Οι απαντήσεις του Θεού....

Η Βασιλεία του Θεού θα είναι γεμάτη με υπάρξεις που θα λούζονται στο φως της δόξας Του, όχι όμως εκείνων που εμείς πιστέψαμε ότι το «αξίζουν», αλλά όλων αυτών που είχαμε ως «ξεγραμμένους» και "τελειωμένους" με τα δικά μας κριτήρια. Αυτά τα ταλαιπωράκια της ζωής.

Γι’ αυτό ακόμη και το καιρό δεν τα καταφέρνουμε καλά, μην απογοητεύεστε, υπάρχει κάποιος που μπορεί να νιώσει την αποτυχία μας. Υπάρχει ένας Θεός που ξέρει να χάνει για να μας κερδίσει όλους.

Όταν ο Χριστός ανέβηκε στο Σταυρό πάντες πίστεψαν ότι όλα τελείωσαν. Συκοφαντημένος, προδομένος, μόνος και λαβωμένος, ανάμεσα σε ληστές και κακούργους, πεθαίνοντας με τον πιο ατιμωτικό θάνατο. Κανείς δεν έμεινε μαζί του. Ένιωσαν ότι απέτυχε. Και στην αποτυχία οι άνθρωποι ξεχνάνε ακόμη και το όνομα σου.

Είχαν κάνει όμως λάθος. Σε αυτό το σκοτεινό σκηνικό του Γολγοθά τότε που πάντες πίστευαν ότι όλα τελείωσαν, τότε όλα άρχιζαν. Γιατί για τον Θεό εκεί που τελειώνει η ανθρώπινη ελπίδα και λογική, ξεκινούν οι δικές του απαντήσεις. π. Λίβυος

Κι αυτό θα περάσει

 Μια διδακτική ιστορία που αρχικά διηγήθηκε ένας ποιητής Σούφι, από την Περσία ο Αττά, που  εμπεριέχει μια πολύ ενδιαφέρουσα αφήγηση για αυτά που μας συμβαίνουν τώρα. Γιατί κάθε τι που μας συμβαίνει κακό ή καλό, είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα, με κόπο, με πόνο, με δάκρυα, ή αίμα στην πρώτη περίπτωση, «κι αυτό θα περάσει».

Ένας βασιλιάς ζήτησε από τους σοφούς του στην αυλή, «Φτιάχνω ένα πολύ όμορφο δαχτυλίδι για τον εαυτό μου. Έχω ένα από τα καλύτερα διαμάντια που υπάρχουν. Θέλω να κρύψω μέσα στο δαχτυλίδι κάποιο μήνυμα που ίσως να με βοηθήσει σε κάποια στιγμή απόλυτης απελπισίας. Πρέπει να είναι πολύ μικρό για να μπορεί να παραμείνει κρυμμένο κάτω από το διαμάντι στο δαχτυλίδι».

Ήταν όλοι τους σοφοί άνθρωποι, ήταν όλοι τους σπουδαίοι λόγιοι και θα μπορούσαν να γράψουν σπουδαίες πραγματείες. Αλλά να του δώσουν ένα μήνυμα όχι μεγαλύτερο από δυο τρεις λέξεις το οποίο θα τον βοηθούσε σε στιγμές απόλυτης απελπισίας… Σκέφτηκαν, έψαξαν στα βιβλία τους αλλά δεν μπορούσαν να βρουν τίποτε.

Ο βασιλιάς είχε έναν γέρο υπηρέτη ο οποίος ήταν σχεδόν σαν πατέρας του -είχε υπάρξει υπηρέτης του πατέρα του. Η μητέρα του βασιλιά είχε πεθάνει νωρίς και αυτός ο υπηρέτης τον είχε φροντίσει κι έτσι δεν του φέρονταν σαν υπηρέτη. Ο βασιλιάς έτρεφε τεράστιο σεβασμό για εκείνον.

