Η απάντηση της ψυχής στο φόβο του θανάτου
Καταδυναστευμένοι οι
άνθρωποι από τα γεννήματα του νου τους ζούνε προσκολλημένοι στο κυνήγι της
απόκτησής τους. Καταναλωτικά αγαθά, πολυτέλειες, κοινωνική και οικονομική
καταξίωση, άσκηση εξουσίας, τεχνολογία, φιλοσοφία, επιστήμες, τέχνες είναι τόσα
πολλά και πως να τα προλάβεις μες την μικρή ζωή που σου χαρίστηκε. Ένα άγχος
βαραίνει το στήθος μας από ένα ρολόι που χτυπά αδιάκοπα και κρέμεται παντού
μπροστά μας.
Κελαρύζει ο χρόνος στην
αυλακωμένη μας ζωή∙ πότε πέρασε η εβδομάδα, ο μήνας, ο χρόνος, η ζωή μας όλη…
Καθώς τα έτη συσσωρεύονται το ένα πάνω στο άλλο, όλο και λιγότερα πράγματα μας
κάνουν εντύπωση, όλο και λιγότερα πράγματα αποτυπώνονται στη μνήμη μας. Έτσι τα
χρόνια μας δείχνουν φτωχότερα κι έχουμε την αίσθηση πως ο χρόνος όλο και
επιταχύνεται. Κι έρχεται κάποτε αυτό το σατόρι, ίσως στην αυγή μιας νέας
δεκαετίας, των σαράντα, των πενήντα, των εξήντα ή ίσως λίγο πριν τον επιθανάτιο
ρόγχο που αμείλικτα περιμένει μιαν απάντηση: μα που ήμουν τόσα χρόνια, ποίος
έζησε την ζωή μου, ποιανού ζωή έζησα τελικά;