Αν θες να αποκτήσεις ευτυχία πρέπει να γνωρίσεις τον εαυτό σου…

Αν θες να αποκτήσεις ευτυχία πρέπει να γνωρίσεις τον εαυτό σου…

Έρχεται ο Καινούργιος Χρόνος...
Είναι καιρός για ενδοσκόπηση...

Η φύση έχει αρχίσει να ντύνεται χειμωνιάτικα και καλεί την βασίλισσα των πάγων να σου ψιθυρίζει το τραγούδι της. Αν κλείσεις λίγο τα μάτια και γαληνέψεις τη φλυαρία του μυαλού σου θα την ακούσεις να σου λέει: 

Αν θες να αποκτήσεις ευτυχία πρέπει να γνωρίσεις τον εαυτό σου…
Για να γνωρίσεις τον εαυτό σου χρειάζεται να γνωρίσεις το σώμα, το μυαλό, την καρδιά και το Πνεύμα σου…

Μπορείς από σήμερα να αποσυρθείς στη εσωτερική σιωπή σου, μέσα στη ¨σπηλιά –μήτρα¨ για να μπορέσεις να αντικρίσεις τον εαυτό σου.

Χρησιμοποίησε τη δύναμη σου για να ξεπεράσεις τις αδυναμίες σου αλλά να ξέρεις ότι και τα δυο σου είναι απαραίτητα για την εξέλιξη σου…

Μην πολεμήσεις με τον εαυτό σου γιατί από αυτή τη μάχη θα βγείτε και οι δυο χαμένοι…

Αγάπησε τον, αγκάλιασε τον και ξεχειμώνιασε μαζί του στη Σιωπή ώστε να ενδυναμώσεις και να βγεις την Άνοιξη, Αναζωογονημένος για να γευτείς τους καρπούς από το Δέντρο της Ζωής…

Καλή χρονιά να έχουμε… γεμάτη Συνειδητότητα!!!

Συνείδηση της Αλλαγής

Συνείδηση της Αλλαγής

Ταξιδεύουμε στον Χώρο και τον Χρόνο… στο Μηδέν και το Άπειρο… στο Παντού και το Πουθενά…
Και αλλάζοντας μένουμε οι ίδιοι…
Παραμένοντας ίδιοι βιώνουμε την βαθύτερη αλλαγή, μιας και κάτι στάσιμο στη Ροή του Χρόνου, μεταβάλλεται σε κάτι άλλο… σε κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που στάθηκε στην αρχική θέση στον Χωροχρόνο.

Όμως… η αλλαγή που συμβαίνει μέσα στην ακινησία, είναι τελείως διαφορετική από την Αλλαγή που επιφέρει η Κίνηση. Στην πρώτη αλλάζει η Πραγματικότητα και κατ’ επέκταση και ο Παρατηρητής μέσα σε Αυτήν.
Στην δεύτερη όμως… γεννιέται η Μαγεία.

Γιατί ο Παρατηρητής είναι αυτός που αλλάζει την Πραγματικότητα… και μέσα από την Αλλαγή που επιφέρει στο περιβάλλον του, αλλάζει το σημαντικότερο πράγμα…
Τον Εαυτό του…

Κίνηση και Δράση…
Ή αλλιώς…
Συνείδηση της Αλλαγής…

Ένα Νέο Έτος, δεν είναι ένας νέος χρόνος για εμάς...
είναι μια Νέα Ευκαιρία για να βρούμε τον Εαυτό μας...

Νικόλαος Παναγοδημητρόπουλος

nikolaswar

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Η βαρυχειμωνιά μέσα μας είναι η πιο επικίνδυνη…

Η βαρυχειμωνιά μέσα μας είναι η πιο επικίνδυνη…

Αγαπητέ άγιε Βασίλη…

Δεν σου έχω γράψει ποτέ γράμμα…

Πως θα μπορούσα άλλωστε όταν όλα γύρω μου βροντοφωνάζουν ότι είσαι ψεύτικος. Όταν ενώ ακούω δεξιά και αριστερά για την μαγεία των Χριστουγέννων, αυτό που συναντώ είναι παγωνιά και αδιαφορία… 

Συνοφρυωμένα πρόσωπα, αδιάφορα βλέμματα, σφιγμένα χείλη, παγωμένα χαμόγελα λες και το κρύο που υπάρχει γύρω μας έχει περάσει μέσα στην καρδιά τους και την έχει παγώσει. 

Όλοι τρέχουν σαν τρελοί να προλάβουν να στολίσουν το σπίτι τους, να φορέσουν τη γιορτινή στολή της καλοσύνης και να κάνουν ότι γνωρίζουν τι είναι αγάπη…

Ένα κουτάκι σπίρτα… πάρτε παρακαλώ ένα κουτάκι σπίρτα…

Αυτό τους λέω ψιθυριστά μα όλοι με προσπερνάνε γιατί η φωνή μου μόλις που ακούγεται. Στο κεφάλι τους επικρατεί τόση οχλαγωγία, τόσες δυστυχισμένες σκέψεις ουρλιάζουν στην σιωπή, κάνοντας την δική μου φωνή να γίνεται ένας αμυδρός ψίθυρος που ακούγεται αχνά τα βράδια όταν κοιμούνται…  

Πάρε ένα κουτάκι σπίρτα σε παρακαλώ, τους ψιθυρίζω… πάρε να φωτίσεις τα όνειρα σου… μήπως έτσι ανακαλύψεις το δρόμο για να συναντήσεις την χαμένη σου αθωότητα… μήπως έτσι ανακαλύψεις το δρόμο για να συναντήσεις Εμένα…

Αποχαιρετώντας τη χρονιά που φεύγει

Της Λίτσας Μπέστα, Master, NLP Life and Health Coach
Πάντα αυτόν τον τελευταίο μήνα του έτους αναλογίζομαι όλα όσα έζησα μέσα στην χρονιά… όλα όσα έμαθα… όλα όσα πήρα και θα με ακολουθούν και τις επόμενες χρονιές. Κάνω τον απολογισμό μου, νιώθω ευγνωμοσύνη και αποχαιρετώ με αισιοδοξία την παλιά χρονιά. Πόσο εύκολο είναι άραγε να το κάνουμε αυτό;
Τα αισθήματα αυτή την περίοδο είναι ανάμεικτα. Πoλλά από τα όνειρά μας και τους στόχους μας έμειναν ανεκπλήρωτα και ίσως η λύπη να ξεπέρασε σε ποσότητα τη χαρά. Ευτυχώς, έχω μάθει στη ζωή μου να κοιτάω την ποιότητα και όχι την ποσότητα. Και τέτοιου είδους απολογισμό θα κάνω και φέτος. Δεν θα μετρήσω πόσες ευχάριστες στιγμές έζησα, αλλά με ποιούς τις μοιράστηκα. Δεν θα μετρήσω πόσες φορές γέλασα, αλλά πώς γέλασα; Δεν θα μετρήσω πόσα πολλά ή λίγα έμαθα, αλλά πως αυτά με διαμόρφωσαν. Θα ψάξω αυτό το ΠΩΣ που πολλές φορές είναι λυτρωτικό και βοηθητικό για να αποχαιρετήσεις την χρονιά με ένα χαμόγελο.
Εσύ θα κάνεις φέτος τον απολογισμό σου;

Ταξίδι χωρίς τέλος

Τον Οκτώβριο του 2013, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ κατέγραψε τον πιο απόμακρο γαλαξία του οποίου το φως (ή καλύτερα η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία) ξεκίνησε πριν από 13,1 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει μόλις τώρα στα τηλεσκόπιά μας. Πρόκειται για ένα αντικείμενο που καταγράφηκε όπως ήταν όταν το Σύμπαν είχε ηλικία 700 περίπου εκατομμυρίων ετών, στις αρχές δηλαδή της εξελικτικής του πορείας. Κι αυτό δεν είναι παρά ένα μόνο παράδειγμα από τα άπειρα όσα μάθαμε τα τελευταία μερικά χρόνια με τη βοήθεια των επίγειων και διαστημικών μας τηλεσκοπίων. Για την επόμενη δεκαετία ετοιμάζονται ήδη ακόμη πιο μεγάλα τηλεσκόπια όπως είναι το ευρωπαϊκό τηλεσκόπιο Ε-ΕLT, με διάμετρο κατόπτρου 39 μέτρων και εμβαδόν έξι στρεμμάτων, ίσο με σχεδόν 16 γήπεδα του μπάσκετ! Ενα τόσο γιγάντιο τηλεσκόπιο θα έχει την ικανότητα να ξεχωρίζει δύο πυγολαμπίδες σε απόσταση 200.000 χιλιομέτρων. Θα μπορεί δηλαδή να διακρίνει αντικείμενα πέντε τρισεκατομμύρια φορές πιο αμυδρά από το πιο αμυδρό άστρο που βλέπουμε με γυμνό μάτι!

