Πόσο απέχει το καρφί απ' το φιλί;

Όσοι δεν έζησαν έστω και μια μεγάλη προσδοκία στην ζωή τους, δε μπορούν να καταλάβουν την σημαίνει να περιμένεις τον «βασιλιά» σου στην πόλη της καρδιάς σου. Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα κι ένα πλήθος που πανηγυρικά ζητωκραυγάζει τον υποδέχεται. Πετάει τα ρούχα του, στρώνει Βάια και κλάδους ελιάς φωνάζοντας «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος».

Αυτή είναι η μια εικόνα. Γιατί μέσα σε ελάχιστες ώρες το σκηνικό θα αλλάξει. Η ζητωκραυγές ελπίδας και χαράς θα γίνουν μίσος και κακία. Η πανηγυρική υποδοχή θα μετατραπεί σε αιμοσταγή αίτημα θανάτωσης του Ιησού. Τι συνέβη άραγε; Πως μέσα σε τόσες λίγες ώρες ένα πλήθος ανθρώπων που υποδέχεται τον Χριστό ως Μεσσία τον αποστρέφεται έως θανάτου;

Όταν η πίστη μας σε έναν άνθρωπο, σε μια ιδέα, σε έναν έρωτα ή στον Θεό, είναι ένας άκρατος φαντασιακός συναισθηματισμός τότε απέχει μια ελάχιστη στιγμή από το μηδέν του θανάτου. Εάν το συναίσθημα και μόνο κυριαρχεί τότε όλα είναι ευμετάβλητα. Τα πάντα κινούνται στην ρωγμή της διάθεσης μας. Γι αυτό μπορεί να σε αγαπώ όταν νιώθω καλά, μα στα δύσκολα να σε εγκαταλείπω, παίρνοντας μαζί μου όλους τους όρκους αφοσίωσης που σου έδωσα. Ας μην ξεχνάμε, ότι ο προδότης είναι εκείνος που κάποτε μας έδινε όρκους αιώνιας αγάπης.

Τι περιμένει λοιπόν το πλήθος από τον Χριστό; Να τον στέψει βασιλέα. Ένα βασιλιά που θα λύτρωνε τον ιουδαϊκό λαό από τον ρωμαϊκό ζυγό. Από την πείνα, την εξαθλίωση, την αδικία και τυραννία. Πίστευαν ότι ο Χριστός είναι αυτός που θα τους λυτρώσει. Πως όμως;  Όπως εκείνοι είχαν φανταστεί. Με δύναμη, επιβολή, όπλα, λεγεώνες και άρματα, αίμα και βία.

Ο Χριστός όμως δεν ενσαρκώνει τις προσδοκίες τους. Δεν ήταν εκείνος που πίστεψαν και θέλησαν να είναι. Ο Χριστός ήταν αλλιώς. Ήρεμος, αγνός, ταπεινός και γεμάτος αγάπη. Δεν χρησιμοποιούσε βία, ούτε ήθελε την επιβολή της εξουσίας, δεν είχε έρθει να φέρει πόλεμο με όπλα, οχυρά και κάστρα, με αίμα και κραυγές πόνου, ότι δηλαδή συνιστά τον παραλογισμό ενός πολέμου.

Θα φυλαχτείς

Αν δεις κάποιον να έρχεται και να κατηγορεί τον αδελφό του μπροστά σου, κάνε το πρόσωπο σου σκυθρωπό. Έτσι και το έλεος του Θεού θα έχεις και απ’ αυτόν θα φυλαχτείς.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος                        ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Τα πραγματικά μεγάλα πνεύματα-όπως οι αετοί- φωλιάζουν ψηλά στούς αιθέρες,μοναχικά(Schopenhauer)

Είναι αξιοθαύμαστο το πόσο εύκολα και γρήγορα φανερώνεται στην συνομιλία η ομοιότητα ή η διαφορετικότητα του πνεύματος και του θυμικού των ανθρώπων: γίνεται αισθητή σε κάθε λεπτομέρεια. Όταν συνομιλούν δύο άνθρωποι πού διαφέρουν ουσιωδώς μεταξύ τους, τότε η κάθε μία φράση του ενός, οσοδήποτε ξένο ή αδιάφορο και αν είναι γι’ αυτούς το θέμα στο οποίο αφορά ο διάλογός τους, θα προκαλεί μικρότερη ή μεγαλύτερη απαρέσκεια στον άλλον, μερικές μάλιστα φράσεις θα τον εξοργίζουν. Παρεμφερείς άνθρωποι, αντίθετα, διαισθάνονται αμέσως και παντού μία κάποια συμφωνία, η οποία, σε περίπτωση μεγάλης ομοιότητας, καταλήγει σύντομα σε τέλεια αρμονία, μάλιστα σε απόλυτη ομοφωνία.