Ο γέρος είπε, «Δεν είμαι σοφός, δεν έχω γνώσεις, δεν είμαι λόγιοςˑ όμως ξέρω το μήνυμα – επειδή υπάρχει μόνο ένα μήνυμα. Και αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να σου το δώσουν· μπορεί να δοθεί μόνο από έναν μυστικιστή, από έναν άνθρωπο που έχει συνειδητοποιήσει τον εαυτό του. Στα τόσα χρόνια που έχω ζήσει στο παλάτι έχω συναντήσει κάθε λογής ανθρώπους, και κάποτε, συνάντησα ένα μυστικιστή. Ήταν καλεσμένος του πατέρα σου κι εγώ μπήκα στην υπηρεσία του. Όταν θα έφευγε, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τις υπηρεσίες μου, μου έδωσε αυτό το μήνυμα» – και ο γέρος το έγραψε σε ένα μικρό κομμάτι χαρτί.

Δεν Παίζομαι!

 

  Οι άνθρωποι παίζουν.

  Μίγμα ξεχασμένης παιδικότητας και καθυστερημένης εφηβείας.

  Αποτέλεσμα έλλειψης φαντασίας και καταπιεσμένης επαναστατικότητας.

  Μεγαλώνουν χωρίς να ωριμάζουν. Ωριμάζουν χωρίς να μαθαίνουν. Μαθαίνουν χωρίς να εκμεταλλεύονται τη μάθηση.

  Δεν δίνουν ευκαιρίες,  μόνο χάνουν ευκαιρίες.

  Θεωρούν ότι ο χρόνος δουλεύει προς όφελός τους ενώ από την πρώτη στιγμή είναι εναντίον τους.

  Δοκιμάζουν πράγματα, ανθρώπους,  δουλειές, φιλίες,  σχέσεις,  οικογένειες.

  Παίζοντας.

  Φέρονται σαν πεντάχρονα που τους παίρνουν το αγαπημένο τους παιχνίδι ακόμα και αν το έχουν πεταμένο και ξεχασμένο στην άκρη.

  Αντιδρούν σαν δωδεκάχρονα που μεταμορφώνονται σε άντρες αλλά βρίσκονται ακόμα στο μεταίχμιο.

  Σκέφτονται σαν δεκαεξάχρονα που μπαίνουν σε πόλεμο για το νούμερο του παπουτσιού τους.

Γη: ένας τεράστιος βωμός εξιλέωσης

Ο Πέτρος συζητάει με τον Ιησού για τα βάσανα και τις θλίψεις στον κόσμο.

 

 Πέτρος: Και οι άνθρωποι μου κάνουν ερωτήσεις και εγώ πρέπει να τους απαντάω. Νομίζω ότι αυτά που Σε ρωτώ μπορεί να μου τα ρωτήσουν και άλλοι άνθρωποι, διότι οι σκέψεις των ανθρώπων πάνω κάτω είναι ίδιες. Χτες είπες ότι οι αγνοί και οι άγιοι άνθρωποι πάντα θα υποφέρουν… όχι… είπες θα είναι αυτοί που θα υποφέρουν για όλους τους άλλους. Με δυσκολία το καταλαβαίνω αυτό, ακόμα και αν λες ότι θα το επιθυμούν αυτό οι ίδιοι. Και νομίζω ότι όπως είναι δύσκολο για μένα να το κατανοήσω, ίσως να είναι το ίδιο και για τους άλλους ανθρώπους. Λοιπόν, αν με ρωτήσουν τι να τους απαντήσω; Στο πρώτο ταξίδι μου, μια μητέρα μου είπε: “Δεν ήταν σωστό να πεθάνει το κοριτσάκι μου…και μάλιστα με τόσους πόνους... διότι ήταν καλό και αγνό” Και όπως δεν ήξερα τι να απαντήσω, επανέλαβα τα λόγια του Ιώβ: “Ο Θεός έδωσε ο Θεός παίρνει. Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου”. Όμως δεν πείσθηκα ούτε κι εγώ ο ίδιος. Και δεν έπεισα και αυτήν. Την επόμενη φορά θα ήθελα να ξέρω τι να απαντήσω. Είναι δίκαιο;

Ιησούς: Άκουσε. Φαίνεται αδικία, αλλά είναι μια μεγάλη δικαιοσύνη ότι οι καλύτεροι πρέπει να υποφέρουν εκ μέρους όλων. Τώρα πες Μου Σίμωνα, τι είναι η Γη; Όλη η Γη;