Δε σε "αντέχουμε" Χριστέ μου...

Δε σε "αντέχουμε" Χριστέ μου...

Κύριε, εκείνο το παγερό βράδυ δεν βρέθηκε κατάλυμα να σε φιλοξενήσει. Ένας χώρος να στεγάσει την αγάπη σου. Μία γωνιά να ζεστάνει την νεαρή μητέρα σου. Μικρό παιδί μες στην αθωότητα μου, απορούσα, «μα γιατί δεν βρέθηκε κανείς να σε φιλοξενήσει; Βρέφος, μωρό παιδί, μιας ξένης κοπέλας χαμένης μέσα στην νύχτα με την αγωνία στα μάτια». Τώρα που μεγάλωσα και η αθωότητα έδωσε την θέση της στην εμπειρία του κακού, έμαθα το «γιατί». Γιατί αυτός ο κόσμος δεν αντέχει Χριστέ μου, την ομορφιά της αγνότητας σου. Κόσμος ψεύδους και υποκρισίας, μίσους και αδικίας, δεν έχει χώρο για σένα. Είμαι πλέον βέβαιος, ότι όσες φορές κι αν ξανάρθεις σε αυτή την γη, πάλι σε φάτνη θα γεννηθείς, γιατί δεν σε αντέχουν.

Δεν μπορούν την αγάπη και την ελευθερία σου. Τους παιδεύεις Χριστέ μου, τους μπερδεύεις. Αυτοί διψάνε για εξουσία και δύναμη και εσύ έρχεσαι ταπεινός και αδύναμος. Αυτοί διψάνε για απειλές και τιμωρίες και εσύ συγχωρείς και ανέχεσαι. Αυτοί θέλουν «νόμους» και «δικαιοσύνη» και εσύ τους δίνεις αγκαλιές και φιλιά, την κόλαση ποθούν και τους χαρίζεις τον παράδεισο.

Στο Άγνωστο

Στο Άγνωστο

Αν μπορούσα μόνο να ήξερα…!

Όλοι θα ήθελαν να μάθουν… Τρέχουν σε αστρολόγους, μέντιουμ και ό,τι άλλο. Καίγονται να ξέρουν!

Ποτέ δεν με ενδιέφερε. Ποτέ δεν κυνήγησα το μέλλον ή τη γνώση με αυτόν τον τρόπο.

Κοιτάζοντας πίσω τώρα… Αν ήξερα θα το ‘κανα; Θα περπατούσα αυτήν την πορεία; Θα είχε νόημα; Θα το πίστευα; Ποιες αοριστολογίες θα μπορούσαν να με εκτροχιάσουν από την τόσο πεισματική πορεία μου;

Μια πορεία απρόβλεπτη, ανηφορική μα και με πολλές υπέροχες βουνοκορφές, που τίποτα εκτός από τη βιωματική αίσθησή τους, δεν θα ήταν αρκετό.

Ευγνωμονώ….

Τις άπειρες φορές που έπεσα, ακόμα κι αν πίστευα ή φαινόταν πως δεν θα ξανασηκωνόμουνα.

Το πείσμα, την αυτό-πειθαρχία, την αφοσίωση στη δουλειά, που συχνά ξανάρχιζε από την αρχή.

Το σκοτάδι που έκρυβε απειλητικά το φως που λαχταρούσα να δω.

Τη δύναμη της ψυχής μου που άνοιγε σε καίριες στιγμές κάποιο παράθυρο για ν’ αναπνεύσω.

Ένας άγγελος που ξεχάστηκε είσαι…

Ένας άγγελος που ξεχάστηκε είσαι…

Ένας άγγελος που ξεχάστηκε είσαι… 

Ξεχάστηκε και χάθηκε στους λαβύρινθους της σκέψης… 

Κοίταξες τους άλλους, τους είδες διαφορετικούς και σκέφτηκες ότι είσαι λάθος… Ότι χρειάζεται να έχεις συγκεκριμένη συμπεριφορά για να μπορείς να ζήσεις ανάμεσα τους… και χάθηκες… Δεν κατάλαβες ότι χρειαζόταν να παραμείνεις διαφορετικός… 

Ότι χρειάζεται να γίνεις διαφορετικός μήπως και καταφέρεις να τους ξυπνήσεις από το λήθαργο που τους έφερε η ύλη… Μήπως καταφέρεις και τους κάνεις να ενθυμηθούν από πού έρχονται,  ποιοι ήταν κάποτε και πώς μπορούν να μεταμορφώσουν τις σκιερές τους στιγμές σε φωτεινές…

Μετανάστες στην ύλη όλοι μας αφήσαμε πίσω την κοινή πατρίδα και ντυθήκαμε ρούχα από χώμα και νερό… κυλήσαμε στην γη δακρύζοντας… Είχαμε βλέπεις δύσκολο έργο να εκπληρώσουμε… Και πώς να παραμείνουν ελαφροπάτητα τα βήματά μας όταν από την πρώτη κιόλας στιγμή μας αγκαλιάζει η λήθη…

Τι μας λέει η επιστήμη για τα «μαθηματικά της καρδιάς»

Οι λαμπροί επιστήμονες που εργάζονται στο Institute of HeartMath έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά στον τομέα της μελέτης της καρδιάς, ως φυσικό όργανο.Το Institute of HeartMath είναι ένας διεθνής αναγνωρισμένος, μη κερδοσκοπικός, ερευνητικός και επιμορφωτικός οργανισμός που βοηθάει τους ανθρώπους να μειώσουν το άγχος, να ελέγξουν τα συναισθήματά τους, να αυξήσουν την ενέργειά τους και να προσαρμοστούν σε πιο υγιείς και ευτυχισμένες ζωές. Με διάφορα προγράμματα που έχουν αναπτύξει και με την βοήθεια της τεχνολογίας παρέχουν εκπαίδευση για το πώς να εμπιστεύεσαι την διαισθητική νοημοσύνη της καρδιάς από κοινού με αυτήν του νου.
Μια μεγάλη μερίδα της έρευνάς τους αφορά την αλληλεπίδραση της καρδιάς με τον νου. Οι ερευνητές έχουν εξετάσει πώς επικοινωνεί η καρδιά με τον νου και πώς αυτό επηρεάζει την συνείδησή μας και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Για παράδειγμα, όταν ένας άνθρωπος νιώθει πολύ θετικά συναισθήματα όπως ευγνωμοσύνη, αγάπη ή ικανοποίηση, οι χτύποι της καρδιάς στέλνουν προς τα έξω ένα συγκεκριμένο μήνυμα. Επειδή η καρδιά παράγει το μεγαλύτερο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο από οποιοδήποτε άλλο όργανο στο σώμα μας, οι ερευνητές έχουν την δυνατότητα να συλλέξουν σημαντικά στοιχεία.

