Τι συμβολίζει το άναμμα της καντήλας;

Η λέξη καντήλι προέρχεται από τη λατινική candela=κερί.
Στη χριστιανική Εκκλησία το Καντήλι τοποθετείται μπροστά στις άγιες εικόνες. Αυτό που τοποθετείται μπροστά στον Εσταυρωμένο, μέσα στο Ιερό Βήμα, διατηρείται πάντοτε αναμμένο και γι’ αυτό λέγεται «ακοίμητο» Καντήλι.

Ένα Καντήλι τοποθετείται επίσης στο εικονοστάσι του σπιτιού και ανάβεται κάθε μέρα, σύμφωνα με την ορθόδοξο παράδοση.

Μια συνήθεια που διατηρεί τον βαθύ χριστιανικό συμβολισμό της με το Φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, που θερμαίνει την ελπίδα και που παρηγορεί και συντροφεύει στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς.

Το άναμμα του καντηλιού ενέχει τον συμβολισμό ότι προσφέρεται ως θυσία σεβασμού και τιμής προς τον Θεό και τους Αγίους του. Συμβολίζει επίσης, το φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, καθώς επίσης συμβολίζει και το γνωστό παράγγελμα του Κυρίου μας ότι πρέπει να είμαστε, οι χριστιανοί, τα φώτα του κόσμου.

Τροφή ψυχής

Τροφή ψυχής

Μόνο η εστίαση στο Ιδανικό, στο Θεό, μπορεί να μας βγάλει απ'τις δύσκολες θέσεις που συχνά βρισκόμαστε. Πρέπει να το θυμίζουμε συχνά στον εαυτό μας και να τον επαναφέρουμε στην εσωτερική ενατένιση του Στόχου και να μην αφηνόμαστε στις απελπισίες τις καθημερινές, προσπαθώντας να βρούμε λύσεις από άλλες πλευρές και ανθρώπους.                                                 
      Η εσωτερiκή αυτή ενατένιση στο Ιδανικό, θα δώσει νόημα και τροφή στη ζωή.

Τροφή ψυχής δίνει η προσευχή/διαλογισμός, αφού προσπαθούμε να ενωθούμε με την Πηγή της Ενέργειας/τροφής. Κάποιες φορές τα καταφέρνουμε καλύτερα, άλλες όχι τόσο καλά, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η προσπάθεια, η οποία εξασκεί και ανοίγει τα διάφορα αιθερικά ψυχικά λεπτοφυή κέντρα και χτίζεται έτσι η ψυχική μας φυσιολογία. Το να χτιστεί η ψυχική φυσιολογία, σημαίνει ότι κάνουμε τον οργανισμό μας πιο έτοιμο να δεχτεί το πνεύμα, αφού η ψυχή είναι το δοχείο του πνεύματος προς το σώμα. Η ψυχή δηλαδή είναι το ενδιάμεσο του πνεύματος προς το σώμα και είναι αυτή που ρεγουλάρει τις ενέργειες. Χωρίς την ψυχή, το σώμα θα καιγόταν αμέσως αν ερχόταν σε επαφή με έστω και λίγα μόρια πνεύματος.

Ας γίνουμε λοιπόν ψυχικοί άνθρωποι, αυτό σημαίνει πνευματικότητα.         πηγή     elenastral                           

Τα στάνταρ της ψυχής

Τα στάνταρ της ψυχής

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι συνεχώς συνειδητοί και άλλοι που είναι σπανίως συνειδητοί. Ένα συνειδητό άτομο είναι αυτό που συνειδητοποιεί την πνευματική του πραγματικότητα σαν ψυχή, και που πάντα σκέφτεται, μιλά και δρα σαν ψυχή ή σύμφωνα με τα στάνταρ της ψυχής. Δεν παραβιάζει αυτά τα στάνταρ σε καμιά περίπτωση.