10 πράγματα που πιθανόν δεν γνωρίζεις για τον γαλαξία μας

Ζεις εδώ για όλη σου την ζωή, στην πραγματικότητα όλοι μας ζούμε εδώ, αλλά τι ξέρεις πραγματικά για τον γαλαξία μας; Σίγουρα, ξέρεις ότι είναι σπειροειδής και είναι 100.000 έτη φωτός. Αλλά ξέρεις αυτά τα 10 πράγματα;

01. Είναι σπειροειδής με έναν ορθογώνιο κεντρικό κόμβο.

 

Μπορεί να γνωρίζεις ότι ο γαλαξίας μας είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας, ίσως το πιο όμορφο είδος γαλαξία. Το έχεις δει: μαγευτικά σκέλη να στριφογυρίζουν έξω από ένα κεντρικό κόμβο ή την έξαρση λαμπερών αστεριών. Αυτοί είμαστε εμείς. Αλλά πολλές σπείρες έχουν ένα περίεργο χαρακτηριστικό γνώρισμα: ένα ορθογώνιο σμήνος αστεριών στο κέντρο, αντί για μια σφαίρα, και τα σκέλη να ακτινοβολούν από τις άκρες του ορθογώνιου αυτού. Οι αστρονόμοι αποκαλούν αυτό το σμήνος “bar” και όπως σωστά μάντεψες: έχουμε ένα.

Στην πραγματικότητα, το δικό μας είναι αρκετά μεγάλο. Με 27.000 έτη φωτός απόσταση από άκρη σε άκρη, είναι μεγαλύτερο από τα περισσότερα “bar” που υπάρχουν. Βέβαια, το διάστημα είναι μια σκληρή γειτονιά. Ποιος δεν θα ήθελε ένα τεράστιο “bar” να βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της πόλης του;

02. Υπάρχει μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στην καρδιά του.

Στο κέντρο του γαλαξία, ακριβώς στον πυρήνα του, κείτεται ένα τέρας: μια τεράστια μαύρη τρύπα.

Γνωρίζουμε ότι βρίσκεται εκεί, εξαιτίας της βαρύτητας. Τα άστρα πολύ κοντά στο κέντρο κινούνται σε τροχιά γύρω από το κέντρο σε απίστευτες ταχύτητες. Κινούνται με χιλιάδες χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο και η πρωτοφανής τους ταχύτητα προδίδει την μάζα του αντικειμένου που τα έλκει. Εφαρμόζοντας μερικά βασικά μαθηματικά, είναι δυνατό να καθοριστεί ότι η μάζα που απαιτείται για την επιτάχυνση των άστρων σε τέτοιες ταχύτητες πρέπει να ανατρέψει σε κοσμική κλίματα 4 εκατομμύρια φορές την μάζα του ήλιου. Ακόμα και έτσι όμως, τίποτα δεν μπορεί να φανεί σε φωτογραφίες. Οπότε, τι μπορεί να είναι τόσο ογκώδες όσο 4.000.000 ήλιοι και να μην εκπέμπει καθόλου φώς;

Σωστά. Μια μαύρη τρύπα.

Αν και είναι τεράστια, έχε κατά νου ότι ο γαλαξίας είναι περίπου 200 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες ισχυρός, έτσι στην πραγματικότητα, η μαύρη τρύπα στο κέντρο είναι μόνο ένα μικρό κλάσμα της συνολικής μάζας του γαλαξία. Και σε καμία περίπτωση δεν κινδυνεύουμε να πέσουμε μέσα σε αυτή. Εξ’ άλλου είναι 250.000.000.000.000.000 χιλιόμετρα μακριά.

03. Είναι κανίβαλος.