Από τούτα εξηγείται, πρώτον, γιατί οι εντελώς συνηθισμένοι είναι τόσο κοινωνικοί και βρίσκουν παντού τόσο εύκολα πολύ καλή συντροφιά, ανθρώπους καλούς, συμπαθητικούς και γενναιόψυχους. Για τους ασυνήθιστους, ισχύει το αντίθετο, και μάλιστα τόσο περισσότερο όσο πιο έκτακτοι είναι, ούτως ώστε κάποτε, μέσα στην απομόνωσή τους, να νιώθουν μεγάλη χαρά, όταν διακρίνουν σ’ έναν άλλον μία κάποια ίνα, οσοδήποτετε μικροσκοπική, που να είναι της αυτής φύσεως με τη δική τους˙ διότι, βέβαια, ο καθένας δεν μπορεί να είναι για τον άλλον παρά ό,τι κι εκείνος για τον ίδιο. Τα πραγματικά μεγάλα πνεύματα -όπως οι αετοί- φωλιάζουν ψηλά στους αιθέρες, μοναχικά.

Από τα ανωτέρω, γίνεται κατανοητό, δεύτερον, πως οι ομόφρονες άνθρωποι καταφέρνουν να σμίγουν τόσο γρήγορα, σαν να ασκούν εκατέρωθεν μαγνητική έλξη – verwandte Seelen grüßen sich von ferne [συγγενείς ψυχές αλληλοχαιρετώνται από μακριά]. Συχνότερα, ωστόσο έχει κανείς την ευκαιρία να παρατηρήσει το φαινόμενο αυτό σε ανθρώπους χαμηλού ποιού ή χωρίς χαρίσματα˙ ο λόγος, ωστόσο, δεν είναι παρά το γεγονός ότι  από τούς τελευταίους αυτούς υπάρχουν στρατιές ολόκληρες, ενώ οι ανώτερου ποιού κι εξαίρετοι είναι και ονομάζονται σπάνιοι.

Εγχειρίδιο πρακτικής σοφίας
Arthur Schopenhauer

Εικόνα: https://i.ytimg.com/vi/1WFapJXkNZY/maxresdefault.jpg

lecturesbureau

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Dr joseph Murphy: Επιλέξτε την ευτυχία.Είναι συνήθεια

1.Ουίλιαμ Τζέιμς είπε ότι η μεγαλύτερη ανακάλυψη του 19ου αιώνα ήταν η ανακάλυψη της δύναμης του υποσυνείδητου όταν υποκινείται από την πίστη.
2. Υπάρχει μια φοβερά μεγάλη δύναμη μέσα σας. Θα βρείτε την ευτυχία όταν εμπιστευτείτε απόλυτα αυτή τη δύναμη. Τότε, τα όνειρά σας θα πραγματοποιηθούν.
3. Μπορείτε να βγείτε νικητές από οποιαδήποτε ήττα και να πραγματοποιήσετε τις πιο βαθιές επιθυμίες σας με την καταπληκτική δύναμη του υποσυνείδητού σας. Αυτό είναι το νόημα της φράσης “Όποιος έχει πίστη στον Κύριο (τους πνευματικούς νόμους του υποσυνείδητου), είναι ευτυχισμένος”.
4. Επιλέξτε την ευτυχία. Είναι συνήθεια. Είναι καλή συνήθεια να στοχάζεστε συχνά τα εξής λόγια: «Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθινά, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα αγαπητά, όσα έχουν καλή φήμη, οποιαδήποτε αρετή ή οποιονδήποτε έπαινο, αυτά να σκέφτεστε…».
5. Όταν ανοίξετε τα μάτια σας το πρωί, πείτε στον εαυτό σας: «Επιλέγω την ευτυχία σήμερα. Επιλέγω την επιτυχία σήμερα. Επιλέγω την ορθή δράση σήμερα. Επιλέγω την αγάπη και την καλή θέληση για όλη τη διάρκεια της σημερινής μέρας. Επιλέγω τη γαλήνη σήμερα. Επενδύστε με ζωή, αγάπη και ενδιαφέρον αυτή τη θετική δήλωση και θα έχετε επιλέξει την ευτυχία.

