Είμεθα πολύ άπησχολημένοι με το να σκεπτόμεθα όσα δεν επιθυμούμε.

Εἴμεθα πολὺ ἀπησχολημένοι μὲ τὸ νὰ καταπιανόμεθα μόνον  μὲ τοὺς φόβους μας… ὄχι μὲ τὰ θέλω μας.
Εἴμεθα πολὺ ἀπησχολημένοι μὲ τὸ νὰ δίδουμε χῶρο στὰ «πρέπει» μας κι ὄχι σὲ αὐτὰ ποὺ πηγάζουν ἀπὸ μέσα μας.
Εἴμεθα πάρα πολὺ ἀπησχολημένοι μὲ τὸ νὰ χάνουμε τὸν χρόνο μας μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς κρατοῦν δεσμίους στὸ παρελθὸν κι ὄχι μὲ αὐτὰ ποὺ μποροῦν νὰ μᾶς δόσουν ὤθησι γιὰ τὸ μέλλον…

Ὅ,τι φοβόμαστε περισσότερο, τὴν ἀπόῤῥιψη, τὴν ἀποτυχία, τὴν ἀπώλεια, τὴν ἐγκατάλειψη, μᾶς ἔχει ἤδη συμβῇ. Οἱ ἀπειλὲς ποὺ ἀντιλαμβανόμεθα τώρα, ἤ ποὺ φοβούμεθα  ὅτι θὰ συμβοῦν στὸ μέλλον, δὲν εἶναι παρὰ οἱ σκιὲς τοῦ παρελθόντος…

Αὐτὲς οἱ σκιές, αὐτὲς οἱ μνῆμες ἀπὸ τὸ ἐχθές, εἶναι ἡ ἀπόγνωσις ἑνὸς φλυάρου νοῦ, ποὺ μᾶς ἐμποδίζει νὰ κτίσουμε αὐτὸ ποὺ θέλουμε, γιατὶ εἴμαστε πολὺ ἀπησχολημένοι μὲ τὸ νὰ σκεπτόμεθα αὐτὸ ποὺ δὲν ἐπιθυμοῦμε.

Γιῶτα Σούσουλα

3 σημαντικοί λόγοι ότι χρειάζεστε να περάσετε λίγο χρόνο με τον εαυτό σας

Τις περισσότερες φορές νιώθουμε πραγματικά ζωντανοί, όταν βρισκόμαστε με άλλους ανθρώπους· ακόμα και οι πιο ντροπαλοί, εσωστρεφείς χρειάζονται την επαφή με άλλα άτομα. Εντούτοις, ο χρόνος με τον εαυτό μας είναι πια εξαιρετικά υποτιμημένος στη Δυτική κοινωνία. Αυτός ο χρόνος είναι τόσο σπάνιος που μόνο το 25% των ανθρώπων καταφέρνουν ή επιλέγουν να τον βιώνουν. Πώς είναι δυνατόν κάτι τόσο σημαντικό να παραγκωνίζεται τόσο πολύ;
Το Πανεπιστήμιο Bringham Young των ΗΠΑ, όπως και άλλα πανεπιστήμια, μας εφιστούν την προσοχή μέσω ανησυχητικών ερευνητικών αποτελεσμάτων. Εκατομμύρια άνθρωποι νιώθουν μοναξιά, ακόμα και στην εποχή των γρήγορων μηνυμάτων, του διαδικτύου και του skype. Είναι αυτό το βαρύ συναίσθημα της μοναξιάς που προκαλεί κίνδυνο για την υγεία και όχι ο ίδιος ο χρόνος που μένουμε μόνοι. Εδώ υπάρχει μια μεγάλη διαφορά και αξίζει να διακρίνουμε ανάμεσα σε αυτά τα δύο· μοναξιά μπορεί να νιώσουμε ακόμα και όταν βρισκόμαστε στο κέντρο της πολυπληθέστερης πλατείας του κόσμου.

