Το σύμπαν δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος

Νέα θεωρία

Ούτε αρχή υπήρξε, ούτε τέλος θα υπάρξει ποτέ στο σύμπαν. Αυτό αναφέρει μια νέα θεωρία της κβαντικής φυσικής η οποία συμπληρώνει τη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αλμπερτ Άινσταϊν.
Η νέα αυτή θεωρία μπορεί να εξηγήσει επίσης τη σκοτεινή ύλη και τη σκοτεινή ενέργεια επιλύοντας διάφορα προβλήματα της φυσικής ταυτόχρονα.
Η κοινώς αποδεκτή ηλικία του σύμπαντος υπολογίζεται από τη γενική θεωρία της σχετικότητας στα 13.8 δισεκατομμύρια έτη. Στην αρχή όλη η ενέργεια ήταν συγκεντρωμένη σε ένα μικροσκοπικό και πυκνό σημείο (μοναδικότητα/singularity). Μετά σημειώθηκε η λεγόμενη Μεγάλη Εκρηξη (Big Bang) που σηματοδότησε την αρχή του σύμπαντος.
Αν και η θεωρία αυτή προκύπτει άμεσα από τις μαθηματικές εξισώσεις της γενικής θεωρίας της σχετικότητας του `Αινσταϊν, κάποιοι επιστήμονες την θεωρούν προβληματική καθώς τα μαθηματικά εξηγούν μόνο το τι συνέβη αμέσως μετά τη Μεγάλη Εκρηξη και όχι πριν ή κατά τη διάρκειά της.
Σε δήλωσή του στην ιστοσελίδα phys.org, ο Φυσικός Αχμέτ Φαράζ Αλί από το Πανεπιστήμιο Μπένχα της Αιγύπτου είπε ότι αυτό είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα της θεωρίας του `Αινσταϊν καθώς οι νόμοι της φυσικής φαίνεται να μην έχουν ισχύ στην στιγμή της μοναδικότητας (singularity).
Ο Καθηγητής Αλί μαζί με τον Καθηγητή Σ. Ντας του Πανεπιστημίου Λεθμπριτζ του Καναδά δημοσίευσαν μια έκθεση σύμφωνα με την οποία το πρόβλημα αυτό μπορεί να επιλυθεί με ένα νέο μοντέλο σύμφωνα με το οποίο το σύμπαν υπήρχε και θα υπάρχει πάντα, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος.      πηγή    Διακόνημα

Θυμός, οργή, κραυγή έκ τού στόματος υμών μή έξελθέτω

Γέροντα, τώρα τελευταία όλο νευριάζω και θυμώνω με το παραμικρό.
– Θυμός, οργή, κραυγή έκ τού στόματος υμών μή έξελθέτω!
Αυτό το παθαίνεις από τον υπέρμετρο εγωισμό σου.
“Οργή ανδρός, δικαιοσύνη Θεού ου κατεργάζεται”.
Θα πρέπει ν’ αντιδράς και να προσπαθείς να συγκρατείς τον εαυτό σου, και να προσεύχεσαι να σού δοθεί ταπείνωσης.
Να παρακαλείς και την Παναγία: «Υπεραγία Θεοτόκε, διά πρεσβειών τού φύλακος αγγέλου μου, των Αγίων Θεοδώρων και πάντων των Αγίων, χάρισε μου την ειρήνη τού Υιού σου».
Να παρακαλάς: «Κύριε δώσε μου διπλή την χάριν της επιγνώσεως της ελεεινότητας μου κι αναξιότητας μου, όπως έδωσες διπλή την χάριν τού Προφήτου ’Ηλίου στον Προφήτη Ελισαίο». Αυτά θα σου συμβαίνουν. Τα επιτρέπει κι ο Θεός, για να δεις τον εγωισμό σου, να ταπεινωθείς. Να δεις την αδυναμία σου.      πηγή    Διακόνημα

Να βρεις τον εαυτό σου σημαίνει άπειρη ευτυχία γι’ αυτό που είσαι!