Τα στάνταρ της ψυχής μπορούν να συνοψιστούν ως

-περιεκτικότητα

-σύνθεση

-ομορφιά

-αγνότητα

-πραγματικότητα

-ανεκτικότητα

-χαρά

-ελευθερία

-υπευθυνότητα

-ειρήνη

Νοητικά, συναισθηματικά και φυσικά εμπόδια δεν βάζουν σε ύπνο ένα αφυπνισμένο άτομο που είναι συνεχώς συνειδητό στα στάνταρ του. Η συνειδητότητα ενός συνειδητού ατόμου είναι το φως της ψυχής του.

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν

Consciousness vol.1             πηγή    elenastral

Η πρώτη ένδειξη ότι ένας άνθρωπος διευρύνει την συνειδητότητά του είναι η σοβαρότητα

Η πρώτη ένδειξη ότι ένας άνθρωπος διευρύνει την συνειδητότητά του είναι η σοβαρότητα

Η πρώτη ένδειξη ότι ένας άνθρωπος διευρύνει την συνειδητότητά του είναι ότι μπορείτε να δείτε σοβαρότητα σ’ εκείνον. Είναι τόσο όμορφος. Δεν είναι ένας καραγκιόζης πλέον. Δεν λέει ανόητες ιστορίες και δεν γελά σε χαζά αστεία, κλπ. Είναι τόσο σοβαρός. Υπάρχει μια παρουσία μέσα του. Υπάρχει μια δόξα μέσα του.

 

Αυξάνει την ικανότητά του να χρησιμοποιεί τον λόγο μόνο για αναγκαία πράγματα. Εκείνοι οι άνθρωποι που φλυαρούν ακατάσχετα από το πρωί έως το βράδυ αποδεικνύουν ότι η συνειδητότητά τους είναι πολύ ρηχή. Μια διευρυνόμενη συνειδητότητα δεν φλυαρεί ακατάσχετα, δεν μιλά για ανόητα πράγματα. Όπως είπε κι ο Χριστός μια φορά, “Για κάθε λέξη που εκστομίζετε, πρόκειται να πληρώσετε γι’ αυτήν στην τελική κρίση.” Αυτό είναι κάτι το πολύ βαρύ αλλά τουλάχιστον ας διδαχθούμε λίγο σχετικά μ’ αυτό.

 

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν

Consciousness vol.1

     πηγή   elenasrtal

Η ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ – ΜΕΡΟΣ B΄

Η ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ – ΜΕΡΟΣ B΄

Αρχαϊκή κόρη. Οι γυναίκες είχαν καίρια θέση στην σπαρτιατική κοινωνία και οι Λακεδαιμόνιες μητέρες συνέβαλαν αποφασιστικά στη διαμόρφωση των ακαταμάχητων μαχίμων της  πόλης.

Ιδιαίτερα  σημαντική  ήταν η  εορτή  των «γυμνοπαιδιών» που  γινόταν κάθε  χρόνο  στην  Σπάρτη, περί  τα  μέσα  του  καλοκαιριού (τον  μήνα  Εκατομβαιώνα, που  αντιστοιχεί  στον  Ιούλιο).  Τα  αγόρια  ετοιμάζονταν  για  αυτή  την  εορτή  που  περιελάμβανε  αθλητικούς  αγώνες  και  γινόταν  προς  τιμήν  των  αδερφών  Απόλλωνα  και  Αρτέμιδος, της  μητέρας  τους  Λητούς  και  του  Διονύσου.  Από  την  χρονιά  της  πεντηκοστής  ένατης  Ολυμπιάδας (544  π.Χ.) η  εορτή  των  γυμνοπαιδιών  τιμούσε  εκτός  από  αυτούς  τους  θεούς, και  τους  νεκρούς  της  Σπάρτης  που  έπεσαν  στη λεγόμενη  «μάχη  των  προμάχων»  για  την  απόσπαση  της  Θυρεάτιδας από τους  Αργείους. 

