Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς (1894-1979).
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Συνέχεια εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=333556
Το ότι ο άνθρωπος πιστεύει αληθώς εις τον Αναστάντα Κύριον το αποδεικνύει με το να αγωνίζεται κατά της αμαρτίας και των παθών· και εάν μεν αγωνίζεται, πρέπει να γνωρίζη ότι αγωνίζεται διά την αθανασίαν και την αιωνίαν ζωήν.
Εάν όμως δεν αγωνίζεται, τότε είναι ματαία η πίστις του!
Διότι, εάν η πίστις του ανθρώπου δεν είναι αγών διά την αθανασίαν και την αιωνιότητα, τότε τι είναι;
Εάν με την εις Χριστόν πίστιν δεν φθάνη κανείς εις την αθανασίαν και την επί του θανάτου νίκην, τότε προς τι η πίστις ημών;
Εάν ο Χριστός δεν ανέστη, τούτο σημαίνει ότι η αμαρτία και ο θάνατος δεν έχουν νικηθή.
Εάν δε δεν έχουν αυτά τα δύο νικηθή, τότε διά τι να πιστεύη κανείς εις τον Χριστόν;
Εκείνος όμως ο οποίος διά της πίστεως εις τον Αναστάντα Χριστόν αγωνίζεται εναντίον κάθε αμαρτίας του, αυτός ενισχύει βαθμιαίως εν εαυτώ την αίσθησιν ότι ο Κύριος όντως ανέστη, όντως ήμβλυνε το κέντρον του θανάτου, όντως ενίκησε τον θάνατον εις όλα τα μέτωπα μάχης.
Η αμαρτία βαθμιαίως σμικρύνει την ψυχήν του ανθρώπου, την πλησιάζει προς τον θάνατον, την μεταβάλλει από αθανάτου εις θνητήν, από αφθάρτου και απεράντου εις φθαρτήν και εις πεπερασμένην.
Όσον περισσοτέρας αμαρτίας έχει ο άνθρωπος, τόσον περισσότερον είναι θνητός.
