Επιείκεια.....

Επιείκεια.....

Οι άνθρωποι δεν αλλάζουμε εύκολα. Όχι πάντα γιατί δεν θέλουμε, αλλά συνήθως γιατί δεν ξέρουμε ή δεν μπορούμε να αντέξουμε τις αλλαγές. Η παθολογία μας, πολλές φορές είναι ο μόνος τρόπος που έχουμε για να ζούμε. Γι αυτό αντί να κρίνουμε τους άλλους, ας τους δώσουμε, έναν άλλο τρόπο ζωής να υπάρξουν. Όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ αισθάνομαι, ότι το μόνο κριτήριο για το κατά πόσο ένας άνθρωπος έχει Θεό μέσα του, είναι η επιείκεια!!! Να κατανοείς και να αποδέχεσαι τις αδυναμίες των άλλων. Την δυσκολία τους στην αλλαγή. Πες μου πόσο επιεικής είσαι, να σου πω πόσο ουρανό κουβαλάς μέσα σου…

π.λίβυοςhttp://plibyos.blogspot.com//

Το να θρηνείς πάνω απ' το χυμένο γάλα είναι σκέτη ανοησία.

Το να θρηνείς πάνω απ' το χυμένο γάλα είναι σκέτη ανοησία.

Osho: Μου φαίνεται ότι οι άνθρωποι νιώθουν πως το να είναι απλώς ο εαυτός τους δεν είναι αρκετό. 
Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι πιέζονται να αποκτήσουν δύναμη και κύρος, αντί να είναι απλώς ανθρώπινα όντα; 

Ο καθένας προσπαθούσε να σε βελτιώσει, να σε κάνει καλύτερο. Ο καθένας έδειχνε τα ψεγάδια σου, τα λάθη σου, τα σφάλματά σου, τις αδυναμίες σου, τα ελαττώματα σου. 
Κανένας δεν δίνει έμφαση στην ομορφιά σου, στην ευφυΐα σου, στο μεγαλείο σου. Και μόνο το να είσαι ζωντανός, είναι τόσο μεγάλο δώρο, κανένας όμως δεν σου είπε ποτέ να ευχαριστείς την ύπαρξη. Αντίθετα, όλοι γκρινιάζουν και παραπονιούνται. 
Φυσικά, αν όλοι όσοι είναι γύρω από τη ζωή σου, σου δείχνουν ότι δεν είσαι αυτό που θα έπρεπε να είσαι και εξακολουθούν να σου δίνουν μεγάλα ιδανικά που πρέπει να ακολουθήσεις και που πρέπει να γίνεις, τότε η οντότητά σου δεν επαινείται ποτέ.


Αυτό που επαινείται είναι το μέλλον σου. Το να μπορέσεις να γίνεις σεβαστός, δυνατός, πλούσιος, διανοούμενος, διάσημος. Όταν λοιπόν σε στρέφουν διαρκώς εναντίον του εαυτού σου, δημιουργείς την ιδέα: "Δεν είμαι αρκετός έτσι όπως είμαι, κάτι λείπει. Και πρέπει να είμαι κάπου αλλού, όχι εδώ. Δεν είναι αυτός ο τόπος που είμαι προορισμένος να είμαι, αλλά κάπου πιο ψηλά, που να έχω δύναμη, να με σέβονται και να με υπολογίζουν."

Ο διαλογισμός δημιουργεί ήρωες

Ο διαλογισμός δημιουργεί ήρωες

Ο διαλογισμός δημιουργεί ήρωες. Ένας ήρωας είναι εκείνος που σκέφτεται ως Πνεύμα, μια αθάνατη ψυχή, ελεύθερη από τους περιορισμούς των σωματικών, συναισθηματικών και νοητικών συμφερόντων και ανησυχιών. Απ' τη στιγμή που κάποιος είναι συνδεδεμένος με τα συμφέροντα και τις ανησυχίες της προσωπικότητάς του, δεν μπορεί να είναι ένας ήρωας. Ηρωισμός είναι η στιγμή της απελευθέρωσης από τους περιορισμούς. Ένας ήρωας δεν διαπραγματεύεται με τον κατώτερο εαυτό του· δίνει εντολή και αναμένει υπακοή.

