ξεχάσαμε να λάμπουμε
και γίναμε βράχοι σαν από κομήτες.
Χάνουμε λίγο λίγο την αστρόσκονή μας,
μέσα στην κίνηση της ζωής την φλέγουμε,
ως διάττοντες βραδυφλεγείς ημιαστέρες,
ονειρευόμενοι λάμψεις και φωτεινά σύμπαντα.
Όχι στη δημιουργία αρνητικών σκεπτομορφών. Όχι στην νοητική ενεργειακή κατάσταση, στην οποία μπορούν να εκδηλωθούν οι φόβοι. Όσο βαθύτερα βρίσκεται κανείς στο φόβο, τόσο πιο αργά κραδαίνει η ενέργειά του, και έτσι γίνεται πιο πυκνή.
Όταν διατηρούμε ανοικτό τον νου, ανοικτή την καρδιά και κάνουμε αυτό που γνωρίζουμε ότι είναι το σωστό, τότε αυτό εκδηλώνεται σαν μια κραδασμική κατάσταση αρκετά υψηλή και γρήγορη.
Όταν κανείς δονείται με μεγαλύτερη ταχύτητα εξαιτίας της κατανόησης του και της υπαρξιακής του κατάστασης, τότε η αρνητικότητα δεν μπορεί ενεργειακά - κραδασμικά, να συνδεθεί μαζί του και ότι δεν μπορεί να το αγγίξει κραδασμικά, δεν μπορεί να το αγγίξει και σε φυσικό επίπεδο.
Οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα κλείνει την πρόσβαση στην καθαρή συνειδητότητα. ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ
