Χορεύοντας με τους ρυθμούς της ζωής
μαθαίνεις να παίρνεις μεγαλύτερες
αποστάσεις από τους ξέφρενους, ανελέητους ρυθμούς της ζωής.
Αρχίζεις να δίνεις αξία σε καθημερινά,
επαναλαμβανόμενα πράγματα που κάποτε θεωρούσες υποδεέστερα και ανάξια λόγου.
Αρχίζεις να αντιμετωπίζεις τη ζωή
και οτιδήποτε ζει πάνω σ’ αυτήν με
ταπεινότητα και σεβασμό.
Αρχίζεις όχι μόνο να αγαπάς τον εαυτό σου
αλλά και να τον κατανοείς και να τον συμπονάς
για όσα δεν μπορεί και δεν καταφέρνει…
Αρχίζεις να εμπιστεύεσαι τη δική σου
αλήθεια και η άποψη
των άλλων να μη σε απασχολεί.
Παύεις να εξαπατάς τον εαυτό σου με
λογικοφανείς υπεκφυγές
και δικιολογίες.