ΚΙ ΟΜΩΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ

 

Οι παλιές γυναίκες της Κρήτης, τις οποίες πρόλαβα να γνωρίσω και χαίρομαι γι’ αυτό, είχαν μια απίστευτη σοφία ζωής. Μέσα στα λάθη και τα πάθη τους, στις παράξενες πολλές φορές αντιλήψεις και νοοτροπίες τους, υπήρχε κάτι που έλαμπε. Είχαν μια εμπειρική σοφία, ένα ρεαλισμό απέναντι στην ζωή και μια βαθιά πίστη στο Θεό. Κάθε δυσκολία κι αναποδιά της ζωής, φιλτραριζότανε μέσα από αυτά τα δυο στοιχεία: ρεαλισμός και πίστη. Ήξεραν να υπομένουν αλλά και να ελπίζουν. Διότι υπομονή δίχως ελπίδα μετατρέπεται σε μοιρολατρία.

Και τι δεν είχαν περάσει αυτοί οι άνθρωποι. Φτώχεια, πείνα, αρρώστιες, πανδημίες, πολέμους, εξορίες, προσφυγιά, απώλειες, πένθη κ.α. Με λίγα λόγια είχαν δει κατάματα τον θάνατο σε όλες τις μορφές του. Κι όμως, όταν τις επισκεπτόμουν στα σπίτια τους ως εφημέριος της ενορίας, κάθε φορά που η κουβέντα ερχόταν γύρω από τις δυσκολίες και δοκιμασίες της ζωής, η συμβουλή τους ήταν μια, « να μην στεναχωριέσαι παπά μου. Μην τα καταπίνεις όλα και χαλάς την ψυχή και την υγεία σου. Να ξέρεις ότι όλα περνάνε, όλα αλλάζουν και χάνονται. Να λες πρώτα ο Θεός θα περάσει κι αυτό…»

Αισθάνομαι ότι αυτή η φράση, αυτή η βαθιά πίστη είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρη και χρήσιμα ωφέλιμη για όλους μας. Διότι μας χαρίζει δυο δυνατές πραγματικότητες, απαραίτητες για να αντιμετωπίσουμε κάθε μορφή δοκιμασίας.

1. Την βαθιά πεποίθηση ότι τα πάντα αλλάζουν και μεταβάλλονται. Τίποτε δεν μένει σταθερά το ίδιο. Όλα ρέουν, κινούνται και περνάνε. Μονάχα ο Θεός μένει ακίνητος, αμετάβλητος, σταθερός και κραταιός. Οπότε κάθε δοκιμασία είναι προσωρινή.

Αν η θέα ενός ηλιοβασιλέματος ήταν προς πώληση, θα ξοδεύαμε μια περιουσία…

 Η αλήθεια είναι ότι τα υλικά αγαθά δεν φέρνουν την ευτυχία. Την «διευκολύνουν» όμως πολύ. Αν κάποιος δεν έχει τα βασικά προς το ζην, πώς να ασχοληθεί με τις ανώτερες ανάγκες του;Από την άλλη, τα υλικά αγαθά, εύκολα μπορούν να μετατραπούν σε θηλειά στο λαιμό, σε φυλακή για την ψυχή. Να μας εγκλωβίσουν σε ένα ατέρμονο κυνήγι δίχως νόημα. Πόσο συχνά τρέχουμε να καλύψουμε υποχρεώσεις που όλο και μεγαλώνουν, με αποτέλεσμα να μην έχουμε χρόνο για τα απλά, τα βαρυσήμαντα. Ζούμε μονάχα με την ιδέα της μελλοντικής εκπλήρωσης. Περιμένουμε το μήνυμα που ΘΑ έρθει, αδημονούμε για τον στόχο που ΘΑ εκπληρωθεί, την προαγωγή που ΘΑ πάρουμε, την αγορά που ΘΑ πραγματοποιήσουμε. Και ξεχνάμε. Ξεχνάμε όσα έχουμε! Η επιτυχία, η ευτυχία, η αγάπη, η ομορφιά, όλα τα ανθρώπινα θέλουν υπενθύμιση. Αλλιώς μετατρέπονται σε αυτονόητα. Και το αυτονόητο που δεν υπενθυμίζεται σταματά να υφίσταται. Αυτονόητο που δεν υπενθυμίζεται κινδυνεύει να μετατραπεί σε αδιανόητο. Θέλω να μοιραστώ μια ακόμα σκέψη μαζί σας, που νιώθω ότι συνοψίζει όσα υπό άλλες συνθήκες θα ανέλυα σε αρκετές σελίδες βιβλίων: Είτε χρωστάς, είτε όχι, ο ήλιος πάλι θα λάμψει στον ουρανό.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΑΜΑ ΑΛΛΑ ΘΕΑ ΘΕΟΥ

