ΠΕΘΑΝΕ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

ΠΕΘΑΝΕ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

Atman Nityananda

ΠΕΘΑΝΕ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

Ο Περσέας σκοτώνει το εγώ στη μορφή της Μέδουσας

Το θέμα αγαπητέ αναζητητή της αλήθειας είναι αν είσαι διατεθειμένος να εγκαταλείψεις τα πάντα για να γνωρίσεις την αλήθεια. Σε αυτόν το δρόμο αν είσαι με μισή καρδιά τίποτε σημαντικό δεν πρόκειται να συμβεί. Από την άλλη όλα σύντομα θα σε εγκαταλείψουν ακόμη και αν δεν το θέλεις. Ο θάνατος θα δώσει ένα τέρμα σε όλες τις ψευδαισθήσεις που τρέφεις για τον εαυτό σου και την ζωή. Και αυτό μπορεί να συμβεί στα ογδόντα σου αλλά μπορεί και αύριο. Κανείς δεν το γνωρίζει. 

Αυτογνωσία, ο δρόμος προς την ευτυχία

Αυτογνωσία, ο δρόμος προς την ευτυχία

Για να φτάσουμε στην αυτογνωσία, είναι σημαντικό να γνωρίσουμε τις κρυφές πτυχές του εαυτού μας.

Από τη Δικαία Ροδίτη, Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια

Κατά τη διάρκεια της ζωής μας, το άτομο που συναναστρεφόμαστε περισσότερο  δεν είναι άλλο από τον ίδιο μας τον εαυτό. Πρόκειται για μία πραγματικότητα τόσο αυτονόητη.. Γιατί, όμως, η συνειδητοποίηση της συχνά μας προκαλεί έκπληξη; Οι περισσότεροι άνθρωποι  έχουμε πολύ περιορισμένη γνώση για το τι ακριβώς είμαστε τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε συναισθηματικό ή διανοητικό επίπεδο. Επιζητούμε την αμφίδρομη αγάπη χωρίς ωστόσο να συνειδητοποιούμε ότι το συναίσθημα της αγάπης πηγάζει από τον αυτοσεβασμό, την αγάπη για τον εαυτό μας  και την αυτογνωσία, ενώ συχνά μοιάζει να αγνοούμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Η φράση του Σωκράτη «Γνώθι σαυτόν» αποτελεί ίσως μία από τις αρχαιότερες επιταγές του Δυτικού Πολιτισμού και παρόλο που φαίνεται ως μία φράση με αυτονόητη σημασία, λίγοι είναι αυτοί που πραγματικά αντιλαμβάνονται τη σημασία της. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για τη μέγιστη προσπάθεια αυτοπαρατήρησης, μια προσπάθεια που συχνά φαντάζει υπεράνω των δυνάμεων μας. Με απλά λόγια, πρόκειται για μία διαδικασία, της οποίας το κλειδί είναι να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, να εντοπίσουμε τα σωματικά και ψυχικά μας προβλήματα, να μάθουμε για ποιο λόγο είμαστε όλα αυτά και να απελευθερωθούμε.

Κανένας δεν είναι πιο φτωχός από εκείνον που δεν δίνει τίποτα

Κανένας δεν είναι πιο φτωχός από εκείνον που δεν δίνει τίποτα

Είναι ευλογία να μπορείς να δίνεις με όλο σου το είναι, να χαίρεσαι βλέποντας το χαμόγελο που ανθίζει στα χείλη κάποιου άλλου επειδή τον άκουσες, τον “είδες”, τον άγγιξες… επειδή μοιράστηκες μαζί του τον πλούτο της καρδιάς σου… 

Και κάθε φορά που δίνεις είτε υλικά είτε συναισθηματικά αγαθά να συνειδητοποιείς, ότι γίνεσαι Βασιλιάς.  Γιατί “κανένας δεν είναι πιο φτωχός από εκείνον που δεν δίνει τίποτα και κανένας δεν είναι πιο πλούσιος από εκείνον που τα μοιράζεται όλα”. 

Και όπως το να προσφέρεις είναι ευλογία, το ίδιο ευλογημένο είναι το να μπορείς να αφήνεσαι για να “πάρεις”, να δεχτείς, να δώσεις και στον άλλον την ευκαιρία να γίνει με τη σειρά του βασιλιάς.

Αν δυσκολεύεσαι να το κάνεις αυτό τότε έχεις παραμυθιάσει τον εαυτό σου σχετικά με το τι είναι αγάπη. Έχεις φορέσει μια αόρατη πανοπλία και προσφέρεις μέσα από τη δύναμη σου κι όχι μέσα από την αγάπη σου. 

