Τι πρέπει να γνωρίζουμε για τη λειτουργία του Νου

Τι πρέπει να γνωρίζουμε για τη λειτουργία του Νου

Ο νους του ανθρώπου είναι σαν μια κυψέλη, που βουίζει από μέλισσες, ένας σωρός από σκέψεις, που βουίζουν γύρω, γύρω. Τριγυρισμένος από αυτές τις σκέψεις, ο άνθρωπος ζει μέσα στην αγωνία, την ένταση και την ανησυχία. Για να αναγνωρίσει και να γνωρίσει τη ζωή, ο νους πρέπει να είναι σιωπηλός, σαν λίμνη όπου δεν υπάρχει κανένας κυματισμός
Για να εξοικειωθεί με τη ζωή, ο νους χρειάζεται να είναι καθαρός σαν καθρέφτης, πάνω στον οποίο δεν υπάρχει καθόλου σκόνη. Εσύ έχεις ένα νου που είναι σαν κυψέλη γεμάτη μέλισσες. Δεν είναι ούτε καθρέφτης ούτε σιωπηλή λίμνη. Νομίζεις πως είσαι σε θέση να γνωρίσεις κάτι, με αυτό το νου, ότι είσαι σε θέση να πετύχεις κάτι ή ότι είσαι σε θέση να γίνεις κάτι, κάνεις πολύ μεγάλο λάθος. Είναι απολύτως απαραίτητο να ελευθερωθείς από αυτή τη συνεχή ροή σκέψεων. 

Ο νους μας βρίσκεται μέσα σε απόλυτη σύγχυση, εμείς όμως δεν έχουμε δώσει ποτέ προσοχή σε αυτό το πρόβλημα, οπότε δεν έχουμε αναπτύξει καμία μέθοδο για να το αντιμετωπίσουμε.
Το πρώτο πράγμα στην μεταμόρφωση είναι να αντιμετωπίσουμε άμεσα το νου. Για να συμβεί όμως αυτή η αντιμετώπιση, πρέπει να καταλάβεις δυο τρία πράγματα. Κατόπιν, θα είσαι σε θέση να σκεφτείς το πώς μπορεί να αλλάξει ο νους. Το πρώτο πράγμα για την άμεση αντιμετώπιση του νου είναι ότι πρέπει να αφήσεις όλους σου τους φόβους σχετικά με το να γνωρίσεις τον εαυτό σου.
Γιατί φοβάσαι να γνωρίσεις τον εαυτό σου;
Φοβάσαι ότι μπορεί να είσαι κακός άνθρωπος. Φοβάσαι ότι μπορεί να ανακαλύψεις πως είσαι κακός άνθρωπος, αφού έχεις καλλιεργήσει μια εικόνα καλού ανθρώπου. Φαίνεσαι καλός, ευγενικός, αθώος, αυθεντικός, αληθινός. Φοβάσαι ότι μπορεί να ανακαλύψεις πως μέσα σου δεν είσαι αυθεντικός, αλλά ψεύτικος. Φοβάσαι ότι θα ανακαλύψεις πως είσαι πονηρός και υποκριτής. Φοβάσαι ότι η εικόνα του εαυτού σου, αυτό που νομίζεις ότι είσαι, μπορεί να αποδειχθεί πως είναι ψεύτικο.

Η Εβδομάδα των Παθών...

Η Εβδομάδα των Παθών...

Όταν πνιγόμαστε μέσα στις ανάγκες και τα πρέπει χωρίς να αντιδράμε αναζητώντας την αφύπνιση τότε γινόμαστε ο Πόντιος Πιλάτος προδίδοντας τον εαυτό μας...

Όταν δεν χαρίζουμε τα ταλέντα μας στους άλλους αλλά φοβούμενοι να δείξουμε την αξία μας, να μοιραστούμε την ψυχή μας, τα κρύβουμε μέσα σε ένα σκοτεινό και μουχλιασμένο ντουλάπι τότε γινόμαστε ο Ιουδαίος που έσωσε τον Βαραββά. 

Σκοτώνουμε με αυτόν τον τρόπο τον Ανώτερο Εαυτό μας επιτρέποντας να επικρατήσει ο φόβος και το σκοτάδι... 

Όταν φοβόμαστε την μαλακότητα που προσφέρει το άγγιγμα και η αγκαλιά αλλά και την απαλή αλλαγή που φέρνει η Αγάπη τότε γινόμαστε ο Ιούδας του εαυτού μας...

Όταν όπου και να πάμε κουβαλάμε το βιογραφικό μας και δεν αντικρίζουμε τον εαυτό μας απογυμνωμένο από τα στολίδια της προσωπικότητας τότε γινόμαστε ένα με τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους...
 

Όταν δεν ντυνόμαστε την αλήθεια αλλά κυοφορούμε το ψέμα ζώντας μέσα στην κοινωνία του ¨δήθεν¨ τότε γινόμαστε ο Άννας και ο Καϊάφας...