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΑΜΑ ΑΛΛΑ ΘΕΑ ΘΕΟΥ Πάντως ο Χριστός δεν φαίνεται να ενθουσιάζεται από τα "θαύματα" και έχει τον λόγο του. Στο σημερινό Ευαγγέλιο που διαβάσαμε στην Θεία Λειτουργία, οι μαθητές χαίρονται διότι έχουν επιτελέσει κάποια θαύματα στον όνομα του Χριστού. Νιώθουν μια ικανοποίηση και έρχονται μετα χαράς μεγάλης να το αναγγείλουν στο Χριστό. Αλλά ο Χριστός φαίνεται να μην μετέχει σε αυτόν τον ενθουσιασμό τους. «Μην χαίρεστε που υποτάσσεται τα κακά πνεύματα, αλλά να χαίρεστε εάν τα ονόματα σας γραφτούν στην βίβλο της Βασιλεία του Θεού..». Τώρα βέβαια ευλόγως κάποιος θα αναρωτηθεί, «καλά ο Χριστός γιατί δεν χαίρεται που οι μαθητές του έκαναν θαύμα;». Πρώτον διότι γνωρίζει ότι δεν το έκαναν αυτοί με τις δικές τους δυνάμεις, αλλά ο Θεός. Δεύτερον γιατί για τον Χριστό το θαύμα δεν είναι θέαμα αλλά θέα. Θέα σε μια άλλη κατανόηση της ζωής. Στο θαύμα αλλάζει η εσωτερική σου ματιά. Δεν βλέπεις πλέον όπως έβλεπες τον εαυτό σου, τους άλλους, την ζωή. Θα δείτε ότι σε όλα τα θαύματα του Χριστού οι θεραπευόμενοι αλλάζουν τρόπο ζωής. Στα θαύματα του Χριστού το σημαντικό δεν είναι η θεραπεία ενός μέλους του σώματος, αλλά η αλλαγή του όλου ανθρώπου. Αλλάζουν ζωές, μεταμορφώνονται ψυχές, τα πάντα αποκτούν νόημα, χαρά και φως. Το σημαντικότερο όμως το οποίο κάνει τον Χριστό να μην μετέχει σε αυτή την χαρά, είναι διότι γνωρίζει ότι το θαύμα στην παραμορφωμένη ερμηνεία του, μπορεί να γίνει μια τεράστια φυλακή. Δηλαδή να εγκλωβίσει τον άνθρωπο στην αλαζονεία των κατορθωμάτων του. Εκεί δηλ. που τα πάντα δεν είναι Χριστός αλλά ένα μεγάλο «Εγώ» που μπορεί να φοράει ράσα και να πηγαίνει στην εκκλησία. Η μεγάλη πνευματική παγίδα είναι όταν ο άνθρωπος παραμορφώνει το θαύμα του Θεού από δώρο σε κατόρθωμα του. Γι’ αυτό ο Χριστός φωνάζει στους μαθητές του και διαχρονικά σε όλους εμάς, μη χαίρεστε για τα θαύματα εάν αυτά δεν σας μεταμορφώνουν εσωτερικά. Τα θαύματα του Χριστού δεν είναι φτηνό θέαμα δύναμης και εξουσίας, αλλά σημάδια και σημεία της Βασιλείας Του. Στον κάθε άνθρωπο που θεραπεύει ο Χριστός, συναντάμε τα έσχατα της Βασιλείας Του. Δηλαδή τον κόσμο που έρχεται, «ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος…». Εκεί όπου τα πάντα και οι πάντες θα γίνουν Χριστός. π. Λίβυος

Φρόντισε να λαμβάνεις για να μπορείς να δίδεις....

