Κβαντική Φυσική και Πνευματικές Αλήθειες...

Κβαντική Φυσική και Πνευματικές Αλήθειες...

Αν και άργησα αρκετά αυτή τη φορά... Θαρώ πως είναι ότι πιο όμορφο για το ξεκίνημα μιας Νέας Χρονιάς το κείμενο που ακολουθεί.  

 Χρόνια τώρα υποστήριζα αυτή την απίστευτη μα τόσο αληθινή διάσταση των πραγμάτων> ΕΜΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ μας... 

Όσο απίστευτη και ακατανόητη κι αν μοιάζει αρχικά... ταυτόχρονα είναι απελευθερωτική! 

Είναι σίγουρα πιο εύκολο να προβάλουμε τις αιτίες της δυστυχίας μας στους άλλους, μα ο μόνος τρόπος για την αλλαγή, αλλά και την ελευθερία είναι να αναλάβουμε την πλήρη ευθύνη για όσα συμβαίνουν γύρω, αλλά προ πάντων μέσα μας...

Αξίζει να είμαστε ΣΥΝ/Δημιουργοί κι όχι κομπάρσοι της ζωής μας!

Φέτος.. ας αναλάβουμε πίσω το μερίδιο ευθύνης που μας αντιστοιχεί κι ας κάνουμε λίγο πιο όμορφο αυτό που βιώνουμε :) Καλή και δημιουργική Χρονιά σε όλους μας!

Ακολουθεί το κείμενο που αναλύει περιεκτικά τις διαστάσεις αυτής της αλήθειας...

Διαβάστε το... στοχαστείτε... κι αλλάξτε ότι μπορείτε εντός σας για να το δείτε και γύρω σας να συμβαίνει!!!

Νομίζω ότι μπορώ να πω με σιγουριά ότι κανείς δεν καταλαβαίνει κβαντική μηχανική.
– Ρίτσαρντ Φεϋνμαν -

Αυτοί που δεν παθαίνουν σοκ, όταν ακούν για πρώτη φορά σχετικά με την κβαντική θεωρία δεν είναι δυνατόν να την έχουν καταλάβει
– Νιλς Μπορ
(Βραβείο Νόμπελ 1922 για την δομή του Ατόμου)

Εδώ και τριάντα χρόνια ορισμένοι επιστήμονες έχουν συνειδητοποιήσει και δηλώσει με διάφορους τρόπους πως οι ανακαλύψεις της κβαντικής φυσικής ομοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με τις αρχαίες πνευματικές διδασκαλίες – ειδικά αυτές της Ελλάδας και της Ινδίας.

Κινούμενο Ερωτηματικό

Κινούμενο Ερωτηματικό

Όλες οι αληθινές πνευματικές διδασκαλίες αναπόφευκτα οδηγούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο ερώτημα «ποιος είμαι;», το απόλυτο ερώτημα για κάθε άνθρωπο.  Ό,τι και να πει κανείς, όσες απαντήσεις και να δώσει, πάντα παραμένει κάτι που δεν μπορεί να συμπεριληφθεί, στη σφαίρα του αναπάντητου, του αγνώστου. Δε είναι υπερβολή να πούμε, ότι η ελπίδα απέναντι στην κρίση που βιώνουμε, έγκειται στο όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι αληθινά να νιώσουν την ανάγκη να αναρωτηθούν βαθιά για τη ζωή τους. Γιατί δουλεύω, γιατί διασκεδάζω, τι σκοπό εξυπηρετούν όλα αυτά που κάνω; Γιατί εντέλει ζω; Ποιο το νόημα της ζωής; Ποιος στο καλό τέλος πάντων είμαι εγώ που τα σκέφτεται όλα αυτά;

Είναι ανάγκη ο σοβαρός εσωτερικός αναζητητής να μεταμορφωθεί σε ένα κινούμενο ερωτηματικό. Είναι ανάγκη ο νευραλγικός και ανίδεος εαυτός μας να ρωτάει πιο είναι το νόημα των συμβόλων που αναδύονται από τα βάθη του κι όχι απλώς να τα παρακολουθεί χωρίς να τα καταλαβαίνει. Είναι ανάγκη να γίνεται ένας διάλογος ανάμεσα στο συνειδητό και στο ασυνείδητο. Όσο το συνειδητό δεν ρωτάει, δεν μπορεί το ασυνείδητο να απαντήσει, εξηγώντας, και δεν υπάρχει καμιά σχέση ανάμεσα στα δύο. Τότε το ασυνείδητο κλείνει την πόρτα στο ανάξιο συνειδητό και το εξορίζει. Και καλά αν το συνειδητό νιώσει τι έχασε κι αρχίσει να αναζητεί το ασυνείδητο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το συνειδητό μένει αποκομμένο, δεν ψάχνει και το ασυνείδητο συνεχίζει να υποφέρει και να ζητάει τον λυτρωτή του. 

ΕΦΟΣΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΕΧΕΙ ΦΑΝΕΙ ΟΤΙ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟ, ΔΕ ΘΑ ΔΙΣΤΑΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ. ΚΑΘΕ ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΗ. - ΣΩΚΡΑΤΗΣ -

ΕΦΟΣΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΕΧΕΙ ΦΑΝΕΙ ΟΤΙ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟ, ΔΕ ΘΑ ΔΙΣΤΑΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ. ΚΑΘΕ ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΗ. - ΣΩΚΡΑΤΗΣ -

Σωκράτης: Πρέπει, λοιπόν, πρώτα, να συλλάβουμε την αλήθεια σχετικά με την ψυχή, τη θεϊκή και την ανθρώπινη, εξετάζοντας πώς πάσχει και πώς ενεργεί. Και η απόδειξη αρχίζει ως ακολούθως:

Κάθε ψυχή είναι αθάνατη. Γιατί εκείνο που κινείται πάντα είναι αθάνατο, ενώ εκείνο που κινεί ένα άλλο και κινείται από άλλο, εφόσον έχει τέλος ως προς την κίνηση του, έχει τέλος και ως προς τη ζωή του.

Μόνον εκείνο που κινείται από μόνο του, αφού δεν εγκαταλείπει τον εαυτό του, δεν παύει ποτέ να κινείται, και είναι μάλιστα το ίδιο η αρχή και η προέλευση της κίνησης για όσα από τα άλλα κινούνται.

Η αρχή όμως είναι αγέννητη. Γιατί κατ' ανάγκη καθετί που γεννιέται, γεννιέται από μια αρχή, ενώ τούτη δε γεννιέται από τίποτα.

Αν η αρχή γεννιόταν από κάτι, δε θα υπήρχε γέννηση από μια αρχή. Επειδή, λοιπόν, η αρχή είναι κάτι αγέννητο, κατ' ανάγκη είναι και κάτι άφθαρτο. Γιατί αν απολεσθεί η αρχή, τότε βέβαια δε θα γεννηθεί ούτε η ίδια ποτέ από κάτι, ούτε άλλο πράγμα από αυτήν, εφόσον πρέπει όλα να γίνονται από μια αρχή. Έτσι, λοιπόν, η αρχή της κίνησης είναι εκείνο που κινεί τον εαυτό του. Και αυτό δεν είναι δυνατό ούτε να εξαλείφεται, ούτε να γεννιέται.

Αλλιώς όλος ο ουρανός και το σύμπαν του γίγνεσθαι θα κατέρρεαν μαζί, θα παρέμεναν ακίνητα και δε θα είχαν ποτέ ξανά μιαν αρχή που να τα κάνει να γεννηθούν και να κινηθούν πάλι.

Εφόσον λοιπόν έχει φανεί ότι εκείνο που κινείται από μόνο του είναι αθάνατο, δε θα διστάζει κανείς να λέει πως αυτό το γνώρισμα αποτελεί την ουσία και το λόγο της ψυχής.

...ΠΡΙΝ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΝΩΣΗ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ, ΔΕ ΘΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ...

...ΠΡΙΝ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΝΩΣΗ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ, ΔΕ ΘΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ...