Να βρεις τον εαυτό σου σημαίνει άπειρη ευτυχία γι’ αυτό που είσαι!

Αυτοέρωτας με «Αυτό» που είσαι! Δεν είσαι μόνος σου!

Να νιώσεις την ύπαρξη σου! Αυτός είναι ο Θεός! Τότε θα κατευθύνει την ζωή σου…

Τα Σόδομα και τα Γόμορα συμβολίζουν τον τόπο που οι άνθρωποι δεν είχαν επικοινωνία με τον Θεό! Και οι άγγελοι τον κατέστρεψαν!

Τίποτα και κανείς δεν εμφανίζεται τυχαία στην ζωή σου! Σε άλλους χρωστάς, άλλοι σου χρωστάνε!

Αν τυχόν όμως και συναπαντήσεις Απεσταλμένο, οι λογαριασμοί κλείνουν! Η ζωή σου είναι μονόδρομος πλέον προς στο υπέροχο άγνωστο!  Αν αρνηθείς,  πτωχεύεις δια παντός πνευματικά! Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό! Όσο πιο πλούσιος ήσουν πριν την Συνάντηση τόσα πιο πολλά θα χάσεις! 

*

Δεν μπορείς να παίξεις τον ρόλο του Θεού! Δεν συντομεύεται ούτε αλλάζει το κάρμα των άλλων χωρίς την υπογραφή τους!

Καθένας διαλέγει τον τρόπο και τον χρόνο που θα σπάσει την ψευδαίσθηση του Μάτριξ! Είναι όμως και οι ευλογημένες ψυχές που με την αγάπη και την προσευχή τους είναι ήδη αλλού!                      πηγή  ΣΤΕΜΑ

Η πιο σημαντική επιστήμη είναι η εσωτερική επιστήμη

Η πιο σημαντική επιστήμη είναι η εσωτερική επιστήμη

Η πιο σημαντική επιστήμη είναι η εσωτερική επιστήμη. Στέλνουμε ανθρώπους στο φεγγάρι, αλλά ο κόσμος ακόμα υποφέρει στη γη. Ο άνθρωπος ξέρει ελάχιστα πράγματα για τον εαυτό του. Κάνει τα πάντα μηχανικά. Έχουμε όντα με πόνο, θλίψη και δυστυχία μέσα μας. Δεν έχουμε μάθει ακόμα αυτή την εσωτερική επιστήμη. Τι μπορούμε να κάνουμε για να είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι; Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής; Είναι να κάνετε τον εαυτό σας ιδιαίτερα ευτυχισμένο, χαρούμενο και ευδαιμονικό. Αλλά δεν το κάνουμε αυτό. Συσσωρεύουμε πράγματα και χτίζουμε. Είμαστε τρελοί για την επιστήμη. Τι έχει κάνει η επιστήμη για μας; Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να δει τι έχει κάνει η επιστήμη. Δεν έχουμε έναν υγιή πλανήτη τώρα. Δεν έχετε ασφαλές νερό να πιείτε και καθαρό αέρα ν’ αναπνεύσετε. Ο καρκίνος και άλλες ασθένειες εξαπλώνονται και ακόμα λέμε, “Επιστήμη”. Στο διάολο με τέτοια επιστήμη. Δεν μπορείτε χωρίς αυτήν τώρα. Έχετε τελειώσει, έχετε παγιδευτεί. Η επιστήμη πρόκειται ν’ αποκαταστήσει ότι έκανε, με την επιστήμη.

Γιατί η επιστήμη τροποποιεί τα χρωμοσώματα και δουλεύει με την γενετική μηχανική; Έχουν μάθει πως να χρησιμοποιούν τον “κομπιούτερ” και τώρα παίζουν μ’ αυτόν. Δεν γνωρίζουν τι καταστροφές επίκεινται. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιστήμη από την επιστήμη της συνεργασίας με την Φύση. Δεν πρέπει ν’ αλλάζετε την Φύση. Πρέπει να είμαστε ταπεινοί και να μάθουμε να συνεργαζόμαστε.

