Οι δύο όψεις του ίδιου κόσμου

Αν ρωτούσες μια μύγα, αν έχει δει κανένα λουλούδι στα μέρη που συχνάζει, θα απαντούσε ως εξής: “Δεν έχω δει κανένα λουλούδι. Αλλά από την άλλη δεν υπάρχουν και πολλά ωραία πράγματα στον βούρκο.”
Το περισσότερο που μπορείτε να ακούσετε από την μύγα είναι ιστορίες σκουπιδιών, αφού έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής, ψάχνοντας μέσα στα σκουπίδια.
Αν, όμως, ρωτήσετε μια μέλισσα αν έχει δει καθόλου βρωμιά στο περιβάλλον της, θα απαντούσε το εξής: “Βρωμιά; Όχι δεν έχω δει καθόλου βρωμιά πουθενά. Το μόνο που έχω δει εδώ τριγύρω είναι όμορφα αρώματα λουλουδιών.”
Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι, που μόλις μπαίνουν σε ένα λιβάδι που ανθίζει, θα βρουν το πιο απαίσιο μέρος και θα καθίσουν να κολυμπούν στον βούρκο για πάντα. Αλλά, υπάρχουν και αυτοί που θα ψάξουν για μια μικρή όμορφη γωνία, ακόμα και μέσα σε έναν βούρκο, και θα περάσουν τον χρόνο τους στην πνευματική τροφή, που τους προσφέρει το μέρος.
Στην ζωή παίρνουμε μόνο αυτό που ψάχνουμε…                                 Εναλλακτική   Δράση

YOUTH POEM - ΠΟΙΗΜΑ ΝΕΟΤΗΤΑΣ

YOUTH POEM - ΠΟΙΗΜΑ ΝΕΟΤΗΤΑΣ

YOUTH POEM - ΠΟΙΗΜΑ ΝΕΟΤΗΤΑΣ
του: Samuel Ullman

Η νεότητα δεν είναι μια περίοδος της ζωής                                                                                    (Youth is not a time of life)
είναι μια κατάσταση του νου,          (- it is a state of mind,)
είναι μια διάθεση της βούλησης,      (it is a temper of the will, )
μια ιδιότητα της φαντασίας,           (a quality of the imagination, )
ένα σθένος των συναισθημάτων,     (a vigor of the emotions, )
μια επικράτηση του θάρρους έναντι της δειλίας,      (a predominance of courage over timidity,)
της ορμής για περιπέτεια,     (of the appetite for adventure)
έναντι της αγάπης για το εύκολο.      (over love of ease.)


Κανένας δε γερνάει απλά ζώντας έναν αριθμό ετών.                 (Nobody grows old by merely living a number of years.)
Οι άνθρωποι γερνούν,                                                                 (People grow old)
μόνο εγκαταλείποντας τα ιδανικά τους.    

5 σημάδια που δείχνουν ότι δεν είμαστε πλέον έρμαιο των συναισθημάτων μας

Στη ζωή μας όλοι έχουμε υποφέρει συναισθηματικά κι έχουμε βιώσει τραύματα ανεξαρτήτως από τον βαθμό στον οποίο εκδηλώνονται στον καθένα προσωπικά. Ωστόσο, όταν ενηλικιωνόμαστε αναλαμβάνουμε την ευθύνη να απαλύνουμε τον πόνο μας και να επανασχεδιάσουμε τη σκέψη μας σε μια πιο λειτουργική και υγιή κατάσταση ύπαρξης.
Όταν γεννιόμαστε, πιεζόμαστε από τις περιβαλλοντικές συνθήκες τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Η μεγαλύτερη επιρροή σε γενικές γραμμές ασκείται από τους γονείς μας και στη συνέχεια από τους συμμαθητές μας. Αυτός ο «προγραμματισμός» είναι επίσης βαθιά ριζωμένος στα κοινωνικά και πολιτιστικά παραδείγματα της εποχής μας.
Όταν μπαίνουμε στην εφηβεία αρχίζουμε να αμφισβητούμε περισσότερο το ποιοι είμαστε καθώς και τον κόσμο γύρω μας. Αν η ενέργειά μας ή η εσωτερική μας φλόγα έρχεται σε μεγάλη σύγκρουση με τον τρόπο που μας έχουν «διδάξει» να ζούμε, τότε επαναστατούμε. Αντιθέτως, αν οι γονείς μας έχουν βοηθήσει να αναπτύξουμε τον δικό μας, ανεξάρτητο τρόπο σκέψης  υπάρχουν λιγότερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο σαν ένα μεγάλο θηρίο που θέλει να μας καταβροχθίσει. Αυτό συμβαίνει διότι είμαστε πολύ πιο ελεύθεροι από τους άλλους που έχουν αναγκαστεί να υιοθετήσουν έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης ο οποίος δεν είναι αν δικός τους.
Αυτή είναι η πραγματικότητα για τους περισσότερους εφήβους ακόμα και στην εποχή της πληροφορίας. Δυστυχώς οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν διδαχτεί τις γνώσεις και τις ικανότητες που απαιτούνται για να κάνουν τη δική τους αυτογνωσία και να αναπτύξουν έναν δικό τους ανεξάρτητο τρόπο σκέψης, οπότε είναι αυτονόητο ότι αν δεν μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους σωστά δεν θα καταφέρουν να φροντίσουν και τα παιδιά τους. Στην πραγματικότητα, μπορούμε να λειτουργήσουμε μόνο με ό,τι διαθέτουμε.

