ΑΥΤΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - Ο ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Η αντανάκλαση του φεγγαριού σ’ ένα δοχείο με νερό που κινείται φαίνεται να έχει κύματα, αλλά το φεγγάρι δεν είναι διαστρεβλωμένο. Είναι το ταραγμένο νερό που παράγει την ψευδαίσθηση. Αφήστε το νερό στο δοχείο να ηρεμήσει, και θα βρείτε μια τέλεια, αναλλοίωτη εικόνα του φεγγαριού.

Αντίστοιχα, όσο κι αν η παντοδύναμη, τέλεια εικόνα του Θεού διαστρεβλώνεται από τις διακυμάνσεις των παγιωμένων, λανθασμένων πεποιθήσεών μας, αν μπορούμε να μάθουμε να ηρεμούμε τα νοητικά κύματα των σκέψεων με το μαγικό ραβδί της αυτοσυγκέντρωσης, τότε θα βλέπουμε στον νοητικό μας καθρέφτη την τέλεια, πάντα νικηφόρα, ικανότητα της ψυχής.

Η νοητική μας νευρικότητα και η έλλειψη πεποίθησης είναι αποκλειστικά υπεύθυνες για τις διαστρεβλώσεις της τέλειας εικόνας μέσα μας. Οι ουράνιες ικανότητές μας υπάρχουν μέσα μας χωρίς να έχουν υποστεί ζημιά. Είναι τα κύματα των λανθασμένων πεποιθήσεών μας που αναπτύχθηκαν από το περιβάλλον και οι υποσυνείδητες κακές συνήθειες που κάνουν την παντοδύναμη εικόνα της ψυχής μέσα μας να φαίνεται διαστρεβλωμένη. 

– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

Παραμαχάνσα Γιογκανάντα SRF ο γνήσιος διαλογισμός Κρίγια Γιόγκα, η Αφύπνιση

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Παρατήρησε,διερεύνησε, ρίξε μια άλλη ματιά στη ζωή σου (OSHO)

Η καρδιά είναι το ίδιο σου το κέντρο. Το κεφάλι είναι απλώς η περιφέρεια. Το να ζεις στο κεφάλι, σημαίνει ότι ζεις στην περιφέρεια, χωρίς να αντιλαμβάνεσαι καν τις ομορφιές και τους θησαυρούς του κέντρου. Το να ζεις στην περιφέρεια είναι ανοησία.

Το να ζεις στο κεφάλι είναι βλακεία και το να ζεις στην καρδιά και να χρησιμοποιείς το κεφάλι όποτε χρειάζεται, είναι ευφυΐα. Το κέντρο όμως, ο κύριος, βρίσκεται στον ίδιο τον πυρήνα του είναι σου. Ο κύριος είναι η καρδιά και το κεφάλι είναι απλώς ένας υπηρέτης. Αυτό είναι ευφυΐα. Όταν το κεφάλι γίνεται ο κύριος και ξεχνάει την καρδιά, αυτό είναι βλακεία.

Η επιλογή είναι δική σου. Να θυμάσαι, το κεφάλι σαν σκλάβος είναι ένας όμορφος σκλάβος, πολύ χρήσιμος. Σαν κύριος όμως, είναι επικίνδυνος και θα δηλητηριάσει όλη σου τη ζωή. Κοίτα γύρω σου! Οι ζωές των ανθρώπων είναι εντελώς δηλητηριασμένες — δηλητηριασμένες από το κεφάλι. Δεν μπορούν να αισθανθούν, δεν είναι πια ευαίσθητοι, τίποτα δεν τους συναρπάζει. Ο ήλιος ανεβαίνει, τίποτα όμως δεν ανεβαίνει μέσα τους. Ο ουρανός γεμίζει αστέρια – το θαύμα, το μυστήριο – τίποτα όμως δεν κουνιέται μέσα στις καρδιές τους. Τα πουλιά τραγουδούν, ο άνθρωπος όμως έχει ξεχάσει να τραγουδάει. Σύννεφα έρχονται στον ουρανό και το παγώνι χορεύει, όμως ο άνθρωπος δεν ξέρει πώς να χορέψει. Έχει γίνει ανάπηρος. Τα δέντρα ανθίζουν. Ο άνθρωπος σκέφτεται, ποτέ δεν αισθάνεται. Και χωρίς αισθαντικότητα, κανένα άνθισμα δεν είναι εφικτό.