Γνωρίστε τι συμβαίνει στη Φύση, αλλά μην παίζετε μαζί της, όπως κάνει η επιστήμη σήμερα. Σαν μια μαία, μπορείτε να συνεργαστείτε με την Φύση και να τη βοηθήσετε να γεννήσει το μυστικό της.

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν

Happiness, Joy & Bliss           πηγή     elenastral

Πως ζουν οι φτωχοί

Μια μέρα, ένας εύρωστος οικονομικά πατέρας πήρε μαζί του σε ένα ταξίδι με αποκλειστικό σκοπό να δείξει στον γιο του πως ζουν οι φτωχοί άνθρωποι, ώστε να εκτιμήσει τη σημασία του πλούτου και της ευκατάστατης ζωής. Πέρασαν μερικές ημέρες σε ένα αγρόκτημα που ανήκε σε πολύ φτωχούς αγρότες. Όταν επέστρεψαν από το ταξίδι, ο πατέρας τον ρώτησε, “ Πως ήταν το ταξίδι;”…

“ Ήταν καταπληκτικό πατέρα.” “ Είδες πως ζουν οι άνθρωποι;” Ρώτησε ο πατέρας.

“Μα φυσικά,” απάντησε ο γιος.”

“ Οπότε, πες μου, τι έμαθες από αυτό το ταξίδι;” Ρώτησε ο πατέρας.

Ο γιος απάντησε, “ είδα ότι εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ εκείνοι είχαν τέσσερις. Εμείς έχουμε μια πισίνα στην μέση του φράχτη και αυτοί έχουν έναν φράκτη που δεν τελειώνει πουθενά. Εμείς έχουμε βάλει πολύχρωμα φωτιστικά, ενώ εκείνοι έχουν τα άστρα να κοσμούν τον κήπο τους το βράδυ. Εκείνοι έχουν θέα όλο τον ορίζοντα ενώ εμείς μερικά μέτρα. Εμείς έχουμε μια μικρή αυλή ενώ εκείνοι έχουν εκτάσεις που δεν φτάνει το μάτι σου. Εμείς έχουμε υπηρέτες που μας υπηρετούν, αλλά εκείνοι υπηρετούν τους άλλους. Εμείς αγοράζουμε την τροφή μας, αλλά εκείνοι την καλλιεργούν. Εμείς έχουμε συναγερμούς και πόρτες ασφαλείας για να μας προφυλάσσουν, ενώ εκείνοι έχουν τους φίλους τους.”

Ο πατέρας έμεινα άναυδος από τις απαντήσεις του γιου.

Τότε το μικρό αγόρι συμπλήρωσε: “ Ευχαριστώ πολύ πατέρα που μου έδειξες πόσο φτωχοί είμαστε.”

Άγνωστου συγγραφέα.       πηγή     Εναλλακτική    Δράση

Τι συμβολίζει το άναμμα της καντήλας;

Η λέξη καντήλι προέρχεται από τη λατινική candela=κερί.
Στη χριστιανική Εκκλησία το Καντήλι τοποθετείται μπροστά στις άγιες εικόνες. Αυτό που τοποθετείται μπροστά στον Εσταυρωμένο, μέσα στο Ιερό Βήμα, διατηρείται πάντοτε αναμμένο και γι’ αυτό λέγεται «ακοίμητο» Καντήλι.

Ένα Καντήλι τοποθετείται επίσης στο εικονοστάσι του σπιτιού και ανάβεται κάθε μέρα, σύμφωνα με την ορθόδοξο παράδοση.

Μια συνήθεια που διατηρεί τον βαθύ χριστιανικό συμβολισμό της με το Φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, που θερμαίνει την ελπίδα και που παρηγορεί και συντροφεύει στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς.