Είμαι ένα μεγάλο παιδί και έτσι θέλω να μείνω...

Είμαι ένα μεγάλο παιδί και έτσι θέλω να μείνω...

Διάλεξα μια ηλικία και έμεινα εκεί, μη με ρωτήσετε πόσο... ένα νούμερο είναι εξάλλου τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο... 

Η ηλικία είναι η ψυχή λένε... και νομίζω πως αυτό διάλεξα! 

Να ακολουθώ την ψυχή μου κι όχι τα χρόνια μου... 

Όσο περνούσαν τα χρόνια, δεν προχωρούσα μπροστά... έκοβα ταχύτητα! 

Χαλασμένο ''αμάξι;'' Όχι, φοβισμένο ίσως... Ένας φόβος να μην χάσω την αισιοδοξία μου για την ζωή, το γέλιο και την χαρά που πάντα με χαρακτήριζαν... 

Ένας φόβος να μην χάσω την αγνότητά μου!

Όσο κι αν προσπαθούν να μου ''φυτέψουν'' στο μυαλό καταιγίδες και τέρατα... εγώ επιμένω ΠΑΙΔΙ! 
Ένα παιδί, που τον κάκτο τον βλέπει τριαντάφυλλο και τα αγκάθια τους προέκταση της φυσικής ομορφιάς τους... 
Ένα παιδί που όταν βρέχει, τρέχει κάτω απ' την βροχή να μουσκέψει το πρόσωπό του... να το πλύνει απ' τις στεναχώριες των ενηλίκων... απ' την ''μουντζούρα'' της θλίψης τους και να γελάσει και πάλι, να ξεκαρδιστεί στα γέλια... να το ακούσουν οι άνθρωποι, τα ζώα, τα πουλιά, η πλάση όλη... να ξυπνήσουν απ' τον θόρυβο αυτό... 

Γίνε ο θαυματοποιός της ζωής σου!

Γίνε ο θαυματοποιός της ζωής σου!

Στη δημιουργική Σιωπή ανασταίνεται η Ψυχή…

Νιώθεις μετέωρος… είσαι μετέωρος… αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι ζούσες ένα ψέμα… πίστευες ότι τα πράγματα, οι καταστάσεις ήταν όπως θα ήθελες να είναι, δεν έβλεπες καθαρά… εμπιστεύτηκες ¨λάθος¨ ανθρώπους… παραδόθηκες σε ¨λάθος¨ αγάπες και τώρα παραδίνεσαι στη θλίψη…

Τυλίγεσαι με το πέπλο της προδοσίας, της εγκατάλειψης και περιφέρεσαι ανάμεσα στις στιγμές σου… 

Λυπάσαι τον εαυτό σου και εκλιπαρείς όλα να είναι ¨λάθος¨, ένας εφιάλτης που μόλις ξυπνήσεις θα φύγει κι εσύ θα ξαναγυρίσεις στην ψεύτικη ζωούλα σου…

Ξύπνα Άνθρωπε… αυτή η στιγμή είναι μια Μαγική στιγμή… 

Είναι η ώρα να αντικρίσεις την Αλήθεια! Να δεις ποια ανάγκη σε έφερε εδώ σε αυτή τη θλίψη… ποια πληγή αφυπνίστηκε… ποιος είσαι πραγματικά και τι χρειάζεσαι για να έχεις χαρά, αγάπη, αφθονία… Tι σε κάνει να πιστεύεις ότι κάποιος άλλος έξω από εσένα μπορεί να σου τα χαρίσει όλα αυτά… και γιατί αυτόν τον ¨άλλον¨ τον χρίζεις θαυματοποιό της Ζωής σου όταν τα πραγματικά θαύματα σε Αυτήν μπορείς να τα κάνεις μόνο Εσύ!