Στο τέλος θα μας νικήσουν

Ο κόσμος αλλάζει. Οικονομικά προβλήματα, πρόσφυγες, τρομοκρατία, δελτία τρόμου στην τηλεόραση. Φαίνεται σα να βρισκόμαστε σε μια μαζική κατάθλιψη. Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου θα δεις κουρασμένα πρόσωπα. Ακόμα και το «καλά είμαι» που ερχόταν αυθόρμητα και χωρίς σκέψη στην ερώτηση «Τι κάνεις;» έχει πια αλλάξει. Τη θέση του έχουν πάρει διάφορα επιφωνήματα, όπως «ε…», «α…», «χμ». Φαίνεται πραγματικά ότι ζούμε σε μια δύσκολη εποχή δίχως ελπίδα, δίχως χαρά, δίχως καλό. Σε αυτή την εποχή όμως υπάρχουν κάποιοι που αντιστέκονται. Είναι κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι επιμένουν…
Επιμένουν να σκέφτονται θετικά
Επιμένουν να μην ξεσπούν τα νεύρα τους στους λάθος ανθρώπους
Επιμένουν να παραμένουν φίλοι, γονείς, παιδιά, σύντροφοι
Επιμένουν να βοηθούν τους άλλους

Leonard Jacobson: Δεν υπάρχει ζωή έξω από το παρόν

Leonard Jacobson: Δεν υπάρχει ζωή έξω από το παρόν

Όλοι είμαστε αφυπνισμένα όντα, όπως ήταν ο Βούδας, ο Χριστός ή ο Ραμάνα Μαχάρσι. Η διαφορά μας μ' αυτούς είναι ότι εμείς είμαστε εντελώς απορροφημένοι από τον κόσμο του νου και γι' αυτό έχουμε αποσυνδεθεί από την αλήθεια, η οποία είναι πάντα παρούσα μέσα μας.

Ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι απορροφημένη μέσα στον κόσμο του νου. Οι άνθρωποι σκέφτονται συνέχεια. Ο μεγαλύτερος εθισμός μας είναι οι σκέψεις. Για κάποιον λόγο, δεν μπορούμε να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε. Ακόμα και όταν κάνουμε διαλογισμό για τριάντα χρόνια, οι σκέψεις δεν σταματούν να έρχονται. Και έρχονται απρόσκλητες, χωρίς λόγο. Αυτός ο μηχανισμός μάς κρατάει φυλακισμένους στον κόσμο του νου.

Ο κόσμος του νου είναι το παρελθόν έτσι όπως το θυμόμαστε (όχι έτσι όπως εξελίχθηκε πραγματικά) και το μέλλον έτσι όπως το φανταζόμαστε (όχι έτσι όπως θα εξελιχθεί πραγματικά). Αυτή είναι η κατάσταση που βιώνει η ανθρωπότητα: ένας κόσμος πλάνης και διαχωρισμού, ενώ μέσα μας υπάρχει πάντα η επιθυμία για απελευθέρωση, αφύπνιση και ένωση με το όλο. Αυτή η επιθυμία έρχεται από την ψυχή και υπάρχει βαθιά μέσα μας, αλλά εμείς είμαστε φυλακισμένοι στον κόσμο του νου.

Η φιλοσοφία ζωής

Η φιλοσοφία ζωής

Κάθε άνθρωπος, ασυνείδητα, αναπτύσσει μια προσωπική φιλοσοφία ζωής, που τον οδηγεί, τον εμπνέει και τον κάνει να διορθώνεται με το πέρασμα του χρόνου.
Κατευθύνουμε τις μέρες μας σύμφωνα με αυτή τη φιλοσοφία, που μας χρησιμεύει για να δείξουμε στους άλλους τι άνθρωποι είμαστε.
Παίρνει ελάχιστο χρόνο να αντιληφθεί κανείς τη φιλοσοφία ζωής του άλλου.
Την καθορίζουν η ομιλία, το βλέμμα, ακόμα και η στάση του σώματος και ο αέρας του καθενός.
Δεν είναι δυνατόν να κρυφτεί.

Είναι σαν το άρωμα ενός λουλουδιού: δε φαίνεται, αλλά το αντιλαμβανόμαστε στη στιγμή.
Είναι το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο των ανθρώπων που έχουν γνωρίσει την επιτυχία και είναι ευτυχείς.
Και μπορεί να ομορφύνει απορροφώντας τις ιδέες και τις εμπειρίες των άξιων ανθρώπων αυτού του κόσμου.