Το άναμμα του καντηλιού ενέχει τον συμβολισμό ότι προσφέρεται ως θυσία σεβασμού και τιμής προς τον Θεό και τους Αγίους του. Συμβολίζει επίσης, το φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, καθώς επίσης συμβολίζει και το γνωστό παράγγελμα του Κυρίου μας ότι πρέπει να είμαστε, οι χριστιανοί, τα φώτα του κόσμου.

Τροφή ψυχής

Τροφή ψυχής

Μόνο η εστίαση στο Ιδανικό, στο Θεό, μπορεί να μας βγάλει απ'τις δύσκολες θέσεις που συχνά βρισκόμαστε. Πρέπει να το θυμίζουμε συχνά στον εαυτό μας και να τον επαναφέρουμε στην εσωτερική ενατένιση του Στόχου και να μην αφηνόμαστε στις απελπισίες τις καθημερινές, προσπαθώντας να βρούμε λύσεις από άλλες πλευρές και ανθρώπους.                                                 
      Η εσωτερiκή αυτή ενατένιση στο Ιδανικό, θα δώσει νόημα και τροφή στη ζωή.

Τροφή ψυχής δίνει η προσευχή/διαλογισμός, αφού προσπαθούμε να ενωθούμε με την Πηγή της Ενέργειας/τροφής. Κάποιες φορές τα καταφέρνουμε καλύτερα, άλλες όχι τόσο καλά, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η προσπάθεια, η οποία εξασκεί και ανοίγει τα διάφορα αιθερικά ψυχικά λεπτοφυή κέντρα και χτίζεται έτσι η ψυχική μας φυσιολογία. Το να χτιστεί η ψυχική φυσιολογία, σημαίνει ότι κάνουμε τον οργανισμό μας πιο έτοιμο να δεχτεί το πνεύμα, αφού η ψυχή είναι το δοχείο του πνεύματος προς το σώμα. Η ψυχή δηλαδή είναι το ενδιάμεσο του πνεύματος προς το σώμα και είναι αυτή που ρεγουλάρει τις ενέργειες. Χωρίς την ψυχή, το σώμα θα καιγόταν αμέσως αν ερχόταν σε επαφή με έστω και λίγα μόρια πνεύματος.

Ας γίνουμε λοιπόν ψυχικοί άνθρωποι, αυτό σημαίνει πνευματικότητα.         πηγή     elenastral                           

Τα στάνταρ της ψυχής

Τα στάνταρ της ψυχής

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι συνεχώς συνειδητοί και άλλοι που είναι σπανίως συνειδητοί. Ένα συνειδητό άτομο είναι αυτό που συνειδητοποιεί την πνευματική του πραγματικότητα σαν ψυχή, και που πάντα σκέφτεται, μιλά και δρα σαν ψυχή ή σύμφωνα με τα στάνταρ της ψυχής. Δεν παραβιάζει αυτά τα στάνταρ σε καμιά περίπτωση.

Τα στάνταρ της ψυχής μπορούν να συνοψιστούν ως

-περιεκτικότητα

-σύνθεση

-ομορφιά

-αγνότητα

-πραγματικότητα

-ανεκτικότητα

-χαρά

-ελευθερία

-υπευθυνότητα

-ειρήνη

Νοητικά, συναισθηματικά και φυσικά εμπόδια δεν βάζουν σε ύπνο ένα αφυπνισμένο άτομο που είναι συνεχώς συνειδητό στα στάνταρ του. Η συνειδητότητα ενός συνειδητού ατόμου είναι το φως της ψυχής του.

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν

Consciousness vol.1             πηγή    elenastral

Η πρώτη ένδειξη ότι ένας άνθρωπος διευρύνει την συνειδητότητά του είναι η σοβαρότητα

Η πρώτη ένδειξη ότι ένας άνθρωπος διευρύνει την συνειδητότητά του είναι η σοβαρότητα

Η πρώτη ένδειξη ότι ένας άνθρωπος διευρύνει την συνειδητότητά του είναι ότι μπορείτε να δείτε σοβαρότητα σ’ εκείνον. Είναι τόσο όμορφος. Δεν είναι ένας καραγκιόζης πλέον. Δεν λέει ανόητες ιστορίες και δεν γελά σε χαζά αστεία, κλπ. Είναι τόσο σοβαρός. Υπάρχει μια παρουσία μέσα του. Υπάρχει μια δόξα μέσα του.