Πριν να γνωρίζει κανείς την αλήθεια για το κάθε πράγμα, για το οποίο μιλάει ή γράφει, και να μπορεί να το ορίζει στο σύνολο του, και, πάλι, αφού το ορίσει κατά είδη, να ξέρει να τα χωρίζει μέχρι εκεί όπου δεν είναι πια δυνατή η διαίρεση, και πριν να μπορεί να διαβλέπει με τον ίδιο τρόπο τη φύση της ψυχής, έτσι ώστε να βρίσκει το είδος του λόγου που ταιριάζει σε κάθε ψυχή, και ανάλογα να στηρίζει και να διαμορφώνει το λόγο του, και στην πολυδιάστατη ψυχή να δίνει πολύμορφους και συνολικής αρμονίας λόγους, και στην απλή, απλούς, πριν λοιπόν να έχει γνώση όλων αυτών, δε θα του είναι δυνατό να χειριστεί το γένος των λόγων με τέχνη, στο βαθμό που υπαγορεύει η φύση, ούτε για να διδάξει ούτε για να πείσει.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ    πηγή  ΕΝΝΕΑ  ΕΤΗ  ΦΩΤΟΣ

Απ' έξω μέσα

Απ' έξω μέσα

Εμάς δεν μας αρέσουν οι κακές κριτικές και μας αρέσουν οι καλές κριτικές. Δεν μας αρέσουν οι αντίξοες και δύσκολες και επίπονες συνθήκες αλλά μας αρέσουν οι ευχάριστες και εύκολες και χαλαρές συνθήκες. Το κακό είναι ότι αφηνόμαστε να επηρεαζόμαστε από τις συνθήκες. Το αν θα είμαστε καλύτεροι ή χειρότεροι δεν εξαρτάται από τις συνθήκες, από το "εξωτερικό". Εξαρτάται από τον εσωτερικό μας κόσμο, το πως αισθανόμαστε, και τι έχουμε μέσα μας και πως αλληλεπιδρά αυτό με τον εξωτερικό κόσμο, αν και όταν αλληλεπιδρά. 

Αλλά είναι προφανές, και γίνεται διαρκώς προφανές και έκδηλο ότι δεν γνωρίζουμε τον εσωτερικό μας κόσμο. Κάποιος ξέρει ότι σκέφτεται αλλά δεν έχει παρατηρήσει εις βάθος αυτή την σκέψη, ούτε έχει σε βάθος εξετάσει και αναλύσει αυτή την σκέψη. Το ίδιο με τα συναισθήματα, τις κινήσεις μας, τις συνήθειές μας, τον χαρακτήρα μας, την προσωπικότητά μας. Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουμε ότι γνωρίζουμε τον εαυτό μας, ότι έχουμε αυτογνωσία, αλλά η αλήθεια είναι ότι γνωρίζουμε μόνο ένα επιφανειακό μέρος του εαυτού μας. 

15 μαθήματα από τον “Pepe”

Η θητεία του Jose «Pepe» Mujica, του πρόεδρου της Ουρουγουάης, τελείωσε. Θα μείνει στην ιστορία για την ασυνήθιστη ειλικρίνειά του, την ηγετική του φυσιογνωμία και τις ρητορικές του ικανότητες. Κυρίως όμως, θα τον θυμούνται για την ικανότητά του να μετατρέπει τις ιδέες του σε πράξεις.

Ο πιο φτωχός πρόεδρος στον κόσμο ζούσε σε ένα μικρό σπίτι, σε μία φάρμα, με ένα υπνοδωμάτιο μαζί με τη γυναίκα του, τη Lucia Toplansky, και τα σκυλιά του (μεταξύ αυτών και τη Manuela, η οποία μετά από ένα ατύχημα έχει μείνει με τρία πόδια). O Mujica έδινε το 90% του μισθού του σε φιλανθρωπίες, ηγήθηκε δίνοντας το παράδειγμα σε μία εποχή λιτότητας και κέρδισε την διεθνή καταξίωση γιατί προώθησε πολιτικές εξαιρετικά φιλελεύθερες, για τη χρήση της κάνναβης, τον γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, τις εκτρώσεις, και ενάντια στην υπερκατανάλωση.

Εδώ, συγκεντρώσαμε κάποια από αυτά που είπε στη θητεία του. Ο πρόεδρος των φτωχών, που πέρασε 14 χρόνια φυλακισμένος και αρκετό χρόνο της ζωής του στην απομόνωση, στον πάτο ενός πηγαδιού, μιλά:

Ένας άδειος νους δίνεται δώρο από τον Θεό

Ένας άδειος νους δίνεται δώρο από τον Θεό

Ο άδειος νους είναι μία περιουσία. Έχετε παρατηρήσει πόσο εύκολα γελούν τα μικρά παιδιά ? με πόσο απλά πράγματα είναι ικανοποιημένα. Πότε άραγε θα μιλήσουν ( κλάψουν) όταν θα πεινάσουν ή όταν θα θέλουν άλλαγμα. Οι γονείς αναλαμβάνουν το ρόλο τους τότε ή όποιος άλλος τα φροντίζει.