ΤΖΟΡΤΖ ΜΑΘΙΟΥ ΑΝΤΑΜΣ

ΤΟ ΣΚΑΦΑΝΔΡΟ ΤΟΥ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΥ
ΑΛΛΑΝ ΠΕΡΣΥ

lecturesbureau

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Τι θα πει απέτυχα και τι επέτυχα;

Τι θα πει απέτυχα και τι επέτυχα;

Τι θα πει απέτυχα και τι επέτυχα; 
Με μια απλή ετυμολογία αυτών των λέξεων που ως ρίζα έχουν κι οι δυο την λέξη «τύχη» είναι εύκολο να εννοήσουμε ότι επιτυχία είναι αυτό που κινείται επί της τύχης κι αποτυχία αυτό που έχει ξεφύγει από την οδό της τύχης.
Το πρόβλημα της εννοιολογικής αποσαφήνισης μετατοπίζεται, όπως είναι φανερό, στην ρίζα των σύνθετων λέξεων, στην τύχη. 
Τι σημαίνει όμως τύχη; 
Είναι δυνατόν να υπάρχει επίτευξη στόχου από τύχη και αστοχία από την έλλειψη αυτής; 
Αν θέλουμε να εμβαθύνουμε στο πραγματικό νόημα της λέξης «τύχη» θα πρέπει να ξεφύγουμε για λίγο, από την στερεοτυπική της απόδοση, την προκατειλημμένη σημασία που απέκτησε στο πέρασμα του χρόνου από τις κοινωνίες Τύχη δεν είναι αυτό που συνειρμικά θα θεωρούσαμε τυχαίο, το γεγονός δηλαδή που συνέβη απρόσμενα ή κατά λάθος. Αντιθέτως αν κάτι συμβεί από λάθος τότε μπορούμε να μιλήσουμε για ατυχία, όπου το γράμμα «α» είναι στερητικό της τύχης, εκεί όπου το πρόθεμα «ευ» μας δίνει ως αποτέλεσμα την λέξη «ευτυχία».

Το έξω είναι ο πατέρας, το μέσα η μητέρα....C.Jung

Το έξω είναι ο πατέρας, το μέσα η μητέρα....C.Jung

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ  PERSONA   

Για να κατανοήσουμε την προστατευτική ενέργεια των δύο γονέων, ας χρησιμοποιήσουμε την αναλογία της φωλιάς των πουλιών.

Η φωλιά των πουλιών αποτελείται από δύο μέρη:

-Το έξω στρώμα είναι σκληρό, συμπαγές, δομημένο από πιο σκληρά υλικά, κομμάτια ξύλο, πετρούλες, λάσπη κλπ., που αποτελούν ένα συγκεκριμένο οικοδόμημα που επιτρέπει στη φωλιά να αντέχει στις καιρικές συνθήκες, να είναι στερεή και ασφαλής. Μηχανισμός που φέρνει δομή στο αδόμητο.

-Το εσωτερικό στρώμα είναι πιο μαλακό, φτιαγμένο από πούπουλα κι άλλα μαλακά υλικά. Είναι το μητρικό πλαίσιο.

Το έξω είναι ο πατέρας, το μέσα η μητέρα.

Ένα παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσεται μέσα στη μήτρα της μητέρας και εκεί προστατεύεται από τις απαιτήσεις και ιδιαιτερότητες του έξω κόσμου. Μετά τη γέννα, μέχρι να αυτονομηθεί το παιδί χρειάζεται ακόμα την προστασία της μητέρας.

Εδώ έρχεται ο πατέρας, μέσα από την καλή σχέση μεταξύ τους, να βοηθήσει το παιδί να χαλαρώσει τους δεσμούς του με την μητέρα και να αρχίσει τα δικά του βήματα στον κόσμο, να αναπτύξει την αυτοεκτίμησή του, την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και να αυτονομηθεί από την μητέρα. Υπό την προστασία του πατέρα το παιδί εξερευνά τον έξω κόσμο, έτσι ώστε να μην παλινδρομήσει στην ενδομήτρια εμπειρία. 

Καλύτερα γνησιότητα, κι ας είναι και «τσαλακωμένη»

Του Γιώργου Βασιλορεΐζη
Ποτέ δεν με εντυπωσίασε στους ανθρώπους η ατσαλάκωτη τελειότητα. Προτιμώ τη γνησιότητα. Κι ας υπάρχει μια ρωγμή, μια χαραμάδα στη Καρδιά. Ε και;
Ένα μεγάλο Ναι στους 'τσαλακωμένους' ήρωες της καθημερινότητας. Εμένα μου θυμίζει εκείνο το ταλαιπωρημένο κομμάτι μας, που αναζητά την επούλωση, τη θεραπεία, το Φως. Ίσως και το λόγο που βρισκόμαστε εδώ. Ένα μεγάλο Ναι στους «τσαλακωμένους» ήρωες της καθημερινότητας.
Αυτούς που δεν ξέχασαν να αγκαλιάζουνε σφιχτά,
Αυτούς που δεν ξέχασαν να γελάνε δυνατά,
Αυτούς που δεν ξέχασαν να βουρκώνουν φανερά.