Να ψηλώνεις για να σε συναντήσεις, επιτέλους, σ' εκείνα τα θεοφώτιστα λιβάδια σου.

Απάνω στ΄απότομα και κακοτράχαλα βοσκοτόπια της αγωνίας τής ψυχής, εκεί πού γκρεμοτσακίζεσαι για μια σπιθαμή γης μέσα σου, και ανάμεσα στα παγωμένα σημεία των καιρών, ξεπηδούν κάποια μονοπάτια μυστικά, πού σε βγάζουν σε κάτι ηλιόλουστα και ευωδιαστά λιβάδια, με γάργαρα νερά, άγνωστα στούς φονικούς βοριάδες και τις λυσσαλέες θύελλες τής καμμένης γης.

Καμμία, όμως, τύχη δεν θα σε οδηγήσει εδώ, παρά μόνον η προετοιμασία. 

Παρά μόνον η καθαρή φλόγα τού θάρρους, τής γενναιότητας, τής αποφασιστικότητας και, προπαντός, τής ακόρεστης δίψας να δεις τον εαυτό σου να ψηλώνει, να ψηλώνει αγαπώντας, πιο πάνω απ΄τα όρη και τα σύννεφα. 

Να ψηλώνεις για να σε συναντήσεις, επιτέλους, σ΄εκείνα τα θεοφώτιστα λιβάδια σου.

Savas Katirtzis

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Αποδέχομαι,συνθέτω και προχωρώ στην ζωή μου...

Υπάρχει άνθρωπος που δεν θα ευχόταν στην ζωή του, να μην πονέσει ποτέ; Σαφέστατα και όχι. Ακόμη και εκείνοι που γνωρίζουν ότι ο πόνος υπήρξε ο μεγάλος δάσκαλος της ζωής τους, δεν θα επιθυμούσαν να ξαναζήσουν τις στιγμές εκείνης της αβάσταχτης μοναξιάς πάνω στο Σταυρό. Γιατί κακά τα ψέματα, στο Σταυρό είσαι μόνος, ενίοτε “κρύβεται” ακόμη και ο Θεός από το ψυχικό σου τοπίο. “Ηλι Ηλι λαμά σαβαχθανί…..”Ο πόνος όμως είναι μια πραγματικότητα της εδώ ζωής είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε τον αποδεχόμαστε είτε προσπαθούμε να τον αρνηθούμε.
Θα παίξουμε πολλούς ρόλους και θα χρησιμοποιήσουμε αρκετές κρυψώνες αναζητώντας το τόπο εκείνο που δεν θα πονάμε. Όμως δεν υπάρχει.
Ένα από τα βασικά σημεία της πνευματικής μας ωρίμανσης είναι να εντάξουμε αρμονικά στην ιστορία της ψυχής μας, τον Σταυρό, να μην αρνούμαστε τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες και να μην προσπαθούμε να κρυφτούμε. Να αποδεχθούμε ότι η ζωή αυτή έχει και οδύνη. Οχι μόνο ομως οδύνη, απλά και απο αυτήν. Και να απεξαρτήσουμε την ζωή μας από την ψευδαίσθηση και το εμμονικό κυνήγι της απόλυτης στο κόσμο αυτόν "ευτυχίας". Γιατί απλά δεν υπάρχει.