Μπροστά στην αλλαγή

Γράφει η Ηλιάννα Πεσσάρη
Μέσα σε όλες τις αλλαγές που μας συμβαίνουν, υπάρχουν και οι αλλαγές που επιλέγουμε. Αλλαγές που μέσα μας έχουμε αποφασίσει να κάνουμε, λέμε ότι εκεί θέλουμε να πάμε, αλλά δυσκολευόμαστε, το αναβάλλουμε, περιμένουμε…
Συχνά συναντώ ανθρώπους που μου λένε : «δεν μπορώ τις αλλαγές καθόλου», ή «δεν είμαι των αλλαγών»… και αυτό με έχει κάνει συχνά να αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που δεν μπορούμε στις αλλαγές ή τι είναι αυτό που μας κάνει να λέμε ότι εμείς δεν είμαστε γι αυτό…
Η αλλαγή φέρνει μαζί κάτι καινούριο, κάτι άγνωστο. Φέρνει μαζί της ένα χάος. Είναι η είσοδος σε μία νέα κατάσταση και η έξοδος από μία παλιά. Βρίσκουμε δηλαδή μία καινούρια κατάσταση την οποία έχουμε επιλέξει, και αυτό μας κάνει να χαιρόμαστε, όμως χάνουμε μία παλιά… Έτσι, τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Έχουμε μέσα μας δυνάμεις αντίθετες.
Από τη μία, γαντζωνόμαστε στην παλιά κατάσταση και την κρατάμε καλά να μην μας αφήσει, κάνουμε ένα βήμα πίσω, το ξανασκεφτόμαστε, διερωτόμαστε, έχουμε αμφιβολίες, φοβόμαστε. Από την άλλη, το καινούριο μας τραβάει, είναι ελκυστικό, μας υπόσχεται έναν καινούριο αέρα, είναι άγνωστο. Κάθε αλλαγή με τον τρόπο της μας οδηγεί στον αποχωρισμό μίας παλιάς κατάστασης, στον αποχωρισμό ενός κομματιού του εαυτού μας… και αυτό είναι το δύσκολο, ακόμα κι αν είναι απόφαση μας.
Η παλιά κατάσταση όποια κι αν είναι αυτή, ακόμα κι αν δεν είναι ευχάριστη, μας είναι οικεία, την ξέρουμε και έχουμε μάθει να κινούμαστε μέσα σε αυτήν. Το καινούριο θα φέρει μαζί του ξε-βόλεμα, ταρακούνημα, μετακίνηση. Θα είναι άγνωστο, ανοίκειο, ευχάριστο ή δυσάρεστο, θα έχει μία άλλη γεύση. Το πιο απαιτητικό είναι να καταφέρουμε να κάνουμε την υπέρβαση στο σημείο αυτό και να δεχθούμε το καινούριο το οποίο έχουμε επιλέξει. Το πιο απαιτητικό είναι να πάρουμε την ευθύνη του εαυτού μας και να κάνουμε το επόμενο βήμα για μας.

Οι λέξεις – φράσεις που επηρεάζουν τη συμπεριφορά και τα συναισθήματά σας

Γράφει η Ψυχολόγος Ευφροσύνη Μήτσιου (Εξειδίκευση στη Μη Κατευθυντκή Εμψύχωση Ομάδων,Msc. Σχολική – Εξελικτική Α.Π.Θ.Master Practitioner στις Διατροφικές Διαταραχές και στην Παχυσαρκία)

Σύμφωνα με τον Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό [NLP] οι λέξεις επηρεάζουν τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά

Ποιες φράσεις είναι σημαντικές στη ζωή μας;

«Σήμερα ήταν μια καλή μέρα»: Αρκεί να το πεις έστω μια φορά για να δεις τη ζωή σου πιο αισιόδοξα.

«Καταλαβαίνω»: Πιο σημαντικό από το να έχεις πάντα δίκιο, είναι το να έχεις πάντα επίγνωση.

«Σ’αγαπώ»: Όλοι θέλουν κατά βάθος να το πουν και όλοι θέλουν να το ακούσουν.

«Σε εμπιστεύομαι»: Όλοι χρειαζόμαστε συμμάχους σε αυτή τη ζωή.

«Μπορώ και καλύτερα»: Μόλις το πεις, έχεις κάνει τη μισή διαδρομή για να το κάνεις και πραγματικότητα.

«Έκανα το καλύτερο που μπορούσα»: Αν όντως είναι αλήθεια, θα νιώσεις πολύ περήφανος για τον εαυτό σου και όσα κατάφερες.

«Συγχαρητήρια»: Αν το πεις χωρίς ίχνος ζήλιας, θα σε εκτιμήσεις ακόμα περισσότερο.

«Συγγνώμη»: Είναι πολύ λυτρωτικό όταν το λες και το εννοείς.

«Πήρα μια απόφαση»: Η ευθύνη που εμπεριέχει αυτή η φράση, μετατρέπει οποιαδήποτε δραστηριότητα από αγγαρεία σε συνειδητή επιλογή.

«Δεν έχω τελειώσει»: Μόνο εσύ αποφασίζεις πότε ένα κεφάλαιο έχει κλείσει στη ζωή σου.

«Αρκετά!»: Χρειάζεται να ξέρεις που να βάζεις ο ίδιος τα όριά σου.

Πώς θα ξορκίσουμε τους φόβους μας

Πώς θα ξορκίσουμε τους φόβους μας

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Ο εγκέφαλος, ξέρετε, δεν σκέφτεται αφηρημένα, αλλά με εικόνες. Κάθε σκέψη που κάνουμε, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα, μεταφράζεται σε εικόνα από τον εγκέφαλό μας. Δεν μπορούμε λοιπόν να τον κοροϊδεύουμε, όπως οι περισσότεροι νομίζουν.

Δεν ωφελεί, να κάνουμε δηλώσεις θετικές, ευχαριστίες, προσευχές, προσπαθώντας έτσι να ξορκίσουμε το όποιο κακό φοβόμαστε. Αυτό που φοβόμαστε παραμένει σαν εικόνα στο υποσυνείδητο και δημιουργεί την ενεργειακή αναστάτωση που
προκαλούν οι ορμόνες του στρες, όσα λόγια και αν λέμε εμείς, θετικά.

Η ενεργειακή κατάσταση του οργανισμού δεν γίνεται να είναι καλή, εάν δεν πιστέψει ο άνθρωπος στη δημιουργική (για να μην τρομάξει κάποιους η λέξη "Θεϊκή") δύναμη που υπάρχει μέσα του και τον κρατάει στη ζωή. Αν δεν πιστέψει πως η δύναμη αυτή, που υπάρχει μέσα σε κάθε ζωντανό ον,  είναι πολύ μεγαλύτερη από την μικρή ανθρώπινη λογική του και δεν αφεθεί με εμπιστοσύνη να τον οδηγήσει στη ζωή του.

Ελευθέρωσε τον εαυτό σου και πάρε τη δύναμή σου πίσω

Η ιστορία που λέμε για τον εαυτό μας, μέσα στο κεφάλι μας, είναι αυτή σύμφωνα με την οποία ζούμε τη ζωή μας. Κάθε μας αίσθημα, κάθε μας πράξη καθορίζεται από αυτή την ιστορία, στηρίζουμε την ύπαρξή μας σ’ αυτή την ιστορία, γινόμαστε αυτή η ιστορία… Δεν συνειδητοποιούμε πως είναι μόνο αυτό, μία ιστορία, που εμείς δημιουργήσαμε και μπορούμε να την αλλάξουμε, αρκεί μόνο να εστιάσουμε την πρόθεσή μας σ’ αυτό και να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας και την δύναμη που υπάρχει μέσα μας.
Η αλήθεια θα μας ελευθερώσει από το σκοτάδι της εξωτερικής και εσωτερικής πραγματικότητας. Η αλήθεια του ποιοι είμαστε, του τι σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε, πιστεύουμε, θέλουμε… Δεν είμαστε τέλειοι, δεν είμαστε άγιοι, είμαστε όμως μοναδικοί από κάθε άποψη. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχουμε το θάρρος να δείξουμε στον κόσμο την αλήθεια μας, τη μοναδικότητά μας, να επιλέξουμε την αυθεντικότητα έναντι της υποκρισίας.

Δεν αφήνουμε το παρελθόν "πίσω" μας

Δεν αφήνουμε το παρελθόν "πίσω" μας

Όταν η προσοχή εστιάζεται στα παιδιά, δεν αστειεύομαι. Και ποιοι από μας δεν είμαστε ακόμα παιδιά, προσπαθώντας να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας;

Βέβαια, η κοινωνία μάς δίνει το ρόλο του "γονιού" κι έτσι ξεχνάμε πως είμαστε οι ίδιοι παιδιά. Συνεχίζουμε το ίδιο τυφλά να μεταφέρουμε στα δικά μας, όλα τα ασυνείδητα που εμείς έχουμε δεχθεί και υιοθετήσει, χωρίς να διερωτόμαστε ποιοι είμαστε, τι είμαστε;

Δεν έχει καμία σχέση η ηλικία.... Βλέπω μικρά παιδιά, μεγαλύτερα, έφηβους, ενήλικες, παππούδες και γιαγιάδες, να κουβαλάνε το παιδί μέσα τους, αγνοώντας τι πραγματικά κουβαλάνε ή πόσα.

Δεν αφήνουμε πίσω μας το παρελθόν μας. Το παρελθόν είναι μέρος του χρόνου που ονομάζουμε το παρόν μας.