4 απλοί τρόποι για το χτίσιμο της αυτοπεποίθησης

4 απλοί τρόποι για το χτίσιμο της αυτοπεποίθησης

Η αυτοπεποίθηση είναι κατά μια έννοια “η πίστη στον εαυτό μας”. Η πίστη ότι αξίζουμε, ότι μπορούμε, ότι η γνώμη μας, ο λόγος μας, η άποψή μας έχουν σημασία και… κατά συνέπεια, αυτοπεποίθηση σημαίνει να μπορούμε να εκφραζόμαστε, ελεύθερα, χωρίς φόβο, χωρίς την ανασφάλεια της επίκρισης, της απόρριψης και της μη- αποδοχής..
Αυτοπεποίθηση σημαίνει θέλω και σημαίνει μπορώ, αυτοπεποίθηση είναι η θετική αύρα που κατακτά τους άλλους, η αυτοπεποίθηση είναι σαγήνη και σιγουριά μαζί. Είναι ένα ρούχο πολύτιμο, που ταιριάζει στον καθένα, και προσαρμόζεται στα μέτρα του καθενός…

4 απλοί τρόποι για το χτίσιμο της Αυτοπεποίθησης

1. Να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Η κάθε άποψη είνα μοναδική και ο κάθε ένας δικαιούται να έχει την δική του! Αρκεί να μην πιστεύουμε ότι οπωσδήποτε πρέπει και οι άλλοι να συμφωνούν μαζί μας…

Γιατί πρέπει να βρείς έναν άνδρα ή μία γυναίκα για να αισθανθείς την αγάπη;

Η αγάπη υπάρχει πα­ντού στο σύμπαν. Είναι ένα στοιχείο, μια ενέργεια η οποία διαχέεται σε ολόκληρο το σύμπαν και που οι άνθρωποι μπορούν να την λάβουν με το δέρμα τους, τα μάτια τους, τα αυτιά τους, τον εγκέφαλο τους... 

Είναι μια ενέργεια, ένα ρευστό, μια πεμπτουσία που υπάρχει παντού, στους ωκεανούς, στα ποτάμια, στα βουνά, στα βράχια, στο χορτάρι, στα λουλούδια, στα δέντρα, στη γη, και, προπαντός, στον ήλιο. 

Η αγάπη είναι μια κοσμική ενέργεια απερίγραπτη στην αφθονία και την ποικιλία. Ο Θεός, που είναι τόσο γενναιόδωρος, ποτέ δεν αποφάσισε ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να τη βρουν μόνο σε ορισμένα μέρη του σώματος των γυναικών και των ανδρών. Δια­φορετικά, τι φιλαργυρία από μέρους Του! Ο Θεός είναι πολύ πιο γενναιόδωρος, πολύ πιο ανοιχτοχέρης. Μοίρασε την αγάπη σε όλη τη φύση. 


Οι αμαθείς, που την αναζητούν μόνο στον άνδρα ή τη γυναίκα, δε την βρίσκουν πάντοτε, ενώ οι Μύστες, πού την αναζητούν στο σύμπαν, δεν τη στερούνται ποτέ. Αλλά, από εκατομμύρια χρόνια, οι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι να θεωρούν τα πράγ­ματα διαφορετικά και δεν μπορούν να πιστέψουν ότι είναι δυνατό να ζουν και να αγαπούν χωρίς να έχουν τις ρίζες τους στο έδαφος.

Η αξία της μελέτης των λόγων των Μεγάλων Όντων

Καθώς μελετούμε τη Διδασκαλία των Μεγάλων Όντων δημιουργείται ένα μαγνητικό πεδίο στην αύρα μας. Αυτό δεν είναι μυστικισμός, αλλά επιστήμη. Όταν οι σκέψεις μας ενώνονται ηλεκτρικά με τις σκέψεις, τα οράματα και τις αποκαλύψεις ενός Μεγάλου Όντος, ένα ρεύμα ενέργειας από τη σφαίρα της σκέψης Του δημιουργείται και συσσωρεύεται στην αύρα μας, την οποία την καθαρίζει, τη μεταμορφώνει, και την εξευγενίζει, και διευρύνει το πεδίο της ακτινοβολίας της.

