Αγάπη Μοναξιά Μοναχικότητα - Όσσο

Αγάπη Μοναξιά Μοναχικότητα - Όσσο

Υπάρχει κάτι που πρέπει να κατανοηθεί σε βάθος. Κάτι πολύ σημαντικό! Η αγάπη φέρνει πάντα μοναχικότητα και η μοναχικότητα φέρνει πάντα αγάπη. Ποτέ δεν πάνε χώρια! Οι άνθρωποι όμως νομίζουν ακριβώς το αντίθετο,  δεν κάνουν κανέναν διαχωρισμό ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο λέξεις, «ΜΟΝΑΞΙΑ»και «ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ». Η μοναξιά είναι αρνητική κατάσταση, σημαίνει πως διψάς για τον άλλο, πως είσαι βυθισμένος στα σκοτάδια της απόγνωσης, πως είσαι φοβισμένος, πως αισθάνεσαι παρατημένος, πως δε σε χρειάζεται κανείς. Η μοναξιά είναι πληγή! Η μοναχικότητα είναι λουλούδι!

Ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους μονάχους και εξ’ αιτίας της μοναξιάς τους κάνουν ένα σωρό ηλίθια πράγματα για να καλύψουν αυτήν την κενότητα.

ΜΑΘΗΜΑ 332 Ο φόβος κρατά τον κόσμο φυλακισμένο. Η συγχώρεση τον απελευθερώνει.

Παρασκευή, 28 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 332 Ο φόβος κρατά τον κόσμο φυλακισμένο. Η συγχώρεση τον απελευθερώνει.

ΜΑΘΗΜΑ 332

Ο φόβος κρατά τον κόσμο φυλακισμένο. Η συγχώρεση τον απελευθερώνει.

Το εγώ φτιάχνει ψευδαισθήσεις. Η αλήθεια ακυρώνει τα άσχημα όνειρά του διώχνοντάς τα μακριά με την λάμψη της. Η αλήθεια ποτέ δεν κάνει επίθεση. Απλά είναι. Και με την παρουσία της ο νους ανακαλείται από τις φαντασιώσεις, ξυπνώντας στην πραγματικότητα. Η συγχώρεση προσκαλεί αυτή την παρουσία να εισέλθει, και να πάρει τη δικαιωματική της θέση μέσα στο νου. Χωρίς συγχώρεση ο νους είναι αλυσοδεμένος, πιστεύοντας στην δική του ματαιότητα. Όμως με την συγχώρεση το φως λάμπει μέσα από το όνειρο του σκότους, προσφέροντας του ελπίδα, και δίνοντάς του το μέσο να συνειδητοποιήσει την ελευθερία που είναι η κληρονομιά του.

Δεν θέλουμε να κρατήσουμε φυλακισμένο ξανά τον κόσμο σήμερα. Ο φόβος τον κρατά αιχμάλωτο. Και όμως η Αγάπη Σου μας έχει δώσει τα μέσα να τον ελευθερώσουμε. Πατέρα, θέλουμε να τον απελευθερώσουμε τώρα. Διότι καθώς προσφέρουμε ελευθερία, δίδεται και σε μας. Και δεν θέλουμε να μείνουμε φυλακισμένοι, ενώ Εσύ μας προσφέρεις την ελευθερία.

Σκέψου! Θα μπορούσαν όλα να τελειώσουν αυτή την στιγμή! Και να αρχίσουν τα ευλογημένα "άλλα"!

Σκέψου! Θα μπορούσαν όλα να τελειώσουν αυτή την στιγμή! Και να αρχίσουν τα ευλογημένα "άλλα"!

Στην πραγματικότητα χρειάζεσαι τον χρόνο για να αποδεχτείς το να δώσεις τον εαυτό σου ολοκληρωτικά! Να χαριστείς έως τέλους! Δωρεάν! Όποια κι αν είναι η αφορμή! 

Ο μάγος μπορεί και από το πιο ευτελές υλικό να παράγει μαγεία! Μην ασχολείσαι με το υλικό αλλά με το Θαύμα!

*

Μέσα στον ετεροχωροχρονισμό που ζούμε ας είναι κύριο μέλημά σου η Επιστροφή!

Πρέπει να επιστρέψουμε στην Πατρίδα! Στο εδώ και το τώρα της Παρουσίας! 