1. Χρόνος με τον εαυτό μας = Επανεκκίνηση του νου μας

Λίγο χρόνο μόνοι σας και θα μάθετε καλύτερα τον εαυτό σας. Αν και οι σκέψεις που μπορεί να απελευθερωθούν, ίσως στην αρχή σας προβληματίσουν, σας πονέσουν ή σας αγχώσουν, αυτή η διεργασία είναι εξαιρετικά πολύτιμη για την «αναζωογόνηση» του νου σας. Υπάρχει ένα περίεργο φαινόμενο που συμβαίνει όταν περνάμε χρόνο σε κοινωνικούς κύκλους και δεν κάνουμε κανένα διάλειμμα από αυτούς. Γινόμαστε υποκείμενοι στην ομαδική σκέψη (ή αγελαία σκέψη), κατά την οποία τα μέλη μιας ομάδας δίνουν τη συναίνεση τους ακόμα και σε παράλογες σκέψεις και απόψεις.
Οι εναλλακτικές απόψεις και η δημιουργική διαδικασία λήψης αποφάσεων συμβαίνει μόνο όταν επιτρέπουμε εμείς στο νου μας να περπατήσει σε νέα, διαφορετικά μονοπάτια. Κι αυτό επιτυγχάνεται μόνο όταν απομακρυνόμαστε για λίγο από την ομάδα, από τους κοινωνικούς μας κόλπους. Τότε δεν επιζητάμε την αποδοχή των άλλων, ο νους νιώθει πιο ελεύθερος να γεννήσει καινοτόμους και δημιουργικούς τρόπους, από την πιο απλή στρατηγική μέχρι και τη μεγαλύτερη εφεύρεση.

Να θέλεις να ανέβεις ψηλά

Να θέλεις να ανέβεις ψηλά, να αγωνίζεσαι για να αγγίξεις όλα τα όνειρά σου. Να μην ακούς εκείνους που γελάνε όταν ακούνε τους στόχους και τις προσδοκίες σου, δεν αντέχουν να βλέπουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που συνεχίζουν να ονειρεύονται σε έναν κόσμο άχρωμο.
Να θέλεις να ανέβεις ψηλά. Όχι από έπαρση ή για να ασκήσεις εξουσία στους ανθρώπους. Όχι γιατί θέλεις να τους πατήσεις ή να μεθύσεις από το κρασί της εξουσίας. Αλλά για να γευτείς τη χαρά εκείνη του να έχεις καταφέρει να αγκαλιάσεις το όνειρό σου σε έναν κόσμο που κάνει τα πάντα για να σε απομακρύνει από αυτό. Να φτάσεις εκείνη την πηγή, να πιεις νερό και εσύ να ξεδιψάσεις.

Τα πιο σπουδαία πράγματα...

...Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι και δυσκολότερο να ειπωθούν.
 Εκείνα που σε κάνουν ακόμα και να ντρέπεσαι, επειδή όταν τα λες οι λέξεις μειώνουν την σημασία τους - νοήματα που όταν τα είχες στο μυαλό σου περιλάμβαναν τα πάντα, οι λέξεις τα συρρικνώνουν δίνοντάς τους μια καθημερινή συνηθισμένη διάσταση ... 
Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη έτσι δεν είναι? 
Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι που δείχνουν το δρόμο προς τα μύχια της ψυχής, σαν σημάδια πάνω στο χάρτη ενός θησαυρού που οι εχθροί σου θα ' θελαν να βάλουν στο χέρι. 
Κι' έρχονται πολλές φορές πουκάνεις εκμυστηρεύσεις που σου κοστίζουν πολύ, μόνο κ μόνο, για να δεις τους άλλους να σε κοιτάνε παράξενα, μην καταλαβαίνοντας τίποτα απ΄όσα τους είπες ή το λόγο για τον οποίο τα θεώρησες τόσο σημαντικά ώστε σχεδόν δάκρυσες την ώρα που τα έλεγες. 

Να κρατάτε έναν μυστικό θάλαμο σιωπής μέσα σας

Το να εξουσιάζεστε από ψυχολογικές διαθέσεις σημαίνει ότι είστε τμήμα της ύλης. 

Αν έχετε στον νου σας την ακλόνητη απόφαση να μη χάνετε ποτέ τη γαλήνη σας, τότε μπορείτε να φτάσετε την αγιότητα. 