ΘΕ'I'ΚΗ ΑΡΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ-ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

Κάθε πρωί που ο χαρούμενος ήλιος τρυπώνει στο δωμάτιό μου και με ξυπνά ευγενικά μ’ ένα απαλό άγγιγμα των ακτίνων του, τρίβω τα μάτια μου από τον ύπνο, κοιτάζω τον ουρανό που είναι γεμάτος ακτινοβολία και λέω: «Θεέ του φωτός, κάνε τα δάχτυλά Σου του λαμπερού φωτισμού να παίζουν πάνω σε κάθε πλήκτρο της ζωής μου ώστε όλες οι νότες να ενωθούν σ’ ένα τραγούδι αρμονίας και αγάπης. Μην αφήσεις καμία παραφωνία να αμαυρώσει τη μουσική σύνθεση που γράφω με τη ζωή μου».

Η δυσαρμονία είναι δυστυχία και θάνατος. Η αρμονία είναι η χαρά της ζωής.

Δεν βλέπουμε πάντα αυτά που είναι τα πιο κοντινά σ' εμάς. Προσπερνάμε πλούτη που είναι στο χέρι μας να αποκτήσουμε και κυνηγάμε χίμαιρες. Ψάχνουμε ασφάλεια στο σκοτάδι, ενώ στην πραγματικότητα λαχταράμε το φως. Πίνουμε ακόρεστα χρυσά όνειρα όταν η ψυχή μας διψάει για την Έσχατη Πραγματικότητα. Κυνηγάμε, ως καταφύγιο, τη μη υπαρκτή σκιά της χίμαιρας, ενώ στην πραγματικότητα επιθυμούμε διακαώς την όαση της γαλήνης και της αρμονίας που βρίσκεται στην ψυχή μας.

Ησυχάστε τη νοητική ανησυχία που στρέφεται στον εξωτερικό κόσμο και στρέψτε τον νου μέσα σας. Εναρμονίστε τις σκέψεις και τις επιθυμίες με τις πραγματικότητες που εκπληρώνουν τα πάντα και ήδη κατέχετε μέσα στην ψυχή σας. Τότε θα δείτε την αρμονία που βρίσκεται πίσω από τη ζωή σας και απ’ όλη τη φύση. Η ομορφιά και το βάθος της γιόγκα έγκειται στο ότι χαρίζει αυτήν τη σταθερή ησυχία.

Παρ' το αλλιώς...

Δεν πρέπει η χαρά και η επιτυχία να μας γίνεται εμμονή και άγχος. Έτσι δεν θα έρθει ποτέ. Γιατί ακόμη κι αν έρθει δεν θα σου ανήκει μια και εσύ θα ανήκεις στο άγχος σου. Για να χαρείς κάτι πρέπει αν είσαι «παρόν» σε αυτό που κάνεις. Μόνο εκεί. Επίσης όταν την χαρά την μεταθέτεις διαρκώς για το αύριο μπαίνεις σε μια διαδικασία προσμονής, την κυνηγάς, την ψάχνεις, και με αυτό τον τρόπο οτι ζεις εκείνη την στιγμή στην ζωή σου, το αντικρίζεις ως άσχημο, λειψό, άγευστο. Όλα σου φαίνονται λίγα γιατί περιμένεις τα πολλά, όλα άσχημα γιατί θες μόνο τα όμορφα, όλα λειψά γιατί αναζητείς τα τέλεια. Οπότε αυτό που είσαι και ζεις και έχεις στο σήμερα, δεν σε γεμίζει. Το πετάς ενώ το κρατάς για κάτι άλλο που θα ήθελες και ίσως κάποτε να έχεις. Μα υπάρχει κάτι πιο αβέβαιο από το αύριο; Ο Χριστός μας λέει, μην ασχολείστε με το αύριο ζήστε το σήμερα, αφήστε το αύριο στο Θεό, εσείς εδώ στο παρόν, στο τώρα.
Θα μου πεις "μα εάν είναι κόλαση αυτό που ζω, να μην έχω ελπίδα για κάτι καλύτερο;". Να έχεις. Όμως αυτό δεν πρέπει να ακυρώνει το τώρα της ζωής σου. Περιμένοντας το αύριο χάνεις τι μπορείς να κάνεις σήμερα.