 

Αυξάνει την ικανότητά του να χρησιμοποιεί τον λόγο μόνο για αναγκαία πράγματα. Εκείνοι οι άνθρωποι που φλυαρούν ακατάσχετα από το πρωί έως το βράδυ αποδεικνύουν ότι η συνειδητότητά τους είναι πολύ ρηχή. Μια διευρυνόμενη συνειδητότητα δεν φλυαρεί ακατάσχετα, δεν μιλά για ανόητα πράγματα. Όπως είπε κι ο Χριστός μια φορά, “Για κάθε λέξη που εκστομίζετε, πρόκειται να πληρώσετε γι’ αυτήν στην τελική κρίση.” Αυτό είναι κάτι το πολύ βαρύ αλλά τουλάχιστον ας διδαχθούμε λίγο σχετικά μ’ αυτό.

 

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν

Consciousness vol.1

     πηγή   elenasrtal

Η ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ – ΜΕΡΟΣ B΄

Η ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ – ΜΕΡΟΣ B΄

Αρχαϊκή κόρη. Οι γυναίκες είχαν καίρια θέση στην σπαρτιατική κοινωνία και οι Λακεδαιμόνιες μητέρες συνέβαλαν αποφασιστικά στη διαμόρφωση των ακαταμάχητων μαχίμων της  πόλης.

Ιδιαίτερα  σημαντική  ήταν η  εορτή  των «γυμνοπαιδιών» που  γινόταν κάθε  χρόνο  στην  Σπάρτη, περί  τα  μέσα  του  καλοκαιριού (τον  μήνα  Εκατομβαιώνα, που  αντιστοιχεί  στον  Ιούλιο).  Τα  αγόρια  ετοιμάζονταν  για  αυτή  την  εορτή  που  περιελάμβανε  αθλητικούς  αγώνες  και  γινόταν  προς  τιμήν  των  αδερφών  Απόλλωνα  και  Αρτέμιδος, της  μητέρας  τους  Λητούς  και  του  Διονύσου.  Από  την  χρονιά  της  πεντηκοστής  ένατης  Ολυμπιάδας (544  π.Χ.) η  εορτή  των  γυμνοπαιδιών  τιμούσε  εκτός  από  αυτούς  τους  θεούς, και  τους  νεκρούς  της  Σπάρτης  που  έπεσαν  στη λεγόμενη  «μάχη  των  προμάχων»  για  την  απόσπαση  της  Θυρεάτιδας από τους  Αργείους. 

Οι  Σπαρτιάτες  σταματούσαν  τον  πόλεμο  κατά  την  διάρκεια  αυτής  της  εορτής  στην  οποία  συμμετείχαν  και  κορίτσια,  καθώς  και  ενήλικες  άνδρες.  Κατά  τον  χορό  που  συνόδευε  την  εορτή, τα  αγόρια  πραγματοποιούσαν  ασκήσεις  γυμναστικής  οι  οποίες  αναπαριστούσαν  τα  αθλήματα  της  πάλης  και  του  παγκρατίου.  Ταυτόχρονα  τραγουδούσαν  ως  παιάνες  τα  ποιήματα  του  Αλκμάνα  και  του  Θαλή  προς  τιμήν  των  πεσόντων  ανδρών  της  Σπάρτης.  Ο  Πλάτων  επισημαίνει  ότι  στις  γυμνοπαιδίες  γίνονταν  «δειναί  καρτερήσεις», παρατήρηση  η  οποία  δείχνει  το  επίπεδο  της  σκληρής  εκγύμνασης.  Νεότεροι  ερευνητές  θεωρούν  ότι  οι  γυμνοπαιδίες  δεν  είχαν  συμβολικό  χαρακτήρα  αλλά  ουσιαστικά  αγωνιστικό.