Συγγραφέας Γιώργος Βασιλορεΐζης             Εναλλακτική      Δράση

Με την καρδιά μου βρήκα το μυστικό που εσείς δεν βρήκατε ακόμη με την τρομερά αναπτυγμένη σας νόηση!

Με την καρδιά μου βρήκα το μυστικό που εσείς δεν βρήκατε ακόμη με την τρομερά αναπτυγμένη σας νόηση!

Πολλοί έρχονται κοντά μου και μου παραπονιούνται για αδιαθεσίες και ψυχικές ανισορροπίες! Τους λέω: «Γιατί σταματήσατε να αγαπάτε; Αυτές οι ταραχές έρχονται επειδή καταπνίξατε την αγάπη μέσα σας! Σ

υμπιέστηκε και τα αναποδογύρισε όλα!» Η αγάπη είναι ένας τρομερός χείμαρρος που παρασύρει όλα τα φράγματα! Να είστε γενναιόδωροι, και θα σωθείτε! Να δίνετε την αγάπη σας σε όλα τα όντα!

Άιβανχοφ

*

Είναι συναρπαστική η ζωή όταν ζεις την βεβαιότητα του Θεού, την βεβαιότητα του απόλυτου καλού!
Αντιμετωπίζεις με σοφία το μικρό Τοπίο, γνωρίζοντας πως η παρένθεση της διττότητας θα κλείσει υπέρ της ζωής! 

Η αυτοκαταδίκη είναι το μεγαλύτερο λάθος! Να συμπεριφέρεσαι στον εαυτό σου όπως στο πιο αγαπημένο πρόσωπο! 

ΣΤΕΜΑ

Ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων ανθρώπων

Ένα απόσπασμα από έργο του Βραζιλιάνου Ποιητή, Συγγραφέα, δοκιμιογράφου, φωτογράφου και μουσικολόγου, του Mario de Andrade (1893 – 1945).
«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα…
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Ο Αρνητικός Διάλογος με τον Εαυτό μας

Ο Αρνητικός Διάλογος με τον Εαυτό μας

Ο σημαντικότερος τρόπος με τον οποίο ένας άνθρωπος πληγώνει τον εαυτό του, είναι ο υποκειμενικός. Ασκεί βία στον εαυτό του μέσα από έναν αρνητικό διάλογο. Το κυριότερο σύμπτωμα του αρνητικού αυτού διαλόγου είναι το αίσθημα ότι δεν αξίζει, το αδιέξοδο και η αυτολύπηση. Με την αυτολύπηση αρνείται τη δύναμή του να δημιουργήσει κάτι περισσότερο στη ζωή του και έμμεσα θεωρεί τους άλλους υπεύθυνους γι΄αυτό, κι έτσι αποδέχεται την αδυναμία του.

 

Για παράδειγμα, όταν λυπάται τον εαυτό του, μπορεί να λέει: <<Κανείς δεν με παραδέχεται, κανείς δεν καταλαβαίνει πόσο σκληρά εργάζομαι και πόσες θυσίες κάνω>>. Με το να παραδέχεται ότι είναι <<καημένος>>, αρνείται την εσωτερική του δύναμη για να γίνει ευτυχισμένος και να καλυτερέψει τη ζωή του. Με τον τρόπο αυτό, η λύπη για τον εαυτό του είναι ένα είδος εσωτερικής εκδίκησης. Όπως η εξωτερική βία εμποδίζει κάποιον να είναι ευτυχισμένος, όταν λυπόμαστε τον εαυτό μας εμποδίζουμε την ικανότητά μας να γίνουμε ευτυχισμένοι.

Ένδον σκάπτε!

Ένδον σκάπτε!

Ένα από τα καλύτερα αποφθέγματα των σοφών προγόνων μας, μάς το χάρισε ο περίφημος Χείλων (Χίλων) ο Λακεδαιμόνιος (600 - 520 π.Χ.) , και είναι το «Ένδον σκάπτε».


Και όταν αυτό προέρχεται από έναν από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας, φρόνιμο είναι να του δίνουμε ιδιαίτερη σημασία και προσοχή.


Πραγματικά, από οποιαδήποτε σκοπιά και να το δούμε, η καλλιέργεια του ανθρώπου σε διάφορους τομείς, είναι αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει ποιοτικά.

Η πρόοδος είναι η φυσική πορεία του ανθρώπου και αυτή καλείται ο σοφός άνθρωπος να επιδιώξει και να ακολουθήσει.


Αυτή η εξέλιξη, η βελτίωση, είναι που κάνει και την ζωή μας αξιόλογη και της δίνει ένα βαθύτερο νόημα και λόγο ύπαρξης.


Για να υπάρχει όμως αποτέλεσμα (σοδειά) θα πρέπει να προηγηθεί η καλλιέργεια (η σπορά και η φροντίδα).


Τα αγαθά αποκτούνται κατόπιν προσπάθειας.