Οι  Σπαρτιάτες  σταματούσαν  τον  πόλεμο  κατά  την  διάρκεια  αυτής  της  εορτής  στην  οποία  συμμετείχαν  και  κορίτσια,  καθώς  και  ενήλικες  άνδρες.  Κατά  τον  χορό  που  συνόδευε  την  εορτή, τα  αγόρια  πραγματοποιούσαν  ασκήσεις  γυμναστικής  οι  οποίες  αναπαριστούσαν  τα  αθλήματα  της  πάλης  και  του  παγκρατίου.  Ταυτόχρονα  τραγουδούσαν  ως  παιάνες  τα  ποιήματα  του  Αλκμάνα  και  του  Θαλή  προς  τιμήν  των  πεσόντων  ανδρών  της  Σπάρτης.  Ο  Πλάτων  επισημαίνει  ότι  στις  γυμνοπαιδίες  γίνονταν  «δειναί  καρτερήσεις», παρατήρηση  η  οποία  δείχνει  το  επίπεδο  της  σκληρής  εκγύμνασης.  Νεότεροι  ερευνητές  θεωρούν  ότι  οι  γυμνοπαιδίες  δεν  είχαν  συμβολικό  χαρακτήρα  αλλά  ουσιαστικά  αγωνιστικό.

Η ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ – ΜΕΡΟΣ Α΄

Η ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ – ΜΕΡΟΣ Α΄

Κορίτσια  και  αγόρια  της  Σπάρτης  σε  ηλικία  εκπαίδευσης,  σε  κλασσικό  ευρωπαϊκό  πίνακα.

-

Η  περίφημη  σπαρτιατική  ή  λακωνική  αγωγή  είχε  διαμορφωθεί  περί  το  τέλος  της  Αρχαϊκής  περιόδου (7^ος αι. – 479 π.Χ.). Αυτό  το  σύστημα  στρατιωτικής  και  πολιτικής  εκπαίδευσης  αποδίδεται  από  την  παράδοση  στον  Λυκούργο.  Στην  πραγματικότητα  ο  Λυκούργος  καθιέρωσε  τον  8^ο  αιώνα  μια  πρώιμη  μορφή  της  αγωγής, που  πέρασε  από  διάφορες  φάσεις  εξέλιξης  και βελτίωσης  για  να  πάρει  την  κλασσική  της  μορφή. Η  σπαρτιατική  εκπαίδευση  είχε  πολλά  κοινά  με  αυτήν  αρκετών  δωρικών  πόλεων  της  Κρήτης.  Εκτός  από  την  κοινή  δωρική  προέλευση  τους, μερικές  πόλεις  της  μεγαλονήσου  ήταν  σπαρτιατικά  ιδρύματα  και  θεωρείται  γενικά  ότι  υπήρξε  αλληλεπίδραση  ανάμεσα  στις  δύο  περιοχές, Σπάρτη  και  Κρήτη,  ως  προς  την  διαμόρφωση  των  στρατιωτικών  και  εκπαιδευτικών  συστημάτων  τους.