Ο Αγαπημένος σε κοιτά να διαμαρτύρεσαι, να τον διδάσκεις, να τον νουθετείς, να του υποδεικνύεις, με το ίδιο αδιασάλευτο βλέμμα της απόλυτης αγάπης που γνωρίζει αυτό που εσύ χρειάζεται να ενθυμηθείς! 

*

 Το μεγάλο δεν το κάνει η τεχνική στην τέχνη αλλά η καρδιά!

Η τέχνη είναι αγάπη! Ωστόσο, όντας ένα από τα εκφραστικά της μέσα, δεν μπορεί να είναι πάνω από την ίδια την αγάπη! Εντούτοις όταν η τέχνη αγγίζει πραγματικά την καρδιά ανάβει τον μαγικό σπινθήρα! 

Ο Καθρέφτης της Επίγνωσης

Ο Καθρέφτης της Επίγνωσης

Η Ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης είναι η επίγνωση, η συνειδητότητα. Η επίγνωση υπάρχει συνέχεια, πάντοτε, και δεν υπάρχει στιγμή που να μην έχουμε επίγνωση. Στην πραγματικότητα, η αίσθηση ότι υπάρχουμε είναι άμεση συνέπεια της παρουσίας της επίγνωσης. Όλα όσα αναγνωρίζονται να συμβαίνουν κάθε στιγμή, μέσα μας ή γύρω μας, αναγνωρίζονται γιατί υπάρχει η επίγνωση. Συνήθως νομίζουμε ότι αυτό που αναγνωρίζει και αντιλαμβάνεται τη ζωή είναι ο νους. Όμως, οι σκέψεις που συνιστούν στην πραγματικότητα τον ίδιο τον νου εμφανίζονται μετά την αντίληψη, την σχολιάζουν, την αναλύουν, την αποδέχονται ή την πολεμούν.

Η επίγνωση μοιάζει με καθρέφτη πάνω στον οποίο καθρεφτίζεται όλη η εκδήλωση στις αναρίθμητες μορφές της. Ακόμη και κατά τη διάρκεια που ονειρευόμαστε, η επίγνωση καθρεφτίζει το περιεχόμενο του ονείρου. Έχουμε επίγνωση αυτής της επίγνωσης; Έχουμε επίγνωση του καθρέφτη που καθρεφτίζει ό,τι εμφανίζεται μπροστά του; Ή μάλλον, η παρουσία του μας διαφεύγει εντελώς και βρίσκουμε τον εαυτό μας βαθιά απορροφημένο και ταυτισμένο με τις μορφές που αντανακλώνται πάνω στην επιφάνεια του;

Αναπτυξιακά στάδια του νου - Τορκόμ Σαραϊνταριάν

Αναπτυξιακά στάδια του νου - Τορκόμ Σαραϊνταριάν

(σημ. Άρμα = Φυσικό σώμα.
Άλογα = Συγκινήσεις.
Οδηγός = Νους.
Φύλακας του Φωτός = Ηλιακός Άγγελος.)

Ο νους μας (ο οδηγός) μπορεί να βρεθεί στα ακόλουθα αναπτυξιακά στάδια:

1. Το πρώτο στάδιο, κατά το οποίο ο οδηγός είναι ένα μωρό, αγράμματο και ακαλλιέργητο. Όπως ακριβώς ένα αρνί ακολουθεί το κοπάδι του, ο νους κάνει ότι κάνουν και οι άλλοι. Δεν είναι ανεξάρτητος. Δεσμεύεται από γνώμες, πίστεις, σκέψεις κ.α. Είναι δύσκολο για ένα τέτοιο νου να διευρυνθεί. Μέχρι να κερδίσει ο νους την ελευθερία του, είναι αδύνατο να έρθει σε επαφή με τον Εσωτερικό Κύριο ή να είναι ένας δημιουργικός παράγοντας.
2. Το δεύτερο στάδιο, κατά το οποίο ο νους είναι σκλαβωμένος από τις συγκινήσεις. Οπουδήποτε επιθυμούν τα άλογα να πάνε, ο οδηγός ακολουθεί. Ο αμαξάς προσπαθεί να ικανοποιεί όλες τις απαιτήσεις των αλόγων. Όλη η νοητική ενέργεια χρησιμοποιείται για την ικανοποίηση της συγκινησιακής επιθυμίας. Αν τα άλογα δεν είναι υγιή, αλλά είναι γεμάτα από αρνητικές συγκινήσεις, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε το τρομακτικό βάρος που πέφτει πάνω στον οδηγό, το νου!