Θα παρατηρήσουμε επίσης ότι τα μωρά κάνουν πάρα πολλές και γρήγορες κινήσεις. Αναρωτιόμαστε που τη βρίσκουν τόση ενέργεια ? Μα να ξέρετε ότι ένας άδειος νους επιτρέπει στο σώμα ενέργεια.

Δεν ξέρω αν έχετε διαβάσει αλλά όλο και συχνότερα επιστήμονες λένε ότι η σκέψη είναι αυτή που μπορεί να δαμάσει το σώμα μας. Έβαλαν κάποιους αθλητές με τη σκέψη τους να τρέξουν ή να κάνουν τις ασκήσεις που κάνουν συνήθως και είδαν πως αυξήθηκαν οι παλμοί της καρδιάς και οι ίδιοι οι αθλητές είπαν πως ένιωθαν λαχανιασμένοι κλπ.

ΑΓΝΟΗΣΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΟΡΑ

ΑΓΝΟΗΣΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΟΡΑ

 Η  πνευματικη  προοδος  απαιτει  να δινουμε  εμφαση σε οτι ειναι σημαντικο και να παραβλεπουμε ολα τα υπολοιπα  σαν ασημαντες επιδιωξεις  αναξιες της προσοχης μας. Εππλεον, το να θεωρηθεις  ανοητος  και απλοικος  για πραγματα  που δεν σε αφορουν  ειναι στην πραγματικοτητα καλο.

Μην ασχολεισαι  με τις εντυπωσεις των αλλων για σενα. Ειναι θαμπωμενοι  και τους εξαπατουν   οι εξωτερικες εμφανισεις των πραγματων. Μεινε  προσκολλημενος στο σκοπο σου. Αυτο και μονο θα δυναμωσει την θεληση σου  και θα δωσει συνοχη στη ζωη σου.

Αποφευγε  να προσπαθεις   να κερδισεις την επιδικιμασια  και το θαυμασμο των αλλων. Ακολουθεις  καποιον ανωτερο σκοπο.Μην επιθυμεις  να σε θεωρουν οι αλλοι κοσμοπολιτη, μοναδικο, η σοφο.

Στην πραγματικοτητα, αν φαινεσαι μοναδικος  στους αλλους, να εισαι επιφυλακτικος. Να εισαι  παντα σε επιφυλακη εναντια σε μια ψευτικη  αισθηση αυτο-σπουδαιοτητας.

Το να διατηρεις  τη θεληση  σε αρμονια  με την αληθεια  και το να ασχολεισαι  με αυτο που ειναι περα απο τον ελεγχο σου ειναι πραγματα που αποκλειει το ενα το αλλο. Ενω εισαι απορροφημενος με το ενα θα παραμελεις   το αλλο.


Η   τεχνη   του  Ζην        πηγή  Αποκάλυψη Το Ένατο Κύμα

Πνευματική θεραπεία – Η ασθένεια είναι εγωισμός

Πνευματική θεραπεία – Η ασθένεια είναι εγωισμός

Υπάρχουν ορισμένα βήματα για να επιτύχουμε τη θεραπεία των ασθενειών και ανισορροπιών του συστήματός μας. [Εδώ να σημειώσω ότι ασθένεια δεν είναι μόνο η φυσική εκδήλωση ενός συμπτώματος, καθώς αυτό είναι το τελευταίο στάδιο, αλλά ασθένεια είναι πρώτα απ’ όλα ενεργειακή και ψυχολογική ανισορροπία. Έτσι δεν πρέπει να περιμένουμε να ασθενήσει το φυσικό σώμα για να προχωρήσουμε σε θεραπευτικές διεργασίες. Θα πήγαινα τόσο μακριά ώστε να έλεγα ότι κάθε θέση και σκέψη εγωιστική, χαοτική και αρνητική, είναι ασθένεια].