Τα αόρατα σχοινιά της ζωής μας

Ένας φτωχός  χωρικός ξεκίνησε με τα τρία γαϊδουράκια του ένα ταξίδι για να πάει στο παζάρι ώστε να πουλήσει τη σοδειά του. Το ταξίδι θα διαρκούσε αρκετές μέρες. Οπότε, το πρώτο βράδυ, αποφάσισε να κατασκηνώσει κοντά στο σπίτι ενός γέρου ερημίτη αλλά συνειδητοποίησε ότι δεν είχε τρίτο σκοινί για το τελευταίο του γαϊδουράκι και φοβήθηκε ότι αν δεν το έδενε, το γαϊδουράκι του θα έπαιρνε τα βουνά και θα το έχανε.
Έτσι, έσπευσε στον γέρο ερημίτη για να τον ρωτήσει μήπως του περίσσευε ένα σκοινί. «Δεν έχω σκοινί», είπε ο ερημίτης. «Αλλά, θα σου πω τι να κάνεις». «Γύρνα εκεί που κατασκήνωσες και, όπως κάθε μέρα, κάνε την κίνηση σαν να περνάς το σκοινί στον λαιμό του γαϊδάρου». «Κυρίως μην ξεχάσεις να κάνεις ό,τι θα έκανες αν τον έδενες σε ένα δέντρο».
Μην μπορώντας να κάνει κάτι άλλο, ο χωρικός ακολούθησε κατά γράμμα τη συμβουλή του ερημίτη και πήγε να κοιμηθεί. Μόλις ξύπνησε, έτρεξε να ελέγξει
αν το γαϊδουράκι του ήταν ακόμα εκεί. Και… Ω! Τί έκπληξη! Ήταν ακόμα εκεί! Αφού φόρτωσε τα τρία ζώα, αποφάσισε να συνεχίσει το δρόμο του. Αλλά ό,τι κι αν έκανε, τραβούσε το γάιδαρό του, τον έσπρωχνε, τίποτα! Απελπισμένος ο χωρικός πήγε πίσω στον ερημίτη και του διηγήθηκε τι είχε πάθει.

Φτάνει πια...

Όταν σε κρίνουν αυστηρά και η στενοχώρια κυκλώνει ως πνιγμός την καρδιά σου, να θυμάσαι ένα πράγμα, οτι όλοι αυτοί που τώρα μαζεύτηκαν να σε κρίνουν ήταν απόντες τις ώρες της πιο φρικτής σου κόλασης και δοκιμασίας. Συνήθως οι επικριτές μας είναι εκείνοι που έπαιξαν τον πιο άσχημο ρόλο στην ζωή μας. Αυτοί που ανελέητα μας δικάζουν ήταν αυτοί που κρατούσαν το μαχαίρι πάνω απο την πληγή μας και το βύθιζαν αδιάφορα, χαμογελώντας στο τραύμα μας. 
Που ήταν όλοι αυτοί όταν εσύ πέθαινες; Απόντες και αδιάφοροι. Κλεισμένοι στις δουλειές τους, στα σπίτια τους, και τις ασχολίες τους. Ποιος γύρισε το βλέμμα του να δει εαν σου είχαν απομείνει αναπνοές; Εάν τα στήθη σου πάλλονταν ακόμη στην ελπίδα; Εαν άντεχες άλλο να κρατηθείς απο το κενό; Κανείς; Και τώρα τι ακριβώς έρχονται να κάνουν; Να σε κρίνουν για ποιο ακριβώς πράγμα; Για το λάθος σου; Αυτό που ηταν η μόνη σου διέξοδος για να κρατηθείς; Ναι πολλές φορές ενα λάθος ειναι το μόνο σωστό που εχουμε να κάνουμε πριν τον θάνατο.
Φτάνει πια. Μην επιτρέψεις σε κανέναν να παίξει άλλο μαζί σου, ένας μονάχα μπορεί να σε κρίνει και αυτος θα το κανει με άπειρη Αγάπη και Κατανόηση, ο Θεός.
Γιατί μονάχα ο Χριστός μπορεί ολότελα να μας καταλάβει.
Μονάχα στα μάτια σου Χριστέ βρίσκω την ανάπαυση, γιατί ξέρω ότι με γνωρίζεις χωρίς να σου μιλώ, ότι με αγαπάς χωρίς να σου δίνω, δε με κρίνεις κι ας είναι η ζωή μου διαλυμένη, δεν περιμένεις τίποτε από μένα παρά μονάχα εμένα.
Με σώζεις κι ας είμαι για την κόλαση. Κοιμήθηκα σε πολλές αγκαλιές Χριστέ μου, μα μονάχα η δική σου μοσχοβολούσε…