Το "παρελθόν" για ένα παιδί, μπορεί να είναι η προηγούμενη μέρα ή η προηγούμενη στιγμή. Αυτά που νομίζουμε πως θα το επηρεάσουν μπορεί να μην τα προσέξει καν, ενώ αυτά που δεν προσέξαμε, μπορεί να καταγραφούν μέσα του διαστρεβλωμένα, για να μη διορθωθούν ποτέ. Ποιος θα το ξέρει αυτό;

Δεν είναι οι ειδικοί υπεύθυνοι για τα παιδιά μας, ούτε οι δάσκαλοι στα σχολεία τους. Είμαστε εμείς οι ίδιοι υπεύθυνοι γι' αυτά, αν έχουμε υπάρξει υπεύθυνοι με τον εαυτό μας: με το δικό μας εσωτερικό παιδί.

Λίγα λόγια για τον θυμό

Λίγα λόγια για τον θυμό

Πήγαινε στη θάλασσα και παρατήρησε την. Εκατομμύρια κύματα υπάρχουν εκεί, όμως βαθιά στο βυθό της, η θάλασσα είναι ήρεμη και ήσυχη, σε βαθύ διαλογισμό. Η ταραχή υπάρχει μόνο στην επιφάνεια εκεί που η θάλασσα συναντά τον εξωτερικό κόσμο, τους άνεμους. Μέσα της όμως παραμένει πάντα η ίδια. Τίποτε δεν αλλάζει, ούτε ένας ελάχιστος κυματισμός. Η περιφέρεια αλλάζει, το κέντρο παραμένει αιώνιο. Είναι πέρα από το χρόνο. Τίποτε απολύτως δεν μπορεί να το μεταβάλλει. Παραμένει ανέγγιχτο από τον έξω κόσμο.

Το ίδιο συμβαίνει και σε σένα. Μόνο στην επιφάνεια εκεί που συναντάς τους άλλους υπάρχει ταραχή, ανησυχία, θυμός, απληστία, φιληδονία. Μόνο στην επιφάνεια εκεί που έρχονται οι άνεμοι και σε αγγίζουν. Αν εσύ παραμένεις στην επιφάνεια τότε δεν μπορείς να αλλάξεις αυτό το μεταβαλλόμενο φαινόμενο.

Το πρόβλημα δεν είναι πώς να κατορθώσεις το μη θυμό. Το ζήτημα είναι πώς να εστιάσεις την συνειδητότητα σου από την περιφέρεια στο κέντρο.  

Η κοινωνία σε διδάσκει να ελέγχεις τον θυμό σου, όχι να τον μεταμορφώνεις. Ελέγχοντας καταπιέζεις. Μεταμορφώνοντας εκφράζεις. Είναι πολύ εύκολο να ελέγξεις. Ελέγχοντας τον καταπιέζεις.  

Και τι συμβαίνει όταν καταπιέζεις κάτι;

Πώς επιτυγχάνεται η πραγματική υγεία;

Πώς επιτυγχάνεται η πραγματική υγεία;

Η πραγματική υγεία επιτυγχάνεται όταν όλοι οι φορείς σας εργάζονται για να κάνουν την Θειότητά σας να εκδηλωθεί. Όσο περισσότερο εκδηλώνεται η Θειότητά σας, τόσο οι φορείς σας προχωρούν προς την τελειότητα.

Τα καρμικά εμπόδια μπορούν να λυθούν καθώς εργάζεστε προς την τελειότητα, γιατί είναι τ’ αποτελέσματα των ατελειών σας.

Κάθε φορά που κάνουμε, λέμε ή σκεφτόμαστε κάτι που είναι ατελές, δημιουργούμε προστριβή με την ουσία μας και εκπέμπουμε μόλυνση στο σύστημά μας.

Η ατέλεια μπορεί να οριστεί ως εκείνες τις δραστηριότητες πάνω στα τρία επίπεδα της προσωπικότητάς μας που είναι κατά της επιβίωσης, είτε αν γίνονται ηθελημένα ή μέσα από άγνοια. Οι κατά της επιβίωσης δραστηριότητες προκαλούν χωριστικότητα, εγωισμό και αποσύνθεση.

Σε όλη τη ζωή σας, να σκέφτεστε για την τελειότητα. Να την ονειρεύεστε, να την επιθυμείτε,  να προσβλέπετε σε αυτή, να μοχθείτε γι’ αυτή, και σταδιακά οι επιπτώσεις της ατέλειας θα εξαφανιστούν και θα αναδυθεί η τελειότητα.

Ας γνωρίζετε ότι το να ξοδεύετε χρόνο για τις ατέλειές σας, δεν θα βοηθήσει. Να σκέφτεστε για την τελειότητα.

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν

Esoteric Science of Healing                       elenastral

H Ευθύνη ως αξία και στάση ζωής

Η «ευθύνη», ως έννοια και στάση ζωής, είναι από τις πιο αμφίβολες κατανοητικές στάσεις. Αν, βέβαια, κανείς τη μετρήσει σοβαρά, ως διάθεση «ανάληψης» και ως στάση «ανταπόκρισης». Ταυτόχρονα, ως λέξη, είναι μάλλον άβολη. Για να μην πω ενοχλητική, για τους πολλούς τουλάχιστον… Δεν είναι, επομένως, τυχαίο ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο χαμηλής ατομικής και κοινωνικής υπευθυνότητας.
Οι συνέπειες είναι τραγικές! Εμφανίζονται είτε ως υποτίμηση του παρελθόντος, είτε ως αδέξιος χειρισμός του παρόντος, είτε – το χειρότερο – ως αδυναμία σωστής «ανάγνωσης» του μέλλοντος. Ένα μέλλον το οποίο έχουμε ήδη τραγικά υποθηκεύσει.
Κάποιοι θεωρούν τον αναστοχασμό του παρελθόντος ως άσκοπη καταφυγή. Ως ανούσια επιστροφή που «εγκλωβίζει» τον άνθρωπο σε παρελθοντική λογική και τον απομακρύνει από την αίσθηση της πραγματικότητας. Άλλοι βλέπουν την κακοδαιμονία του παρόντος ως υπόθεση ευθύνης, που δεν τους αφορά. Ενώ, οι περισσότεροι αδυνατούν να χαράξουν το μέλλον με όραμα ζωής και πυξίδα ευθύνης!
Και όμως. Η αξία της ευθύνης και η υπευθυνότητα, ως στάση ζωής και συμπεριφοράς, βρίσκoυν την πραγματική τους έκφραση σε προγονικές αρχές και πανάρχαιους θεσμούς. Ενδεικτικά, θα αναφέρω το θεσμό των «Εύθυνων» (δημόσιοι ελεγκτές) της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και να δείξω το πώς λογοδοτούσαν οι «υπεύθυνοι», όταν αποχωρούσαν από το δημόσιο βίο.
Ακόμη, θα ήθελα να θυμίσω τα «εύθυνα» (δημόσια τελετή απόδοσης της ευθύνης, για τους υπόλογους) και να τα συσχετίσω με τα «ανεύθυνα» και «φτηνά» που συμβαίνουν στις μέρες μας. Καταστάσεις, δηλαδή, και νοοτροπίες που αλλοιώνουν το χαρακτήρα της προσωπικής ή και της συλλογικής ευθύνης μας.

Τα 6 χαρακτηριστικά που σε κάνουν άνθρωπο-μαγνήτη!

Τα 6 χαρακτηριστικά που σε κάνουν άνθρωπο-μαγνήτη!

Πάντα υπάρχει ένας άνθρωπος που ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος ή κλέβει την παράσταση σε μια παρέα. Απολαμβάνει ειδική μεταχείριση από το αφεντικό του και πάντα τον καλούν πρώτο-πρώτο σε σημαντικές κοινωνικές εκδηλώσεις.

Είναι ένα άτομο που δεν γίνεται να μην συμπαθήσεις και φυσικά να μην ζηλέψεις έστω και λίγο.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτού του χαρισματικού ανθρώπου-μαγνήτη;

Η Επιστήμη έχει την απάντηση.

1. Αισιοδοξία

Τα άτομα που υιοθετούν μια πιο αισιόδοξη στάση ζωής και καταφέρνουν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο ακόμη κι όταν όλα πηγαίνουν στραβά είναι σε θέση να κατανοούν καλύτερα τι νιώθει ένας άλλος άνθρωπος, επιδεικνύουν δηλαδή τη λεγόμενη ενσυναίσθηση. Μελέτη του πανεπιστημίου UCLA της Καλιφόρνια έχει δείξει ότι η αισιοδοξία είναι ως ένα βαθμό θέμα γονιδίων, μπορούμε όμως μεγαλώνοντας να την καλλιεργήσουμε ως «συνήθεια», να μάθουμε δηλαδή να μπλοκάρουμε τις αρνητικές σκέψεις και να εστιάζουμε στα θετικά κάθε κατάστασης.

