Εαν γυρνούσα πίσω...

Πόσες φορές δεν είπαμε στον εαυτό μας, εκεί στα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού μας ότι, «εάν γυρνούσα πίσω, θα τα άλλαζα όλα…». Δεν υπάρχει πιο μεγάλο ψέμα και πλάνη. Πρώτον γιατί το παρελθόν είναι ένα σακί που πρέπει σύντομα να ξεφορτωνόμαστε αφού μόνο βάρος προσθέτει στην διαδρομή της ζωής μας. Δεύτερον, γιατί τότε που κάναμε τις συγκεκριμένες επιλογές πρέπει να γνωρίζουμε οτι αυτό μπορούσαμε και αντέχαμε αυτό κάναμε. Και τέλος διότι και εάν ακόμη γυρνούσαμε πίσω το χρόνο πάλι τις ίδιες επιλογές θα κάναμε, τα ίδια λάθη, μια και δεν επιλέγουμε εμείς αλλά οι ανάγκες μας και μάλιστα οι πιο πεινασμένες και σκοτεινές. Δεν έχει νόημα να κοιτάς το παρελθόν με τα μάτια του σήμερα, γιατί τότε κοιτούσες τελείως διαφορετικά. Δεν ήσουν ο ίδιος άνθρωπος. Απελευθερώσου από το βάσανο του χθες, ζήσε στην ευλογία του τώρα.                                 π.λίβυος

Κρυφή Δύναμη

Δεν έχει μέλλον για μένα αυτός ο κόσμος. Ζούμε τις τελευταίες, απεγνωσμένες προσπάθειες του να επιβληθεί, να παραμείνει. Ακόμα και από σάπια απομεινάρια, μιας στείρας ηθικής που πλέον δεν παράγει, μόνο καταστρέφει.

Λογοδοτεί, αλλά δεν το αναγνωρίζει.

Καίει αλύπητα κάθε αγνότητα, την αθωότητα, οτιδήποτε Δίκαιο.

Ασελγεί στους πιο αγνούς και ανώτερους ρόλους που Υπηρετούν τη Ζωή.

Καταδικάζει τις λέξεις, τα νοήματα, σε φτηνά λογικοφανή επιχειρήματα, που χρειάζονται σωρεία αναλύσεων και «τεκμηριώσεων» για να αποκτήσουν την χαμένη ουσία, έστω και κούφια.
Παγώνει το συναίσθημα από την κακοποίηση της Αλήθειας. Αιμορραγεί η ψυχή που κουβαλά το βάρος της μνήμης, όλων των εμπειριών. Και είναι η «στιγμή» επείγουσα, σημαντική, μοναδική…

Κάτι άλλο πρέπει να αναδυθεί, να υπάρχει. Έξω από θρησκείες, ηθικές, φοβίες και τις όποιες προσπάθειες ελέγχου.

Το Πνεύμα κρυστάλλινο, καθαρό, που προσφέρει υπεράνθρωπες δυνάμεις σε όλα τα επίπεδα. Αόρατο στους χαμένους, παρανοημένο στους φοβικούς.

Ανάμεσα στις φωτιές, τη βία, την υπερκατανάλωση νοητικής λειτουργίας, τον πόνο και όλες τις εικονικές κολάσεις, η Παρουσία Του παραμένει αδιαμφισβήτητη, ακέραιη, συνεχής.

Η ΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ

Μην ιδρώνεις για τα μικρά ή μεγάλα πράγματα (και κάνε οικονομία στο αποσμητικό)

«Οι άλλοι μπορούν να σε σταματήσουν προσωρινά, είσαι ο μόνος που μπορεί να το κάνει μόνιμα». 
- Zig Ziglar