Η δύναμη της Παναγίας είναι η σιωπή της...

Η δύναμη της Παναγίας είναι η σιωπή της....

Ποτέ δεν με γοήτευσε η "δύναμη" της Παναγίας, η "Στρατηγός", η "Νικήτρια". Προτιμώ την ταπείνωση, την αγάπη, την υπομονή της, την απίστευτη σιωπή της, τον πόνο στα μάτια και την καρδιά της, αυτή την αγιότητα που μεταπλάθει την δοκιμασία σε φως και χαρά. 
Αυτή την αίσθηση οτι Εκείνη με νιώθει ακόμη κι όταν δεν εχω καμία λέξη να της πω, ακόμη κι όταν αισθάνομαι οτι δεν έχω καμία όρεξη να εξηγώ. Αυτή η απόλυτη μητρική αποδοχή που υπάρχει στο βλέμμα της, είναι εκείνο που πάντα με συγκλόνιζε. Γιατί δεν ξέρω για σας, μα εγω πολλές φορές δεν έχω όρεξη μα ούτε δύναμη οχι μόνο να προσευχηθώ μα ούτε και να μιλήσω. 
Στην αρχή ένιωθα άσχημα και ενοχικά. Τώρα πλέον το ζω, το βιώνω ως απόλυτα φυσιολογικό. Αποδέχομαι δίχως να κρίνω, οτι δεν γίνεται πάντα να είμαι καλά, όμορφα και δυνατά, και τότε είναι που κοιτώ την Παναγία με απόλυτη άνεση και ελευθερία γιατί μου επιτρέπει να είμαι ο ευατός μου δίχως να πρέπει να εξηγώ το πως και το γιατί της συμπεριφοράς μου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά απο το να εισαι απλά ο εαυτός σου στο κάθε παρόν της ζωής. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία να αισθάνεσαι οτι αυτό που είσαι με τα καλά και τα κακά, τα σκοτεινά και φωτεινά ψυχικά σου σοκάκια, κάποιος το αγαπάει πολύ δίχως να το κρίνει. Για μένα αυτή είναι η Παναγία, που μπορεί να μιλάει μαζί μου, στην πιο βαθιά σιωπή μου.....

Αναρτήθηκε από π. ΛίΒυος

Αρνητικά συναισθήματα, πως μπορούμε να τα διαχειριστούμε

Πως μπορούμε να διαχειριστούμε τα αρνητικά συναισθήματα που πηγάζουν τόσο από τον εσωτερικό όσο και από τον εξωτερικό μας κόσμο; Δεν θα ήταν ρεαλιστικό να φανταστεί κανείς μας, ότι μπορούμε να περάσουμε όλη μας τη ζωή, χωρίς καν να έχουμε βιώσει ένα δυσάρεστο και οδυνηρό γεγονός. Η ίδια η ζωή μας μέσα από καθημερινές ανατροπές μας εκπαιδεύει για το αντίθετο.

