Μια συγκλονιστική περιγραφή της συνάντησης στην έρημο από τον ίδιο τον Ιησού προς την Μαρία Βαλτόρτα, η οποία μας κάνει, εδώ, γνωστό το όραμα που της επέτρεψε να δει.
Βλέπω ένα ερημικό μέρος που είδα και στο όραμα της βάπτισης του Ιησού στον Ιορδάνη. Αλλά τώρα θα πρέπει να βρίσκομαι κάπως πιο βαθιά στην έρημο, διότι δεν βλέπω ούτε τον ήρεμο γαλανό ποταμό, ούτε τις πράσινες όχθες που τρέφονται από το νερό του. Δεν υπάρχει τίποτε εδώ, μόνον ερημιά, πέτρες και μια τόσο ξερή γη, που μετατράπηκε σε κίτρινη σκόνη και παρασύρεται εδώ και εκεί από τον αέρα, και κάνει μικρούς ανεμοστρόβιλους, που είναι τόσο ζεστοί και ξηροί που μοιάζουν σαν την ανάσα από ένα καυτό στόμα που έχει πυρετό. Και είναι πολύ ενοχλητικό διότι εισχωρεί στα ρουθούνια και στον λαιμό. Υπάρχουν λίγοι αγκαθωτοί θάμνοι που αντέχουν με δυσκολία σε τέτοια ξηρασία. Μοιάζουν με μικρά τσουλουφάκια μαλλιών που επέζησαν σε ένα φαλακρό κεφάλι. Από πάνω, ένας ανελέητος γαλανός ουρανός, τριγύρω πέτρες και σιωπή. Αυτά βλέπω όσον αφορά τη φύση.
Βλέπω έναν τεράστιο βράχο, σχεδόν μετέωρο σε σχήμα σπηλιάς και εκεί βρίσκεται ο Ιησούς, καθισμένος πάνω σε μια πέτρα που βρίσκεται μέσα στη σπηλιά. Έτσι προστατεύεται από τον καυτερό ήλιο. Και ο εσωτερικός μου σύμβουλος (η εσωτερική φωνή της Βαλτόρτα) με πληροφορεί, ότι η πέτρα στην οποία κάθεται τώρα είναι επίσης το σκαμνί Του όταν γονατίζει και το μαξιλάρι Του όταν ξεκουράζεται για λίγες ώρες, τυλιγμένος στον μανδύα Του, κάτω από τον ξάστερο ουρανό στον παγερό αέρα της νύχτας. Δίπλα Του είναι το σακούλι, που είδα να παίρνει από την Ναζαρέτ όταν έφευγε. Αυτά είναι όλα που έχει. Και από τον τρόπο που είναι διπλωμένο, καταλαβαίνω ότι είναι άδειο από τα λίγα τρόφιμα που Του έδωσε η Μαρία.