Για  μια  κατεξοχήν   στρατοκρατική  πολιτεία  όπως  ήταν  η  σπαρτιατική, η  στρατιωτική  εκπαίδευση  ήταν  ιδιαίτερα  σημαντική.  Αν  ο  νεαρός  Σπαρτιάτης  δεν  διένυε  τα  στάδια  της  δεν  μπορούσε  να  εισέλθει  στην  τάξη  των  «ομοίων», να  συμμετάσχει  στην  Απέλλα, την  σπαρτιατική  Εκκλησία  του  δήμου  και  αργότερα  στην  Γερουσία, ούτε  μπορούσε  να  εκλεγεί  στην  ομάδα  των  πέντε  εφόρων.  Αυτή  η  σκληρή  εκπαίδευση  που  άγγιζε  τα  όρια  της  ανθρώπινης  αντοχής  από  την  παιδική  ηλικία, έχει  γίνει  αντικείμενο  κριτικής, θετικής  και  αρνητικής,  ήδη  από  την  αρχαιότητα.  Ο  Αριστοτέλης  στα  «Πολιτικά»  του  επικρίνει  τους  Σπαρτιάτες  για  το  εκπαιδευτικό  τους  σύστημα, θεωρώντας  ότι  συμπεριφέρονται  στα  παιδιά  τους  με  τρόπο  ζωώδη  λόγω  των  σκληρών  ασκήσεων  στις  οποίες  τα  υπέβαλλαν.  Πρέπει  όμως, να  μην  λησμονείται  ότι  ο  Αριστοτέλης  ήταν  Αθηναίος  πολίτης (και  γεννημένος  στις  ιωνικές  αποικίες  στο  Βόρειο  Αιγαίο).  Αντίθετα  ο Ξενοφών,  Αθηναίος  εκ  γενετής, επισήμανε  τις   αρετές  που  εξασφάλιζε  στους  Σπαρτιάτες  η  νομοθεσία  και  το  σύστημα  του  Λυκούργου.  Ο  θαυμασμός  του  Ξενοφώντος  για  τους  Σπαρτιάτες  επέφερε  την  απόρριψη  του  από  πολλούς  συμπολίτες  του.

Ξυπνήστε τον οδηγό!

Ξυπνήστε τον οδηγό!

Μέσα μας κρύβονται όλα τα στοιχεία για μια ζωή όπως θα την θέλαμε. Για να τα βρούμε, όμως, πρέπει πρώτα να …ξυπνήσουμε.

Υπάρχει ένα παλιό γνωμικό που αποκαλύπτει το μυστικό του πεπρωμένου κάθε ανθρώπου. Εξηγεί τους μυστικούς μηχανισμούς που διαμορφώνουν την πραγματικότητά μας.
Όλα ξεκινούν από μια σκέψη! Κι από τη, μοιραία, επανάληψή της. Λέει το σχετικό γνωμικό «σπείρε μια σκέψη θέρισε μια πράξη, σπείρε μια πράξη θέρισε μια συνήθεια, σπείρε μια συνήθεια θέρισε χαρακτήρα, σπείρε χαρακτήρα θέρισε πεπρωμένο». Η επαναλαμβανόμενη σκέψη και πράξη είναι που υφαίνουν μυστικά τη μοίρα μας. Αν η καθημερινότητά μας δεν ικανοποιητική , λοιπόν, αν θέλουμε να αλλάξουμε το πεπρωμένο μας ή έστω κάποιο τμήμα της ζωής μας μπορούμε να το κάνουμε, μας βεβαιώνουν οι επιστήμονες που ασχολούνται με την ανθρώπινη συμπεριφορά. Απαιτείται ,όμως, μια προϋπόθεση: πρέπει να ξυπνήσουμε! Να βγούμε από τον ύπνο των επαναλαμβανόμενων αντιδράσεων που γίνονται μηχανικά και ασυνείδητα. Με λίγα λόγια είναι ανάγκη να αλλάξουμε τις μηχανικές συνήθειές μας ,δηλαδή την ακολουθία των σκέψεων και των αντιδράσεών μας, να σπάσουμε τη ρουτίνα και να γίνουμε συνειδητοί και απρόβλεπτοι. «Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν μηχανικά» παρατηρούν οι στοχαστές των αρχών του αιώνα Γκουρτζίεφ και Ουσπένσκι.

Η απάντηση της ψυχής στο φόβο του θανάτου

Η απάντηση της ψυχής στο φόβο του θανάτου

Καταδυναστευμένοι οι άνθρωποι από τα γεννήματα του νου τους ζούνε προσκολλημένοι στο κυνήγι της απόκτησής τους. Καταναλωτικά αγαθά, πολυτέλειες, κοινωνική και οικονομική καταξίωση, άσκηση εξουσίας, τεχνολογία, φιλοσοφία, επιστήμες, τέχνες είναι τόσα πολλά και πως να τα προλάβεις μες την μικρή ζωή που σου χαρίστηκε. Ένα άγχος βαραίνει το στήθος μας από ένα ρολόι που χτυπά αδιάκοπα και κρέμεται παντού μπροστά μας.