Αν ξέρεις πώς να προσευχηθείς, μπορείς να μεταμορφώσεις το Σύμπαν!

Αν ξέρεις πώς να προσευχηθείς, μπορείς να μεταμορφώσεις το Σύμπαν!

Αυτό πλέον υποστηρίζει και ο επιστημονικός κόσμος αφού έρευνες που πραγματοποιούνται τόσο σε πειραματικό-στατιστικό όσο και σε εργαστηριακό επίπεδο, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος μας λειτουργεί όπως ακριβώς εμείς καθώς μεγαλώνουμε.

Ο «κόσμος» δεν είναι τίποτα άλλο από μια αντανάκλαση της εσωτερικής μας ύπαρξης, των σκέψεων, συναισθημάτων, πεποιθήσεων, επιθυμιών μας.

Ο Τζον Γουϊλερ, καθηγητής φυσικής στο Πρίνστον, υποστηρίζει ότι ζούμε σε αυτό, που εκείνος αποκαλεί, το “συμμετοχικό Σύμπαν”. Αντί να θεωρούμε το σύμπαν σαν κάτι που έχει ήδη δημιουργηθεί και εμείς «ξεφυτρώσαμε» μες την μέση και μας συμβαίνουν όλα αυτά, ο Δρ Γουϊλερ προτείνει την ιδέα ότι το σύμπαν μας, είναι το αποτέλεσμα των πράξεών μας. Λέει ότι είμαστε μικροσκοπικά εξαρτήματα του σύμπαντος καθώς αυτό βλέπει και δημιουργεί τον εαυτό του.

 

Ηθική παρενόχληση: μία νέα μορφή βίας

                                                                                                                                                                                                                 

 της Ειρένας Αναστασίου

Ο όρος ‘ηθική παρενόχληση’ θεωρείται ένα παλιό φαινόμενο που παρουσιάζεται σε όλες τις κοινωνίες. Μια από τις αποδείξεις της ύπαρξης του είναι ότι διακρίνεται μέσα από τον κινηματογράφο αφού έχει αποτελέσει θέμα του σε ταινίες όπως «Οι διαβολογυναίκες» του Α.Ζ Κουζό αλλά και η «Τatie Daniele» του Ε. Σατιλιέ, όπου ξεκάθαρα διακρίνουμε τη διαστροφική μεταχείριση που εκτυλίσσεται αλλά και τα ψυχικά βασανιστήρια που υποβάλλεται η πρωταγωνίστρια. Παρόλ’αυτά, τα τελευταία 30 περίπου χρόνια, έχει λάβει την προσοχή για μελέτη και αξιολόγηση συμπεριλαμβανομένου και των διαστάσεων, των συνεπειών του αλλά και των τρόπων πρόληψης του φαινομένου από την επιστημονική κοινότητα. Έτσι, ορίζεται πλέον ξεχωριστά από άλλες μορφές βίας ή κακοποίησης όπως για παράδειγμα το bullying, η σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση. Από την άλλη όμως πλευρά η ηθική παρενόχληση εντοπίζεται τόσο στην καθημερινότητα μέσα στις προσωπικές σχέσεις όπως αυτές του ζευγαριού ή της οικογένειας αλλά και στον εργασιακό χώρο.

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ -Άϊβανχωφ-

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ -Άϊβανχωφ-

Έχουμε ένα φυσικό σώμα που αποτελείται από όργανα. Αυτό το ξέρουν ακόμη και τα μωρά: ρωτήστε τα πού είναι τα μάτια τους, θα σας τα δείξουν και το στόμα τους, τ' αυτιά τους, η μύτη τους, οι μικρές τους γάμπες, θα σας τα δείξουν επίσης. Αργότερα, στο σχολείο, μαθαίνουν ότι ο άνθρωπος έχει πέντε αισθήσεις (την όραση, την όσφρηση, την ακοή, τη γεύση και την αφή), κι ότι η καθεμιά έχει καθορισμένες λειτουργίες: η λειτουργία και τα αισθήματα της αφής, δεν είναι τα ίδια όπως της γεύσης και της όρασης, κτλ.