2. Ευστροφία

Η ευφυΐα είναι αναμφισβήτητα συνυφασμένη με τη γοητεία. Ένα άτομο που σκέφτεται γρήγορα εμπνέει σεβασμό και θαυμασμό από τους γύρω του. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ στην Αυστραλία διαπίστωσαν, στο πλαίσιο πειράματος, ότι οι συμμετέχοντες που πέτυχαν τις καλύτερες επιδόσεις σε τεστ νοητικής ταχύτητας ήταν πιο πιθανό να χαρακτηριστούν από τους φίλους τους ως άτομα χαρισματικά.

Οι δύο όψεις του ίδιου κόσμου

Αν ρωτούσες μια μύγα, αν έχει δει κανένα λουλούδι στα μέρη που συχνάζει, θα απαντούσε ως εξής: “Δεν έχω δει κανένα λουλούδι. Αλλά από την άλλη δεν υπάρχουν και πολλά ωραία πράγματα στον βούρκο.”
Το περισσότερο που μπορείτε να ακούσετε από την μύγα είναι ιστορίες σκουπιδιών, αφού έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής, ψάχνοντας μέσα στα σκουπίδια.
Αν, όμως, ρωτήσετε μια μέλισσα αν έχει δει καθόλου βρωμιά στο περιβάλλον της, θα απαντούσε το εξής: “Βρωμιά; Όχι δεν έχω δει καθόλου βρωμιά πουθενά. Το μόνο που έχω δει εδώ τριγύρω είναι όμορφα αρώματα λουλουδιών.”
Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι, που μόλις μπαίνουν σε ένα λιβάδι που ανθίζει, θα βρουν το πιο απαίσιο μέρος και θα καθίσουν να κολυμπούν στον βούρκο για πάντα. Αλλά, υπάρχουν και αυτοί που θα ψάξουν για μια μικρή όμορφη γωνία, ακόμα και μέσα σε έναν βούρκο, και θα περάσουν τον χρόνο τους στην πνευματική τροφή, που τους προσφέρει το μέρος.
Στην ζωή παίρνουμε μόνο αυτό που ψάχνουμε…                                 Εναλλακτική   Δράση

YOUTH POEM - ΠΟΙΗΜΑ ΝΕΟΤΗΤΑΣ

YOUTH POEM - ΠΟΙΗΜΑ ΝΕΟΤΗΤΑΣ

YOUTH POEM - ΠΟΙΗΜΑ ΝΕΟΤΗΤΑΣ
του: Samuel Ullman

Η νεότητα δεν είναι μια περίοδος της ζωής                                                                                    (Youth is not a time of life)
είναι μια κατάσταση του νου,          (- it is a state of mind,)
είναι μια διάθεση της βούλησης,      (it is a temper of the will, )
μια ιδιότητα της φαντασίας,           (a quality of the imagination, )
ένα σθένος των συναισθημάτων,     (a vigor of the emotions, )
μια επικράτηση του θάρρους έναντι της δειλίας,      (a predominance of courage over timidity,)
της ορμής για περιπέτεια,     (of the appetite for adventure)
έναντι της αγάπης για το εύκολο.      (over love of ease.)


Κανένας δε γερνάει απλά ζώντας έναν αριθμό ετών.                 (Nobody grows old by merely living a number of years.)
Οι άνθρωποι γερνούν,                                                                 (People grow old)
μόνο εγκαταλείποντας τα ιδανικά τους.    

5 σημάδια που δείχνουν ότι δεν είμαστε πλέον έρμαιο των συναισθημάτων μας

Στη ζωή μας όλοι έχουμε υποφέρει συναισθηματικά κι έχουμε βιώσει τραύματα ανεξαρτήτως από τον βαθμό στον οποίο εκδηλώνονται στον καθένα προσωπικά. Ωστόσο, όταν ενηλικιωνόμαστε αναλαμβάνουμε την ευθύνη να απαλύνουμε τον πόνο μας και να επανασχεδιάσουμε τη σκέψη μας σε μια πιο λειτουργική και υγιή κατάσταση ύπαρξης.
Όταν γεννιόμαστε, πιεζόμαστε από τις περιβαλλοντικές συνθήκες τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Η μεγαλύτερη επιρροή σε γενικές γραμμές ασκείται από τους γονείς μας και στη συνέχεια από τους συμμαθητές μας. Αυτός ο «προγραμματισμός» είναι επίσης βαθιά ριζωμένος στα κοινωνικά και πολιτιστικά παραδείγματα της εποχής μας.
Όταν μπαίνουμε στην εφηβεία αρχίζουμε να αμφισβητούμε περισσότερο το ποιοι είμαστε καθώς και τον κόσμο γύρω μας. Αν η ενέργειά μας ή η εσωτερική μας φλόγα έρχεται σε μεγάλη σύγκρουση με τον τρόπο που μας έχουν «διδάξει» να ζούμε, τότε επαναστατούμε. Αντιθέτως, αν οι γονείς μας έχουν βοηθήσει να αναπτύξουμε τον δικό μας, ανεξάρτητο τρόπο σκέψης  υπάρχουν λιγότερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο σαν ένα μεγάλο θηρίο που θέλει να μας καταβροχθίσει. Αυτό συμβαίνει διότι είμαστε πολύ πιο ελεύθεροι από τους άλλους που έχουν αναγκαστεί να υιοθετήσουν έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης ο οποίος δεν είναι αν δικός τους.
Αυτή είναι η πραγματικότητα για τους περισσότερους εφήβους ακόμα και στην εποχή της πληροφορίας. Δυστυχώς οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν διδαχτεί τις γνώσεις και τις ικανότητες που απαιτούνται για να κάνουν τη δική τους αυτογνωσία και να αναπτύξουν έναν δικό τους ανεξάρτητο τρόπο σκέψης, οπότε είναι αυτονόητο ότι αν δεν μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους σωστά δεν θα καταφέρουν να φροντίσουν και τα παιδιά τους. Στην πραγματικότητα, μπορούμε να λειτουργήσουμε μόνο με ό,τι διαθέτουμε.

Είμαι ένα μεγάλο παιδί και έτσι θέλω να μείνω...

Είμαι ένα μεγάλο παιδί και έτσι θέλω να μείνω...

Διάλεξα μια ηλικία και έμεινα εκεί, μη με ρωτήσετε πόσο... ένα νούμερο είναι εξάλλου τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο... 

Η ηλικία είναι η ψυχή λένε... και νομίζω πως αυτό διάλεξα! 

Να ακολουθώ την ψυχή μου κι όχι τα χρόνια μου... 

Όσο περνούσαν τα χρόνια, δεν προχωρούσα μπροστά... έκοβα ταχύτητα! 

Χαλασμένο ''αμάξι;'' Όχι, φοβισμένο ίσως... Ένας φόβος να μην χάσω την αισιοδοξία μου για την ζωή, το γέλιο και την χαρά που πάντα με χαρακτήριζαν... 

Ένας φόβος να μην χάσω την αγνότητά μου!

Όσο κι αν προσπαθούν να μου ''φυτέψουν'' στο μυαλό καταιγίδες και τέρατα... εγώ επιμένω ΠΑΙΔΙ! 
Ένα παιδί, που τον κάκτο τον βλέπει τριαντάφυλλο και τα αγκάθια τους προέκταση της φυσικής ομορφιάς τους... 
Ένα παιδί που όταν βρέχει, τρέχει κάτω απ' την βροχή να μουσκέψει το πρόσωπό του... να το πλύνει απ' τις στεναχώριες των ενηλίκων... απ' την ''μουντζούρα'' της θλίψης τους και να γελάσει και πάλι, να ξεκαρδιστεί στα γέλια... να το ακούσουν οι άνθρωποι, τα ζώα, τα πουλιά, η πλάση όλη... να ξυπνήσουν απ' τον θόρυβο αυτό... 

Γίνε ο θαυματοποιός της ζωής σου!

Γίνε ο θαυματοποιός της ζωής σου!