Να μαθαίνεις να λες «όχι» σε αυτό που σε κουράζει, δε σου πάει και δεν σου ανήκει. Μονάχα έτσι θα πεις «ναι», και θα φανείς χρήσιμος σε εκείνους που πραγματικά σε έχουν ανάγκη. Δεν μπορείς πάντα να είσαι «το καλό παιδί» γιατί έτσι σύντομα θα κάνεις κακό στους άλλους και σε εσένα. Ένας κουρασμένος και ψυχικά μπερδεμένος άνθρωπος δε μπορεί να βοηθήσει κανέναν, ούτε τον ίδιον του τον εαυτό. Η αγάπη του άλλου περνάει μέσα από την υγιή αγάπη του εαυτού μας. Μονάχα κάποιος που σεβάστηκε τον εαυτό του, το σώμα και την ψυχή του, τις ανάγκες και επιθυμίες του, μπορεί να αναγνωρίσει στο άλλον το δικαίωμα της χαράς και της ζωής. Οι στερημένοι συνήθως είναι επιθετικοί, δύστροποι και εκδικητικοί. «Δεν χάρηκα εγώ κανείς να μην χαρεί». Ο χριστιανός όμως δεν είναι έτσι. Δεν είναι στερημένος αλλά μεταμορφωμένος. Είναι άνθρωπος που θέλει να χαίρονται πάντες. Γι’ αυτό φροντίζει για την χαρά την δική του και των άλλων. Ας μην ξεχνάμε ότι για να δώσουμε πρέπει να έχουμε. Αυτό που είμαστε σκορπάμε γύρω μας. Εάν είσαι φως θα φωτιστούν οι γύρω σου, εάν έχεις χαρά θα μοιράσεις χαμόγελα, εάν έχεις ελπίδα θα δώσεις κουράγιο, εάν αναπνέεις πνεύμα Άγιο θα πάρουν ανάσες όλοι δίπλα σου. Φρόντισε λοιπόν λαμβάνεις για να μπορείς να δίδεις. Φρόντισε τον εαυτό σου για να φροντίσεις την γη ολάκερη.   π. ΛίΒυος

Είναι δειλία να μην μπορείς να αγαπήσεις

 

Είναι δειλία να μην μπορείς να αγαπήσεις.

Είναι δειλία να μην μπορείς να κοιτάξεις τον άλλο κατάματα και να του πεις τι νιώθεις.

Είναι δειλία να μην μπορείς να του πιάσεις το χέρι και να τον αγγίξεις.
Είναι δειλία να μην έχεις μάθει να λες το σ’αγαπώ με πράξεις.

Είναι δειλία και φόβος μαζί.

Είναι δειλία να μην ξέρεις την αξία της αλήθειας.
Το χάδι για ζεστασιά και το φιλί για αγάπη.

Είναι δειλία να μην ξέρεις πως να φερθείς στον άλλο.
Με ποιον τρόπο θα απαλύνεις τον πόνο, τι λέξεις θα βάλεις και πως θα επουλώσεις την πληγή.

Είναι δειλία, απάτη και άγνοια μαζί.

Είναι δειλία και απρέπεια όταν έχεις μάθει να φέρεσαι με ασχήμια στον άλλο.
Όταν προσπαθείς μέσα από την βία να κερδίσεις τον σεβασμό και την υποταγή.
Όταν δεν έχεις μάθει να δίνεις χρόνο και χώρο.

Χωρίς πίεση και απειλή.

Είναι δειλία και θυμός μαζί.

Η σκέψη συσσωρεύεται σε αντικείμενα, σε αύρες και στο διάστημα

Η σκέψη συσσωρεύεται σε αντικείμενα, σε αύρες και στο διάστημα. Εάν είναι καλή, φέρνει ανθεκτικότητα σε αντικείμενα, ανάπτυξη σε σπόρους και δέντρα, και υγεία στους ανθρώπους και στα ζώα.

Εάν είναι άσχημη ή κακή, πληγώνει, βλάπτει και τραυματίζει τα αντικείμενα και αποτρέπει τη ζωή σε αυτά· σταματά την ανάπτυξη και τα κάνει να σπάνε, να ξεραίνονται και να πεθαίνουν.