Η ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ – ΜΕΡΟΣ Α΄

Η ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ – ΜΕΡΟΣ Α΄

Κορίτσια  και  αγόρια  της  Σπάρτης  σε  ηλικία  εκπαίδευσης,  σε  κλασσικό  ευρωπαϊκό  πίνακα.

-

Η  περίφημη  σπαρτιατική  ή  λακωνική  αγωγή  είχε  διαμορφωθεί  περί  το  τέλος  της  Αρχαϊκής  περιόδου (7^ος αι. – 479 π.Χ.). Αυτό  το  σύστημα  στρατιωτικής  και  πολιτικής  εκπαίδευσης  αποδίδεται  από  την  παράδοση  στον  Λυκούργο.  Στην  πραγματικότητα  ο  Λυκούργος  καθιέρωσε  τον  8^ο  αιώνα  μια  πρώιμη  μορφή  της  αγωγής, που  πέρασε  από  διάφορες  φάσεις  εξέλιξης  και βελτίωσης  για  να  πάρει  την  κλασσική  της  μορφή. Η  σπαρτιατική  εκπαίδευση  είχε  πολλά  κοινά  με  αυτήν  αρκετών  δωρικών  πόλεων  της  Κρήτης.  Εκτός  από  την  κοινή  δωρική  προέλευση  τους, μερικές  πόλεις  της  μεγαλονήσου  ήταν  σπαρτιατικά  ιδρύματα  και  θεωρείται  γενικά  ότι  υπήρξε  αλληλεπίδραση  ανάμεσα  στις  δύο  περιοχές, Σπάρτη  και  Κρήτη,  ως  προς  την  διαμόρφωση  των  στρατιωτικών  και  εκπαιδευτικών  συστημάτων  τους.

Για  μια  κατεξοχήν   στρατοκρατική  πολιτεία  όπως  ήταν  η  σπαρτιατική, η  στρατιωτική  εκπαίδευση  ήταν  ιδιαίτερα  σημαντική.  Αν  ο  νεαρός  Σπαρτιάτης  δεν  διένυε  τα  στάδια  της  δεν  μπορούσε  να  εισέλθει  στην  τάξη  των  «ομοίων», να  συμμετάσχει  στην  Απέλλα, την  σπαρτιατική  Εκκλησία  του  δήμου  και  αργότερα  στην  Γερουσία, ούτε  μπορούσε  να  εκλεγεί  στην  ομάδα  των  πέντε  εφόρων.  Αυτή  η  σκληρή  εκπαίδευση  που  άγγιζε  τα  όρια  της  ανθρώπινης  αντοχής  από  την  παιδική  ηλικία, έχει  γίνει  αντικείμενο  κριτικής, θετικής  και  αρνητικής,  ήδη  από  την  αρχαιότητα.  Ο  Αριστοτέλης  στα  «Πολιτικά»  του  επικρίνει  τους  Σπαρτιάτες  για  το  εκπαιδευτικό  τους  σύστημα, θεωρώντας  ότι  συμπεριφέρονται  στα  παιδιά  τους  με  τρόπο  ζωώδη  λόγω  των  σκληρών  ασκήσεων  στις  οποίες  τα  υπέβαλλαν.  Πρέπει  όμως, να  μην  λησμονείται  ότι  ο  Αριστοτέλης  ήταν  Αθηναίος  πολίτης (και  γεννημένος  στις  ιωνικές  αποικίες  στο  Βόρειο  Αιγαίο).  Αντίθετα  ο Ξενοφών,  Αθηναίος  εκ  γενετής, επισήμανε  τις   αρετές  που  εξασφάλιζε  στους  Σπαρτιάτες  η  νομοθεσία  και  το  σύστημα  του  Λυκούργου.  Ο  θαυμασμός  του  Ξενοφώντος  για  τους  Σπαρτιάτες  επέφερε  την  απόρριψη  του  από  πολλούς  συμπολίτες  του.