Στη δημιουργική Σιωπή ανασταίνεται η Ψυχή…

Νιώθεις μετέωρος… είσαι μετέωρος… αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι ζούσες ένα ψέμα… πίστευες ότι τα πράγματα, οι καταστάσεις ήταν όπως θα ήθελες να είναι, δεν έβλεπες καθαρά… εμπιστεύτηκες ¨λάθος¨ ανθρώπους… παραδόθηκες σε ¨λάθος¨ αγάπες και τώρα παραδίνεσαι στη θλίψη…

Τυλίγεσαι με το πέπλο της προδοσίας, της εγκατάλειψης και περιφέρεσαι ανάμεσα στις στιγμές σου… 

Λυπάσαι τον εαυτό σου και εκλιπαρείς όλα να είναι ¨λάθος¨, ένας εφιάλτης που μόλις ξυπνήσεις θα φύγει κι εσύ θα ξαναγυρίσεις στην ψεύτικη ζωούλα σου…

Ξύπνα Άνθρωπε… αυτή η στιγμή είναι μια Μαγική στιγμή… 

Είναι η ώρα να αντικρίσεις την Αλήθεια! Να δεις ποια ανάγκη σε έφερε εδώ σε αυτή τη θλίψη… ποια πληγή αφυπνίστηκε… ποιος είσαι πραγματικά και τι χρειάζεσαι για να έχεις χαρά, αγάπη, αφθονία… Tι σε κάνει να πιστεύεις ότι κάποιος άλλος έξω από εσένα μπορεί να σου τα χαρίσει όλα αυτά… και γιατί αυτόν τον ¨άλλον¨ τον χρίζεις θαυματοποιό της Ζωής σου όταν τα πραγματικά θαύματα σε Αυτήν μπορείς να τα κάνεις μόνο Εσύ!

Στερεά Ύλη Στην Πραγματικότητα Δεν Υπάρχει. Τα πάντα Είναι Ενέργεια.

Στερεά Ύλη Στην Πραγματικότητα Δεν Υπάρχει. Τα πάντα Είναι Ενέργεια.

Η στερεά ύλη όπως συμβατικά την καταλαβαίνουμε δεν υπάρχει στο σύμπαν. Διότι όλα τα σωματίδια είναι απλώς δονήσεις της ενέργειας. Ακόμη και τα άτομα που σχηματίζουν τα αντικείμενα και τις ουσίες που αποκαλούμε στερεά στην πραγματικότητα αποτελούνται από 99,99999% κενό χώρο.

Αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως τον φυσικό, υλικό μας κόσμο, στην πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτό. Αυτό έχει αποδειχθεί επανειλημμένα από πολλούς νομπελίστες φυσικούς (μεταξύ πολλών άλλων επιστημόνων από όλον τον κόσμο), μεταξύ των οποίων και ο Niels Bohr, Δανός φυσικός ο οποίος συνέβαλε σημαντικά στην κατανόηση της ατομικής δομής και της κβαντικής θεωρίας.

"Αν η κβαντομηχανική δεν σας έχει βαθύτατα συγκλονίσει, δεν την έχετε καταλάβει ακόμα. Ό, τι ονομάζουμε πραγματικό αποτελείται από πράγματα που δεν μπορεί να θεωρούνται ως πραγματικά."- Niels Bohr
Τα πάντα είναι ενέργεια, ακόμη και εσείς. Το μόνο που είστε είναι ενέργεια, και όταν αρχίσετε να αντιλαμβάνεστε τον εαυτό σας με αυτό τον τρόπο, ως ένα σχεδόν «πνευματικό» ον ανέγγιχτο από τον χώρο και το χρόνο, και χωρίς περιορισμούς από ένα φαινομενικά φυσικό σώμα, τα εμπόδια μέσα σας θα αρχίσουν να διαλύονται. Ένας πολύ καλός τρόπος για να βοηθηθείτε να επιτύχετε αυτά τα επίπεδα της αντίληψης είναι μέσω του διαλογισμού και του αυτο-στοχασμού.

“Τον Χριστό Τον συναντάμε όχι στον «ελεύθερο» χρόνο μας,αλλά στην πάλη της καθημερινότητας”

“Πολύ συχνά αναζητούμε τον Χριστό στα κενά των ποικίλων απασχολήσεών μας.

Νομίζουμε πως η συνάντησή μας μαζί Του προυποθέτει μια ζωή απαλλαγμένη απ’τη ρουτίνα της βιοπάλης κι επειδή ο ελεύθερός μας χρόνος δεν είναι πολύς,νομίζουμε πως και η πνευματική ζωή είναι δύσκολη ή και αδύνατη.

Όμως ο Χριστός πρωτοσυνάντησε και κάλεσε κοντά Του τους μαθητές Του όχι την ώρα που εκείνοι προσευχόνταν, αλλά την ώρα που εργάζονταν,την ώρα που ψάρευαν στη λίμνη.

Τους συνάντησε στην πιο πεζή και τετριμμένη τους καθημερινότητα,στην πιο ανιαρή και σκληρή ρουτίνα.

Τον Χριστό Τον συναντάμε όχι στον «ελεύθερο» χρόνο μας,αλλά στην πάλη της καθημερινότητας-από εκεί γίνεται η αρχή.

Αρκεί μόνο ένα πράγμα να έχουμε στην καρδιά μας:

Την προσμονή της έλευσής Του…”

Λάζαρος Ιορδανίδης                  ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Πάντα ξημερώνει...

Πάντα ξημερώνει...

Να δίνουμε στο εαυτό μας το δικαίωμα να στεναχωρηθεί. Η θλίψη δεν είναι κατάρα. Τα συναισθήματα, οι πόνοι, οι καημοί πρέπει να εκφράζονται, αλλιώς όπως έλεγε και άγιος Πορφύριος γίνονται αρρώστιες. Απλά να θυμόμαστε, ότι όσο μεγάλη κι αν είναι η νύχτα πάντα, μα πάντα ξημερώνει  ..      .....π.Λίβυος

Γιατί θέλεις να με σκοτώσεις; Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις…

 

Ο Ισπανός ψυχολόγος και ψυχίατρος Ενρίκε Ρόχας αναφέρει πως «όσοι νιώθουν ότι αποτελούν αντικείμενο του φθόνου συναδέλφων, συμμαθητών, γειτόνων, φίλων, ακόμα και συγγενών, πρέπει να ξέρουν πως το πιο σημαντικό είναι να προφυλάσσονται, να μην εκτίθενται σε καταστάσεις που προκαλούν και οξύνουν αυτό το συναίσθημα».
Για το τόσο ανθρώπινο ελάττωμα του φθόνου, μια παραδοσιακή ιστορία αναφέρει πως μια φορά ένα φίδι άρχισε να κυνηγάει μια πυγολαμπίδα, ύστερα από τρεις μέρες αδιάκοπης καταδίωξης, χωρίς δυνάμεις πια, η πυγολαμπίδα σταμάτησε και μίλησε στο φίδι:
– Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;

Μην κρίνεις τους άλλους, δεν ξέρεις τι κουβαλάει το μικρό παιδί μέσα τους…

Άλλοι το γνωρίζουν καλά, το ακούν, το νιώθουν, αναγνωρίζουν την ύπαρξη του. “Αλλοι δεν είναι σίγουροι για το τι συμβαίνει, τι τους κάνει να νιώθουν περίεργα, να θυμώνουν, να ζηλεύουν, να στεναχωριούνται ή να κλαίνε χωρίς (προφανή) λόγο. Μα αυτό το μικρό παιδί είναι εκεί, βαθιά μέσα μας, το κουβαλάμε μαζί μας.
Άλλοι κρατώντας το από το χέρι κι άλλοι διώχνοντάς το γιατί «ενοχλεί» και τους φέρνει σε δύσκολη θέση. Τι είναι αυτό το μικρό παιδί; Γιατί μας βασανίζει και τι θέλει από μας; Γιατί μας γεμίζει θυμό για τους γύρω μας, γιατί μας πνίγει με παράπονα και ανασφάλειες, γιατί φέρνει δάκρυα στα μάτια μας στο άκουσμα ενός τραγουδιού ή στη θέα μιας εικόνας ή ανθρώπου; Και ως πότε θα είναι μαζί μας; Δε θα ενηλικιωθεί ποτέ; Μάλλον όχι, γιατί είναι ο μικρός μας εαυτός και αυτός θα παραμείνει σε όλη την πορεία της ζωής μας.
Ο μικρός μας εαυτός ο μεγαλωμένος με βιώματα δύσκολα και επίπονα, με βάρη που δεν έπρεπε να κουβαλάει, με φόβους που κανείς δεν καθησύχασε, με αγκαλιές που ποτέ δεν έλαβε όταν τις χρειάστηκε, με «πρέπει» και κανόνες που δεν καταλάβαινε αλλά δεν είχε επιλογή να παρακούσει. Με παράπονα και ελπίδες που δεν εισακούστηκαν, με ανάγκες που κανείς δεν κατάλαβε και δεν κάλυψε, με λάθη που δε συγχωρέθηκαν. Και με πόνο πολύ, συσσωρευμένο, καταπιεσμένο που δεν εκδηλώθηκε ποτέ ώστε να επουλωθεί.