Δεν έχει σημασία πότε είχαν ειπωθεί τα λόγια Του. Οι ανώτερες σκέψεις των Μεγάλων Όντων είναι σαν ένα ηλεκτρικό δίκτυο, το οποίο εξακολουθεί να υφίσταται για πολύ καιρό γύρω από την γη. Κάποιος μπορεί να συντονιστεί με μια τέτοια ηλεκτρική σφαίρα απλά διαβάζοντας τα λόγια Τους με συγκέντρωση, με πίστη, και με την καρδιά. Όσο κάποιος εστιάζει όλη την ύπαρξή του σε μεγαλύτερη συγκέντρωση εντός των ιδεών των φράσεων αυτών, μεγαλύτερη γίνεται η ροή της ενέργειας μέσα αύρα του.


-Torkom Saraydarian
Thought and the Glory of Thinking                elenastral

Αυτός που αγάπησε τη μοναξιά

Αυτός που αγάπησε τη μοναξιά Μόλις μια γενιά πριν, πολλοί θεωρούσαν πως οι άνθρωποι που προτιμούσαν να ζουν μόνοι, ήταν αλλόκοτοι, παράξενοι, αποξενωμένοι. Κι εκεί μέσα στην άβυσσο της μοναξιάς τους, κινδύνευαν να παρασυρθούν σ’ έναν αρρωστημένο τρόπο ζωής.
Λανθασμένα είχαν ταυτίσει τη μοναξιά με τη δυστυχία, ίσως γιατί αγνοούσαν τη διαφορά της μοναξιάς από τη μοναχικότητα. Η πρώτη μας επιλέγει και στο άκουσμά της τρομάζουμε, ενώ τη δεύτερη την επιλέγουμε εμείς. Στην ερώτηση λοιπόν, αν μπορεί ένας άνθρωπος μόνος να νιώθει ευτυχισμένος, η απάντηση είναι ναι, ο μοναχικός. Αυτός που αγκάλιασε τη μοναξιά, ύστερα την αγάπησε και τώρα, από ευχαρίστηση, επιστρέφει κάθε τόσο στην ηρεμία του δικού του κενού.
Θα τον βρεις σ’ εκείνα τα φώτα που μένουν αναμμένα μέχρι να ξημερώσει, μέσα από κλειστά παράθυρα, σε παλιές πολυκατοικίες στην άκρη της πόλης. Φώτα από δωμάτια με γραφεία που πάνω τους κουβαλούν σημειώσεις ενός μυθιστορήματος που αφέθηκε στη μέση ή ενός ποιήματος που ξεκίνησε μ’ ένα κόμπο στο λαιμό. Δίπλα, η ίδια πάντα κούπα καφέ, παρέα συνεπής.

Πώς μπορεί η μετριοφροσύνη να σας κάνει καλύτερο άνθρωπο;

Επιμέλεια – Μετάφραση: Ελεάνα Πανδιά, Επικοινωνιολόγος, MA, υπ. διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου

Από την Vicki Zakrzewski

Είναι δύσκολο να είσαι ταπεινός. Ας δούμε μερικές συμβουλές για να τιθασεύσουμε τον εγωισμό μας.

Υπό το φως της επερχόμενης αναμέτρησης για τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και την αύξηση του ναρκισσισμού στους νέους, νομίζω ότι είναι σκόπιμο να πούμε ότι ως κοινωνία, χρειαζόμαστε περισσότερη μετριοφροσύνη. Ο πολιτισμός μας αποδίδει τόση πολλή αξία στα επιτεύγματα, στην εμφάνιση και στην διόγκωση του Εγώ, -όλα αυτά τα εφήμερα- που ακόμα και ένα ψήγμα αυτής της ήπιας αρετής -δηλαδή της ταπεινότητας- μπορεί να μοιάζει με πνοή ζωής για κάποιον που ασφυκτιά.