Στερεά Ύλη Στην Πραγματικότητα Δεν Υπάρχει. Τα πάντα Είναι Ενέργεια.

Στερεά Ύλη Στην Πραγματικότητα Δεν Υπάρχει. Τα πάντα Είναι Ενέργεια.

Η στερεά ύλη όπως συμβατικά την καταλαβαίνουμε δεν υπάρχει στο σύμπαν. Διότι όλα τα σωματίδια είναι απλώς δονήσεις της ενέργειας. Ακόμη και τα άτομα που σχηματίζουν τα αντικείμενα και τις ουσίες που αποκαλούμε στερεά στην πραγματικότητα αποτελούνται από 99,99999% κενό χώρο.

Αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως τον φυσικό, υλικό μας κόσμο, στην πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτό. Αυτό έχει αποδειχθεί επανειλημμένα από πολλούς νομπελίστες φυσικούς (μεταξύ πολλών άλλων επιστημόνων από όλον τον κόσμο), μεταξύ των οποίων και ο Niels Bohr, Δανός φυσικός ο οποίος συνέβαλε σημαντικά στην κατανόηση της ατομικής δομής και της κβαντικής θεωρίας.

"Αν η κβαντομηχανική δεν σας έχει βαθύτατα συγκλονίσει, δεν την έχετε καταλάβει ακόμα. Ό, τι ονομάζουμε πραγματικό αποτελείται από πράγματα που δεν μπορεί να θεωρούνται ως πραγματικά."- Niels Bohr
Τα πάντα είναι ενέργεια, ακόμη και εσείς. Το μόνο που είστε είναι ενέργεια, και όταν αρχίσετε να αντιλαμβάνεστε τον εαυτό σας με αυτό τον τρόπο, ως ένα σχεδόν «πνευματικό» ον ανέγγιχτο από τον χώρο και το χρόνο, και χωρίς περιορισμούς από ένα φαινομενικά φυσικό σώμα, τα εμπόδια μέσα σας θα αρχίσουν να διαλύονται. Ένας πολύ καλός τρόπος για να βοηθηθείτε να επιτύχετε αυτά τα επίπεδα της αντίληψης είναι μέσω του διαλογισμού και του αυτο-στοχασμού.

“Τον Χριστό Τον συναντάμε όχι στον «ελεύθερο» χρόνο μας,αλλά στην πάλη της καθημερινότητας”

“Πολύ συχνά αναζητούμε τον Χριστό στα κενά των ποικίλων απασχολήσεών μας.

Νομίζουμε πως η συνάντησή μας μαζί Του προυποθέτει μια ζωή απαλλαγμένη απ’τη ρουτίνα της βιοπάλης κι επειδή ο ελεύθερός μας χρόνος δεν είναι πολύς,νομίζουμε πως και η πνευματική ζωή είναι δύσκολη ή και αδύνατη.

Όμως ο Χριστός πρωτοσυνάντησε και κάλεσε κοντά Του τους μαθητές Του όχι την ώρα που εκείνοι προσευχόνταν, αλλά την ώρα που εργάζονταν,την ώρα που ψάρευαν στη λίμνη.

Τους συνάντησε στην πιο πεζή και τετριμμένη τους καθημερινότητα,στην πιο ανιαρή και σκληρή ρουτίνα.

Τον Χριστό Τον συναντάμε όχι στον «ελεύθερο» χρόνο μας,αλλά στην πάλη της καθημερινότητας-από εκεί γίνεται η αρχή.

Αρκεί μόνο ένα πράγμα να έχουμε στην καρδιά μας:

Την προσμονή της έλευσής Του…”

Λάζαρος Ιορδανίδης                  ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Πάντα ξημερώνει...

Πάντα ξημερώνει...