Κελαρύζει ο χρόνος στην αυλακωμένη μας ζωή∙ πότε πέρασε η εβδομάδα, ο μήνας, ο χρόνος, η ζωή μας όλη… Καθώς τα έτη συσσωρεύονται το ένα πάνω στο άλλο, όλο και λιγότερα πράγματα μας κάνουν εντύπωση, όλο και λιγότερα πράγματα αποτυπώνονται στη μνήμη μας. Έτσι τα χρόνια μας δείχνουν φτωχότερα κι έχουμε την αίσθηση πως ο χρόνος όλο και επιταχύνεται. Κι έρχεται κάποτε αυτό το σατόρι, ίσως στην αυγή μιας νέας δεκαετίας, των σαράντα, των πενήντα, των εξήντα ή ίσως λίγο πριν τον επιθανάτιο ρόγχο που αμείλικτα περιμένει μιαν απάντηση: μα που ήμουν τόσα χρόνια, ποίος έζησε την ζωή μου, ποιανού ζωή έζησα τελικά;

Συναισθηματική Νοημοσύνη.. νοημοσύνη της καρδιάς

Η συναισθηματική νοημοσύνη (ΣΝ), ως η ικανότητα του ατόμου να διαχειρίζεται αποτελεσματικά τα συναισθήματά του, κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική για τις διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις.

Αρκετή σύγχυση επικρατεί, ακόμη και ανάμεσα στους ειδικούς, ως προς τους ορισμούς, τη χρήση και την εφαρμογή της, τους παράγοντες που τη διαμορφώνουν, την προβλέπουν και την ερμηνεύουν. Οι άνθρωποι δύνανται να είναι «έξυπνοι» με διαφορετικούς τρόπους, σύμφωνα με ψυχολόγους του 20ου αιώνα. Ο Gardner (1983) πρώτος ουσιαστικά έθεσε τα θεμέλια, εννοιολογικά, υποστηρίζοντας ότι κάθε άτομο διαθέτει διαφορετικούς τύπους νοημοσύνης, γεγονός που αναδεικνύει την πολλαπλή της διάσταση. Η βασική του θεωρία έχει ως αρχή την, κοινώς αποδεκτή συνειδητοποίηση, ότι ορισμένα άτομα είναι πιο ικανά από άλλα σε ένα τομέα και λιγότερο ικανά σε άλλο, προβάλλοντας έτσι «νοητικές δυνάμεις» που δεν αντανακλώνται σε υψηλά σκορ των τεστ νοημοσύνης.

Η ΣΝ, εμφανίζεται να έχει πολλά υποσχόμενες εφαρμογές στον επαγγελματικό, τον εκπαιδευτικό και τον χώρο της ψυχικής υγείας (Cherniss, 2000; Goleman, 1995; Matthewsetal., 2002; Mayeretal., 2000). Στοχεύοντας στην αύξηση της ΣΝ μπορεί να επιτευχθεί μείωση του στρες και προώθηση της υγείας (Whatmore, Cartwright, &Cooper, 1999). Όσον αφορά στο χώρο του αθλητισμού, περαιτέρω έρευνα χρειάζεται προκειμένου να διευκρινιστεί εάν η ΣΝ αποτελεί πράγματι μία πολύτιμη προσθήκη ή ένας πλεονάζων όρο στο χώρο των ψυχικών δεξιοτήτων (Zizzi, Deaner, & Ηirschhorn, 2003).

Aς μιλήσουμε για πεποιθήσεις

Aς μιλήσουμε για πεποιθήσεις

Οι πεποιθήσεις μας, δηλαδή η αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας ή άλλους ή 
μία κατάσταση, δημιουργούν συγκεκριμμένα συναισθήματα και επομένως ανάλογες 
εμπειρίες.