Να κρατάτε έναν μυστικό θάλαμο σιωπής μέσα σας, όπου δεν θα αφήνετε να μπαίνουν οι ψυχολογικές μεταπτώσεις, τα βάσανα, οι μάχες, ή η δυσαρμονία. 

Να κρατάτε έξω όλο το μίσος, την εκδικητικότητα και τις επιθυμίες. 

Σ’ αυτόν τον θάλαμο της γαλήνης θα σας επισκεφτεί ο Θεός. 

– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, μαθήματα

Παραμαχάνσα Γιογκανάντα SRF ο γνήσιος διαλογισμός Κρίγια Γιόγκα, η Αφύπνιση

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Memories

Memories

Θες, ξέρω θες να ξεχάσεις.
Θες ν’ ακυρώσεις, να διαγράψεις τις αναμνήσεις.

Μα …. αν το κάνεις
θα είναι σα να ακρωτηριάζεις ένα κομμάτι από σένα,
ζωντανό κάποτε.

Ο,τι απενεργοποιείς παραμένει ωστόσο
στο σκληρό δίσκο του υπολογιστή σου
κι απλά δεν είναι ορατό κάθε στιγμή,
παρά μόνο αν το αναζητήσεις.

Θες, ξέρω θες να ξεχάσεις,
αλλά δεν θα τα καταφέρεις διαγράφοντας.

Το θέμα δεν είναι οι αναμνήσεις να μην υπάρχουν
μα να μη σε πληγώνουν πια
να μη σε πληγώνουν ακόμα…

Από Καρδιάς

35 καθοριστικά μαθήματα ζωής από τον Mark Twain

Υπάρχουν τόσα πολύτιμα μαθήματα που μπορείτε να πάρετε από τον Mark Twain, ειδικά αν διαβάσετε τα υπέροχα βιβλία του. Παρακάτω σας παρουσιάζουμε 35 από αυτά:

1. «Όταν ψαρεύεις για αγάπη, δόλωσε με την καρδιά, όχι με το μυαλό»
2. «Οι δύο πιο σημαντικές μέρες στη ζωή σου είναι η μέρα που γεννιέσαι και η μέρα που ανακα

λύπτεις το γιατί»
3. «Είκοσι χρόνια από τώρα θα είσαι πιο απογοητευμένος από τα πράγματα που δεν έκανες, παρά για εκείνα που έκανες. Γι’ αυτό, λύσε τους κάβους. Σαλπάρισε μακριά από το σίγουρο λιμάνι. Εξερεύνησε, Ονειρέψου, Ανακάλυψε»
4. «Το μυστικό για να προχωρήσεις είναι από κάπου να ξεκινήσεις. Το μυστικό για να ξεκινήσεις είναι να σπάσεις τις σύνθετες δουλειές σου σε μικρές διαχειρίσιμες και να ξεκινήσεις από την πρώτη»

Εαν γυρνούσα πίσω...

Πόσες φορές δεν είπαμε στον εαυτό μας, εκεί στα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού μας ότι, «εάν γυρνούσα πίσω, θα τα άλλαζα όλα…». Δεν υπάρχει πιο μεγάλο ψέμα και πλάνη. Πρώτον γιατί το παρελθόν είναι ένα σακί που πρέπει σύντομα να ξεφορτωνόμαστε αφού μόνο βάρος προσθέτει στην διαδρομή της ζωής μας. Δεύτερον, γιατί τότε που κάναμε τις συγκεκριμένες επιλογές πρέπει να γνωρίζουμε οτι αυτό μπορούσαμε και αντέχαμε αυτό κάναμε. Και τέλος διότι και εάν ακόμη γυρνούσαμε πίσω το χρόνο πάλι τις ίδιες επιλογές θα κάναμε, τα ίδια λάθη, μια και δεν επιλέγουμε εμείς αλλά οι ανάγκες μας και μάλιστα οι πιο πεινασμένες και σκοτεινές. Δεν έχει νόημα να κοιτάς το παρελθόν με τα μάτια του σήμερα, γιατί τότε κοιτούσες τελείως διαφορετικά. Δεν ήσουν ο ίδιος άνθρωπος. Απελευθερώσου από το βάσανο του χθες, ζήσε στην ευλογία του τώρα.                                 π.λίβυος

Κρυφή Δύναμη

Δεν έχει μέλλον για μένα αυτός ο κόσμος. Ζούμε τις τελευταίες, απεγνωσμένες προσπάθειες του να επιβληθεί, να παραμείνει. Ακόμα και από σάπια απομεινάρια, μιας στείρας ηθικής που πλέον δεν παράγει, μόνο καταστρέφει.