Να δίνουμε στο εαυτό μας το δικαίωμα να στεναχωρηθεί. Η θλίψη δεν είναι κατάρα. Τα συναισθήματα, οι πόνοι, οι καημοί πρέπει να εκφράζονται, αλλιώς όπως έλεγε και άγιος Πορφύριος γίνονται αρρώστιες. Απλά να θυμόμαστε, ότι όσο μεγάλη κι αν είναι η νύχτα πάντα, μα πάντα ξημερώνει  ..      .....π.Λίβυος

Γιατί θέλεις να με σκοτώσεις; Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις…

 

Ο Ισπανός ψυχολόγος και ψυχίατρος Ενρίκε Ρόχας αναφέρει πως «όσοι νιώθουν ότι αποτελούν αντικείμενο του φθόνου συναδέλφων, συμμαθητών, γειτόνων, φίλων, ακόμα και συγγενών, πρέπει να ξέρουν πως το πιο σημαντικό είναι να προφυλάσσονται, να μην εκτίθενται σε καταστάσεις που προκαλούν και οξύνουν αυτό το συναίσθημα».
Για το τόσο ανθρώπινο ελάττωμα του φθόνου, μια παραδοσιακή ιστορία αναφέρει πως μια φορά ένα φίδι άρχισε να κυνηγάει μια πυγολαμπίδα, ύστερα από τρεις μέρες αδιάκοπης καταδίωξης, χωρίς δυνάμεις πια, η πυγολαμπίδα σταμάτησε και μίλησε στο φίδι:
– Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;

Μην κρίνεις τους άλλους, δεν ξέρεις τι κουβαλάει το μικρό παιδί μέσα τους…

Άλλοι το γνωρίζουν καλά, το ακούν, το νιώθουν, αναγνωρίζουν την ύπαρξη του. “Αλλοι δεν είναι σίγουροι για το τι συμβαίνει, τι τους κάνει να νιώθουν περίεργα, να θυμώνουν, να ζηλεύουν, να στεναχωριούνται ή να κλαίνε χωρίς (προφανή) λόγο. Μα αυτό το μικρό παιδί είναι εκεί, βαθιά μέσα μας, το κουβαλάμε μαζί μας.
Άλλοι κρατώντας το από το χέρι κι άλλοι διώχνοντάς το γιατί «ενοχλεί» και τους φέρνει σε δύσκολη θέση. Τι είναι αυτό το μικρό παιδί; Γιατί μας βασανίζει και τι θέλει από μας; Γιατί μας γεμίζει θυμό για τους γύρω μας, γιατί μας πνίγει με παράπονα και ανασφάλειες, γιατί φέρνει δάκρυα στα μάτια μας στο άκουσμα ενός τραγουδιού ή στη θέα μιας εικόνας ή ανθρώπου; Και ως πότε θα είναι μαζί μας; Δε θα ενηλικιωθεί ποτέ; Μάλλον όχι, γιατί είναι ο μικρός μας εαυτός και αυτός θα παραμείνει σε όλη την πορεία της ζωής μας.
Ο μικρός μας εαυτός ο μεγαλωμένος με βιώματα δύσκολα και επίπονα, με βάρη που δεν έπρεπε να κουβαλάει, με φόβους που κανείς δεν καθησύχασε, με αγκαλιές που ποτέ δεν έλαβε όταν τις χρειάστηκε, με «πρέπει» και κανόνες που δεν καταλάβαινε αλλά δεν είχε επιλογή να παρακούσει. Με παράπονα και ελπίδες που δεν εισακούστηκαν, με ανάγκες που κανείς δεν κατάλαβε και δεν κάλυψε, με λάθη που δε συγχωρέθηκαν. Και με πόνο πολύ, συσσωρευμένο, καταπιεσμένο που δεν εκδηλώθηκε ποτέ ώστε να επουλωθεί.

Ο μόνος παράγοντας που αλλάζει τη ζωή σας είναι ο στόχος σας

Ο μόνος παράγοντας που αλλάζει τη ζωή σας είναι ο στόχος σας

Οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι ο μόνος παράγοντας που αλλάζει τη ζωή σας είναι ο στόχος σας. Αλλάξτε το στόχο σας, και όλα θα αλλάξουν. Βρείτε έναν υψηλότερο στόχο, και ολόκληρη η ζωή σας θα προσανατολιστεί σε αυτό το υψηλότερο στόχο. Αν δεν αλλάξετε το στόχο σας, δεν μπορείτε να αλλάξετε την προσωπικότητά σας, τη ζωή σας, ή το περιβάλλον σας. Εάν έχετε υψηλότερους στόχους, ένα υψηλότερο κέντρο στην ύπαρξή σας γίνεται ενεργό.