Το πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε από τι πάσχουμε, και ότι όντως πάσχουμε, να μην παίρνουμε δηλαδή ως δεδομένη την ανισορροπία και ασθένειά μας και την θεωρούμε αυτονόητη ή και φυσική. Η φυσική μας κατάσταση είναι η υγεία και η ευδαιμονία. Κατόπιν πρέπει να εξετάσουμε αν θέλουμε πραγματικά να θεραπευτούμε, και να δούμε αν τρέφουμε συναισθήματα αναξιότητας, ότι για κάποιο λόγο δηλαδή δεν αξίζουμε την υγεία και την ευτυχία.

Ίσως το σπουδαιότερο κίνητρο για να θελήσουμε την θεραπεία μας είναι ότι η αποκατάσταση της υγείας θα μας επιτρέψει να γίνουμε καλύτεροι υπηρέτες του κόσμου και θα μας βγάλει από τον εγωκεντρισμό της ασθένειας.

Ο δρόμος του Μάγου 20ο Μάθημα

Ο δρόμος του Μάγου 20ο Μάθημα

Η καλύτερη προσφορά σας απέναντι στον κόσμο είναι να γίνετε μάγοι.

Ήταν η τελευταία μέρα που περνούσαν μαζί δάσκαλος και μαθητής. Ο νεαρός Αρθούρος στεκόταν στην άκρη του δρόμου που έβγαζε απ' το δάσος. Ρίχνοντας μια ματιά πάνω απ' τον ώμο του, έψαξε για το ξέφωτο του Μέρλιν, αλλά δεν ήταν πια εκεί. Μέσα σε μια νύχτα είχε ξεφυτρώσει μια συστάδα δέντρων, καταπίνοντας το ξέφωτο και μαζί του το άνοιγμα της κρυστάλλινης σπηλιάς. Ο Αρθούρος ένιωσε ένα τσίμπημα στην καρδιά, καθώς ήξερε ότι αυτή η απώλεια δεν θα γινόταν αισθητή μόνο από τον ίδιο αλλά από όλους τους θνητούς.

"Δεν θα ξανάρθω εδώ, έτσι δεν είναι;" ρώτησε. Ο Μέρλιν, που βρισκόταν στο πλευρό του, έγνεψε καταφατικά.

"Δεν θα χρειαστεί", είπε. Τελειώσαμε οι δυο μας."

Αμφιβάλλω αν εγώ θα νιώσω ποτέ ότι τέλειωσα μαζί σου, συλλογίστηκε ο Αρθούρος. Ύστερα από τόσα χρόνια διδασκαλίας, αισθανόταν ότι είχε πολύ περισσότερα ερωτήματα να θέσει στο δάσκαλο του απ' ό,τι την ημέρα που πρωτοξεκίνησαν. Διαβάζοντας τις σκέψεις του, ο μάγος είπε: "Ήθελα να σου δώσω ένα αποχαιρετιστήριο δώρο και δεν μπόρεσα να σκεφτώ κάτι καλύτερο απ' αυτό". Του έδειξε το δρόμο κάτω απ' τα πόδια τους, που κι αυτός δεν υπήρχε εκεί το προηγούμενο βράδυ. "Οι δρόμοι είναι το σύμβολο του μάγου. Το ήξερες;"

"Όχι."

"Τότε θυμήσου αυτά που θα σου πω. Ο τρόπος διδασκαλίας ενός μάγου είναι η αποχώρηση κι όταν μάθεις κι εσύ να αποχωρείς, τότε θα έχεις γίνει μάγος. Μπορεί να θεωρείς ότι σου ανήκει ένα κομμάτι αυτής της γης, στην πραγματικότητα, όμως, απλώς το διασχίζεις. Το πνεύμα σου είναι η σκόνη του δρόμου, το φύσημα του ανέμου. Εσείς οι θνητοί χτίζετε σπίτια για να προστατευτείτε απ’ τον κόσμο. Ο μάγος έχει για σπίτι του αυτή τη στιγμή και οι στιγμές διαρκώς κινούνται..."

Ο δρόμος του Μάγου 19ο Μάθημα

Ο δρόμος του Μάγου 19ο Μάθημα

Οι μάγοι δεν καταδικάζουν ποτέ τις επιθυμίες. Άλλωστε, ακριβώς επειδή ακολούθησαν τις επιθυμίες τους, κατάφεραν να γίνουν μάγοι.

Η κάθε επιθυμία γεννιέται από κάποια παλιότερη επιθυμία. Η αλυσίδα των επιθυμιών δεν τελειώνει ποτέ. Είναι η ίδια η ζωή.

