Κινούμενο Ερωτηματικό
Όλες οι αληθινές
πνευματικές διδασκαλίες αναπόφευκτα οδηγούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο
ερώτημα «ποιος είμαι;», το απόλυτο
ερώτημα για κάθε άνθρωπο. Ό,τι και να
πει κανείς, όσες απαντήσεις και να δώσει, πάντα παραμένει κάτι που δεν μπορεί
να συμπεριληφθεί, στη σφαίρα του αναπάντητου, του αγνώστου. Δε είναι υπερβολή
να πούμε, ότι η ελπίδα απέναντι στην κρίση που βιώνουμε, έγκειται στο όσο το
δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι αληθινά να νιώσουν την ανάγκη να αναρωτηθούν
βαθιά για τη ζωή τους. Γιατί δουλεύω, γιατί διασκεδάζω, τι σκοπό εξυπηρετούν
όλα αυτά που κάνω; Γιατί εντέλει ζω; Ποιο το νόημα της ζωής; Ποιος στο καλό
τέλος πάντων είμαι εγώ που τα σκέφτεται όλα αυτά;
Είναι ανάγκη ο σοβαρός
εσωτερικός αναζητητής να μεταμορφωθεί σε ένα κινούμενο ερωτηματικό. Είναι
ανάγκη ο νευραλγικός και ανίδεος εαυτός μας να ρωτάει πιο είναι το νόημα των
συμβόλων που αναδύονται από τα βάθη του κι όχι απλώς να τα παρακολουθεί χωρίς
να τα καταλαβαίνει. Είναι ανάγκη να γίνεται ένας διάλογος ανάμεσα στο συνειδητό
και στο ασυνείδητο. Όσο το συνειδητό δεν ρωτάει, δεν μπορεί το ασυνείδητο να
απαντήσει, εξηγώντας, και δεν υπάρχει καμιά σχέση ανάμεσα στα δύο. Τότε το
ασυνείδητο κλείνει την πόρτα στο ανάξιο συνειδητό και το εξορίζει. Και καλά αν
το συνειδητό νιώσει τι έχασε κι αρχίσει να αναζητεί το ασυνείδητο. Στις
περισσότερες περιπτώσεις, το συνειδητό μένει αποκομμένο, δεν ψάχνει και το ασυνείδητο
συνεχίζει να υποφέρει και να ζητάει τον λυτρωτή του.