Σαν ένα βέλος, το πνεύμα σας πρέπει να πετάξει προς το στόχο της τελειότητας.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
The Wisdom of the Zodiac, vol.3                elenastral

Πώς λειτουργούν οι πεποιθήσεις στη ζωή μας

«Οι πεποιθήσεις είναι μεγαλύτεροι αντίπαλοι της αλήθειας από τα ψέματα» – Νίτσε
Οι πεποιθήσεις μας είναι ο θεμέλιος λίθος των εμπειριών μας και της συνείδησής μας, πάνω στον οποίο χτίζονται οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι συμπεριφορές μας. Είναι οι φακοί μέσα από τους οποίους βλέπουμε τον κόσμο. Το ποιοι γινόμαστε σαν άνθρωποι είναι το αποτέλεσμα των πεποιθήσεών μας, αυτές δημιουργούν την πραγματικότητά μας. Κρίνουμε, ερμηνεύουμε και βγάζουμε συμπεράσματα βάσει των πεποιθήσεών μας.
Το πράγμα γίνεται πολύ ενδιαφέρον επειδή οι πεποιθήσεις είναι δύο ειδών: οι φανερές και οι υποβόσκουσες. Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε τις πεποιθήσεις μας σαν ένα παγόβουνο. Κάποιες από αυτές μπορούμε να τις δούμε γιατί βρίσκονται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ κάποιες άλλες, το μεγαλύτερο μέρος, δεν τις αντιλαμβανόμαστε γιατί κείτονται κάτω από την επιφάνεια και είναι οι βασικές πεποιθήσεις του ποιοι είμαστε.
Οι περισσότερες από αυτές δημιουργήθηκαν την εποχή που ήμασταν παιδιά και αποδεχόμασταν χωρίς κριτική σκέψη όλα όσα μας έλεγαν. Κάποιες άλλες είναι αποτέλεσμα των επιρροών της κοινωνίας, του σχολείου, των μέσων ενημέρωσης, της θρησκείας και άλλων παραγόντων. Υπάρχουν κάποιες που δημιουργήθηκαν για βάσιμους λόγους σε συγκεκριμένες περιόδους, αλλά καθώς αλλάζουμε και ωριμάζουμε δεν μας εξυπηρετούν πλέον.

Τι κι αν ο σκοπός της ζωής είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν που μας έμαθαν ότι είναι;

Κι αν ο σκοπός της δικής σου ζωής είναι να δημιουργήσεις μία μακροχρόνια γερή σχέση με τον εαυτό σου; Το να δημιουργήσεις μία σχέση έρωτα με τον εαυτό σου, μία σχέση αγάπης για τον εαυτό σου; Δεν είναι εγωισμός αυτό ή εγωκεντρισμός. Είναι εσωτερική ανάπτυξη. Σύνδεση με τον αληθινό σου εαυτό.
Κι αν ο σκοπός της δικής σου ζωής είναι το να μάθεις να συγχωρείς τον εαυτό σου και τους άλλους; Και ουσιαστικά, να στέλνεις παράλληλα ζεστά κύματα συμπόνιας κι αγάπης σε όσους υπάρχουν γύρω σου.
Κι αν ο δικός σου σκοπός είναι το να θεραπεύσεις τους εσωτερικούς «αυτό-τραυματισμούς» των ανθρώπων; Και με αυτό τον τρόπο ουσιαστικά να εμπνεύσεις και τους άλλους να κάνουν το ίδιο.
Κι αν ο δικός σου σκοπός ζωής είναι να απελευθερωθείς από συναισθήματα ενοχής, ντροπής ή αναξιότητας; Και μάντεψε τι θα βρεις από πίσω; Θα βρεις μία αίσθηση ευαλωτότητας που θα σου δείξει τον δρόμο προς τις αληθινές σου δυνάμεις, το δρόμο προς την εσωτερική σου δόξα.
Κι ας μιλήσουμε λίγο και για την τελειότητα. Κι αν λοιπόν ο σκοπός της δικής σου ύπαρξης είναι να διδάξεις στον εαυτό σου και στους άλλους πως δεν υπάρχει τελειότητα; Και πως το συνεχές κυνήγι της τελειότητας δεν τελειώνει ποτέ, γιατί δεν υπάρχει σημείο τελειότητας και μέσα σε αυτόν τον αγώνα χάνεται τελικά η απόλαυση της ζωής. Αφέσου λοιπόν!