Λογοδοτεί, αλλά δεν το αναγνωρίζει.

Καίει αλύπητα κάθε αγνότητα, την αθωότητα, οτιδήποτε Δίκαιο.

Ασελγεί στους πιο αγνούς και ανώτερους ρόλους που Υπηρετούν τη Ζωή.

Καταδικάζει τις λέξεις, τα νοήματα, σε φτηνά λογικοφανή επιχειρήματα, που χρειάζονται σωρεία αναλύσεων και «τεκμηριώσεων» για να αποκτήσουν την χαμένη ουσία, έστω και κούφια.
Παγώνει το συναίσθημα από την κακοποίηση της Αλήθειας. Αιμορραγεί η ψυχή που κουβαλά το βάρος της μνήμης, όλων των εμπειριών. Και είναι η «στιγμή» επείγουσα, σημαντική, μοναδική…

Κάτι άλλο πρέπει να αναδυθεί, να υπάρχει. Έξω από θρησκείες, ηθικές, φοβίες και τις όποιες προσπάθειες ελέγχου.

Το Πνεύμα κρυστάλλινο, καθαρό, που προσφέρει υπεράνθρωπες δυνάμεις σε όλα τα επίπεδα. Αόρατο στους χαμένους, παρανοημένο στους φοβικούς.

Ανάμεσα στις φωτιές, τη βία, την υπερκατανάλωση νοητικής λειτουργίας, τον πόνο και όλες τις εικονικές κολάσεις, η Παρουσία Του παραμένει αδιαμφισβήτητη, ακέραιη, συνεχής.

Η ΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ

Μην ιδρώνεις για τα μικρά ή μεγάλα πράγματα (και κάνε οικονομία στο αποσμητικό)

«Οι άλλοι μπορούν να σε σταματήσουν προσωρινά, είσαι ο μόνος που μπορεί να το κάνει μόνιμα». 
- Zig Ziglar

1η Coaching Συμβουλή
Το να διατηρείς μια θετική στάση, άσχετα από τις καταστάσεις σου, αυξάνει την πιθανότητα να βρεις μελλοντική ευτυχία και ικανοποίηση. Γιατί είναι αυτό αλήθεια; Λοιπόν, αν η στάση σου είναι αρνητική και ο νους σου είναι γεμάτος με άγχος και φόβο, αυτό έχει κόστος επάνω στο σώμα σου, το νου, και το πνεύμα. Στην πραγματικότητα, με το να περνάς όλο σου το χρόνο δημιουργώντας ένα όραμα ενός δυστυχισμένου μέλλοντος, βοηθά στην δημιουργία αυτού του μέλλοντος. Να θυμάσαι, οι σκέψεις σου οδηγούν τις αποφάσεις σου, και οι αρνητικές σκέψεις οδηγούν σε αρνητικές αποφάσεις. Τίποτα δεν λύνεται με το να οραματίζεσαι το χειρότερο αποτέλεσμα, αλλά πολλά μπορούν να επιτευχθούν όταν επιθυμείς και σκοπεύεις να επιτύχεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Οι αισιόδοξοι μπορεί να μην είναι περισσότερο ακριβείς όσον αφορά τη ζωή – είτε ερμηνεύουν το παρελθόν ή προβλέπουν το μέλλον – ζουν όμως περισσότερο από τους απαισιόδοξους.

Κατανόηση των αρνητικών συναισθημάτων και εργασία με τα ανώτερα συναισθήματα

  

Όλος ο κόσμος είναι ένα ερείπιο λόγω των αρνητικών συναισθημάτων.

~Σαμαέλ αούν Βεόρ

Η κοινωνία μας πάσχει από αρνητικά συναισθήματα, τα αρνητικά συναισθήματα εκπηγάζουν από το πολλαπλό εγώ μέσα μας.