Ο μόνος παράγοντας που αλλάζει τη ζωή σας είναι ο στόχος σας

Ο μόνος παράγοντας που αλλάζει τη ζωή σας είναι ο στόχος σας

Οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι ο μόνος παράγοντας που αλλάζει τη ζωή σας είναι ο στόχος σας. Αλλάξτε το στόχο σας, και όλα θα αλλάξουν. Βρείτε έναν υψηλότερο στόχο, και ολόκληρη η ζωή σας θα προσανατολιστεί σε αυτό το υψηλότερο στόχο. Αν δεν αλλάξετε το στόχο σας, δεν μπορείτε να αλλάξετε την προσωπικότητά σας, τη ζωή σας, ή το περιβάλλον σας. Εάν έχετε υψηλότερους στόχους, ένα υψηλότερο κέντρο στην ύπαρξή σας γίνεται ενεργό.

Σαν ένα βέλος, το πνεύμα σας πρέπει να πετάξει προς το στόχο της τελειότητας.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
The Wisdom of the Zodiac, vol.3                elenastral

Πώς λειτουργούν οι πεποιθήσεις στη ζωή μας

«Οι πεποιθήσεις είναι μεγαλύτεροι αντίπαλοι της αλήθειας από τα ψέματα» – Νίτσε
Οι πεποιθήσεις μας είναι ο θεμέλιος λίθος των εμπειριών μας και της συνείδησής μας, πάνω στον οποίο χτίζονται οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι συμπεριφορές μας. Είναι οι φακοί μέσα από τους οποίους βλέπουμε τον κόσμο. Το ποιοι γινόμαστε σαν άνθρωποι είναι το αποτέλεσμα των πεποιθήσεών μας, αυτές δημιουργούν την πραγματικότητά μας. Κρίνουμε, ερμηνεύουμε και βγάζουμε συμπεράσματα βάσει των πεποιθήσεών μας.
Το πράγμα γίνεται πολύ ενδιαφέρον επειδή οι πεποιθήσεις είναι δύο ειδών: οι φανερές και οι υποβόσκουσες. Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε τις πεποιθήσεις μας σαν ένα παγόβουνο. Κάποιες από αυτές μπορούμε να τις δούμε γιατί βρίσκονται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ κάποιες άλλες, το μεγαλύτερο μέρος, δεν τις αντιλαμβανόμαστε γιατί κείτονται κάτω από την επιφάνεια και είναι οι βασικές πεποιθήσεις του ποιοι είμαστε.
Οι περισσότερες από αυτές δημιουργήθηκαν την εποχή που ήμασταν παιδιά και αποδεχόμασταν χωρίς κριτική σκέψη όλα όσα μας έλεγαν. Κάποιες άλλες είναι αποτέλεσμα των επιρροών της κοινωνίας, του σχολείου, των μέσων ενημέρωσης, της θρησκείας και άλλων παραγόντων. Υπάρχουν κάποιες που δημιουργήθηκαν για βάσιμους λόγους σε συγκεκριμένες περιόδους, αλλά καθώς αλλάζουμε και ωριμάζουμε δεν μας εξυπηρετούν πλέον.

Τι κι αν ο σκοπός της ζωής είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν που μας έμαθαν ότι είναι;

Κι αν ο σκοπός της δικής σου ζωής είναι να δημιουργήσεις μία μακροχρόνια γερή σχέση με τον εαυτό σου; Το να δημιουργήσεις μία σχέση έρωτα με τον εαυτό σου, μία σχέση αγάπης για τον εαυτό σου; Δεν είναι εγωισμός αυτό ή εγωκεντρισμός. Είναι εσωτερική ανάπτυξη. Σύνδεση με τον αληθινό σου εαυτό.
Κι αν ο σκοπός της δικής σου ζωής είναι το να μάθεις να συγχωρείς τον εαυτό σου και τους άλλους; Και ουσιαστικά, να στέλνεις παράλληλα ζεστά κύματα συμπόνιας κι αγάπης σε όσους υπάρχουν γύρω σου.
Κι αν ο δικός σου σκοπός είναι το να θεραπεύσεις τους εσωτερικούς «αυτό-τραυματισμούς» των ανθρώπων; Και με αυτό τον τρόπο ουσιαστικά να εμπνεύσεις και τους άλλους να κάνουν το ίδιο.
Κι αν ο δικός σου σκοπός ζωής είναι να απελευθερωθείς από συναισθήματα ενοχής, ντροπής ή αναξιότητας; Και μάντεψε τι θα βρεις από πίσω; Θα βρεις μία αίσθηση ευαλωτότητας που θα σου δείξει τον δρόμο προς τις αληθινές σου δυνάμεις, το δρόμο προς την εσωτερική σου δόξα.
Κι ας μιλήσουμε λίγο και για την τελειότητα. Κι αν λοιπόν ο σκοπός της δικής σου ύπαρξης είναι να διδάξεις στον εαυτό σου και στους άλλους πως δεν υπάρχει τελειότητα; Και πως το συνεχές κυνήγι της τελειότητας δεν τελειώνει ποτέ, γιατί δεν υπάρχει σημείο τελειότητας και μέσα σε αυτόν τον αγώνα χάνεται τελικά η απόλαυση της ζωής. Αφέσου λοιπόν!

Για Σήμερα μείνε με τον εαυτό σου που πιστεύει στα θαύματα!

Για Σήμερα μείνε με τον εαυτό σου που πιστεύει στα θαύματα!

Αν πίστευες ότι το πνεύμα είναι υπέρτερη κατάσταση της ύλης δεν θα φοβόσουν! 

Για εκείνο το νανοδευτερόλεπτο που νικάς τον Ψιθυριστή καθίστασαι αθάνατος! Δώσε το λοιπόν! 

Το εκρηκτικό ελληνικό φως καθημερινά μαρτυρεί πως η Ελλάδα προστατεύεται από έναν πνευματικό θόλο που δεν μπορεί να διατρηθεί! Ό,τι και να κάνουμε! Έχουμε υψηλή προστασία και ευλογία! Ο Θεός γουστάρει την Ελλάδα!              ΣΤΕΜΑ

Όσα ψάχνεις, είναι μέσα σου

Απόσπασμα από το βιβλίο του δρος Robert Holden «Στροφή Στην Ευτυχία» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
Ο φόβος ότι κάτι σου λείπει είναι αυτό που σε οδηγεί να ψάξεις κάπου αλλού για την ευτυχία. Κυνηγώντας το «εκεί», παραβλέπεις ό,τι είναι ήδη «εδώ». Μελετώντας το «επόμενο βήμα», χάνεις το «ιερό τώρα»“ τρέχοντας πίσω από το «περισσότερο», ξεχνάς να νιώσεις ευγνωμοσύνη γι” αυτό που υπάρχει. Ψάχνεις, αγωνίζεσαι και πασχίζεις, αλλά δε φτάνεις ποτέ, επειδή δεν μπορείς να ξεπεράσεις τη σκέψη ότι κάτι λείπει.
Μπορείς να δεις ότι όλος σου ο πόνος προέρχεται από την πεποίθηση ότι η πηγή της ευτυχίας είναι έξω από σένα; Αυτή η μία και μοναδική λαθεμένη αντίληψη — αυτός ο μικρός φόβος — είναι που θρέφει τη νοητική σου σαβούρα, τη μαθημένη σου αναξιότητα και όλες τις άλλες χαζομάρες περί «μη αρκετά καλού». Πρόσεξε πως κάθε σκέψη φόβου και έλλειψης αντιστρέφεται τη στιγμή που αποδέχεσαι ότι κάθε κομματάκι παγκόσμιας χαράς βρίσκεται ήδη στην καρδιά σου. Νιώσ” το αυτό, τώρα.
Κάθε πολιτισμός έχει τις δικές του ιερές τοποθεσίες και τα δικά του ιερά μέρη συνάθροισης. Χιλιάδες άνθρωποι ταξιδεύουν κάθε μέρα για να κάνουν ένα προσκύνημα σε μακρινά μέρη, όπως η Λούρδη, οι Μεγάλες Πυραμίδες, ο Βράχος Αιερς, το Όρος Σάστα, το Άγιο Όρος στον Άθω, τα Ιμαλάια. Αυτά τα μέρη διαθέτουν ιερή ενέργεια, λένε. Κι όμως, κανένα έδαφος δεν είναι πιο ιερό από την ανθρώπινη καρδιά — το σπίτι του έμφυτου εαυτού σου. Είσαι ιερό έδαφος. Το καταλαβαίνεις;