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν                            elenastral

Στο "αμπέλι" της ζωής...

Στο "αμπέλι" της ζωής...

Τα καλοκαίρια πηγαίναμε οικογενειακώς στο χωριό, να τρυγήσουμε τα αμπέλια του παππού. Ο πατέρας η μάνα και τα δυο μου αδέλφια. Ο παππούς πάντα μας έδινε μια αρχική συμβουλή, «θα κόβεται τα σταφύλια και δεν θα κοιτάτε ποτέ το τέλος του αμπελιού. Θα κοιτάτε μονάχα την κουρμούλα που κόβεται, διαφορετικά θα απογοητευθείτε». Αυτή την απλή αλλά γεμάτη σοφία συμβουλή του παππού, την χρειάστηκα πολλές φορές στην ζωή μου. Γιατί κατάλαβα ότι κι η ζωή είναι ένα αμπέλι, που δεν χρειάζεται να κοιτάς το μέλλον, αλλά το τώρα, το εδώ, το σήμερα. Να κάνεις βήματα και να προχωράς όπως είσαι, κι ας μην είσαι τέλειος. Να περπατάς, βήμα βήμα,όσο και όπως μπορείς. Να μην σκέφτεσαι, ούτε να αναλύεις, πόσα χιλιόμετρα χρειάζεται να περπατήσεις, μα το ένα βήμα που πρέπει να κάνεις… Μοναχα έτσι θα φτάσεις στον τερματισμό, όταν τον ξεχάσεις και ζήσεις την διαδρομή...  
π. ΛίΒυος

Αληθινή αγάπη...

Αληθινή αγάπη...

Ένα αγοράκι ρώτησε ένα σοφό γέρο:

- Τι είναι αληθινή αγάπη?

Ο γέρος απάντησε:

- Πήγαινε σε έναν κήπο και φέρε μου το πιο όμορφο λουλούδι!

Το παιδί πήγε στον κήπο και γύρισε με άδεια χέρια…

- Το βρήκες? τον ρώτησε ο γέρο σοφός.

Το αγόρι απάντησε:

- Βρήκα ένα λουλούδι πολύ όμορφο, μα συνέχισα να ψάχνω

μήπως βρω κάποιο καλύτερο… αργότερα όμως κατάλαβα πως 

αυτό ήταν το πιο όμορφο σε όλο τον κήπο και γύρισα να το 

πάρω. Μόνο που δεν ήταν πια εκεί…

Τότε ο γέροντας είπε:

- Αυτή είναι η αληθινή αγάπη! Δεν την εκτιμάς όταν αυτή 

στέκεται μπροστά σου, αλλά καταλαβαίνεις πόσο σημαντική

ήταν όταν πλέον την έχεις χάσει... 

selidatouvasili

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Αβλάβεια

Αβλάβεια

Αν μάθετε την αξία της αβλάβειας, μπορείτε να καταλάβετε πώς λειτουργεί ο Νόμος του Κάρμα. Αν δε ζήσετε σύμφωνα με τις απαιτήσεις αυτού του νόμου, θα είναι δύσκολο να προοδεύσετε στην ατραπό της τελείωσης. Ούτε τα λόγια σας, ούτε οι σκέψεις σας, ούτε οι πράξεις σας πρέπει να κατευθύνονται από το κίνητρο του να βλάψετε. Είμαι αβλαβής, σημαίνει είμαι απόλυτα ευεργετικός σε όλες τις μορφές ζωής. Αυτή η επίτευξη απαιτεί ένα συνειδητό έλεγχο πάνω σε όλες τις πράξεις σας.