Ωστόσο, γιατί μας είναι τόσο δύσκολο να εκφραζόμαστε με ταπεινότητα; Μήπως είναι επειδή συχνά την παρερμηνεύουμε ως σημάδι αδυναμίας, όταν στην πραγματικότητα είναι ένδειξη εξαιρετικά μεγάλης εσωτερικής δύναμης; Οι απαντήσεις μπορεί να βρίσκονται σε αυτά που ανακαλύπτουν οι επιστήμονες για αυτή την ιδιότητα που έχει υμνηθεί από όλες τις θρησκευτικές παραδόσεις και θεωρείται από πολλούς ύψιστη αρετή.

Γιατί είναι καλή η ταπεινότητα;

Η Πτώση....Ένα Πανάρχαιο Σφάλμα..

« Χρύσεον μεν πρώτιστα γένος μερόπων ανθρώπων Αθάνατα ποίησαν ολύμπια δώματ’ έχοντες. Οι μεν επί Κρόνου ήσαν, ότ’ ουρανώ εμβασίλευεν∙ Ως τε θεοί δ’ έζωον ακηδέα θυμόν έχοντες, Νόσφιν άτερ τε πόνων και οιζύος∙ ουδέ τι δειλόν Γήρας επήν, αιεί δε πόδας και χείρας ομοίοι Τέρποντ’ έν θαλίησι, κακών έκτοσθεν απάντων∙ Θνήσκον δ’ ως θ’ ΄ύπνω δεδμημένοι∙ εσθλά δε πάντα Τοίσιν έην∙ καρπόν δ’ έφερε ζείδωρος άρουρα Αυτόματη, πολλόν τε και άφθονον∙ οι δ’ εθελημοί Ήσυχοι εργ’ ενέμοντο εν εσθλήσι πολέεσι.»

(Ζητώ συγνώμη, για την μονοτονική απόδοση του κειμένου.)

Ο Ησίοδος μας μιλά για την χρυσή εποχή κατά την οποία η ανθρώπινη φύση ήταν αρμονική και ισορροπημένη. Ο ποιητής διαισθάνθηκε, δηλαδή ανακάλεσε δια μέσου της ψυχικής του μνήμης, την εποχή εκείνη για την οποία τόσοι άλλοι ποιητές και προφήτες μιλούν.
Αυτού του είδους η ανθρώπινη φύση και αυτού του είδους η ανθρώπινη κοινωνία υπήρξε σε εποχή που διαφεύγει από την αρμοδιότητα της κοινής Ιστορίας, όχι όμως και της ψυχικής μνήμης. Στην μνήμη αυτή οφείλονται όλες οι παραδόσεις γύρω από την Εδέμ, οι οποίες, λίγο πολύ, συμφωνούν μεταξύ τους άλλοτε εξαγγελλόμενες από ποιητές, και άλλοτε από φιλοσόφους και προφήτες που θεμελιώνουν θρησκεύματα.
Σε αυτή την χρυσή εποχή, ο άνθρωπος είχε φτάσει μετά από μια μακραίωνη εξέλιξη στο ύψος της τελειότητας που συνεπάγεται η αρμονική και ιεραρχική διάταξη των τεσσάρων συνθετικών της φύσης του. Η σφαίρα του σώματος και της διάνοιας υπάκουε στην σφαίρα της ψυχής και του πνεύματος, και έτσι η τετρακτύς (σώμα, νους, ψυχή, πνεύμα) αποτελούσε τον παράδεισο. Από το ύψος αυτό ο άνθρωπος έπεσε όταν καταστράφηκε αυτή η ιεραρχία. Όμως η παλινόρθωσή της εγγυάται την επανάκτηση της Εδέμ, δηλαδή την έλευση της Βασιλείας των Ουρανών.
Στην αρμονική τετρακτύ το πνεύμα αποτελεί το κέντρο, δηλαδή τον Θεό, το δε σώμα αποτελεί την περιφέρεια, δηλαδή τον όφη. Μεταξύ της περιφέρειας και του κέντρου είναι ο νους και η ψυχή. Η αρμονία της τετρακτύος διατηρείται για όσο διάστημα η ψυχή έχει στραμμένη την προσοχή της στο Πνεύμα και οδηγεί τον Νου προς το κέντρο, ούτως ώστε το σώμα να χρησιμεύει σαν όργανο που υπηρετεί τα λοιπά τρία συνδετικά.