Ειδικά στην εποχή του ίντερνετ, μέσω των κοινωνικών δικτύων αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μεγαλύνονται και διογκώνονται.

Η οπτική αυτού που νοιώθει τα αρνητικά συναισθήματα δηλητηριάζει τον νου του και την αντίληψή του. Έτσι οι λύσεις στις οποίες καταφεύγει είναι κάθε άλλο παρά δημιουργικές, είναι λύσεις ακραίες, λύσεις βίας, λύσεις κατακραυγής κλπ.

Ακόμα και άνθρωποι οι οποίοι αποκαλούνται πνευματικοί ή ότι έστω ότι αναζητούν την ομορφιά του πνεύματος και της ζωής μιλάνε χυδαία, βρίζουν, κατακρίνουν κλπ.

Γινόμαστε απολυταρχικοί με τις απόψεις μας, επειδή έχουμε φαντασιωδώς δημιουργήσει μια κατάσταση μέσα στο νου μας, και στην φαντασία μας κολλάμε στον τοίχο τον φταίχτη, αναλαμβάνουμε τον ρόλο του «σωτήρα», του υπερήρωα, του καλού, του «νόμου» κλπ.

Και μέσα στο μοντέλο μας δεν υπάρχει άλλη λύση από την τιμωρία. Δεν εξετάζουμε τα αίτια που ο άλλος άνθρωπος έφτασε σε μια λανθασμένη πράξη, γιατί το είδε έτσι κλπ. αλλά βιαζόμαστε να τον κατακρίνουμε.

Περαιτέρω μέσα από όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, έρχεται και η διόγκωση των πραγμάτων, η δαιμονοποίησή τους ή όπως μου αρέσει να λέω η σατανικοποίησή τους!

Δεν αργεί κάποιος να γράψει ένα μικρό ψέμα, προσθέτοντας μια λέξη (στα εκατοντάδες χιλιάδες μας προσωπικά ιστολόγια τύπου fb, blogger, twitter κλπ.) και μια αληθή είδηση γίνεται κατά μέρος ψευδής δίνοντας βάση για τα αρνητικά συναισθήματα αυτών που ψάχνονται να ξεσπάσουν κάπου.

Και δεν είναι κακό που οι άνθρωποι θέλουν να φωνάξουν, θέλουν να ουρλιάξουν, και να πουν «δεν πάει άλλο πια», «δεν θα το ανεχτώ», «έχω βγει εκτός εαυτού»… κλπ.

Τα όπλα σημαίνουν ανεπάρκεια δύναμης, όχι δύναμη

Tα όπλα ήταν ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα και σύμβολα της αρχαιότητας. Εκτός από την πολεμική τους αξία, χρησίμευαν και σαν πολύ έντονοι συμβολισμοί που ουσιαστικά καθόριζαν τον ήρωα που τα κρατούσε αλλά και τον εχθρό του - άνθρωπο, τέρας ή άλλο πραγματικό ή φανταστικό πλάσμα.

Αν το δούμε μέσα απ’ την ψυχανάλυση, ο εχθρός στη μυθολογία δεν ήταν άλλο παρά δυνάμεις (συγκινήσεις) που ο ήρωας κρατούσε μέσα του. Κάτι τέτοιο υπονοούσε ο Καβάφης στο γνωστό ποίημα: «τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.»

Είναι πολύ όμορφη η στιγμή στην παλιά τριλογία του George Lucas όπου ο κεντρικός ήρωας, ένα νεαρό αγόρι αγνό και ικανό, αν και είχε γνωρίσει πολλά από τα μυστικά του κόσμου, επρόκειτο να αντιμετωπίσει το άγνωστο σε κάποιο μυστηριώδες σκοτεινό σπήλαιο. Ζώστηκε στη μέση του το όπλο του αν και είχε την επιλογή να μην το πάρει μαζί του. «Χρειάζεται όπλο, είναι ακόμα αδύναμος...» Ο δάσκαλός του τού είπε πως δεν θα το χρειαζόταν, όμως ο νεαρός δεν τον εμπιστεύτηκε – είχε μέσα του φόβο, και ο φόβος, όχι η πραγματικότητα, τον παρέσυρε να το κρατά. Τελικά μέσα στη σπηλιά το χρησιμοποίησε και σκότωσε τον μεγάλο εχθρό της Αντίστασης, μόνο και μόνο για να ανακαλύψει πως το πρόσωπο του σκοτωμένου εχθρού ήτανε αυτός ο ίδιος…