Απαλλαγή απο τη δυστυχία

Απαλλαγή απο τη δυστυχία

Πώς μπορώ λοιπόν να ελευθερωθώ από το βάσανο της ασυνειδησίας;

Κάνοντάς το συνειδητό. Παρατήρησε τους πολλούς τρόπους με τους οποίους η δυσφορία, η έλλειψη ικανοποίησης και η ένταση εμ­φανίζονται μέσα σου μέσα από τις περιττές κρίσεις, την αντίσταση σ' αυτό που υπάρχει και την άρνηση του Τώρα. Οτιδήποτε ασυνείδη­το διαλύεται όταν ρίχνεις πάνω του το λαμπερό φως της συνειδητότητας. Όταν ξέρεις πώς να διαλύεις τη συνηθισμένη ασυνειδησία, τότε το φως της παρουσίας σου ακτινοβολεί και σου είναι πολύ πιο εύκολο να αντιμετωπίζεις τη βαθιά ασυνειδησία όποτε αισθάνεσαι το βάρος της να σε τραβάει.

Ωστόσο, μπορεί να μην είναι εύκολο να επισημάνεις τη συνηθι­σμένη ασυνειδησία, επειδή είναι τόσο φυσιολογική. Απόκτησε τη συνήθεια να παρακολουθείς τη νοητική-συναισθηματική σου κατά­σταση με την αυτοπαρατήρηση. "Είμαι ήρεμος αυτή τη στιγμή;" 
Αυτή είναι μια καλή ερώτηση· να την κάνεις στον εαυτό σου συχνά. Ή, μπορείς να ρωτήσεις: "Τι συμβαίνει μέσα μου αυτή τη στιγμή;" 
Δεί­χνε τουλάχιστον το ίδιο ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει μέσα σου, μ' αυτό που δείχνεις για το τι συμβαίνει έξω από σένα. Αν το μέσα είναι σωστό, το έξω θα ακολουθήσει. Η πρωταρχική πραγματικότητα είναι μέσα, η δευτερεύουσα είναι έξω.

Όμως μην απαντήσεις αμέσως σ' αυτές τις ερωτήσεις. Κατεύθυνε πρώτα την προσοχή σου προς τα μέσα. Ρίξε μια ματιά μέσα σου. Τι είδους σκέψεις παράγει ο νους σου; Τι αισθάνεσαι; Κατεύθυνε την προσοχή σου μέσα στο σώμα σου. Υπάρχει κάποια ένταση;

Μην κρίνεις ένα δέντρο ή έναν άνθρωπο από μια περίοδο της ζωής του

Πολλές φορές, αν όχι πάντα, κρίνουμε έναν άνθρωπο, παρατηρώντας τον σε μια περίοδο της ζωής του. Κι αυτό αποτελεί πάντα ένα πολύ μεγάλο λάθος. Έχουμε δει ανθρώπους που όταν ζούσαν μια εύκολη ζωή ήταν καλοί, συμπονετικοί, γενναιόδωροι. Όταν όμως τα πράγματα δυσκόλεψαν γι αυτούς, τότε έγιναν άκαρδοι, επιθετικοί και ανελέητοι με τους άλλους. Το ίδιο ισχύει όμως και αντίστροφα. Σπουδαίες προσωπικότητες αναδύθηκαν όταν αντιμετώπισαν μεγάλες δυσκολίες στη ζωή τους. Ο άνθρωπος είναι ένα πολύπλευρο ον και μέσα του συγκατοικεί το σκοτάδι με το φως. Ο Άνθρωπος είναι Όλα. Γι αυτό, η συμβουλή «Μην κρίνεις» παραμένει η καλύτερη συμβουλή. Ο Wayne Dyer εξάλλου είχε πει » Όταν κρίνεις τους άλλους, δεν τους χαρακτηρίζεις, χαρακτηρίζεις τον εαυτό σου»
Το λαϊκό παραμύθι «Οι τέσσερις εποχές», το οποίο διαβάσαμε πρόσφατα στο eglimatologia.gr, αφηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου που είχε τέσσερις γιους και ήθελε να τους μάθει να μην κρίνουν τα πράγματα επιπόλαια. Με αυτόν τον σκοπό, και έναν έναν, τους έστειλε να επισκεφτούν μια αχλαδιά που βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση.
Ο πρώτος γιος έφυγε τον χειμώνα, ο δεύτερος την άνοιξη, ο τρίτος το καλοκαίρι και ο μικρότερος γιος το φθινόπωρο. Όταν επέστρεψε ο τελευταίος από τους γιους του, ο άντρας τους κάλεσε όλους μαζί και τους ζήτησε να περιγράψουν τι είχαν δει.
Ο πρώτος γιος ανέφερε ότι το δέντρο ήταν φρικτό, γερμένο και στραβό. Ο δεύτερος είπε πως όχι, ήταν πηγμένο στα πράσινα μπουμπούκια και γεμάτο υποσχέσεις. Ο τρίτος γιος δε συμφώνησε και δήλωσε ότι ήταν φορτωμένο λουλούδια, ότι είχε ένα πολύ γλυκό άρωμα και ότι φαινόταν πολύ όμορφο, πράγματι, ήταν κατά τη γνώμη του ότι πιο χαριτωμένο είχε δει ποτέ. Ο τελευταίος από τους γιους διαφοροποιήθηκε από τους προηγούμενους και διαβεβαίωσε ότι η αχλαδιά ήταν ώριμη και μαραινόταν από τόσον καρπό, γεμάτη ζωή και ικανοποίηση.
Τότε ο άντρας εξήγησε στους γιους του ότι όλοι είχαν δίκιο, γιατί είχαν δει μόνο μια φάση της ζωής του δέντρου ο καθένας. Είπε και στους τέσσερις ότι δεν πρέπει να κρίνουν ένα δέντρο ή έναν άνθρωπο μόνο βλεποντάς τον σε κάποια περίοδο της ζωής του, και ότι η ουσία αυτού που ήταν, δηλαδή η ευχαρίστηση, η αγαλλίαση και η αγάπη που έρχεται με τη ζωή, μπορεί να μετρηθεί μόνο στο τέλος, όταν όλες οι εποχές έχουν ήδη περάσει.
Εναλλακτική   Δράση

Ο Θεός είναι ομορφιά

Ο Θεός είναι ομορφιά

Ο Θεός είναι ομορφιά. Όταν προσπαθείτε να είστε όμορφοι, η παρουσία Του αυξάνει μέσα σας. Ο Θεός κατοικεί στην ομορφιά. Κάντε το περιβάλλον σας όμορφο. Ακόμη και οι φυλακές μας πρέπει να είναι όμορφες, γιατί οι εγκληματίες είναι εκείνοι οι άνθρωποι που δεν έχουν δοκιμάσει ποτέ την ομορφιά. Δείξτε τους σπουδαία μπαλέτα, συμφωνίες, δράματα, όπερες, ταινίες, και θα αλλάξουν. Ο μεγαλύτερος μετασχηματιστής είναι η ομορφιά.

Ο Θεός είναι ομορφιά. Δεν υπάρχει ασχήμια σ 'Αυτόν. Η ασχήμια είναι τεχνητή. Είναι το αποτέλεσμα λανθασμένης σκέψης, λανθασμένων συναισθημάτων, λανθασμένων πράξεων. Είναι μια ασθένεια. Είναι μια παραμόρφωση. Αυτή δημιουργείται από τον άνθρωπο. Η ουσία της ζωής είναι η ομορφιά. Η ομορφιά είναι φως, αγάπη και δύναμη. Όλα αυτά τα τρία ενώνονται στην ομορφιά.