Πως μπορούσε να αντιμετωπίσουμε κάθε δυσκολία που εμφανίζεται και μας ταλανίζει;

Η λαϊκή ρήση λέει: «κάθε εμπόδιο έρχεται για καλό;»

Πόσο όμως αυτό αντανακλά την πραγματικότητα μας; Πόσοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το νόημα αυτών των λέξεων; όταν δεν επιτρέπουν στους εαυτούς τους να είναι ανοιχτόμυαλοι;

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων είναι ότι είναι αδύναμοι να παραδεχθούν ότι είναι ατελείς και αυτό ακριβώς είναι που τους οδηγεί σε καταθλιπτικές και άλλες ψυχικές διαταραχές. Ασφαλώς δεν είναι δυνατόν οι άνθρωποι να είναι θωρακισμένοι και να μην επιτρέπουν στον εαυτό τους, να διεισδύσουν τέτοιου είδους συναισθήματα όπως οργή, θυμός ενοχές, τύψεις, πικρία και εν τέλει απογοήτευσης. Η ειδοποιός διαφορά έγκειται στο πως μπορούμε  να τα καταπολεμήσουμε και να τα μετατρέψουμε σε θετικά ανάλογα την περίπτωση που βιώνουμε κάθε φορά.

Φανταστείτε τη ζωή σας σαν ένα παζλ,  όπου κάθε κομμάτι του ενώνεται με το άλλο, είτε είναι ευχάριστο είτε δυσάρεστο. Όλα δημιουργούν έναν αδιάκοπο κύκλο όπου όλα γεννιούνται, τελειώνουν και ξαναρχίζουν.

Πιστέψτε με  δεν υπάρχει μαγική συνταγή, όλα πηγάζουν από την εσωτερική ψυχική δύναμη που έχει ο καθένας μας να αντιμετωπίσει τις όποιες προκλήσεις.

Μη βασίζεσαι στους άλλους για να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου

Τα τραύματα προκαλούνται από σχέσεις, ειδικότερα αυτές που υπάρχουν μέσα στην οικογένειά σου και στο σχολείο σου, στα πρώτα χρόνια της ζωής σου.

Σ' αυτή την περίοδο ήσουν πιο ευαίσθητος στην εγκατάλειψη, στην κριτική, στον εξευτελισμό, στα μαλώματα, στα υποβαθμιστικά μηνύματα, στις συγκρίσεις με τους άλλους, στη σιωπηλή εχθρότητα, στις απειλές, στην επιθετικότητα, στην υπερπροστασία και στην προδοσία.

Ως ενήλικας όμως, δεν μπορείς να διακινδυνεύεις να βασίζεσαι στους άλλους για να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Αν το κάνεις, σημαίνει ότι επαναλαμβάνεις την εξάρτηση της παιδικής σου ηλικίας, όπως επίσης ότι, αν οι άνθρωποι αυτοί που σου δείχνουν αγάπη και εκτίμηση πεθάνουν ή μετακομίσουν μακριά ή μειώσουν τις επαφές μαζί σου, θα ανακαλύψεις πως πέφτεις πάλι στην κατάσταση του τραύματος.

Η παρουσία δίπλα σου άλλων ανθρώπων που σε αγαπούν αποτελεί σίγουρα ένα ακόμη πλεονέκτημα, αλλά η πιο ουσιαστική σχέση ωριμότητας και δύναμης είναι, πάνω απ' όλα, η σχέση με τον εαυτό σου. Πολλοί δειλιάζουν μπροστά σ' αυτή την πρόταση, αυτό όμως αποτελεί προστατευτική αντίδραση σε μια μορφή σχέσης που η κουλτούρα μας δεν διαμορφώνει, δεν ενθαρρύνει, δεν στηρίζει και δεν επικροτεί. 