 Το συναίσθημα που βιώνεις εξαιτίας μιας πεποίθησης δονείται σε χαμηλές
 ή υψηλές συχνότητητες. 

Οι εμπειρίες που θα βιώσουμε εξαρτώνται από τις συχνότητες των δονήσεων, 
δηλαδή συναισθήματα όπως της αγάπης, της χαράς, 
της ευγνωμωσύνης προσελκύουν εμπειρίες και ανθρώπους που σου δίνουν τα 
ανάλογα συναισθήμετα, και ενοχές, ντροπή, φόβος, ανησυχία, μνησικακία κλπ. 
προσελκύουν ανθρώπους και εμπειρίες που θα σε κάνουν να βιώσεις περισσότερες 
ενοχές , ντροπή , φόβο κλπ.

Η ασέβεια σταματά το ταξίδι της ψυχής

Η ασέβεια σταματά το ταξίδι της ψυχής

Πότε μια πνευματική μαθητεία σταματά; Με δυο τρόπους: ο ένας είναι όταν η ασέβεια κλείσει τον δρόμο… η έλλειψη ευγνωμοσύνης και χαράς… Η ψυχή τότε καθηλώνεται στο έως εκεί. Ο άλλος είναι όταν μπορείς πλέον να ζεις την αγάπη χωρίς να πληγώνεσαι!

 * 

Το αίτημα του ανθρώπου δεν αντιστοιχεί στις σκέψεις και τα συναισθήματά του

Ο άνθρωπος ζητά δικαιοσύνη, ευημερία, ειρήνη, αγάπη, υγεία, αλλά οι αντιφατικές και αντικρουόμενες σκέψεις του καθώς και οι μεταπτώσεις των συναισθημάτων και των διαθέσεων του, δεν επιτρέπουν την υλοποίησή τους. Ο κόσμος αυτός δεν είναι παρά καθρέφτης! Μόνο το κρυστάλλινο βλέμμα της αγάπης επιστρέφει την βεβαιότητα και την ασφάλεια ότι η τύχη μας, καθώς και η τύχη του κόσμου, είναι στα χέρια των αγγέλων και μόνο! Ας χαρίσουμε αυτό το βλέμμα στον κόσμο! Το κρυστάλλινο βλέμμα της αγάπης που μεταμορφώνει το παρελθόν και το μέλλον σε φωτεινό γεγονός!

*         πηγή   ΣΤΕΜΑ

Παιχνίδια

Παιχνίδια

Θέλετε παιχνιδάκια. Οι άνθρωποι κάθονται και αρχίζουν να κουτσομπολεύουν. Τι κάνουν στην πραγματικότητα; Παίζουν χαρτιά. Είναι ένα παιχνίδι. Λένε, “Πέντε για μένα, πέντε για σένα.” “Είδες τι έγινε?” “Το άκουσες αυτό; Το άκουσες εκείνο;” “Α, άκουσα κάτι άλλο.” Τι κάνουν; Περνούν τον χρόνο τους με άσχημα παιχνιδάκια.

Φυσικά υπάρχουν επίσης και όμορφα παιχνίδια, αλλά τελικά πρέπει να δείτε τα παιχνίδια της ζωής και να τα ξεπεράσετε. Η πραγματική ιεροπρέπεια είναι μια κατάσταση συνειδητότητας στην οποία στέκεστε πάνω από τα παιχνίδια και ασχολείστε με τις πραγματικότητες της ζωής.

Όσο περισσότερο παίζετε με παιχνίδια, τόσο περισσότερο θα έχετε πόνο και δεινά στην ζωή σας. Γι’ αυτό επιλέξτε υψηλότερα παιχνίδια και πιο περιεκτικά, πιο χρήσιμα παιχνίδια. Αντί για παιχνίδια, δημιουργείτε πράγματα τα οποία μπορείτε πραγματικά να χρησιμοποιήσετε. Η χρήση δεν είναι παιχνίδι. Υπάρχει διαφορά μεταξύ παιξίματος και χρήσης. Όταν παίζετε με πράγματα, ξοδεύετε τον χρόνο σας, για να πούμε το λιγότερο.