Αιθέρας, το πέμπτο στοιχείο

Γιώργος Στάμκος

Αν και θεωρείται επιστημονικά «νεκρός» εδώ κι έναν αιώνα, ο Αιθέρας (Aether) εμφανίζεται και πάλι στο προσκήνιο ως μια θεωρία για την ερμηνεία της ανεξήγητης «θάλασσας ενέργειας» και του «κοχλάζοντος κενού», που μας περιβάλει. Από την αρχαιότητα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα ο Αιθέρας αποτελούσε το τελευταίο κρίκο που συνέδεε τη Φυσική με τη μεταφυσική.

Στην αρχαιότητα πίστευαν πως όλος ο κόσμος ήταν γεμάτος από ένα υλικό λεπτό, αέρινο, σχεδόν άυλο, που οι Έλληνες ονόμαζαν Αιθήρ, οι Ινδοί Πράνα και οι Κινέζοι Τσι. Ο Πυθαγόρας πίστευε στην ύπαρξη του αιθέρα ως «πέμπτο στοιχείο» της Φύσης, ενώ οι ανατολικοί πολιτισμοί αποκαλούσαν το ίδιο στοιχείο Ακάσα (Akasha). Ο Αριστοτέλης υποστήριζε πως εκτός από τα τέσσερα στοιχεία (Γη, Ύδωρ, Αήρ και Πυρ) υπήρχε στη Φύση και ο Αιθήρ. Σύμφωνα με την άποψη του ο ουρανός διέφερε θεμελιακά από τον κόσμο, καθώς αποτελούνταν από ένα πέμπτο στοιχείο, τον αιθέρα, που ήταν και η «πέμπτη ουσία» της Φύσης (εξού και η λέξη πεμπτουσία). Ο Αριστοτέλης οδηγήθηκε σ’ αυτό το συμπέρασμα επειδή παρατήρησε πως όλα τα ουράνια σώματα είναι φωτεινά, διαγράφουν ατέρμονους κύκλους, είναι άφθαρτα κι αμετάβλητα. Επομένως κάποια άγνωστη μορφή ενέργειας θα έπρεπε να είναι υπεύθυνη γι’ αυτό.

Στους αιώνες που ακολούθησαν οι αλχημιστές, που αναζητούσαν την «πεμπτουσία», κράτησαν ζωντανή τη θεωρία του Αιθέρα. Στις συμβολικές απεικονίσεις των αλχημιστών ο Αιθέρας αντιπροσώπευε πάντα το κεφάλι (το «πέμπτο άκρο» του σώματος), ενώ τα υπόλοιπα στοιχεία αντιπροσωπεύονταν από τα άλλα τέσσερα άκρα (χέρια και πόδια). Σύμφωνα μ’ αυτούς τους συμβολισμούς ο Αιθέρας θεωρούνταν ανώτερο στοιχείο της Φύσης και η «αιθερική» κατάσταση ως ένα από τα ανώτερα επίπεδα του «πνευματικού σώματος».

Στους επιστημονικούς και φιλοσοφικούς κύκλους η θεωρία του Αιθέρα γνώρισε και πάλι διάδοση τον 17^ου αιώνα. Ο Ολλανδός αστρονόμος Κρίστιαν Χούχενς (Christiaan Huygens, 1629-1695) πίστευε ότι στο διαστημικό κενό υπήρχε ένα αδιόρατο ρευστό, που «κυμάτιζε» τα φωτόνια, όπως ανάλογα ο αέρας δημιουργούσε κύματα για τη διάδοση του ήχου. Το υλικό αυτό το ονόμασεΑιθέρα, από τον Αριστοτέλη. Την ίδια άποψη υιοθέτησαν ο Καρτέσιος, ο Κοπέρνικος και ο Νεύτωνας. Μάλιστα ο τελευταίος υποστήριξε ότι υπήρχε Αιθέρας, προκειμένου να ικανοποιήσει την ανάγκη του για ένα «ακίνητο σύστημα αναφοράς» έτσι ώστε να εξηγήσει την κίνηση των ουράνιων σωμάτων

Η ποιότητα της ζωή σου εξαρτάται από το πώς βιώνεις το παρόν

Η ζωή μπορεί να είναι μια εξαιρετικά θετική και δημιουργική εμπειρία που σε γεμίζει απόλυτα, που είναι γεμάτη δράση και εκπληκτικές δυνατότητες. Αν και πολλοί την αντιμετωπίζουν σαν μια δύσκολη κατάσταση, δεν είναι.