1η Coaching Συμβουλή
Το να διατηρείς μια θετική στάση, άσχετα από τις καταστάσεις σου, αυξάνει την πιθανότητα να βρεις μελλοντική ευτυχία και ικανοποίηση. Γιατί είναι αυτό αλήθεια; Λοιπόν, αν η στάση σου είναι αρνητική και ο νους σου είναι γεμάτος με άγχος και φόβο, αυτό έχει κόστος επάνω στο σώμα σου, το νου, και το πνεύμα. Στην πραγματικότητα, με το να περνάς όλο σου το χρόνο δημιουργώντας ένα όραμα ενός δυστυχισμένου μέλλοντος, βοηθά στην δημιουργία αυτού του μέλλοντος. Να θυμάσαι, οι σκέψεις σου οδηγούν τις αποφάσεις σου, και οι αρνητικές σκέψεις οδηγούν σε αρνητικές αποφάσεις. Τίποτα δεν λύνεται με το να οραματίζεσαι το χειρότερο αποτέλεσμα, αλλά πολλά μπορούν να επιτευχθούν όταν επιθυμείς και σκοπεύεις να επιτύχεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Οι αισιόδοξοι μπορεί να μην είναι περισσότερο ακριβείς όσον αφορά τη ζωή – είτε ερμηνεύουν το παρελθόν ή προβλέπουν το μέλλον – ζουν όμως περισσότερο από τους απαισιόδοξους.

Κατανόηση των αρνητικών συναισθημάτων και εργασία με τα ανώτερα συναισθήματα

  

Όλος ο κόσμος είναι ένα ερείπιο λόγω των αρνητικών συναισθημάτων.

~Σαμαέλ αούν Βεόρ

Η κοινωνία μας πάσχει από αρνητικά συναισθήματα, τα αρνητικά συναισθήματα εκπηγάζουν από το πολλαπλό εγώ μέσα μας.

Ειδικά στην εποχή του ίντερνετ, μέσω των κοινωνικών δικτύων αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μεγαλύνονται και διογκώνονται.

Η οπτική αυτού που νοιώθει τα αρνητικά συναισθήματα δηλητηριάζει τον νου του και την αντίληψή του. Έτσι οι λύσεις στις οποίες καταφεύγει είναι κάθε άλλο παρά δημιουργικές, είναι λύσεις ακραίες, λύσεις βίας, λύσεις κατακραυγής κλπ.

Ακόμα και άνθρωποι οι οποίοι αποκαλούνται πνευματικοί ή ότι έστω ότι αναζητούν την ομορφιά του πνεύματος και της ζωής μιλάνε χυδαία, βρίζουν, κατακρίνουν κλπ.

Γινόμαστε απολυταρχικοί με τις απόψεις μας, επειδή έχουμε φαντασιωδώς δημιουργήσει μια κατάσταση μέσα στο νου μας, και στην φαντασία μας κολλάμε στον τοίχο τον φταίχτη, αναλαμβάνουμε τον ρόλο του «σωτήρα», του υπερήρωα, του καλού, του «νόμου» κλπ.

Και μέσα στο μοντέλο μας δεν υπάρχει άλλη λύση από την τιμωρία. Δεν εξετάζουμε τα αίτια που ο άλλος άνθρωπος έφτασε σε μια λανθασμένη πράξη, γιατί το είδε έτσι κλπ. αλλά βιαζόμαστε να τον κατακρίνουμε.

Περαιτέρω μέσα από όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, έρχεται και η διόγκωση των πραγμάτων, η δαιμονοποίησή τους ή όπως μου αρέσει να λέω η σατανικοποίησή τους!

Δεν αργεί κάποιος να γράψει ένα μικρό ψέμα, προσθέτοντας μια λέξη (στα εκατοντάδες χιλιάδες μας προσωπικά ιστολόγια τύπου fb, blogger, twitter κλπ.) και μια αληθή είδηση γίνεται κατά μέρος ψευδής δίνοντας βάση για τα αρνητικά συναισθήματα αυτών που ψάχνονται να ξεσπάσουν κάπου.

Και δεν είναι κακό που οι άνθρωποι θέλουν να φωνάξουν, θέλουν να ουρλιάξουν, και να πουν «δεν πάει άλλο πια», «δεν θα το ανεχτώ», «έχω βγει εκτός εαυτού»… κλπ.