό! Λόγια, αισθήματα, ιδέες! Η θάλασσα του διαδίκτυου φέρνει κοντά τις ομοιογενείς ψυχές! Όπως και στον «πραγματικό» κόσμο!

Δεν έχει όρια η Δύναμη του Θεού! Όπως και η ελευθερία του ανθρώπου να αυτοπροσδιορίζεται! Ο Χριστός νίκησε τον θάνατο! «Θα είμαι για σένα αυτό που πιστεύεις ότι είμαι!» «Ά εγώ ποιώ τούτων μείζονα υμείς ποιήσετε!» 

«Αληθώς λέγω υμίν υμείς εστέ θεοί κατά χάριν!»

Στην μέση του χειμώνα, ανακάλυψα τελικά ότι μέσα μου
υπάρχει ένα αόρατο καλοκαίρι!

 Αλμπέρτ Καμύ             ΣΤΕΜΑ

Όταν έλθει Εκείνος....(πρωτοχρονιάτικες σκέψεις)

Τι αλήθεια κρύβει αυτή η μεγάλη μας δίψα για εορτή; Τι άλλο εκτός από δίψα Θεού, δηλαδή από μια διάθεση να δούμε την ζωή «αλλιώς», πέρα από τις πράξεις που μυρίζουν θάνατο. Έχουμε ανάγκη να γιορτάσουμε, να γεμίσουμε με φως τα πράγματα και τα πρόσωπα, να δώσουμε στο χρόνο μια διάσταση θαυμασμού.
Ξέρετε κάτι; Δεν έχει καμία σημασία εάν πεθάνω με γραβάτα και κουστούμι ή εάν πεθάνω τελείως γυμνός. Η τραγωδία είναι ότι θα πεθάνω. Τι θέλω να πω μ΄αυτό. Δεν έχει και τόση σημασία, εάν τον χρόνο μου τον περνάω με ανέσεις και κοσμικότητες, γιατί όσο «ωραίες» κι αν είναι αυτές οι εμπειρίες στην γωνία με περιμένει ο θάνατος. Καμία χαρά δεν μπορεί να έχει νόημα όταν την περιμένει η απειλή του μηδενός και της ανυπαρξίας.
Όμως με τον Χριστό δεν είναι έτσι. Γιατί τα πάντα ντύνονται στο φως μιας άλλης μη ενδοκοσμικής χαράς. Τα πάντα τα χαιρόμαστε όχι απλά για να σκοτώσουμε ή να ξεφύγουμε από τον χρόνο που μας κυνηγάει, αλλά ως δώρα και εικονισμούς της μεγάλης χαρά της Αναστάσεως, της Βασιλείας του Θεού που «έρχεται». Γεύομαι και χαίρομαι τα πάντα όπως έλεγε ο Άγιος Πορφύριος, όχι όμως ως μελλοθάνατος αλλά ως Αναστημένος.
Ο χρόνος μετα Χριστό, δεν είναι πλέον εκείνος που με οδηγεί στον θάνατο, αλλά αυτός που με πηγαίνει κάθε μέρα προς τον Χριστό και την βασιλεία του. Δεν με πάει στο μηδέν αλλα στο Παν.
Πως όμως γίνεται να αισθανθώ αυτή την αλλαγή του χρόνου από θανάσιμη αναμέτρηση σε αναστάσιμη προσμονή; Με την έλευση της Χάριτος στην καθημερινότητα της ζωής μου. Τον Θεό δεν τον βλέπουμε αλλά τον αισθανόμαστε, γευόμαστε την Παρουσία Του, όπως δεν βλέπουμε την πείνα αλλά θέλουμε το φαγητό να μας χορτάσει καθώς έλεγε ο παπά Εφραίμ Κατουνακιώτης.

Ηρεμώντας το νου μας,βρίσκουμε γαλήνη

Μαρία - Χριστίνα Δουλάμη

Μονοπάτια

Λέγεται ότι η καλύτερη ευχή που μπορείς να κάνεις σε κάποιον είναι να έχει ηρεμία. Γιατί αν έχει γαλήνιο πνεύμα, όλα τα άλλα έρχονται. Η υγεία μας ουσιαστικά εξαρτάται από το πόσο ήρεμοι είμαστε. Και συνεπώς η καλή μας διάθεση και η όρεξή μας για οτιδήποτε συνδέεται επίσης με αυτό.
Είναι εύκολο να θυμώνουμε και να παραπονιόμαστε για ένα σωρό προβλήματα. Όσο εύκολο είναι να τα βρίσκουμε. Πάντα υπάρχει κάποιος λόγος για να ταραζόμαστε. Το δύσκολο είναι να τα προσπερνάμε όλα αυτά. Με το να μάθουμε να αγνοούμε, κερδίζουμε την ηρεμία μας. Γιατί, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μπορούμε να αλλάξουμε ούτε τον κόσμο ούτε τους άλλους.
Δεν ευθυνόμαστε εμείς για το αν οι άλλοι είναι αναίσθητοι και δεν σέβονται τους συνανθρώπους τους, ούτε για το αν οι άλλοι δεν έχουν καλούς τρόπους ή τη στοιχειώδη ευγένεια. Όπως επίσης δεν ευθυνόμαστε για συμπεριφορές που ξεκάθαρα γίνονται επίτηδες, για να μας προκαλέσουν, να μας αναγκάσουν να ξεσπάσουμε. Δεν φταίμε εμείς αν οι άλλοι για να γεμίσουν το κενό τους, θέλουν συνέχεια την προσοχή στραμμένη πάνω τους, με οποιοδήποτε τρόπο, αφού ακόμα και οι επικρίσεις μας εξακολουθούν να τους δίνουν αξία από τον πολύτιμο χρόνο και την ενέργειά μας.
Η λογική που έχουμε εμείς δεν είναι τόσο «κοινή» όσο νομίζουμε. Ο καθένας έχει τις δικές του αξίες και ιδέες. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να προσβαλλόμαστε απλά επειδή οι άλλοι σκέφτονται διαφορετικά και εμείς αποδοκιμάζουμε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ο καθένας είναι ελεύθερος στην άποψή του φτάνει να μην την επιβάλλει στους άλλους και να σέβεται το γεγονός πως θα υπάρχουν διαφωνίες.
Λένε πως «η οργή είναι το τίμημα που πληρώνεις εσύ για τα λάθη κάποιου άλλου». Αλλά δυστυχώς εσύ είσαι αυτός που καίγεσαι, που ταράζεσαι και χάνεις την ηρεμία σου. Και ο άλλος έχει πετύχει τον σκοπό του και εισπράττει την ικανοποίησή του να σου έχει χαλάσει τη διάθεση. Στην τελική αξίζει όλο αυτό;