Ξυπνήστε τον οδηγό!

Ξυπνήστε τον οδηγό!

Μέσα μας κρύβονται όλα τα στοιχεία για μια ζωή όπως θα την θέλαμε. Για να τα βρούμε, όμως, πρέπει πρώτα να …ξυπνήσουμε.

Υπάρχει ένα παλιό γνωμικό που αποκαλύπτει το μυστικό του πεπρωμένου κάθε ανθρώπου. Εξηγεί τους μυστικούς μηχανισμούς που διαμορφώνουν την πραγματικότητά μας.
Όλα ξεκινούν από μια σκέψη! Κι από τη, μοιραία, επανάληψή της. Λέει το σχετικό γνωμικό «σπείρε μια σκέψη θέρισε μια πράξη, σπείρε μια πράξη θέρισε μια συνήθεια, σπείρε μια συνήθεια θέρισε χαρακτήρα, σπείρε χαρακτήρα θέρισε πεπρωμένο». Η επαναλαμβανόμενη σκέψη και πράξη είναι που υφαίνουν μυστικά τη μοίρα μας. Αν η καθημερινότητά μας δεν ικανοποιητική , λοιπόν, αν θέλουμε να αλλάξουμε το πεπρωμένο μας ή έστω κάποιο τμήμα της ζωής μας μπορούμε να το κάνουμε, μας βεβαιώνουν οι επιστήμονες που ασχολούνται με την ανθρώπινη συμπεριφορά. Απαιτείται ,όμως, μια προϋπόθεση: πρέπει να ξυπνήσουμε! Να βγούμε από τον ύπνο των επαναλαμβανόμενων αντιδράσεων που γίνονται μηχανικά και ασυνείδητα. Με λίγα λόγια είναι ανάγκη να αλλάξουμε τις μηχανικές συνήθειές μας ,δηλαδή την ακολουθία των σκέψεων και των αντιδράσεών μας, να σπάσουμε τη ρουτίνα και να γίνουμε συνειδητοί και απρόβλεπτοι. «Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν μηχανικά» παρατηρούν οι στοχαστές των αρχών του αιώνα Γκουρτζίεφ και Ουσπένσκι.

Η απάντηση της ψυχής στο φόβο του θανάτου

Η απάντηση της ψυχής στο φόβο του θανάτου

Καταδυναστευμένοι οι άνθρωποι από τα γεννήματα του νου τους ζούνε προσκολλημένοι στο κυνήγι της απόκτησής τους. Καταναλωτικά αγαθά, πολυτέλειες, κοινωνική και οικονομική καταξίωση, άσκηση εξουσίας, τεχνολογία, φιλοσοφία, επιστήμες, τέχνες είναι τόσα πολλά και πως να τα προλάβεις μες την μικρή ζωή που σου χαρίστηκε. Ένα άγχος βαραίνει το στήθος μας από ένα ρολόι που χτυπά αδιάκοπα και κρέμεται παντού μπροστά μας.

Κελαρύζει ο χρόνος στην αυλακωμένη μας ζωή∙ πότε πέρασε η εβδομάδα, ο μήνας, ο χρόνος, η ζωή μας όλη… Καθώς τα έτη συσσωρεύονται το ένα πάνω στο άλλο, όλο και λιγότερα πράγματα μας κάνουν εντύπωση, όλο και λιγότερα πράγματα αποτυπώνονται στη μνήμη μας. Έτσι τα χρόνια μας δείχνουν φτωχότερα κι έχουμε την αίσθηση πως ο χρόνος όλο και επιταχύνεται. Κι έρχεται κάποτε αυτό το σατόρι, ίσως στην αυγή μιας νέας δεκαετίας, των σαράντα, των πενήντα, των εξήντα ή ίσως λίγο πριν τον επιθανάτιο ρόγχο που αμείλικτα περιμένει μιαν απάντηση: μα που ήμουν τόσα χρόνια, ποίος έζησε την ζωή μου, ποιανού ζωή έζησα τελικά;