Όλες οι σχέσεις του ανθρώπου με τον κόσμο βασίζονται πάνω στις πέντε αισθήσεις, γι' αυτό ζητάει να επωφεληθεί όσο περισσότερο γίνεται από τις δυνατότητές τους, και προπαντός να πολλαπλασιάσει τα αισθήματα που του παρέχουν τα μάτια του, τ' αυτιά του, το δέρμα του κτλ... Μεταξύ των αισθημάτων, μερικά είναι περισσότερο ή λιγότερο αναγκαία και περισσότερο ή λιγότερο έντονα. Ας πάρουμε τη γεύση:


ποιος θα αρνηθεί τα αισθήματα που μας δίνει η γεύση, προπαντός, όταν γευόμαστε ένα γεύμα; Και η αφή... Όταν ένας άντρας και μια γυναίκα χαϊδεύονται, δοκιμάζουν αισθήσεις μεγάλης έντασης• μάλιστα λένε, ότι η σεξουαλική ευχαρίστηση δίνει τα πιο δυνατά αισθήματα, πράγμα που είναι εξάλλου πολύ αμφίβολο. Γενικά, ναι, αυτό είναι αλήθεια, αλλά όχι για όλους: μερικοί καλλιτέχνες, προικισμένοι με μια μεγάλη ευαισθησία της όρασης ή της ακοής, δοκιμάζουν τις πιο έντονες εντυπώσεις, χάρη στα χρώματα και στους ήχους, πολύ περισσότερο παρά με τη σεξουαλική πράξη, που συχνά τους αφήνει αδιάφορους και κρύους.

Αφύπνιση και Προσωπική Δύναμη

Αφύπνιση και Προσωπική Δύναμη

Ξέρετε ότι υπάρχει άμεση συσχέτιση μεταξύ πνευματικής αφύπνισης και εσωτερικής δύναμης;

Φτάνοντας το άτομο σε μια υψηλότερη κατάσταση συνειδητότητας, παύει να φοβάται. Καθώς εξελίσσεται και αφυπνίζεται, μπορεί και τιμάει κάθε μέρα όλο και περισσότερο τον κόσμο έξω από τον εαυτό του, αλλά υπάρχει πραγματικά κάτι πολύ απλό κι όμως βαθύ που συμβαίνει κάτω από την επιφάνεια, και όταν το καταλάβει και το εφαρμόσει στην αφύπνισή του, μπορεί να εξελιχθεί πολύ πιο γρήγορα.

Όταν κοιμόμαστε πνευματικά και βρισκόμαστε σε χαμηλότερες καταστάσεις συνειδητότητας, διώχνουμε ασυνείδητα την εσωτερική μας δύναμη μακριά, ενώ καθώς ‘ξυπνάμε’ και προχωράμε σε υψηλότερες καταστάσεις συνειδητότητας αρχίζουμε να γινόμαστε κύριοι της δύναμής μας. Γνωρίζοντάς το αυτό επιταχύνουμε την αφύπνιση απλά με το να μην επιτρέπουμε να μας αφαιρούν τη δύναμή μας.

Πώς διώχνουμε τη δύναμή μας μακριά;
Στις χαμηλότερες καταστάσεις συνειδητότητας διώχνετε τη δύναμή σας μακριά κάθε φορά που διώχνετε την ενέργειά σας μακριά, αντιδρώντας αρνητικά σε κάποιον ή κάτι. Κάθε φορά που κατηγορείτε τον έξω κόσμο για οτιδήποτε, διώχνετε τη δύναμή σας. Αυτό σημαίνει επίσης ότι κάθε φορά που διαπληκτίζεστε, επιπλήττετε ή επικρίνετε, διώχνετε τη δύναμη σας μακριά.

Η μάθηση χωρίς την γνώση του Εαυτού οδηγεί σε χάος

Η μάθηση χωρίς την γνώση του Εαυτού οδηγεί σε χάος

Εκείνοι που δεν έχουν Αυτογνωσία, παρά τις εγκυκλοπαιδικές τους γνώσεις, λέγονται άνθρωποι πλανημένοι. Η μάθηση χωρίς την γνώση του Εαυτού οδηγεί σε χάος. Η μάθηση χωρίς την γνώση του Εαυτού οδηγεί σε ήττα
Ο Αδάμ και η Εύα εξορίστηκαν απ’ την Εδέμ γιατί έφαγαν απ’ το δέντρο που ήταν κάτω απ’ τον έλεγχο του Διαβόλου. Αυτό ήταν το δέντρο της “γνώσης”. Προσπάθησαν να μάθουν μέσα από τον λάθος δρόμο. Η γνώση δεν βρίσκεται έξω από τον εαυτό μας· εκεί είναι που προσπαθεί να μας παραπλανήσει ο Διάβολος.

