Ο δρόμος του Μάγου 18ο Μάθημα
Ο χρόνος και το άχρονο δεν είναι αντίθετες έννοιες. Επειδή
εμπεριέχει τα πάντα, το άχρονο δεν έχει αντίθετο.
Στο επίπεδο του εγώ, αγωνιζόμαστε να λύσουμε τα προβλήματά
μας. Το πνεύμα θεωρεί ότι το μόνο μας πρόβλημα είναι αυτός ο αγώνας.
Ο μάγος γνωρίζει την πάλη ανάμεσα στο εγώ και το πνεύμα,
αλλά ξέρει επίσης ότι και τα δύο είναι αθάνατα και δεν μπορούν να πεθάνουν.
Κάθε πλευρά του εαυτού σας είναι αθάνατη, ακόμα κι εκείνες
που κρίνετε με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα.
Τον καιρό που ο νεαρός Αρθούρος έγινε βασιλιάς, κυκλοφορούσαν
φήμες για κάποιο τρελό που ζούσε στο δάσος του Κάμελοτ. "Μην σας ανησυχούν
αυτές οι φήμες", του είπαν οι σοφοί της αυλής. "Είναι κάποιος που
έχει χάσει τα λογικά του. Ζει κλεισμένος σ' ένα καλύβι, όπου αργά ή γρήγορα θα
πεθάνει."
Ωστόσο, το ενδιαφέρον του Αρθούρου είχε ξυπνήσει. Κάλεσε
τους ιππότες του και κίνησε μαζί τους, με σκοπό να βρουν τον τρελό. Μετά από
αρκετές ώρες, η βασιλική συνοδεία βρέθηκε σ' ένα ξέφωτο, κοντά στο κεντρικό
μονοπάτι που διέσχιζε το δάσος. Στη μέση αυτού του ξέφωτου υπήρχε ένα καλυβάκι
από λάσπη και καλάμια, τόσο προχειροφτιαγμένο που εξείχαν από παντού γυμνά
κλαριά. Ο Αρθούρος ξεκαβαλίκεψε και προχώρησε μέχρι εκεί. Δεν υπήρχε πόρτα,
παρά μονάχα ένα μικρό παράθυρο για να αερίζεται ο χώρος.
Ο βασιλιάς στάθηκε απ' έξω και φώναξε: "Ποιος
είσαι;"
"Κάποιος που δεν ανήκει σ' ετούτο τον κόσμο",
αποκρίθηκε μια αδύναμη φωνή.
Ο Αρθούρος δίστασε για μια στιγμή. "Θα ήθελα να
συζητήσω μαζί σου", είπε μετά. "Είμαι ο βασιλιάς και σε διατάζω να
βγεις έξω."
"Δεν έχω βασιλιά. Άσε με ήσυχο", απάντησε η φωνή.
"Ναι, αλλά δεν έχεις ούτε τροφή ούτε νερό. Χρειάζεσαι βοήθεια."