Κβαντική φυσική, ψυχολογία και πνευματικότητα

Κάποιες από τις τελευταίες μεγάλες ανακαλύψεις της κβαντικής φυσικής:

- Η ύλη και η ενέργεια εναλλάσσονται: η ύλη μπορεί να γίνει ενέργεια και η ενέργεια να γίνει ύλη.

- Τα σωματίδια μπορεί να φαίνονται είτε σαν κύματα, είτε σαν ύλη, είτε και τα δύο ταυτόχρονα.

- Ο παρατηρητής επιδρά στο παρατηρούμενο: δεν μπορούμε να παρατηρούμε ένα αντικείμενο, κάτι ή κάποιον, χωρίς να το επηρεάζουμε.
- Αυτό που μας φαίνεται πυκνή ύλη είναι στην πραγματικότητα κενό.

- Ένα σωματίδιο μπορεί να εμφανιστεί από το κενό και να ξαναχαθεί μέσα σ' αυτό.

- Ένα σωματίδιο μπορεί να εμφανιστεί σε πολλές θέσεις ταυτόχρονα.
- Τα πάντα είναι αλληλοσυνδεόμενα, ανεξαρτήτως χώρου και χρόνου.
- Δεν υπάρχει χώρος, ούτε χρόνος.

Από την φυσική του Νεύτωνα, όπου όντα και πράγματα είναι ξεχωριστά, χωρίς έλεγχο στις δυνάμεις που τα κυβερνούν, πρέπει να μεταβούμε στη νέα κβαντική αντίληψη της πραγματικότητας, σύμφωνα με την οποία όλοι προερχόμαστε από μία πηγή και είμαστε οι δημιουργοί της πραγματικότητάς μας.

Είμεθα πολύ άπησχολημένοι με το να σκεπτόμεθα όσα δεν επιθυμούμε.

Εἴμεθα πολὺ ἀπησχολημένοι μὲ τὸ νὰ καταπιανόμεθα μόνον  μὲ τοὺς φόβους μας… ὄχι μὲ τὰ θέλω μας.
Εἴμεθα πολὺ ἀπησχολημένοι μὲ τὸ νὰ δίδουμε χῶρο στὰ «πρέπει» μας κι ὄχι σὲ αὐτὰ ποὺ πηγάζουν ἀπὸ μέσα μας.
Εἴμεθα πάρα πολὺ ἀπησχολημένοι μὲ τὸ νὰ χάνουμε τὸν χρόνο μας μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς κρατοῦν δεσμίους στὸ παρελθὸν κι ὄχι μὲ αὐτὰ ποὺ μποροῦν νὰ μᾶς δόσουν ὤθησι γιὰ τὸ μέλλον…

Ὅ,τι φοβόμαστε περισσότερο, τὴν ἀπόῤῥιψη, τὴν ἀποτυχία, τὴν ἀπώλεια, τὴν ἐγκατάλειψη, μᾶς ἔχει ἤδη συμβῇ. Οἱ ἀπειλὲς ποὺ ἀντιλαμβανόμεθα τώρα, ἤ ποὺ φοβούμεθα  ὅτι θὰ συμβοῦν στὸ μέλλον, δὲν εἶναι παρὰ οἱ σκιὲς τοῦ παρελθόντος…

Αὐτὲς οἱ σκιές, αὐτὲς οἱ μνῆμες ἀπὸ τὸ ἐχθές, εἶναι ἡ ἀπόγνωσις ἑνὸς φλυάρου νοῦ, ποὺ μᾶς ἐμποδίζει νὰ κτίσουμε αὐτὸ ποὺ θέλουμε, γιατὶ εἴμαστε πολὺ ἀπησχολημένοι μὲ τὸ νὰ σκεπτόμεθα αὐτὸ ποὺ δὲν ἐπιθυμοῦμε.

Γιῶτα Σούσουλα