Μη θεωρείτε καμιά επιθυμία άχρηστη ή εσφαλμένη κάποια μέρα όλες θα εκπληρωθούν.

Οι επιθυμίες είναι σπόροι που περιμένουν την εποχή τους για να ανθίσουν. Από ένα και μόνο σπόρο επιθυμίας ξεφυτρώνουν ολόκληρα δάση.

Σεβαστείτε κάθε επιθυμία μες στην καρδιά σας, όσο ασήμαντη κι αν φαίνεται. Κάποια μέρα, αυτές οι ασήμαντες επιθυμίες θα σας οδηγήσουν στο θεό.

Ήταν ανήμερα των Χριστουγέννων, όταν ο νεαρός Αρθούρος τράβηξε το σπαθί από το βράχο. Από όλο το πλήθος που παρακολούθησε τον άθλο του, ο Αρθούρος δοκίμασε τη μεγαλύτερη έκπληξη. Που είναι ο Μέρλιν; αναρωτήθηκε, σίγουρος ότι ο δάσκαλός του είχε πραγματοποιήσει αυτό το θαύμα με τα μαγικά του. Ο Μέρλιν, όμως, δεν φάνηκε πουθενά.

Αργά τη νύχτα, όταν όλοι είχαν πέσει για ύπνο, ο Αρθούρος ξαγρυπνούσε ακόμα και συλλογιζόταν αν ήταν πράγματι το πεπρωμένο του να γίνει βασιλιάς. "Σε χρειάζομαι, Δάσκαλε", "ψιθύρισε.

Ξαφνικά, διέκρινε ένα φως κάτω απ' την πόρτα του. Πετάχτηκε όρθιος και την άνοιξε, αλλά δεν είδε το μάγο. Ήταν ο Κέι, ο θετός του αδελφός.

"Γιατί δεν κοιμάσαι;" τον ρώτησε. Ο Αρθούρος πήγε να απαντήσει, αλλά καθώς γύρισε πάλι προς το δωμάτιο, κράτησε την αναπνοή του. "Για σήκωσε λίγο το κερί σου", είπε. Ο Κει υπάκουσε και το φως του κεριού έπεσε πάνω σε τρία αντικείμενα που είχαν εμφανιστεί πάνω στο κρεβάτι του Αρθούρου: ήταν μια αχυρένια κούκλα, μια σπασμένη σφεντόνα κι ένας ραγισμένος καθρέφτης.

"Τα βλέπεις αυτά;" μουρμούρισε ο Αρθούρος. Ο Κέι τον κοίταξε παραξενεμένος. "Τα βλέπω", είπε, "αλλά δεν καταλαβαίνω τι είναι".

Ο δρόμος του Μάγου 18ο Μάθημα

Ο δρόμος του Μάγου 18ο Μάθημα

Μπορείτε να βιώσετε την αθανασία εν μέσω της θνητότητας.

Ο χρόνος και το άχρονο δεν είναι αντίθετες έννοιες. Επειδή εμπεριέχει τα πάντα, το άχρονο δεν έχει αντίθετο.

Στο επίπεδο του εγώ, αγωνιζόμαστε να λύσουμε τα προβλήματά μας. Το πνεύμα θεωρεί ότι το μόνο μας πρόβλημα είναι αυτός ο αγώνας.

Ο μάγος γνωρίζει την πάλη ανάμεσα στο εγώ και το πνεύμα, αλλά ξέρει επίσης ότι και τα δύο είναι αθάνατα και δεν μπορούν να πεθάνουν.

Κάθε πλευρά του εαυτού σας είναι αθάνατη, ακόμα κι εκείνες που κρίνετε με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα.

Τον καιρό που ο νεαρός Αρθούρος έγινε βασιλιάς, κυκλοφορούσαν φήμες για κάποιο τρελό που ζούσε στο δάσος του Κάμελοτ. "Μην σας ανησυχούν αυτές οι φήμες", του είπαν οι σοφοί της αυλής. "Είναι κάποιος που έχει χάσει τα λογικά του. Ζει κλεισμένος σ' ένα καλύβι, όπου αργά ή γρήγορα θα πεθάνει."