Δεν πρέπει να αναβάλλουμε διαρκώς για ένα αύριο που ποτέ δεν έρχεται και να γυρνάμε αγχωμένοι εδώ και εκεί προσπαθώντας "να τα φέρουμε βόλτα". Είναι μεγάλος πειρασμός να συνηθίσεις να αναβάλλεις συνεχώς τη ζωή σου για αργότερα. Μπορείς εύκολα να πιστέψεις, όπως και τόσοι άλλοι άνθρωποι, ότι η ζωή θα γίνει καλύτερη και πιο πλήρης κάποια στιγμή στο μέλλον. Ωστόσο, αν κατρακυλήσεις σε έναν τέτοιο τρόπο σκέψης, θα καταλάβεις ότι έχεις κάνει ένα τραγικό λάθος.

Όταν έρθει το αύριο δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από μια ακολουθία παροντικών στιγμών που πρέπει να ζήσεις. Είναι σημαντικό να ξέρεις ότι η ζωή στο παρόν χρειάζεται εξάσκηση και δεν είναι κατ' ανάγκην εύκολη υπόθεση. Αν δε δεσμευτείς αποφασιστικά να κάνεις αυτή την εξάσκηση, οι στιγμές του μέλλοντός σου θα είναι τόσο άδειες όσο και του παρόντος σου - θα είσαι ανίκανος να τις απολαύσεις. Οι συνήθειές σου χρειάζονται επεξεργασία, και η σκέψη σου εξάσκηση όπως κάθε άλλη σημαντική ικανότητα. Εξασκήσου σαν να εξαρτάται από αυτό η ποιότητα της ζωής σου - και πράγματι έτσι είναι.

Έμμετ Φοξ: Η επιτυχία και η ευτυχία είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου

Η επιτυχία και η ευτυχία είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου

Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να είσαι δυστυχισμένος.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να είσαι απογοητευμένος ή καταπιεσμένος ή γεμάτος θλίψη.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να είσαι άρρωστος ή αποτυχημένος ή αποθαρρυμένος.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για οτιδήποτε άλλο από το ενδιαφέρον και τη χαρά στη ζωή.
Όσο αποδέχεσαι μια αρνητική κατάσταση τόσο παραμένεις δέσμιος σ΄αυτήν.
Αρκεί όμως να διεκδικήσεις την κληρονομιά σου σαν ελεύθερος άνθρωπος και θα είσαι πια ελεύθερος.
Δείτε ακόμα:
Γεννήθηκες για να είσαι ευτυχισμένος
Η επιτυχία και η ευτυχία αποτελούν μια φυσική κατάσταση για τον άνθρωπο. Είναι πολύ πιο εύκολο να πραγματώσει κανείς αυτές τις καταστάσεις, παρά τις αντίθετες.
Ίσως για ένα διάστημα να επισκιάζεται αυτό το γεγονός από κακές συνήθειες σκέψης και δράσης, όπως λόγου χάρη μπορεί να μας φαίνεται ευκολότερο να βαδίζουμε ή να καθόμαστε ή να κρατάμε το στυλό ή ένα μουσικό όργανο όχι όπως πρέπει, απλά και μόνο επειδή το έχουμε συνηθίσει έτσι, ο σωστός όμως τρόπος είναι στα σίγουρα ευκολότερος.
Η δυστυχία, η απογοήτευση, η φτώχεια και η μοναξιά είναι πράγματι άσχημες καταστάσεις, στις οποίες έχουν προσκολληθεί τα θύματά τους, πιστεύοντας ότι δεν υπάρχει άλλη λύση ενώ βέβαια υπάρχει.
Η λύση αυτή είναι απλά ν΄αποκτήσει κανείς καλές νοητικές συνήθειες αντί για κακές.
Πνευματικό ημερολόγιο Έμμετ Φοξ Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος                           Εναλλακτική   Δράση