Έχουμε, οι περισσότεροι, συνειδητοποιήσει ότι οι άνθρωποι δεν ζούνε όλοι την ίδια ζωή- κάποιοι έχουν πιο ευτυχισμένο παρελθόν ή παρόν, ενώ άλλοι υποφέρουν περισσότερο. Βέβαια, όλοι περνάμε από δοκιμασίες στη ζωή, με κάποιο τρόπο. Και πάντα θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα εμπόδιο που θα καθορίσει τις επερχόμενες εμπειρίες μας και το ποιοι θα γίνουμε.
Έχετε ποτέ παρατηρήσει ότι ο άνθρωπος που χαμογελά περισσότερο είναι και ο πιο θλιμμένος κατά βάθος; Εκείνοι που θεραπεύουν πληγωμένες καρδιές, είναι και οι ευγενέστεροι άνθρωποι που θα συναντήσετε. Αυτοί είναι που απεχθάνονται να βλέπουν τους άλλους να πονούν, επειδή γνωρίζουν πώς είναι να μην αγαπιέσαι, να είσαι θλιμμένος, πληγωμένος και μόνος. Και είναι αυτοί που κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε κανείς άλλος να μη νιώσει τον ίδιο πόνο που νιώθουν εκείνοι κάθε μέρα.
Όταν έχεις ζήσει μια επώδυνη ζωή, βρίσκεις τη χαρά στο να είσαι καλός άνθρωπος. Μαθαίνεις να δίνεις αγάπη και συμπόνοια, αυτά δηλαδή που κι εσύ λαχταρούσες πάντα.Μεγάλωσα σε ένα σκληρό περιβάλλον. Δεν έχω πολλές χαρούμενες αναμνήσεις• η ζωή μου ήταν πάντα ένα συναισθηματικό γαϊτανάκι. Έχω πληγωθεί σωματικά, συναισθηματικά και ψυχικά, κι όμως στέκομαι ακόμα όρθια. Έχω πάει στην κόλαση και επέστρεψα παρά τις δυσκολίες, και όσο μεγαλώνω, συνειδητοποιώ ότι απλά θέλω οι άνθρωποι να νιώθουν καλά. Θέλω να βιώσουν μια διαφορετική πραγματικότητα από αυτή στην οποία εγώ μεγάλωσα. Θέλω να χαμογελώ στους ανθρώπους καθώς με προσπερνούν και θέλω να κάνω τη διαφορά. Συνειδητοποίησα ότι το να δείχνω καλοσύνη κάνει τους άλλους να νιώθουν όμορφα, αλλά και εμένα την ίδια.