Ωστόσο, το ενδιαφέρον του Αρθούρου είχε ξυπνήσει. Κάλεσε τους ιππότες του και κίνησε μαζί τους, με σκοπό να βρουν τον τρελό. Μετά από αρκετές ώρες, η βασιλική συνοδεία βρέθηκε σ' ένα ξέφωτο, κοντά στο κεντρικό μονοπάτι που διέσχιζε το δάσος. Στη μέση αυτού του ξέφωτου υπήρχε ένα καλυβάκι από λάσπη και καλάμια, τόσο προχειροφτιαγμένο που εξείχαν από παντού γυμνά κλαριά. Ο Αρθούρος ξεκαβαλίκεψε και προχώρησε μέχρι εκεί. Δεν υπήρχε πόρτα, παρά μονάχα ένα μικρό παράθυρο για να αερίζεται ο χώρος.

Ο βασιλιάς στάθηκε απ' έξω και φώναξε: "Ποιος είσαι;"

"Κάποιος που δεν ανήκει σ' ετούτο τον κόσμο", αποκρίθηκε μια αδύναμη φωνή.

Ο Αρθούρος δίστασε για μια στιγμή. "Θα ήθελα να συζητήσω μαζί σου", είπε μετά. "Είμαι ο βασιλιάς και σε διατάζω να βγεις έξω."

"Δεν έχω βασιλιά. Άσε με ήσυχο", απάντησε η φωνή.

"Ναι, αλλά δεν έχεις ούτε τροφή ούτε νερό. Χρειάζεσαι βοήθεια."

ΧΑΛΑΡΩΣΗ: ΤΟ ΟΧΗΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ. – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

ΧΑΛΑΡΩΣΗ: ΤΟ ΟΧΗΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ. – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

Το να ζούμε με το νου και το σώμα σε χαλάρωση είναι η φυσική μας κατάσταση.

Είναι ο σημερινός τρόπος ζωής  που μας έχει κάνει να ξεχάσουμε αυτή την κατάσταση.

Εκείνοι που ζουν με το νου και το σώμα σε χαλάρωση έχουν το κλειδί για να είναι πιο υγιείς, να έχουν περισσότερη ζωτικότητα, να έχουν μεγαλύτερη αρμονία ανάμεσα στον νου και το σώμα.

Η κατάσταση του νου και η κατάσταση του σώματός μας συνδέονται.

Αν οι μύες είναι χαλαρωμένοι, τότε και ο νους μας είναι ήρεμος. Αν  ο νους είναι ανήσυχος, τότε βλέπουμε τα αποτελέσματά του και στο σώμα.

Κάθε δράση ξέρουμε ότι προέρχεται κυρίως από τον νου. Όταν ο νους δεχτεί ένα εξωτερικό ερέθισμα, που τον οδηγεί στο να δράσει,  αμέσως στέλνει ένα μήνυμα δια μέσου του νευρικού συστήματος στους μύες, και οι μύες μετατρέπουν αυτό το ερέθισμα, σε μηχανική ενέργεια, δηλαδή σε κίνηση.

Στην καθημερινή μας ζωή, στο άγχος και στη βιασύνη της σύγχρονης ζωής, ο νους μας δέχεται ερεθίσματα που μας κάνουν να είμαστε σε ετοιμότητα, σε επιφυλακή. Έτσι λοιπόν ξοδεύουμε πάρα πολύ μεγάλο μέρος από τη ζωής μας, ακόμα και στον ύπνο μας, σε μια κατάσταση έντασης.

Καθένας από μας, αν παρατηρήσει το σώμα του, θα βρει σημεία τέτοια που μαζεύει αυτή την ένταση. Άλλοι άνθρωποι έχουν σφιγμένο στομάχι, άλλοι έχουν ανασηκωμένους ώμους, άλλοι είναι σκυθρωποί. Αυτή λοιπόν η άσκοπη υπερένταση, προκαλεί ταλαιπωρία και κακή υγεία. Είναι μια τεράστια αφαίμαξη της ενέργειάς μας, που δημιουργεί υπερκόπωση.

Χαλάρωση σημαίνει να μην υπάρχει κανένας μυς σε ένταση χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. Σημαίνει να μάθουμε να αφηνόμαστε αντί να σφίγγουμε το σώμα μας, χωρίς να υπάρχει αιτία. Να αναπνέουμε ήρεμα και βαθιά και να αφήνουμε όλες τις φυσιολογικές λειτουργίες απλά να συμβαίνουν.