Στην πραγματικότητα, το μίσος, ο φόβος, ο θυμός, η ζήλεια, η διαβολή, το κουτσομπολιό σας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά συναισθηματικά παιχνίδια. Παίζετε με αυτά. Δεν έχετε μεγαλώσει ακόμα. Έχετε κολλήσει εκεί. Όταν μεγαλώσετε θα πείτε, “Τι κάνω με αυτά τα άσχημα παιχνίδια;”

Εάν η συνειδητότητά σας αναπτυχθεί λίγο ακόμα, αρχίζετε να κατακτάτε τα παιχνίδια στο νοητικό σας πεδίο και δεν παίζετε άλλο με αυτά. Ποια είναι τα παιχνίδια στο νοητικό πεδίο; Ο εγωισμός, η ματαιοδοξία, η χωριστικότητα, η απληστία, η προκατάληψη, η δεισιδαιμονία είναι παιχνίδια στο νοητικό πεδίο με τα οποία πολύ χαρούμενα παίζετε μέρα και νύχτα και καταστρέφετε την ευτυχία σας. Είναι παιχνίδια!


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
Consciousness vol.1           πηγή    elenastral

Η ΑΡΕΤΗ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Η ΑΡΕΤΗ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Ο Ηρακλής µε τη βοήθεια της Αθηνάς
καθαρίζει τους στάβλους του Αυγεία.
Γλυπτό από το ναό του Δία στην Ολυµπία.

Πηγή εικόνας.

Για να ζούμε ενάρετα, πρέπει να παλεύουμε διαρκώς με τον εαυτό μας διότι όπως πριν από χιλιάδες χρόνια είπε ο Δημόκριτος: «ΤΟ ΝΙΚΑΝ ΕΑΥΤΩΝ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΝΙΚΩΝ ΠΡΩΤΗ ΤΕ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΗ ΕΣΤΙ», που σημαίνει ότι,  το να επιβαλλόμαστε του εαυτού μας είναι η πρώτη και άριστη νίκη.

Εξάλλου όπως εύστοχα αναφέρει ο Ησίοδος: «ΑΡΕΤΗΣ ΠΡΟΠΑΡΟΙΘΕ ΙΔΡΩΤΑ ΘΕΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΘΗΚΑΝ», δηλαδή μπροστά στην αρετή οι αθάνατοι θεοί έβαλαν τον ιδρώτα. Αφού τα «ΑΓΑΘΑ ΚΟΠΟΙΣ ΚΤΩΝΤΑΙ» - Ιδρώτα και κόπο θέλει η αρετή ή, τα αγαθά αποκτώνται με την κούραση!

Κατά τον Σωκράτη: «Η αρετή είναι αγαθό» και «Η Αρετή είναι κτήμα ΑΔΕΣΠΟΤΟ και καθένας θα πάρει το μερτικό του, ανάλογα με τη τιμή ή τη περιφρόνηση που θα της έχει.

Ο καθένας είναι υπεύθυνος για την εκλογή του… Ο Θεός ΑΝΕΥΘΥΝΟΣ…

Ο Αντισθένης μας λέει: «ΑΡΕΤΗ ΔΙΔΑΚΤΗ ΕΣΤΙ», δηλαδή η αρετή μπορεί να διδαχθεί και «η αρετή ανήκει στα έργα και δεν χρειάζεται πολλά λόγια ούτε μαθήματα».

Και αφού η αρετή, στην γραμματική, είναι «ουσιαστικό, γένους θηλυκού» η θεωρία μιας θαυμαστής γυναίκας για τις αρετές, συνολικά…