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
Πρόκληση για Μαθητεία

elenastral

Η σκοτεινή νύχτα της ψυχής

Η σκοτεινή νύχτα της ψυχής

Τα κείμενα των Εσσαίων λένε: ‘’Οτιδήποτε συμβαίνει στην Ζωή σου αυτήν την στιγμή, όταν αντιμετωπίσεις μία κρίση στην Ζωή σου, κάτι που οι Αρχαίοι είπαν ‘’σκοτεινή νύχτα της ψυχής’’, μέσα σ΄ αυτήν την ’σκοτεινή νύχτα της ψυχής σου’’ θ’ αντιμετωπίσεις αυτό που εσύ θεωρείς την μεγαλύτερη πρόκληση της Ζωής σου. 
Τα κείμενα λένε πως είναι αδύνατον για σένα να δημιουργήσεις για τον εαυτό σου, να έλξεις στην ζωή σου τις περιστάσεις και καταστάσεις που θα σου παράσχουν την ’σκοτεινή νύχτα της ψυχής’’ έως ότου έχεις συγκεντρώσει όλα τα εργαλεία που θα σε μεταφέρουν αρμονικά σε αυτήν την εμπειρία. 
Είναι αδύνατον… δεν μπορείς να δημιουργήσεις αυτές τις εμπειρίες… διότι είναι η συλλογή των εργαλείων… καθώς προχωράς μέσα στις σχέσεις, μέσα στις εμπειρίες αναπτύσσεις το οπλοστάσιο και τα εργαλεία μέσα σου. 

Η περισυλλογή των εργαλείων είναι το έναυσμα για να σου φέρει η δημιουργία την ευκαιρία να επιδείξεις την δεξιοτεχνία σου πάνω στους ισχυρότερους φόβους σου. Gregg Braden

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Ζωή με ημερομηνία λήξης, άραγε αυτό είναι Ζωή;

Ζωή με ημερομηνία λήξης, άραγε αυτό είναι Ζωή;

Τίποτα πιο περιοριστικό από το: "εδώ αρχίζει η ζωή κι εκεί τελειώνει" και μέσα σε αυτό χωράνε όλα τα μικρά. Τόση αγάπη, τόση χαρά, τόση ζωή… Σαν κονσέρβα που τελειώνει και πετιέται γιατί τα υλικά της ήταν φτωχά. 

Δεν μου ταιριάζει μια ζωή με ημερομηνία λήξης!

Δεν μου ταιριάζει τίποτα λιγότερο από την ελευθερία.

Γι’ αυτό σπάζω τα καλούπια… 

"Γεννιέμαι και πεθαίνω" καθημερινά!!!

Ανοίγω τα μυστικά φτερά μου και φλερτάρω με τις ανατροπές και το ασυνήθιστο

Δεν κρατάω την αγάπη μου ούτε για αύριο, ούτε μόνο για μένα…

Άλλωστε τι θα συμβεί σαν δείξω ότι αγαπώ;

Θα κατηγορηθώ ότι αγαπώ; Ας κατηγορηθώ!

Δηλώνω εξ αρχής ένοχη! 

Γεννήθηκα για να αγαπώ και να αγαπιέμαι!!

1. Θλίψη Σιωπηλή - ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

1. Θλίψη Σιωπηλή - ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ - ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

Φίλοι μου, θυμάστε την αυγή της νιότης με χαρά και λυπάστε για το τελείωμα της. εγω όμως τη θυμάμαι σαν το φυλακισμένο που αναθυμάται τα σίδερα και τα δεσμά της φυλακής του. 
Εσείς μιλάτε για κείνα τα χρόνια που είναι ανάμεσα στην παιδική ηλικία και στη νιότη σα μια χρυσή εποχή γεμάτη ελευθερία απο τους περιορισμούς και τις έγνοιες, ενω εγω ονομάζω τα χρόνια εκείνα εποχή θλίψης σιωπηλής που ειχε έρθει σα σπόρος μέσα στην καρδιά μου και μεγάλωσε μαζί της και δεν μπορούσε να βρει κανένα άνοιγμα προς τον κόσμο της γνώσης και της σοφίας, μέχρι τη μέρα που ήρθε η αγάπη κι άνοιξε τις πύλες της καρδιάς μου και φώτισε κάθε της γωνιά. 
Η αγάπη μου έδωσε τότε και γλώσσα και δάκρυα. Εσείς θυμάστε τους κήπους και τα πάρκα και τις κρυφές γωνιές των δρόμων που στάθηκαν μάρτυρες των παιχνιδιών σας κι άκουσαν τα αθώα ψιθυρίσματά σας. κι εγω θυμάμαι, επίσης, το όμορφο εκείνο μέρος στο Βόρειο Λίβανο. 
Κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου βλέπω και ξαναβλέπω εκείνα τα λιβάδια τα γεμάτα μαγεία και μεγαλοπρέπεια, και κείνα τα βουνά τα γεμάτα δόξα και μεγαλείο που προσπαθούν να φτάσουν στον ουρανό. 