Και οι  κακόμοιροι Αδάμ και Εύα μέχρι σήμερα περιπλανώνται και θέλουν να ξαναμπούν στην Εδέμ με το να προσπαθούν ν’ αυξήσουν τις πληροφορίες και την επιστήμη του χειρισμού των νόμων και των αρχών της ύλης του σύμπαντος.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
Psyche & Psychism    πηγή elenastral

Μπορείς να χαρίζεις το γέλιο σου στον άχαρο κόσμο;

Μπορείς να χαρίζεις το γέλιο σου στον άχαρο κόσμο;

Όλα τα προβλήματα έχουν μια αιτία: το εγώ! Την ψευδαίσθηση του χωρισμού 

Αν ζούσες την ανατολή και την δύση του ήλιου δεν θα αναζητούσες νόημα στην μέρα σου! 

Τα μάτια αφηγούνται σε άπειρες εκδοχές όλη την εξαίσια περιπέτεια του να είσαι άνθρωπος!  Μόνο  με σεβασμό αξίζει να κοιτάζεις τα ανθρώπινα μάτια! 

*

Όλο το ζητούμενο είναι να λειτουργήσει η καρδιά! Σ' αυτή την θεία Λειτουργία ιερείς είναι και όλοι οι καλλιτέχνες! 

Η σιωπή αλλά και η άγια μουσική, από τον αμανέ μέχρι τον Μπαχ είναι αγωγοί συγκίνησης που δονεί μέσα από την καρδιά το πνεύμα! Δηλαδή την Ζωή σε όλο και υψηλότερο τόνο μέσα μας! 

Να επιδιώκεις εμπειρίες φωτός! Καθαρό νερό! Η θάλασσα το βουνό ένα λουλούδι είναι οι συγκλονιστικότερες Σχολές του Πνεύματος

Ο Μπουκάι εξηγεί: γιατί υποφέρουμε;

Ο Μπουκάι εξηγεί: γιατί υποφέρουμε;

Αιτία του πόνου είναι η εγωιστική επιθυμία Βούδας

Γιατί υποφέρουμε;

«Υποφέρουμε μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε κάτι που επιθυμούμε ή μόλις ενημερωθούμε για κάποιαν απώλεια. Υποφέρουμε όταν αυτό που καταφέραμε απέχει πολύ από αυτό που περιμέναμε, κι όταν νομίζουμε ότι για ορισμένα πράγματα είναι πια πολύ αργά» (Μπουκάι, 2010: 64).

Ο πόνος είναι πανανθρώπινος, έχει όμως μία μόνο ρίζα. Και η ρίζα αυτή είναι η επιθυμία. Επιθυμίες, προσκόλληση, πόθοι και προσδοκίες- ιδού οι ρίζες του πόνου μας. Αν πηγάζουν από δω τα βάσανά μας τότε ο πόνος έχει λύση (Βούδας).

Η συνείδηση της συνειδητότητας

Η συνείδηση της συνειδητότητας

Ακόμη και στα όνειρά μας υπάρχει κάτι πολύ αληθινό. Δεν είναι άλλο από τη συνειδητότητα πάνω στην οποία γεννιούνται αυτά τα όνειρα. Είναι η συνειδητότητα η οποία ονειρεύεται. Η αληθινή μας ουσία. Διότι εμείς είμαστε αυτή η συνειδητότητα.

Θέτοντάς το έτσι, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην κατάσταση που κοιμόμαστε και ονειρευόμαστε και στην κατάσταση που είμαστε ξύπνιοι. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά αν όταν είμαστε ξύπνιοι δεν έχουμε συνείδηση της συνειδητότητας μας. Στη μια περίπτωση η συνειδητότητα είναι χαμένη μέσα στα όνειρά της, στη δεύτερη είναι χαμένη μέσα στις σκέψεις της. Αυτή είναι η κατάσταση του μέσου ανθρώπου :