Υπάρχουν άνθρωποι που είναι σχεδόν πάντα θλιμμένοι,
απογοητευμένοι, φοβισμένοι!
Βαθιά ασυνείδητα διακατέχονται από την πεποίθηση ότι
τίποτα δεν έχει νόημα στην ζωή τους, παρατηρώντας πως εξελίσσεται το δράμα της.
Αναζητούν διεξόδους, υπάρχει πάντα κάτι που θα του επιτρέψουν να
τους κλέψει την χαρά και την αγάπη της κάθε στιγμής, πάντα κάτι που θα
του επιτρέψουν να τους ανατρέψει προθέσεις και όνειρα! Γκρινιάζουν για
όσα δεν καταφέρνουν, για όσα δεν μπορούν να λάβουν, για όσα είναι οι άλλοι! Γυρνάνε
γύρω γύρω από μια ματαιότητα και έτσι δεν είναι ευχαριστημένοι με
τίποτα, μα ούτε βαθιά Ζωντανοί είναι! Ψάχνουν να βρουν ένα σκοπό, μα αυτός
δεν βρίσκεται σχεδόν ποτέ! Και αν βρεθεί δεν καταφέρουν να διατηρήσουν το
ενδιαφέρον τους για την ζωή σε βάθος χρόνου! Δεν επιτρέπουν στον Εαυτό τους
να φωτίσει τα σκοτάδια τους και να τα μεταβάλλει στην αιώνια φλόγα του
Ζωντανού Πνεύματος! Παραιτούνται ευκολότερα από όσο είναι
διατεθειμένοι να πολεμήσουν! Απλά περιμένουν να αλλάξει η ζωή τους! Μερικές
φορές ο άνθρωπος θέλει την αλλαγή, αρκεί να μην αλλάξει ο ίδιος!
Πληγωμένος εγωισμός και
έλλειψη βαθιάς Πίστης στο Αιώνιο! Οι άνθρωποι, λένε, δεν είναι αιχμάλωτοι
της μοίρας, αλλά μόνο αιχμάλωτοι του μυαλού τους! Θέλω να τους φωνάξω καμιά
φορά! Ξέρω όμως ότι δεν θα έχει νόημα! Μόνος του το αποφασίζει κανείς να Ζήσει
και να ολοκληρωθεί.
Στο «ιστορικό» του καθενός μας καταγράφεται σαν
ολοκλήρωση το πόσες φορές ήσουν αληθινά Άνθρωπος, το πόσες φορές πολέμησες με
την κοσμική ματαιότητα, ευγνωμονώντας την Ζωή και όσα είσαι μέσα σ’ αυτήν, το
πόσες φορές συνέπλευσες με την Αρμονία και το πόσες φορές τίμησες την
Αιωνιότητά σου!
από Awakengr
ΣΤΕΜΑ