Η λύπη είναι μέρος της ζωής, μην την απορρίπτεις

Η λύπη είναι μέρος της ζωής, μην την απορρίπτεις

Ερώτηση: Την τελευταία βδομάδα, νιώθω μέσα μου μια μεγάλη πάλη. Νιώθω ότι η καρδιά μου αρχίζει να ανοίγει και να ρέει κι ύστερα ξαφνικά κολλάει. Νιώθω λοιπόν άλλοτε χαρούμενη κι άλλοτε λυπημένη.

OSHO: Απόλαυσε τα και τα δύο και μην επιλέγεις. Από τη στιγμή που επιλέγεις, είσαι έτοιμη για μπελάδες. Η λύπη είναι μέρος της ζωής, όπως είναι και η χαρά. Δεν πρέπει να την αρνείσαι καθό­λου. Είναι κάτι όμορφο, αν μπορεί να ταιριάζει μέσα στη συνολική αρμονία.

Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να είναι λυπημένος, χάνει κάτι. Η χαρά του δα είναι απλώς επιφανειακή. Η λύπη σου δίνει βάθος. Μην την απορρίπτεις λοιπόν — επειδή ο νους έχει εκπαιδευτεί να απορρίπτει τη λύπη. Έχει εκπαιδευτεί να είναι μόνο χαρούμενος, πράγμα που είναι ανόητο!

Αν θέλεις να γελάσεις, θα πρέπει να είσαι ικανός και να κλάψεις. Αν δεν μπορούν να έρθουν δάκρυα, το γέλιο σου θα είναι απλώς ένα ζωγραφισμένο γέλιο. Αν μπορούν να σου έρθουν δάκρυα, μόνο τότε το γέλιο θα είναι βαθύ και από τον εσώτατο πυρήνα σου. 

Το μυστικό του πόνου...

Το μυστικό του πόνου...

Πόνεσες, κοιμήθηκες μερόνυχτα στην κόλαση, αισθάνθηκες να χάνεις τα λογικά σου και να ουρλιάζεις δίχως λέξεις, το κορμί σου ένιωσες να τρυπάει στην μοναξιά, χιλιάδες φορές κατέρρευσες μα κι άλλες τόσες αναστήθηκες και τώρα είσαι εδώ να κοιτάς μια νέα μέρα που σε καλημερίζει. Πλέον, νομίζω να κατάλαβες, ότι ο πόνος έχει μια μυστική θύρα, μέσα από την οποία εισέρχεται, ο άνθρωπος, ο άγιος, ο σοφός. Εκεί μαθαίνεις και βλέπεις αυτά που οι άλλοι απλά κοιτάζουν, και αισθάνεσαι εκείνα που λίγες καρδιές σε αυτή την ζωή θα νιώσουν, γιατί απλά παρέα με τον πόνο θα κάνεις μακροβούτια στο βυθό την στιγμή που οι άλλοι απλά θα παίζουν επιφανειακά με τα κύματα. Και να θυμάσαι, ότι η θέα είναι στα υπόγεια και ο παράδεισος γεννιέται μες στην "κόλαση". Όταν εσύ θα ανθίζεις πολλοί από τους επικριτές σου, θα σαπίζουν μες στην «ευτυχία» τους….                                π.λίβυος