Εάν εισέλθει στην αύρα, ρυθμίζει τη λειτουργία των κέντρων, των αδένων και του νευρικού συστήματος και ρυθμίζει την υγεία, την ευτυχία, την ομορφιά και την μακροημέρευση του υποκειμένου. Εάν είναι κακή, φέρνει ασθένεια, δυστυχία, ασχήμια, προβλήματα και μια σύντομη ζωή.

Ένας από τους λόγους που οι Διδάσκαλοι θέλουν να παραμένουν απομονωμένοι είναι για να αποφεύγουν τον βομβαρδισμό από την ανθρώπινη σκέψη.

Η σκέψη συσσωρεύεται στο διάστημα και γίνεται αιτία για εγκλήματα και καταστροφές, ή κέντρο φωτός και έμπνευσης. Οι άνθρωποι καλής θέλησης, πολιτισμού και ομορφιάς λαμβάνουν έμπνευση από τις τελευταίες συσσωρεύσεις. Οι άνθρωποι του σκοτεινού μονοπατιού λαμβάνουν την έμπνευσή τους από κακές συσσωρεύσεις και τις χρησιμοποιούν για καταστροφή και εγκλήματα.

Μόλις ένας άνθρωπος σκεφτεί, οι σκέψεις του γίνονται ήδη ιδιοκτησία του διαστήματος στον υποκειμενικό και αντικειμενικό κόσμο. Οι σκέψεις μπορούν να εκδηλωθούν με σκέψη, λέξεις, φωνή, χειρονομίες, γράμματα, βιβλία και τέχνες.

Η σκέψη είναι κοινή ιδιοκτησία. Όλοι μοιράζονται κάθε σκέψη, καλή ή κακή. Γι 'αυτό πρέπει κανείς να σκέφτεται με καθαρή αίσθηση ευθύνης.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
Thought & the Glory of Thinking       elenastral

Το Καλοκαίρι

14. 7. 2020

Το Καλοκαίρι είναι η Εποχή

των Ευτυχισμένων Ανθρώπων*

Το Καλοκαίρι είναι Τεστ Ευτυχίας*

Πόσο Πραγματικά Καλά Είσαι στην Ζωή σου*

Θα το δεις το Καλοκαίρι*

Άσπρη Πέτρα Ξέξασπρη κι απ’ τον Ήλιο Ξεξασπρότερη*

Τον Χειμώνα η Δυστυχία, η Μιζέρια, η Μοναξιά,

η Ματαίωση, η Θλίψη, η Ακύρωση,

η Αναβολή, όλα Κρύβονται στο Ημίφως

και στην Πάχνη...σχεδόν δεν τα βλέπεις*

Μπορεί να τα ζεις αλλά δεν τα βλέπεις*

Η θεραπεία είναι ένα ταξίδι.....

Μην ακούς τον λογισμό που ακυρώνει κάθε προσπάθεια σου και λέει ότι "όλα τα κάνεις χάλια". Δεν είναι έτσι. Τα πας αρκετά καλύτερα από ότι πιστεύεις. Απλά οι αλλαγές στην ζωή γίνονται αργά και σχεδόν αδιόρατα.

Μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με κάτι θαυμαστές και χαρισματικές περιπτώσεις. Αυτές είναι ένα ελάχιστο ποσοστό στο κόσμο. Οι υπόλοιποι θα αλλάξουμε, εάν το θέλουμε με την βοήθεια του Θεού και θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα μας αργά, σταθερά, επίμονα και σε βάθος χρόνου.

Το ότι δεν συμβαίνουν αμέσως θεαματικές αλλαγές δεν σημαίνει ότι δεν αλλάζουμε. Κάθε μέρα κι' ένα βήμα πιο κοντά στο φως του τούνελ είμαστε.

Η ζωή και η θεραπεία των παθών μας, είναι ένα ταξίδι με πολλούς και διαφορετικούς σταθμούς. Να χαίρεσαι αυτό το ταξίδι με τις νίκες και ήττες του. Φτιάξε την βαλίτσα και ξεκίνα, ο Θεός ευλογεί τους «τρελούς» που τολμάνε.