Απελευθέρωση μέσα απ'το περιορισμό

Αυτό που όλοι ψάχνουν είναι η Ευτυχία, η Χαρά, η Ευδαιμονία. Πως μπορεί να τα βιώσει αυτά ένας άνθρωπος? Η Επιστήμη του Πνεύματος έχει κάποιους Νόμους που αν τους ακολουθήσουμε θα κατακτήσουμε αυτά που επιθυμούμε.

Για να βιώσει κανείς την Ευτυχία πρέπει να δομήσει τη φυσιολογία του κατάλληλα. Να κάνει το δοχείο του στεγανό ώστε να μην διαφεύγει το Νερό της Ζωής, οι ενέργειες. Ένα ποτάμι για να φτάσει το νερό του στη θάλλασα πρέπει να έχει όχθες, αλλιώς μπορεί να μην φτάσει ποτέ. Έτσι κι ο άνθρωπος πρέπει να εφαρμόζει κάποιες πειθαρχίες στη καθημερινότητά του ώστε να μην του διαφεύγουν οι ενέργειές του από δω κι από κει και καταλήγει να νιώθει κακόκεφος, άδειος, απογοητευμένος, δυστυχής. Με άλλα λόγια η ευτυχία είναι εκεί για μας αλλά εμείς την αφήνουμε και διαρρέει με τον καθημερινό άρρωστο τρόπο ζωής, σκέψης και λειτουργίας.

Ας είναι η στάση μας προς τη ζωή ενεργητική/θετική και όχι παθητική/αρνητική. Η θετικότητα είναι η ασπίδα προστασίας από κάθε τι, μέχρι και από μαγείες, αρνητικές ενέργειες και αυτό που λέμε μάτιασμα. Για να πάρει κάποιος αρνητικές ενέργειες πρέπει να έχει τις ανάλογες πόρτες ανοιχτές. Οι πόρτες αυτές είναι ανοιχτές όταν είμαστε παθητικοί, έχουμε αρνητικές σκέψεις, συναισθήματα, όταν αφηνόμαστε δηλαδή. Και τότε λειτουργεί ο Νόμος της έλξης των ομοίων που λέει ότι αυτό που εκπέμπει κανείς αυτό θα λάβει. Αρνητικότητα εκπέμπεται, αρνητικότητα θα έρθει, θετικότητα εκπέμπεται θετικότητα θα έρθει. Ο πνευματικός άνθρωπος λέγεται και πολεμιστής του Πνεύματος γιατί ακριβώς πολεμάει το "άφημα", τη τεμπελιά, τη στασιμότητα, το θάνατο δηλαδή. ΄Οταν αισθανθεί άρνηση, απογοήτευση, θυμό, κακία και άλλα αρνητικά, δεν χάνει καιρό, δεν αφήνεται αλλά μπαίνει στη διαδικασία της κάθαρσης και της εξύψωσης μέσα στο διαλογισμό/προσευχή και εξαγιάζει αυτά που τον απασχολούν, τα ανυψώνει. Ο σκοπός του διαλογισμού δεν είναι να μπούμε σε μια λήθη ή έναν ύπνο για να ξεχάσουμε τα βάσανά μας αλλά να ανυψώσουμε τους κραδασμούς αυτούς κι έτσι να απελευθερωθούμε. Οι τελετουργίες και οι προσευχές αυτή τη λειτουργικότητα έχουν, να βάζουν τον άνθρωπο μέσα απ'την επανάληψη θείων και άγιων λέξεων και Ονομάτων σε μια ανώτερη συχνότητα όπου εκεί οι χαμηλότεροι κραδασμοί και αρνητικότητες που είχαμε συσσωρεύσει στη καθημερινότητα διαλύονται.